Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Hausman

Protokolant: Weronika Góralska

w obecności oskarżyciela publicznego Komenda Miejska Policji w G. -

po rozpoznaniu w dniu 28.09.2020r. sprawy wykroczeniowej

D. P.

s. M. i H. z d. P., ur. (...) w G.,
zam. (...)-(...) G., ul. (...), PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

W okresie od dnia 15 sierpnia 2019 roku do dnia 15 października 2019 roku w G. złośliwie niepokoił K. S. (1) poprzez wysyłanie wiadomości tekstowych, wykonywanie połączeń telefonicznych, wysyłanie sygnałów połączenia na jej telefon komórkowy bez jej zgody,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

orzekł:

I.  Obwinionego D. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 107 kw i za czyn ten na mocy powyższego przepisu wymierza mu karę 300 (trzystu) złotych grzywny.

II.  Obciąża obwinionego kosztami postępowania w kwocie 100 (stu) złotych i wymierza tytułem opłaty 30 (trzydzieści) złotych.

II W 1915/19

UZASADNIENIE

Obwiniony D. P. i K. S. (1) byli parą i mają wspólne dziecko. Po rozstaniu z pokrzywdzoną obwiniony od 15 sierpnia 2019r. zaczął ją złośliwie niepokoić wysyłając smsy, wielokrotnie dzwoniąc lub puszczając tzw. sygnały połączeń. Obwiniony był świadomy, że K. S. sobie tego nie życzy.

(dowód: zeznania K. S. – 89v-90; wydruki – k.47-88).

Obwiniony D. P. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Przed Sądem wyjaśnił, że to nie było nękanie i pisał w sprawie dziecka. Dodał, że pisał pod wpływem emocji, a dzwonił kilkanaście razy dziennie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego co do faktu pisania wiadomości i dzwonienia do pokrzywdzonej. Sąd nie dał natomiast obwinionemu wiary co do motywacji jego zachowania.

W zakresie, w którym Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego znajdują one potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonej oraz przedłożonych przez nią wydrukach połączeń i smsów. Na podstawie tych samych dowodów Sąd nie dał wiary podawanej przez obwinionego motywacji działania. Z przedłożonych przez pokrzywdzoną wydruków wynika, że połączenia lub ich próby były nawet kilkadziesiąt razy dziennie. Z zeznań K. S. wynika jasno, że nie były one tylko motywowane dzieckiem, a w większości zazdrością obwinionego. Potwierdzają to treści wiadomości tekstowych.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. S. (1), albowiem są one jasne, logiczne i znajdują potwierdzenie w wydrukach połączeń i smsów.

W świetle powyższego wina obwinionego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 107 kw. Obwiniony, bowiem wykonując wielokrotnie połączenia telefonicznie oraz wysyłając smsy złośliwie niepokoił K. S.. Na złośliwość obwinionego wskazuje jednoznacznie ilość połączeń (do kilkudziesięciu w ciągu dnia) oraz to, że wiedział on, iż pokrzywdzona sobie ich nie życzy. Należy również zauważyć, co wynika z zeznań pokrzywdzonej, że obwiniony, gdy dowiedział się, iż sprawa jest w sądzie zaprzestał swojego działania i przeprosił . Gdyby rzeczywiście miał taką motywację jak podaje to nie miałby się czego obawiać.

Zdaniem Sądu kara grzywny wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do obwinionego. Wymierzając karę Sąd wziął też pod uwagę stopień uciążliwości zachowania obwinionego. Zważywszy na to, że wymiar kary oscyluje w granicach dolnego ustawowego zagrożenia nie można mówić o rażącej surowości.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 119§1 kpw. Opłatę wymierzono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.