Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 109/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Orzeczenie z dnia 12 marca 2020 r., Komisja Dyscyplinarna przy Krajowej Radzie Komorniczej w Warszawie, sygn. akt D 5/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny Minister Sprawiedliwości

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Obwiniony D. K.

D. K. – Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ś. (...)w okresie 2015-2016 wykorzystał dostęp do rejestru PESEL z naruszeniem przepisów art. 2 ust. 3 pkt 3 uoksie w zw. z art. 46 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 września 2020 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 772 ze zm.) i w zw. z art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 922 ze zm.) dokonując przekazywania danych osób nie będących dłużnikami w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego podmiotom nieuprawnionym poza postępowaniami egzekucyjnymi przy wykorzystaniu instytucji sporządzenia protokołu stanu faktycznego – dot. zarzucanego obwinionemu przewinienia dyscyplinarnego z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1138 ze zm.).

Wyjaśnienia obwinionego

Odpowiedź obwinionego Komornika na zarzuty do protokołu z wizytacji

Protokół z wizytacji przeprowadzonej w dniu (...)r.

„Opinie” prawne

Sprawozdania z kontroli kancelarii Komornika D. K.

Postanowienia SR w Ś. (...)

Pismo na temat bezpieczeństwa danych w rejestrze PESEL

Decyzja (...) z (...) r.

Informacja Ministerstwa Cyfryzacji z (...) r.

Zaświadczenie Przewodniczącego Rady Izby Komorniczej w P.

Protokół z wizytacji w dniach (...) (...) r. Komornika przy SR dla Ł. (...)

Przegląd Prawa Egzekuzyjnego

Załączone akta spraw komorniczych

735, 739

31-33

7-17, 25-30

59-72, 73-78, 402-409, 421-430, 431-445

34-42, 43-51, 52-58, 338-346

79-80, 81-82, 83, 84

135-136

473-479

583

401

481-509

746-772

Kmn 1/15, Kmn 11/15, Kmn 31/15, Kmn 1/16, Kmn 4/16, Kmn 17/16, Kmn 18/16, Kmn 19/16, Kmn 21/16, Kmn 34/16, Kmn 40/16, Kmn 59/16, Kmn 61/16

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1. z z pkt. 2.1.2.

Wyjaśnienia obwinionego

Odpowiedź obwinionego Komornika na zarzuty do protokołu z wizytacji

Protokół z wizytacji przeprowadzonej w dniu (...)r.

Opinie prawne

Sprawozdania z kontroli kancelarii Komornika D. K.

Postanowienia SR w Ś. (...)

Pismo na temat bezpieczeństwa danych w rejestrze PESEL

Decyzja (...) z (...) r.

Informacja Ministerstwa Cyfryzacji z(...) r.

Zaświadczenie Przewodniczącego Rady I. Komorniczej w P.

Protokół z wizytacji w dniach 20 (...) r. Komornika przy SR dlaŁ. (...)

Przegląd Prawa Egzekuzyjnego

Załączone akta spraw komorniczych

Na wstępie należy zauważyć, iż dowody te uznać należy za wiarygodne, przy czym nie prowadzą one do ustalenia zarzucanego obwinionemu komornikowi przewinienia dyscyplinarnego i z tego też powodu zostały one przytoczone w niniejszej rubryce a nie wyżej w punkcie 2.1.1. To zaś oznacza, iż dowody te okazały się nieprzydatne dla wykazania winy obwinionego w zakresie zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego.

Analizując poszczególne postępowania K. należy na ich podstawie ustalić co następuje:

1. (...) : wniosek o sporządzenie protokołu stanu faktycznego złożył w dniu (...) r. Bank (...) S.A. na okoliczność ustalenia aktualnego adresu zamieszkania dłużnika celem dochodzenia roszczeń przez Bank i wskazano w nim dane osobowe dłużnika wraz z nr PESEL (k. 1). Komornik na podstawie danych z PESEL (k. 3) ustalił konkretny adres pobytu dłużnika i na tej podstawie w dniu (...)r. sporządził protokół stanu faktycznego, w którym zawarł te ustalone dane i protokół ten doręczył Bankowi w dniu (...) r. (k. 4). Bank oświadczył na piśmie, iż uzyskane dane były wykorzystywane wyłącznie w celu dochodzenia należności zgodnie z ustawą z 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych (k. 8).

2. (...) : wniosek w/w Banku o sporządzenie protokołu stanu faktycznego z (...) r. na okoliczność ustalenia aktualnego adresu zamieszkania dłużnika, który wpłynął do Kancelarii Komornika w dniu (...) r. (k. 1). Komornika pobrał dane z PESEL w dniu (...) r. (k. 3-4) i w dniu (...) r. sporządził protokół stanu faktycznego, w którym wskazał, iż brak jest aktualnego adresu pobytu stałego dłużnika i wskazał ostatni znany adres (k. 5), doręczając Bankowi w dniu (...) r. ten protokół. Bank wydał pisemne oświadczenie z dnia (...) r. o treści jak wyżej w sprawie (...)(k. 9).

3. (...) : Sąd Rejonowy w Ś. (...) w sprawie(...)(o stwierdzenie nabycia spadku) postanowieniem z dnia (...) r. na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji nakazał Komornikowi sporządzenie protokołu stanu faktycznego poprzez ustalenie potencjalnego kręgu spadkobierców ustawowych po konkretnej osobie zmarłej – do Komornika postanowienie wpłynęło (...) r. Komornik zaczerpnął danych z bazy PESEL (k. 2), dokonał również ustaleń w terenie i w dniu (...)r. sporządził protokół stanu faktycznego, w którym wskazał, iż przeszukanie bazy danych PESEL nie przyniosło rezultatów (k. 11), dostarczając ten protokół Sądowi Rejonowemu w dniu (...)r.

4. (...) : (...) S.A. wniósł pismem z dnia (...) r. o sporządzenie protokołu stanu faktycznego pozwalającego na ustalenie kręgu spadkobierców po osobach zmarłych zobowiązanych względem Funduszu, podając kompletne dane osób zmarłych. Komornik, korzystając z bazy PESEL w dniu (...) r. sporządził protokół stanu faktycznego, wskazując w nim dane osób, jakie udało mu się ustalić. Dodatkowo wierzyciel pismem, które wpłynęło do Komornika (...) r. poinformował, iż jest wierzycielem osób zmarłych i na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych ma prawo przetwarzać dane osobowe dłużników a na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 4 pkt 2 tej ustawy dysponuje usprawiedliwionym interesem prawnym w pozyskiwaniu danych osobowych osób wchodzących w krąg spadkobierców ustawowych po zmarłym dłużniku w celu dochodzenia od nich spłaty wierzytelności i wszczynania postępowań o stwierdzenie nabycia spadku i pozyskane dane ze zbioru powinny zawierać takie dane potencjalnych spadkobierców jak: imię, nazwisko, datę urodzenia, PESEL, adres zameldowania, stopień pokrewieństwa w stosunku do zmarłego kredytobiorcy.

5. (...) : Sąd Rejonowy w Ś. (...) postanowieniem z dnia (...) r. w sprawie(...) (o stwierdzenie nabycia spadku) nakazał Komornikowi sporządzenie protokołu stanu faktycznego poprzez ustalenie: daty i miejsca zgonu (podał dane osoby), daty i miejsca urodzenia (podał dane osoby) z ustaleniem aktualnego miejsca zamieszkania tego uczestnika postępowania, daty i miejsca urodzenia (podał dane osobowe), daty i miejsca urodzenia (podał dane osoby) albo daty zawarcia przez tę osoby związku małżeńskiego z ustaleniem aktualnego miejsca zamieszkania uczestniczki postępowania. Postanowienie to do Komornika wpłynęło (...)r. Komornik na podstawie danych uzyskanych z bazy PESEL (k. 3-7) w dniu (...) r. sporządził protokół stanu faktycznego, podając w nich ustalone dane i protokół ten wpłynął do Sądu w dniu (...) r.

6. (...) : pełnomocnik wierzyciela spółki R. (...) w B. pismem z dnia (...) r. wystąpił do Komornika z wnioskiem o sporządzenie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego, w którym podał pełne dane osobowe wraz z nr PESEL zmarłego dłużnika na okoliczność ustalenia potencjalnych spadkobierców zmarłego, załączając do tego wniosku dokumenty, z których ta wierzytelność wynika a także akt zgonu i pełnomocnictwo procesowe dla pełnomocnika w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku. Komornik po uzyskaniu danych z bazy PESEL w dniu (...)r. sporządził protokół stanu faktycznego, w którym podał ustalone dane pełne 5 osób: ojca, matki, siostry, żony i syna zmarłego dłużnika, doręczając ten protokół wnioskodawcy w dniu (...) r.

7. (...) : Sąd Rejonowy w Ś. (...) w sprawie (...) o stwierdzenie nabycia spadku zwrócił się do Komornika o doręczenie korespondencji dla wskazanej konkretnej osoby (podano jej dane wraz z adresem) i Komornik w dniu (...) r. doręczył tej osobie korespondencję (z akt nie wynika, by Komornik przeszukiwanych dane w bazie PESEL, choć nie musiał tego czynić, skoro otrzymał z Sądu prawidłowe dane).

8. (...) : Sąd Rejonowy w Ś. (...) w sprawie (...) o stwierdzenie nabycia spadku pismem z dnia (...) r. zwrócił się do Komornika o doręczenie korespondencji dla dwóch osób (podano tylko imiona i nazwiska). Komornik po uzyskaniu z bazy PESEL także adresów tych osób doręczył im korespondencje w dniu (...) r.

9. (...) : Sąd Rejonowy w Ś. (...) postanowieniem z dnia (...) r. w sprawie I(...) o opróżnienie lokalu mieszkalnego nakazał Komornikowi sporządzenie protokołu stanu faktycznego poprzez ustalenie kto faktycznie zamieszkuje we wskazanej nieruchomości i z ilu pomieszczeń składa się ta nieruchomość oraz jaki jest ich stan. Do komornika postanowienie to wpłynęło w dniu (...) r. Komornik ustalił dane z wykorzystaniem bazy „źródło.obywatel.gov.pl” i w dniu (...)r. sporządził protokół stanu faktycznego, zawierając w nich dokonane ustalenia, tj. podał dane dotyczące osób zameldowanych na pobyt stały i które tam też były zameldowane, podając ich dane osobowe a także informację, że jedna z tych osób zmarła (podał dane 7 osób).

10. (...) : (...)Bank pismem z dnia (...) r. zwrócił się do Komornika na podstawie art. 2 ust. 4 pkt 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji o doręczenie załączonych pism (wypowiedzenie umowy), wskazując dane wraz z adresami tych osób. Wniosek wpłynął do Komornika w dniu (...) r. i Komornik doręczył tym osobom pisma pod wskazane adresy. Z akt nie wynika, by Komornik przeszukiwał bazę PESEL (choć nie musiał tego czynić, skoro podane adresy były prawidłowe).

11. (...) : (...) Bank pismem z dnia (...) r. zwrócił się do Komornika (pismo wpłynęło w dniu (...) r.) o doręczenie pism (wypowiedzenie umowy), z powołaniem się na art. 2 ust. 4 pkt 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, konkretnej osobie – podano jej adres. Komornik w dniu (...) r. ustalił, iż ta osoba nie mieszka pod wskazanym adresem w związku z tym przejrzał dane w bazie PESEL, ale doręczenia były bezskuteczne. Komornik postanowieniem z dnia (...) r. odesłał tę korespondencję do Banku wskazując, iż mimo wielokrotnych prób nie udało się doręczyć korespondencji.

12.(...) : Pismem z dnia (...)r. (wpłynął (...) r.) (...) S.A. zwrócił się do Komornika o sporządzenie protokołu stanu faktycznego celem ustalenia kręgu spadkobierców po osobach zmarłych ujętych w załączniku na podstawie informacji z bazy PESEL-NET (w załączniku podano pełne dane osobowe wraz z numerami PESEL 22 osób zmarłych). Komornik postanowieniem z dnia (...) r. wniosek oddalił, podnosząc, iż w obecnie obowiązującym stanie prawnym, w szczególności w przepisach k.p.c. oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji ustawodawca nie przewidział możliwości sporządzenia przez komornika jednego protokołu stanu faktycznego co do większej ilości osób. Komornik też pismem z dnia (...)r. zwrócił się do Sądu Rejonowego w Ś. (...) na podstawie art. 759 k.p.k. – z uwagi na powstałe wątpliwości – o wskazanie czy można było zgodnie z wnioskiem wierzyciela pod jedną sygnaturą zarejestrować szereg postępowań o sporządzenie protokołu stanu faktycznego co do większej ilości osób. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia (...) r. w sprawie (...) stwierdził brak podstaw do wydania zarządzenia w trybie tego przepisu. Po wydaniu tego orzeczenia z akt sprawy nie wynika, by Komornik podjął jakiekolwiek dalsze czynności.

13. (...) : Pełnomocnik B. (...)z/s w G. pismem z dnia (...) r. zwrócił się do Komornika o sporządzenie protokołu stanu faktycznego dotyczącego 9 osób zmarłych (dot. tożsamych informacji jak wyżej w punkcie 12). Komornik postanowieniem z dnia (...) r. wniosek ten oddalił, uzasadniając to tym, iż w obecnie obowiązującym stanie prawnym, w szczególności w przepisach k.p.c. oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji ustawodawca nie przewidział możliwości sporządzenia przez komornika jednego protokołu stanu faktycznego co do większej ilości osób. Po wydaniu tego postanowienia Komornik nie wykonał żadnych czynności.

Powyższe postępowania pokazują, iż Komornik podejmował w nich czynności na podstawie wniosków kierowanych przez uprawnione podmioty, które miały interes prawny w uzyskaniu określonych danych osobowych, jak i na polecenie nadzorującego jego czynności Sądu Rejonowego w Ś. (...). Z akt tych ponadto wynika, iż w dwóch sprawach ((...) i (...)) Komornik w ogóle nie podjął żadnych czynności, w tym nie przeszukiwał baz PESEL ani nie przekazał żadnych danych wnioskodawcy, odmawiając nawet wykonania tych czynności. W sprawach (...)i (...) na wniosek Sądu Rejonowego oraz (...) Banku jedynie doręczył korespondencję pod wskazane przez te podmioty adresy, bez potrzeby przeszukiwania baz danych PESEL a tym samym i bez potrzeby podawania tych danych wnioskodawcom. Znów w sprawie (...) Komornik nie doręczył korespondencji przesłanej przez (...)Bank, gdyż doręczenie to było bezskuteczne. Tu wprawdzie przeszukał bazę PESEL, ale ta czynność nie doprowadziła do ujawnienia aktualnego miejsca pobytu dłużnika Banku. W tych więc konkretnych pięciu sprawach obwiniony Komornik nie zachował się w żaden sposób, jaki zarzucono mu we wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego o ukaranie. Wniosek ten bowiem dotyczył dokonania przez Komornika przekazywania nieuprawnionym podmiotom danych osób nie będących dłużnikami w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, gdy tymczasem Komornik takich danych w ogóle nie przekazał. To już nakazuje wyłączenie tych spraw spod wniesionego przez Rzecznika Dyscyplinarnego wniosku u ukaranie dyscyplinarne obwinionego Komornika.

W pozostałych sprawach, jak wskazano wyżej, Komornik działał na wniosek podmiotów uprawnionych, tj. takich, które w uzyskaniu określonych danych wynikających ze złożonych wniosków, posiadali interes prawny w ich uzyskaniu. Ponadto w sprawach (...), (...) i (...) Komornik wykonał czynności na wyraźne żądanie (polecenie) Sądu Rejonowego w Ś. (...) a więc Sądu, który sprawował nad nim nadzór sądowy. Dodać należy, iż zgodnie z obowiązującym wówczas przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1138 ze zm.) przy wykonywaniu czynności komornik podlegał orzeczeniom sądu i prezesowi sądu rejonowego, przy którym działał. Bez wątpienia przepis ten powodował m.in. konieczność ujednolicenia praktyki komorniczej przy podejmowaniu określonych czynności egzekucyjnych na podstawie kodeksu postępowania cywilnego, jak i innych ustaw, w tym także ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Zauważyć należy, iż w ówczesnym czasie zagadnienie, stanowiące przedmiot niniejszego postępowania dyscyplinarnego było różnie postrzegane w praktyce komorniczej, jak i w doktrynie, o czym świadczy zarówno niniejsze postępowanie, jak również treść protokołu wizytacji Kancelarii Komorniczej obwinionego wykonanej na zlecenie Krajowej Rady Komorniczej, czy treść samego odwołania Ministra Sprawiedliwości, jak i również treść głosów przedstawicieli doktryny, zaprezentowanych w „opiniach prywatnych”, przedłożonych do akt niniejszej sprawy, jak i w opinii wykonanej na zlecenie Rad Izb Komorniczych w P. i Ł., czy też treść protokołu wizytacji Kancelarii Komornika przy Sądzie Rejonowym dla Ł. (...), czy wreszcie praktyka orzecznicza prezentowana przez Sąd Rejonowy w Ś. (...), któremu to Sądowi z racji sprawowanemu nadzorowi sądowemu obwiniony Komornik podlegał.

Na wstępie Sąd Apelacyjny zastrzega, iż w dalszym wywodzie będzie odwoływał się do przepisów obowiązujących w czasie działania komornika w latach (...), w tym m.in. do obowiązujących wówczas przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1138 ze zm.), zwanej dalej ustawą o komornikach. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy komornik co do zasady wykonywał czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik jednak wykonywał także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Ustawa ta nadto w art. 3 powierzała komornikowi w szczególności, poza wykonywaniem orzeczeń sądowych i innych tytułów wykonawczych, także sporządzenie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora (art. 3 pkt 3). Poza tymi zadaniami komornik miał m.in. prawo doręczania zawiadomień sądowych, obwieszczeń, protestów i zażaleń oraz innych dokumentów za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty. Jednocześnie obowiązujący wówczas przepis art. 46 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 722) stanowił, iż dane z rejestru PESEL, rejestrów mieszkańców oraz rejestrów zamieszkania cudzoziemców, w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań, udostępnia się m.in. komornikom sądowym - w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 46 pkt 3).

Należy zauważyć, iż wizytator-komornik P. S. po przeprowadzeniu wizytacji Kancelarii obwinionego Komornika w dniu (...)r. w protokole powizytacyjnym poddał krytyce przyjętą nie tylko przez obwinionego, ale i nadzorujący go Sąd Rejonowy praktykę sporządzania protokołu stanu faktycznego na podstawie rejestru PESEL, odwołując się do faktu, iż sądy również dysponują dostępem do bazy systemu PESEL a same na podstawie danych z tej bazy mogą dokonywać ustaleń faktycznych w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku a tym samym komornik powinien odmówić wykonania w takich sprawach protokołu stanu faktycznego, gdyby jego sporządzenie stanowiło naruszenie porządku prawnego. Nadto tenże wizytator stanął na stanowisku, iż brak było podstaw prawnych umożliwiających dopuszczalność udostępniania przez komornika danych uzyskanych z bazy danych PESEL osobom trzecim w postępowaniach innych niż egzekucyjne. Dane te należą do danych osobowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, których przetwarzanie zgodnie z treścią art. 23 tej ustawy jest dopuszczalne jedynie w przypadkach, gdy pozwalają na to przepisy prawa a tym samym, według tego wizytatora, komornik może żądać tylko informacji niezbędnych do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, dokonania zabezpieczenia oraz wykonania innych czynności wchodzących w zakres jego ustawowych zadań. W ocenie wizytującego komornik więc w ramach postępowań egzekucyjnych może stosować m.in. środki przymusu przewidziane w prawie (k.p.c.), natomiast już w sprawach o sporządzenie protokołu stanu faktycznego nie może takich środków stosować, wywodząc z tego, iż komornik nie sporządza protokołu stanu faktycznego jako organ egzekucyjny uprawniony do stosowania środków przymusu państwowego, lecz jako funkcjonariusz publiczny i osoba wykonująca zawód zaufania publicznego. Wizytujący doszedł więc do wniosku, iż komornik może zwracać się o uzyskanie danych z bazy PESEL jako informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji lub wykonania innych czynności wchodzących w jego zakres, co miało świadczyć o tym, iż samo uzyskanie informacji z bazy danych PESEL nie może być celem sprawy dotyczącej czynności nieegzekucyjnych, przewidzianych w kategorii spraw (...). W konkluzji wizytator komorniczy doszedł do wniosku, iż sporządzenie protokołu stanu faktycznego nie powinno służyć do uzyskiwania danych z bazy PESEL, gdyż ma zgodnie z wolą ustawodawcy inny zakres i cel (k. 7-17, 25-30). Kierując się tą oceną prawną Rzecznik Dyscyplinarny przy Krajowej Radzie Komorników zainicjował niniejsze postępowanie dyscyplinarne, o czym świadczy treść wniesionego wniosku (k. 1-5), zawężając je do wyżej wymienionych 13 spraw (...)(k. 23). Od razu jednak zauważyć należy, iż, skoro pogląd prawny wyrażony w protokole powizytacyjnym byłby uzasadniony, to Rzecznik Dyscyplinarny powinien wnioskiem o ukaranie objąć również wymienione w tym protokole sprawy (...) i (...). W sprawach tych bowiem wnioski o sporządzenie protokołu stanu faktycznego złożyły podmioty, które domagały się ustalenia osób stanowiących krąg potencjalnych spadkobierców i to z podaniem ich adresów a nawet numerów PESEL. W sprawach tych jednak komornik oddalił wnioski, wprost stwierdzając, iż, cyt.: „ w obecnie obowiązującym stanie prawnym, w szczególności w przepisach kodeksu postępowania egzekucyjnego oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji ustawodawca nie przewidział możliwości sporządzania przez komornika protokołów stanu faktycznego w takim zakresie, w jakim wniósł wnioskodawca”. Jednak w wyniku wniesionych przez wnioskodawców skarg na te postanowienia Sąd Rejonowy w Ś. (...) postanowieniami uchylił postanowienia komornika i nakazał mu sporządzenie protokołu stanu faktycznego poprzez ustalenie kręgu ewentualnych spadkobierców po zmarłym. W związku z tym Komornik pobrał dane z bazy systemu PESEL i sporządził w tych sprawach na ich podstawie protokoły stanu faktycznego (k. 27-27v). W tych sprawach Komornik więc niewątpliwie wykonał polecenia sądowe, przy czym, jak pokazuje treść wydanych przez niego postanowień miał wątpliwości interpretacyjne dotyczące stosowania przedmiotowej instytucji oraz w jej ramach pobrania danych z bazy PESEL. Skoro jednak komornik wykonał polecenia sądowe, to idąc tropem rozumowania komornika-wizytatora powinien też za to ponieść konsekwencje, co najmniej dyscyplinarne, bowiem, wykonując polecenie sądu w rzeczywistości złamał te same zasady, jakie Rzecznik Dyscyplinarny przywołał do pozostałych spraw. Ta niekonsekwencja Rzecznika Dyscyplinarnego może dziwić, bowiem w pozostałych przytoczonych wyżej sprawach (za wyjątkiem tych pięciu, które w ogóle w świetle postawionego zarzutu nie powinny być przedmiotem rozpoznania w tej sprawie) obwiniony zachował się w tożsamy sposób albo działając na polecenie Sądu Rejonowego, albo na wniosek osób uprawnionych, tak jak w wyżej wymienionych sprawach (...)i (...). Te okoliczności już same w sobie powinny zrodzić u Rzecznika Dyscyplinarnego wątpliwości co do zasadności stawianych przez siebie zarzutów dyscyplinarnych.

Dla przeciwwagi należy zauważyć, iż w toku innych czynności wizytacyjnych ten problem był inaczej postrzegany. Dla przykładu, po przeprowadzonej przez innego wizytatora komorniczego w dniach (...)i (...)r. wizytacji Kancelarii Komornika przy Sądzie Rejonowym dla Ł. (...) również poruszono tożsame kwestie przy prowadzeniu spraw (...)(k. 481-509). W protokole z tej wizytacji wizytator, odwołując się także do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie określenia szczegółowych przepisów o biurowości i ewidencji operacji finansowych kancelarii komorniczych (t. j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1625) przekonywująco wywiódł, iż komornik zawsze prowadzi postępowanie egzekucyjne, przy czym postępowanie egzekucyjne dzieli się na postępowanie egzekucyjne w sprawach egzekucyjnych (o egzekucję świadczeń powtarzających się, w sprawie o egzekucję należności sądowych, w sprawie o egzekucję pozostałych świadczeń), postępowanie egzekucyjne w sprawach o zabezpieczenie roszczenia oraz postępowanie egzekucyjne w sprawie nieegzekucyjnej (w sprawie, w której czynności nie są czynnościami egzekucyjnymi). Jak to trafnie zauważył tenże wizytator ten ostatni rodzaj postępowania egzekucyjnego zrodził spór między wizytowanym komornikiem a komornikiem-wizytatorem P. S. a więc tym, który również wizytował Kancelarię obwinionego. Tymczasem komornik-wizytator M. Ł., analizując zakres czynności wykonywanych przez komornika trafnie odwołał się do poglądu Sądu Najwyższego, który rozróżnia czynności ściśle wykonawcze oraz czynności orzekania, przy czym odwołując się znów do ustawy o komornikach sądowych przekonująco wykazał, iż komornik, wykonując te różne czynności działa w ramach prowadzonego przez siebie postępowania egzekucyjnego., które dotyczą spraw egzekucyjnych, spraw egzekucyjnych w przedmiocie zabezpieczenia i spraw nieegzekucyjnych, które objęte są sygnaturą (...). Wizytator ten, omawiając znów problem, jaki również występuje w niniejszej sprawie w przypadku obwinionego, odwołując się do normy art. 46 pkt 3 cyt. wyżej ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności trafnie zauważył, iż przepis ten stanowił uprawnienie komornika do pozyskiwania danych z rejestru PESEL i innych wymienionych rejestrów w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego, celnie konstatując, iż językowa i celowościowa wykładnia tego przepisu (przepis ten nie rozróżnia, o które postępowania egzekucyjne chodzi a więc należy przyjąć, iż o wszystkie, na jakie wyżej wskazano – przyp. SA) pozwala komornikowi na korzystanie z tych danych w zakresie prowadzenia postępowań egzekucyjnych każdego rodzaju, w tym także postępowań egzekucyjnych w sprawach nieegzekucyjnych. To zaś znów oznacza, iż jeżeli komornik w postępowaniu egzekucyjnym w sprawie nieegzekucyjnej w protokole stanu faktycznego zawierał jedynie te dane, do jakich uzyskania był uprawniony, mając w tym interes prawny, podmiot wnioskujący, to brak jest podstaw do stawiania komornikowi zarzutów naruszenia norm obowiązujących wówczas przepisów art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o komornikach, art. 46 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności oraz art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 922 ze zm.). Ten ostatni przepis, statuujący czyn zabroniony dotyczył tylko administrującego zbiorem danych osobowych oraz osobę obowiązaną do ochrony danych osobowych (było to przestępstwo indywidualne). Mając zaś na uwadze w/w stan faktyczny wynikający z omówionych spraw (...)a także wynikające z tego ostatniego protokołu przekonujące rozumienie uprawnień przysługujących komornikowi w zakresie korzystania z bazy danych PESEL w ramach tych czynności nieegzekucyjnych oraz uprawnienia komornika do przekazania uzyskanych danych w treści protokołu stanu faktycznego podmiotom uprawnionym przepis ten również nie dotyczył obwinionego (obwiniony nie wyczerpał znamion tego czynu).

Przypomnieć należy, iż stosowanie ten instytucji z art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o komornikach łącznie z wykorzystaniem w jej ramach uprawnienia komornika do dostępu danych z bazy PESEL stanowiło w tamtym czasie przedmiot kontrowersji interpretacyjnych, co już choćby wynika z rozbieżnych poglądów obu w/w wizytatorów-komorników, jak i również z samej postawy obwinionego Komornika, który, oddalając składane wnioski czy też zwracając się do Sądu Rejonowego w Ś. (...) zgłaszał swoje wątpliwości w tym względzie. Podkreślić jednak należy, iż Sąd Rejonowy w Ś. (...) stał na jednoznacznym stanowisku stosowania przez Komornika praktyki podczas sporządzania protokołu stanu faktycznego, czego wyrazem są, poza postanowieniami Sądu we wskazanych wyżej sprawach (...)także i inne postanowienia dołączone do akt przez obronę, w których to postanowieniach wprost wskazywano na możliwość korzystania przez komornika z bazy danych PESEL (k. 79-80, 81-82, 83, 84, 447-472) a także protokoły przeprowadzonych kontroli Kancelarii Komornika dokonanych w ramach nadzoru sądowego (k. 34-42, 43-51, 52-58, 338-346). W trakcie tych czynności nie stwierdzono w pracy obwinionego podczas prowadzenia postępowań w sprawach (...)żadnych nieprawidłowości. Na taką możliwość wskazuje też opracowana na zlecenie Rad Izb Komorniczych w P. i Ł. opinia prawna prof. J. J., prof. S. C. i dr M. M. (k. 59-72). W opinii tej logicznie wywiedziono, odwołując się do wykładni funkcjonalnej ówczesnego art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o komornikach sądowych, iż sporządzenie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem postępowania sądowego (procesu sądowego) może nastąpić na wniosek zainteresowanego podmiotu. Zainteresowanym zaś może być każdy, kogo praw dotyczy określony stan faktyczny (por. także J. Jankowski: „Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Komentarz”, W-wa 2000, s. 43; A. Marciniak: „Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Komentarz”, W-wa 2013 r., s. 40 i nast.). To zaś tylko dowodzi poprawności powyższego ustalenia, iż na kanwie niniejszej sprawy, takimi zainteresowanymi w sprawach (...)były podmioty (Banki, Fundusz i inni wierzyciele osób zmarłych), które składały do obwinionego Komornika wnioski o sporządzenie protokołów stanu faktycznego, by na podstawie dokonanych przez Komornika ustaleń móc wystąpić na drogę postępowania sądowego. A trzeba pamiętać, iż sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 k.p.c.) a w realiach tejże sprawy właśnie wnioskodawcy występujący w sprawach (...)taki interes prawny posiadali. Również taki interes prawny posiadały podmioty, które zmierzały do ustalenia aktualnych miejsc pobytów dłużników. Natomiast w toku postępowania („przed wydaniem orzeczenia”) protokół może zostać sporządzony „na zarządzenie sądu lub prokuratora”. Mając zaś na uwadze powyżej już przywołaną możliwość korzystania w toku takiego postępowania egzekucyjnego w sprawie nieegzekucyjnej przez komornika z dostępu do bazy danych PESEL autorzy tej opinii przekonująco wywodzą, iż „ przykładowo zatem sąd rozpoznający wniosek o stwierdzenie nabycia spadku może za punkt wyjścia swoich ustaleń przyjąć protokół stanu faktycznego sporządzony przez komornika na podstawie rejestru PESEL (oraz innych dostępnych źródeł informacji w tym zakresie), wskazujący takie dane jak daty i miejsce urodzenia określonych osób, imiona i nazwiska rodowe ich rodziców czy dane dotyczące małżonków tych osób” (k. 67-67v). Również pomocny przy ustalaniu praw do spadku może być wynikający z bazy danych PESEL nr aktu stanu cywilnego z oznaczeniem urzędu stanu cywilnego. Jak to też przekonująco podkreślają opiniujący, cyt.: „ poczynione w protokole ustalenia w zakresie narodzin, śmierci, związków małżeńskich czy pochodzenia określonych osób mogą być wykorzystane przez sąd w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku” (k. 67v). Zauważyć przy tym trzeba, iż właśnie ta opinia stanowiła dla komorników w okręgu (...) i (...) materiał szkoleniowy w tym zakresie, co jasno znów wynika z treści zaświadczenia Przewodniczącego Rady Izby Komorniczej w P. M. J. z dnia (...) r. (k. 401). Dodatkowo powyższe stanowisko znajduje także oparcie w poglądach przedstawicieli doktryny, zawartych w „prywatnych” opiniach, dołączonych do akt niniejszej sprawy (k. 73-78, 402-409, 421-430, 431-445).

Jednocześnie należy wskazać, iż nie stwierdzono podczas prowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie przetwarzania danych osobowych przez D. K. nieprawidłowości, co skutkowało umorzeniem tego postępowania przez (...) w dniu (...)r. (k. 473-479).

Mając zaś na uwadze powyższe ustalenia również na wiarę zasługują wyjaśnienia obwinionego, który nie przyznał się do winy, odwołując się do okoliczności, wynikających z powyższych dokumentów, w tym do akceptowanej wówczas praktyki w świetle wskazanych przepisów w zakresie sporządzania protokołu stanu faktycznego i wykorzystywania do tego danych z rejestru PESEL (k. 735).

Powyższe więc w sposób jasny przekonuje, iż obwiniony stosował się przy sporządzaniu protokołu stanu faktycznego do obowiązujących wówczas przepisów, kierując się przy tym uzasadnioną i logiczną ich interpretacją, jak i przyjętą przez Sąd Rejonowy w Ś. (...), jako Sąd sprawujący nad jego kancelarią nadzór sądowy, praktyką orzeczniczą a także wskazaniami, zawartymi w protokołach pokontrolnych. To zaś oznacza brak możliwości dopuszczenia się przez obwinionego zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego, bowiem działanie obwinionego Komornika było zgodne z prawem.

Powyższe zaś oznacza poprawność ustaleń faktycznych dokonanych przez Komisję Dyscyplinarną przy Krajowej Radzie Komorniczej w W., które zostały przytoczone w treści uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który miał wpływ na jego treść poprzez niezasadne przyjęcie, iż obwiniony nie dopuścił się zarzucanego mu deliktu dyscyplinarnego, podczas gdy prawidłowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny wyżej w punkcie 2.2.2. przeprowadził obszerną i dokładną ocenę zabranych w tej sprawie dowodów, jak i analizę prawną przepisów, które stanowiły podstawę postawienia obwinionemu zarzutu popełnienia deliktu dyscyplinarnego, wykazując, iż obwiniony Komornik miał pełne prawo stosowania tych przepisów, przyjmując ich interpretację, jaka została wyżej przedstawiona, co oznacza brak możliwości przypisania mu zawinionego działania niezgodnego z zapisami tychże przepisów prawa.

W czasie „zarzucanych czynów” (przewinienia dyscyplinarnego mającego według zarzutu mieć miejsce w latach (...)) obowiązywał przepis art. 71 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1138), który stanowił przesłankę odpowiedzialności dyscyplinarnej komornika pod postacią rażącej obrazy przepisów prawa. Przyjmuje się natomiast za rażące naruszenie przepisów prawa, stanowiące podstawę odpowiedzialności dyscyplinarnej, stosownie do treści tego artykułu, takie naruszenie, które jest oczywiste, nie budzi żadnych wątpliwości, jest widoczne i rozpoznawalne na pierwszy rzut oka a zarazem przybiera formę co najmniej niedbalstwa, jak również pociąga za sobą negatywne skutki naruszające istotne interesy stron bądź innych osób biorących udział w postępowaniu lub powoduje zagrożenie dla dobra wymiaru sprawiedliwości (por. wyrok SN z dnia 11 grudnia 2014 r., (...) 61/14, LEX nr 1583237). Skoro zaś w niniejszej sprawie ustalono, iż nie można nawet przyjąć, iż obwiniony w jakikolwiek zawiniony sposób dopuścił się obrazy przepisów prawa, to brak podstaw do przyjęcia, by obwiniony swoim działaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego, przy czym nawet, jak wskazano wyżej w punkcie 2.2.2. w pięciu sprawach (...), jakie zostały przytoczone przez Rzecznika Dyscyplinarnego, nie można się nawet doszukiwać znamion działania, jakie zarzuca się obwinionemu, gdyż z akt tych postępowań nie wynika, by obwiniony korzystał z rejestru PESEL a zwłaszcza by przekazywał te dane innym nieuprawnionym podmiotom.

Skarżący natomiast nie wykazał, by powyższy sposób rozumowania był błędny a jedynie polemizuje z prawidłowymi ustaleniami Komisji Dyscyplinarnej, powtarzając praktycznie na niekorzyść obwinionego argumenty, jakie zostały przytoczone w protokole powizytacyjnym, stanowiącym asumpt do zainicjowania niniejszego postępowania dyscyplinarnego. Zauważyć przy tym należy, iż Komornik był zobowiązany do wykonywania orzeczeń Sądu Rejonowego, przy czym, jak wskazano wyżej, orzeczenia te też były wydawane zgodnie ze wskazaną wyżej interpretacją przepisów. Tym samym skarżący nie może zasadnie podnosić, iż praktyka orzecznicza przyjęta przez Sąd Rejonowy była błędna i w tym dopatrywać się deliktu dyscyplinarnego obwinionego Komornika.

Nie ma również racji skarżący, dyskredytując w tej sprawie „opinie prywatne”. Zauważyć bowiem należy, iż nie mają one przymiotu opinii biegłego w rozumieniu art. 193 § 1 k.p.k. Wiadomości specjalne, o których mowa w tym przepisie, nie obejmują bowiem wiedzy z zakresu prawa, gdyż znajomość tego prawa jest przecież domeną organów procesowych, orzekających w niniejszym postępowaniu dyscyplinarnym. Istotną jest tu natomiast opinia prawna, wydana na zlecenie Regionalnych Izb Komorniczych w P., gdyż dla obwinionego Komornika opinia ta stanowiła materiał szkoleniowy w zakresie sporządzania protokołu stanu faktycznego i stanowiła ona właśnie przejaw interpretacji opisywanych wyżej przepisów prawnych a więc przejaw opinii przedstawicieli doktryny na ten temat. Również za przejaw głosów doktryny uznać w tej sprawie należy interpretacje tych przepisów, przedstawione w tzw. „opiniach prywatnych”. Dodać też należy, iż przejawem interpretacji wspomnianych przepisów są rozbieżne poglądy zaprezentowane na ten temat w protokołach z wizytacji kancelarii komorniczych. Takim przejawem jest również treść wniesionego odwołania, w którym następuje odwołanie się do stanowiska Ministra Sprawiedliwości, wedle którego „ dane z bazy PESEL komornicy sądowi mogli i mogą pozyskiwać do postępowań toczących się (będących w biegu), co oznacza, iż komornicy nie mogli antycypować (wyprzedzać) działań wierzyciela, który nie zainicjował formalnie postępowania egzekucyjnego” i że „ w przypadku komorników ustawodawca ograniczył ich uprawnienia do korzystania z bazy PESEL wyłącznie do postępowań egzekucyjnych a zatem postępowań, których podstawę stanowi tytuł egzekucyjny opatrzony klauzulą wykonalności” (str. 5-6 odwołania). Powyższe nie stanowi wykazania oczywistej i rażącej błędności odmiennej interpretacji tych samych przepisów, którą kierował się obwiniony, jak również Sąd Rejonowy w Ś. (...) i zapewne co najmniej komornicy działający na terenie działania Regionalnych Rad Komorniczych w P. i Ł., których szkolono w zakresie stosowania tej nowej przecież instytucji w polskim prawie na podstawie opinii prawnej, o której wyżej była mowa, ale stanowi wyraz odmiennej interpretacji tych samych przepisów. Nawet więc, przyjmując teoretycznie, iż skarżący, stosując tę interpretację ma rację, to i tak, przy dopuszczeniu możliwości innego, również przekonywującego interpretowania tych przepisów, do której to interpretacji stosował się obwiniony, nie można mu zarzucić „rażącego” a tym samym i „oczywistego” a do tego w sposób „zawiniony” i to umyślnie czy nawet w postaci niedbalstwa, naruszenia wspomnianych przepisów, skoro obwiniony właśnie kierował się interpretacją tych przepisów, jaka wynikała ze stanowiska przedstawicieli doktryny, jakie poznał podczas szkolenia a do tego interpretacja ta była przyjmowana przez innych komorników, a do tego stanowiła też wyraz stanowiska nadzorującego jego działalność Sądu Rejonowego w Ś. (...). Skarżący więc w rzeczywistości w odwołaniu zaprezentował pogląd odmienny, czym w dał się w polemikę z prawidłowymi ustaleniami Komisji Dyscyplinarnej, wspartymi ustaleniami dokonanymi przez Sąd Apelacyjny. Tym samym odwołanie się przez skarżącego do innego postępowania dyscyplinarnego w sprawie Sądu Okręgowego w W.sygn. akt (...) uznać należy za nieuzasadnione, bowiem przecież w niniejszym postępowaniu stosuje się zasadę wyrażoną w art. 8 § 1 k.p.k.

Uznanie przez skarżącego, iż powyższe przepisy i normatywna treść w nich zawarta były jasne i nie wymagały żadnej szczegółowej interpretacji jest niezrozumiałe. Wbrew bowiem temu twierdzeniu pojawiło się szereg odmiennych interpretacji tych przepisów, co już samo w sobie świadczyło o ich niejednoznaczności i możliwej różnej ich interpretacji a poza tym, skoro te przepisy były tak jasne i jednoznaczne, to brak było podstaw do ich nowelizacji. Natomiast to ustawodawca przesądził, iż dotychczasowe zasady dotyczące sporządzania protokołu stanu faktycznego, jak i zakresu uprawnień Komornika do dostępu do danych z bazy PESEL były niejasne a tym samym i różnie interpretowane (patrz: Świeczkowska-Wójcikowska Marzena (red.), Świeczkowski Jarosław (red.): „Komentarz do ustawy o komornikach sądowych…”, WKP 2020, teza 1 do art. 4) skoro w art. 4 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 121) wskazano co może a co nie może być przedmiotem protokołu stanu faktycznego, natomiast w znowelizowanym z dniem 1 stycznia 2019 r. (na podstawie ustawy zmieniającej z dnia 22 marca 2018 r. – Dz.U. z 2018 r. poz. 771) art. 46 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1397 ze zm.) wskazano, iż dane z rejestru PESEL oraz rejestrów mieszkańców w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań udostępnia się komornikom sądowym - wyłącznie w zakresie niezbędnym do prowadzenia przez nich postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego albo wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania spisu inwentarza.

Dodać trzeba, iż Komisja Dyscyplinarna, odwołując się do podanego wyżej interpretowania omawianych tu przepisów zajęła jasne stanowisko, iż zgadza się z tą interpretacją a tym samym, skoro obwiniony do tej interpretacji się stosował, to nie można przypisać mu winy w popełnieniu zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego. Przy czym rację ma skarżący, iż Komisja Dyscyplinarna nie do końca sprostała zadaniu, jakie postawił przed nią Sąd Apelacyjny w P.w poprzednio wydanym w dniu (...) r. orzeczeniu o sygn. akt(...). Jednak to uchybienie nie mogło mieć wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia, skoro własna ocena tych samych dowodów, przy uwzględnieniu wskazań zawartych w w/w postanowieniu Sądu Apelacyjnego doprowadziła Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie do uznania, iż Komisja Dyscyplinarna zajęła w treści zaskarżonego orzeczenia trafne stanowisko o niemożności przypisania obwinionemu Komornikowi D. K. winy w popełnieniu zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego a tym samym wydane orzeczenie uniewinniające było w pełni uzasadnione.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Komisji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na uwadze niezasadność podniesionego zarzutu odwoławczego na niekorzyść obwinionego Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano w mocy rozstrzygniecie uniewinniające obwinionego Komornika od popełnienia zarzucanego mu deliktu dyscyplinarnego (pkt 1) oraz o obciążeniu kosztami postępowania Krajowej Rady Komorniczej (pkt 2).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy zaskarżonego orzeczenia (art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 22.03.2018 r. o komornikach sądowych) było wynikiem uznania zasadności wydanego przez Komisję Dyscyplinarną orzeczenia uniewinniającego, o czym szerzej wypowiedziano się wyżej w punkcie 2.2.2. oraz przy ustosunkowaniu się do zarzutu odwoławczego. Obciążenie Krajowej Rady Komorniczej kosztami postępowania znajduje oparcie w treści art. 259 ust. 2 w/w ustawy o komornikach sądowych.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania odwoławczego, z uwagi na niezasadność apelacji wniesionej na niekorzyść wyłącznie przez Ministra Sprawiedliwości znajduje uzasadnienie w treści art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 22.03.2018 r. o komornikach sądowych.

7.  PODPIS

M. K. I. P. H. K.