Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodnicząca – Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska

po rozpoznaniu 11 września 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. D.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

z udziałem zainteresowanego (...) Sp. z o.o. Sp.j. z siedzibą w W.

o kontynowanie postępowania administracyjnego

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 13 listopada 2018 r. o nr (...)

1)  oddala odwołanie;

2)  zasądza od powoda M. D. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Malinowska

Sygn. akt XVII AmT 57/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 listopada 2018 r., o nr (...), działając w oparciu o przepisy art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. 206 ust. 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (dalej: PT), Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej umorzył w całości postępowanie administracyjne, wszczęte z wniosku M. D., wykonującego działalność gospodarczą pod firmą (...) M. D., który to wniosek wpłynął do Urzędu Komunikacji Elektronicznej 9 maja 2014 r. i dotyczył wydania decyzji ustalającej warunki dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej (kanalizacji teletechnicznej w budynkach i pomiędzy budynkami), stanowiącej własność (...) Sp. z o.o. Sp.j. z siedzibą w W., położonej w G. na nieruchomościach wymienionych w decyzji, należących do wspólnot mieszkaniowych: (...), (...) – (...), (...) i (...) (...). ( decyzja, k. 6-10).

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł przedsiębiorca M. D., zaskarżając decyzję w całości i wnosząc o jej uchylenie oraz o zasądzenie od Prezesa UKE na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictw. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1)  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 8 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 206 PT polegające na:

- naruszeniu zasady budowania zaufania do organów władzy i zaniechaniu podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy,

- naruszenia obowiązku wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego i podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy

na skutek czego nie uwzględniono wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów oraz błędnie oceniono materiał dowodowy a przez nierozpatrzenie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynienie nieprawidłowych ustaleń co do procesu negocjacyjnego stron przy jednoczesnym braku ustaleń co do uzyskiwanych przez (...) od Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) Sp. z o.o. w G. odpowiedzi na wnioski o przedstawienie warunków dostępu do sieci telekomunikacyjnej oraz na wezwania do zawarcia umowy, organ przyjął błędne wnioski, iż (...) wystąpił z wnioskiem do Prezesa UKE przedwcześnie, tj. przed upływem terminu 30 dni od wystąpienia z wiosełkiem o zawarcie umowy i dalej, że ze względu na nieupłynięcie terminu 30 dni od dnia wystąpienia z wiosełkiem (...) nie mógł żądać od Prezesa UKE wydania decyzji ustalającej warunki dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej,

2)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 30 ust. 5 w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy z 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej: uwruist ) poprzez ich niezastosowanie mimo, że (...) we wniosku z 6 maja 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej (...) Sp. z o.o. wnosiło o wydanie decyzji na podstawie art. 30 ust. 5 w zw. z art. 21 ust. 2 uwruist,

3)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 27 ust. 2 PT w zw. z art. 139 ust. 2 PT poprzez ich zastosowanie, mimo że (...) we wniosku z 6 maja 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej (...) Sp. z o.o. wnosił o wydanie decyzji na podstawie art. 30 ust. 5 w zw. z art. 21 ust. 2 uwruist,

4)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 2 uwruist przez ich niezastosowanie, mimo że (...) we wniosku z 6 maja 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej (...) Sp. z o.o. wnosił o wydanie decyzji na podstawie art. 30 ust. 5 w zw. z art. 21 ust. 2 uwruist, a w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki konieczne dla zwrócenia się przez stronę z wnioskiem do Prezesa UKE o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej.

( odwołanie, k. 12-20).

Prezes UKE wniósł o oddalenie odwołania w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości. ( odpowiedź na odwołanie, k. 33-38).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. D. jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, wykonującym działalność gospodarczą pod firmą (...) (dalej jako: (...)), polegającą na dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych, świadczeniu usług towarzyszących i świadczeniu usług telekomunikacyjnych ( dowód: fakty niesporne).

W dniu 9 maja 2014 r. do Urzędu Komunikacji Elektronicznej wpłynął wniosek M. D. z 6 maja 2014 r. o wydanie przez Prezesa UKE decyzji ustalającej warunki dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej, stanowiącej własność (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., położonej w budynkach i pomiędzy budynkami w G. na nieruchomościach należących do wspólnot mieszkaniowych (...), (...) – (...), (...) i (...) 5 Madrycka 6. ( dowód: wniosek wraz z prezentatą, k. 1-3 akt admin.).

Pismem z 29 października 2014 r. Prezes UKE zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie zainicjowanej ww. wnioskiem. ( dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania, k. 38 akt admin.).

W toku postępowania administracyjnego, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. zbyła na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp.j. z siedzibą w W. infrastrukturę telekomunikacyjną, której dotyczył ww. wniosek o wydanie decyzji ustalającej warunki dostępu. W rezultacie powyższego, do toczącego się postępowania administracyjnego w miejsce Spółki (...), wstąpiła Spółka (...). ( dowód: fakty niesporne; pisma Spółki (...) z 6 września 2016 r. i 20 września 2016 r., k. 140, 153 akt admin.; pisma Spółki (...) z 9.12.2016 r. i z 27.03.2017 r. wraz z załącznikami, k. 202-207, 241-248 akt admin.).

W piśmie do Prezesa UKE z 4 października 2016 r. (...) zmodyfikował zakres swego wniosku, ograniczając go do wniosku o wydanie decyzji ustalającej warunki dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej obejmującej kanalizację teletechniczną poza budynkami przebiegającą przez nieruchomości wskazane we wniosku. ( dowód: pismo P. z 4.10.2016 r., k. 155-156 akt admin.).

W dniu 13 listopada 2018 r. Prezes UKE wydał decyzję o umorzeniu w całości postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie. Decyzja ta została zaskarżona w ramach niniejszego postępowania sądowego.

Powyżej opisany stan faktyczny nie był między stronami sporny i został ustalony w oparciu o wyżej przywołane dowody, zgromadzone w toku postępowania administracyjnego. Dowody te nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności i mocy dowodowej.

Kwestia sporna dotyczyła w sprawie tego, które z pism, skierowanych przez (...) do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., można uznać za pismo inicjujące negocjacje w sprawie dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej położonej w budynkach i pomiędzy budynkami w G. na nieruchomościach należących do wspólnot mieszkaniowych (...), (...) – (...), (...) i (...) 5 Madrycka 6, które to negocjacje – co z kolei jest niesporne - nie doprowadziły do zawarcia umowy w sprawie dostępu.

Według Prezesa UKE, negocjacje w sprawie dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej położonej w budynkach i pomiędzy budynkami w G. na nieruchomościach należących do wspólnot mieszkaniowych (...), (...) – (...), (...) i (...) 5 Madrycka 6, zainicjowało pismo (...) do Spółki (...) z 8 kwietnia 2014 r., doręczone adresatowi 10 kwietnia 2014 r. ( pismo, k. 17 akt admin.; (...), k. 18 akt admin.).

Natomiast, według powoda, pismem rozpoczynającym te negocjacje, było pismo (...) do Spółki (...) z 24 czerwca 2013 r., doręczone adresatowi 26 czerwca 2013 r. ( pismo, k. 20-21 akt admin.).

W ocenie Sądu Okręgowego, za pismo wszczynające przedmiotowe negocjacje należy uznać pismo z 8 kwietnia 2014 r., czyli to, na które wskazywała strona pozwana, a w którym zawarto sprecyzowany wniosek o przedstawienie warunków dostępu do sieci telekomunikacyjnej i multimedialnej, w tym kanalizacji teletechnicznej znajdującej się na Osiedlu (...) pomiędzy poszczególnymi budynkami. Pismo to doręczono Spółce (...) 10 kwietnia 2014 r., zatem należy przyjąć, że z tą datą rozpoczęły się między stronami negocjacje w sprawie dostępu telekomunikacyjnego. Brak jest natomiast podstaw do uznania za inicjujący ten proces pisma z 24 czerwca 2013 r., stanowiącego jedynie – jak zresztą wskazuje już sam jego tytuł - wezwanie do udzielenia informacji celem umożliwienia zawarcia umowy. Także z treści tego pisma wynika jednoznacznie, że (...) wezwał w nim Spółkę (...) do udzielenia informacji o ewentualnym posiadaniu we wskazanych budynkach instalacji telekomunikacyjnej, umożliwiającej przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia usług telekomunikacyjnych, przy zachowaniu zasady neutralności technologicznej oraz informacji o infrastrukturze telekomunikacyjnej. Informacje te, jak wskazano w piśmie, konieczne są dla ustalenia warunków dostępu do wskazanych instalacji oraz warunków umowy zawieranej na podstawie art. 30 ust. 4 uwruist. W analizowanym piśmie nie zawarto jednak żądania zapewnienia przez Spółkę (...) dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej. Zresztą wydaje się to logiczne, skoro na moment wystosowania tego pisma (...) nie miał wiedzy na temat tego, czy Spółka (...) w ogóle dysponuje jakąkolwiek infrastrukturą w wymienionych budynkach i chciał najpierw uzyskać w tym zakresie niezbędne informacje. Nadto, odpowiadając na powyższe zapytanie, w piśmie z 26 czerwca 2013 r., Spółka (...) poinformowała jedynie powoda, że na obiektach wybudowanych przez tę firmę w obrębie ulic (...) zarządcą i operatorem sieci telekomunikacyjnej i usług z tym związanych jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. oraz wskazała, że powód w przedmiotowej sprawie powinien się zwrócić do ww. firmy lub właściwych wspólnot mieszkaniowych ( pismo, k. 19 akt admin.). Także treść wniosku powoda z 6 maja 2014 r., o wydanie przez Prezesa UKE decyzji w sprawie współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej Spółki (...) ( wniosek, k. 1-3 akt admin. ), przeczy forsowanemu w odwołaniu stanowisku, jakoby już pismem z 24 czerwca 2013 r. zainicjowano negocjacje w sprawie dostępu. We wniosku nie podnoszono tej okoliczności, a co znamienne, wskazano natomiast: „ mój mandant wezwał Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) Spółka z o.o. z siedzibą w G. (…): 1. pismem z dnia 24.06.2013 r. do udzielenia informacji celem umożliwienia zawarcia umowy o dostępie, 2. pismem z dnia 08.04.2014 r. o przedstawienie warunków dostępu do stanowiących własność (...) Sp. z o.o. sieci telekomunikacyjnej i multimedialnej, w tym kanalizacji teletechnicznej, 3. pismem z dnia 24.04.2014 r. do zawarcia umowy o dostęp do sieci telekomunikacyjnej i multimedialnej, w tym kanalizacji teletechnicznej.” [podkreślenie Sądu]. Zatem we wniosku o wydanie decyzji o dostępie sam powód stwierdził, że pismem z 24 czerwca 2013 r. wezwał Spółkę (...) tylko do udzielenia informacji, a nie do przedstawienia warunków dostępu oraz do zawarcia umowy o dostępie. Te ostatnie wezwania, jak wskazano we wniosku, sformułowano w pismach z – odpowiednio – 8 kwietnia 2014 r. i 24 kwietnia 2014 r. W tym zakresie, stanowisko prezentowane przez powoda we wniosku o wydanie decyzji o dostępie jest zatem zbieżne z ustaleniami i stanowiskiem przyjętymi w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Niniejsza sprawa sprowadzała się do oceny zasadności umorzenia przez Prezesa UKE postępowania administracyjnego, toczącego się z wniosku (...) z 9 maja 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej, opartego na art. 30 ust. 5 w zw. z art. 21 ust. 2 uwruist. Istotne jest przy tym, że w piśmie z 4 października 2016 r. powód zmodyfikował ten wniosek, ograniczając swoje żądanie do wydania decyzji ustalającej warunki dostępu do kanalizacji teletechnicznej przebiegającej przez nieruchomości wskazane we wniosku.

Stosownie do art. 105 § 1 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.

Mając na uwadze treść przepisów obowiązujących w czasie wystąpienia przez (...) do Spółki (...) o zapewnienie dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej (tj. 10 kwietnia 2014 r.), należy stwierdzić, że zgodnie z art. 30 ust. 1 uwruist, (...) mógł się domagać dostępu do nieruchomości, w tym do budynku, polegającego na dostępie do przyłącza telekomunikacyjnego lub instalacji telekomunikacyjnej w budynku. Przepis ten nie obejmował natomiast żądania dostępu do kanalizacji teletechnicznej, o co ostatecznie wnosił powód. Natomiast według art. 17 uwruist, do zapewnienia przedsiębiorcom telekomunikacyjnym dostępu do infrastruktury technicznej zobowiązany był wówczas tylko podmiot wykonujący zadania z zakresu użyteczności publicznej. Spółka (...) nie stanowiła jednak tego typu podmiotu. Oznacza to, że podstawę prawną do - ewentualnego - merytorycznego rozpoznania wniosku powoda o dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej w zakresie kanalizacji teletechnicznej pomiędzy poszczególnymi budynkami, mógł stanowić jedynie art. 139 PT. Tym samym, zarzuty sformułowane w punktach 2-4 odwołania należało uznać za bezpodstawne.

W myśl art. 139 ust. 2 PT – w brzmieniu tego przepisu aktualnym na dzień rozpoczęcia negocjacji w niniejszej sprawie - umowa o dostępie do infrastruktury telekomunikacyjnej powinna zostać zawarta w ciągu 30 dni od dnia wystąpienia o jej zawarcie. Według, znajdującego odpowiednie zastosowanie art. 27 ust. 2 PT, każda ze stron może wystąpić do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie rozstrzygnięcia kwestii spornych lub określenia warunków współpracy w przypadku niepodjęcia negocjacji o zawarcie umowy o dostępie, odmowy zawarcia tej umowy lub w przypadku niezawarcia umowy o dostępie w terminie 30 dni licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem o zawarcie umowy.

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpatrywanego przypadku Sąd ustalił, że wniosek P. o przedstawienie warunków dostępu do sieci telekomunikacyjnej i multimedialnej, w tym kanalizacji teletechnicznej znajdującej się na Osiedlu (...) pomiędzy poszczególnymi budynkami, został doręczony Spółce (...) 10 kwietnia 2014 r. Zatem z tą datą rozpoczęły się między stronami negocjacje w sprawie dostępu telekomunikacyjnego i tym samym od tej daty należy liczyć bieg 30-dniowego terminu na zawarcie umowy o dostępie. Termin na zawarcie tej umowy upłynął 10 maja 2014 r. Skoro więc wniosek powoda, o wydanie przez Prezesa UKE o decyzji ustalającej warunki dostępu, wpłynął do Urzędu Komunikacji Elektronicznej 9 maja 2014 r., pozwany prawidłowo przyjął, że wniosek ten został złożony przed upływem ustawowo określonego 30-dniowego terminu na zawarcie umowy o dostępie. Za całkowicie chybiony należało przy tym uznać argument powoda, iż bez znaczenia jest czas przez jaki strony prowadziły negocjacje, skoro Spółka (...) w pismach z 14 i 24 kwietnia 2014 r. odmówiła udzielenia dostępu.

W konsekwencji powyższego, brak było podstaw do merytorycznego rozpoznania wniosku powoda (jako przedwcześnie złożonego), wobec czego pozwany prawidłowo stwierdził wystąpienie przesłanki bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego, stanowiącej podstawę do umorzenia postępowania w oparciu o art. 105 § 1 k.p.a.

Tym samym, zarzuty sformułowane w odwołaniu okazały się bezpodstawne. Ustosunkowując się ponadto do zarzutu naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela utrwalone w judykaturze stanowisko, iż zasadniczo tego typu zarzuty są nieskuteczne przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ponieważ Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, poprzedzającego postępowania sądowe. Celem postępowania sądowego nie jest bowiem przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu przed sądem cywilnym. Tutejszy Sąd jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, w tym wypadku Urzędu Komunikacji Elektronicznej, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Sąd Okręgowy uznaje, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego, mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym. Niezależne jednak od powyższego, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja jest prawidłowa, w tym prawidłowe są także ustalenia organu, co do terminu rozpoczęcia negocjacji między (...) a Spółką (...), dotyczących zawarcia umowy o dostępie. Analiza materiału dowodowego sprawy przez Sąd nie pozwala na przyjęcie w tym zakresie odmiennych ustaleń.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Podstawę prawną wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym stanowił art. 148 ¹ § 1 i § 3 k.p.c. Wobec zajęcia przez strony stanowiska w sprawie w odwołaniu i w odpowiedzi na odwołanie oraz wobec nie złożenia przez strony w pierwszym piśmie procesowym wniosku o przeprowadzenie rozprawy, jak również mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych, Sąd uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kosztów procesu, na które złożyło wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalonej na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. W ocenie Sądu, mając na uwadze § 15 ust. 2 rozporządzenia, wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości , nie znajdował uzasadnienia.

SSO Ewa Malinowska