Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 czerwca 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił J. B. przekazania środków zgromadzonych w OFE na Indywidualne Konto Emerytalne. W treści uzasadnienia organ rentowy wskazał ,że zgodnie z art.40 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie przekazuje środków zgromadzonych w OFE na Indywidualne Konto Emerytalne , gdyż środki przekazane z OFE na fundusz emerytalny w ZUS zapisywane są na subkoncie w ZUS.

/decyzja k.1 akt ZUS/

W dniu 26 czerwca 2020 r. J. B. złożyła odwołanie od ww. decyzji wskazując ,że zgodnie z zapewnieniami premiera i projektem ustawy , środki zgromadzone w OFE , stosownie do woli wnioskodawcy , mają zostać przekazane na Indywidualne Konto Emerytalne lub pozostać w ZUS. Skoro zatem , zdaniem wnioskodawczyni , złożyła ona stosowny wniosek o przekazanie środków na Indywidualne Konto Emerytalne , to tym samym zgromadzone środki powinny zostać tam przekazane.

/odwołanie k.3 – 3 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego odrzucenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

/odpowiedź na odwołanie k.5 – 5 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. B. posiada w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych subkonto na którym zapisane są środki odpowiadające wartości umorzonych przez otwarty fundusz emerytalny jednostek rozrachunkowych.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 3 czerwca 2020 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wpłynął wniosek J. B. o przekazanie w całości środków zgromadzonych w Otwartym Funduszu Emerytalnym na Indywidualne Konto Emerytalne.

/wniosek k.2 akt ZUS/

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję.

/decyzja k.1 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności o załączone do akt sprawy akta rentowe. Należy w tym miejscu podkreślić , że powyższy stan faktyczny był między stronami – w zakresie koniecznym dla rozstrzygnięcia sprawy – w całości bezsporny, natomiast strony wywodziły z niego odmienne skutki prawne, ta zaś kwestia należy do oceny prawnej zebranego w sprawie materiału dowodowego, czego Sąd dokona poniżej w ramach rozważań prawnych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art.40 a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 roku, poz.266) w ramach konta ubezpieczonego Zakład prowadzi subkonto, na którym ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości wpłaconych składek, o których mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1 lit. b i pkt 2, wraz z wyegzekwowanymi od tych składek odsetkami za zwłokę i opłatą prolongacyjną, o których mowa w art. 23 ust. 2, oraz kwotę środków odpowiadających wartości umorzonych przez otwarty fundusz emerytalny jednostek rozrachunkowych po poinformowaniu przez Zakład otwartego funduszu emerytalnego o obowiązku przekazania środków zgromadzonych na rachunku członka otwartego funduszu emerytalnego na fundusz emerytalny FUS, o którym mowa w art. 55 ust. 1 pkt 1, w związku z ukończeniem przez ubezpieczonego wieku niższego o 10 lat od wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwane dalej "subkontem".

W tym miejscu wskazać należy ,że zmiany w art. 40a zostały dokonane z dniem 1 lutego 2014 r. - w wyniku wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych. W wyniku tej nowelizacji stan subkonta zwiększają kwoty środków odpowiadające wartości umorzonych przez OFE jednostek rozrachunkowych w sytuacjach precyzyjnie wskazanych w innych przepisach ustawy systemowej i w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przechodząc do meritum , wskazać należy ,że w chwili obecnej żaden z obowiązujących przepisów prawa nie daje podstawy do przeniesienia środków zgromadzonych przez wnioskodawczynię w otwartym funduszu emerytalnym na indywidualne konto emerytalne. Zgłoszone zatem przez wnioskodawczynię żądanie nie mogło przynieść spodziewanego przez nią skutku , bowiem Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie posiada stosownych uprawnień w tym zakresie. Okoliczność zaś ,że władze państwowe zapowiedziały wprowadzenie pewnych rozwiązań prawnych z całą pewnością nie wiąże Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

A zatem w świetle powyższych rozważań należy uznać, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa, wobec czego Sąd Okręgowy, działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie wnioskodawczyni , uznając je za bezzasadne , o czym orzekł

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni przez pełnomocnika z urzędu Sąd uwzględniając nakład pracy pełnomocnika z urzędu orzekł na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 68) podwyższając należne koszty o podatek VAT (pkt 2 sentencji wyroku).

S.B.