Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2020 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Habaj

Protokolant Sylwia Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2020 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko Powiatowi (...)

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz powódki A. G. kwotę 159.938,96 złotych ( sto pięćdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset trzydzieści osiem złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy)
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 22 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 13.414 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IC 2164/19

UZASADNIENIE

Powódka A. G. wniosła o zasądzenie od pozwanego Powiatu (...) na jej rzecz kwoty 159.938,96 zł tytułem naprawienia szkody z ustawowymi odsetkami od dnia 22 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, że w dniu (...) r. wysiadając z samochodu na parkingu położonym na terenie nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), która stanowi własność Powiatu (...) a oddana jest w trwały zarząd Powiatowemu Urzędowi Pracy w W., lewą nogą weszła w ubytki w powierzchni placu parkingowego, straciła równowagę i się przewróciła. W wyniku upadku doznała urazu kolana. W trakcie badania na pogotowiu ratunkowym stwierdzono uraz skrętny stawu kolanowego. Przyczyną nieszczęśliwego wypadku był nieprawidłowy stan nawierzchni parkingu przed Powiatowym Urzędem Pracy w W.. Odpowiedzialność pozwanego za wypadek została potwierdzona wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r. Wypadek w znacznym stopniu wpłynął na życie powódki. Powódka przed wypadkiem miała orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności, a wypadek znacznie pogłębił jej stan zdrowia. W wyniku przebywania na zwolnieniu lekarskim pierwotny staż, który miał trwać od dnia 20 maja 2014 r. do dnia 19 listopada 2014 r. został skrócony i zakończył się w dniu 5 sierpnia 2014 r. Zgodnie z decyzją Starosty (...) z dnia 21 maja 2014 r. powódce przysługiwało wynagrodzenie w wysokości 988,40 zł miesięcznie. Za cały okres stażu (6 miesięcy) winna ona otrzymać 5.930,40 zł. Za odbyty staż, skrócony decyzją z dnia 13 sierpnia 2014 r. powódka otrzymała 2.556,50 zł stypendium. Zatem utracony zarobek powódki wynosi 3.373,90 zł. Powódka obecnie jest na rencie inwalidzkiej w związku z wypadkiem przy pracy. Powyższe ustalenia były przedmiotem postępowania sądowego i w tym zakresie objęte są powagą rzeczy osądzonej i odpowiedzialność Powiatu (...), jako jednostki samorządu terytorialnego za skutki wypadku została przesądzona. Powódka na skutek wypadku stała się niezdolna do pracy zarobkowej, zostało wobec niej wydane orzeczenie ustalające znaczny stopień niepełnosprawności, wypadek spowodował, że powódka musi poruszać się o kulach. Ponadto powódka wystąpiła do Sądu Rejonowego w (...) pozwem o ustalenie, iż zdarzenie z dnia 23 maja 2014 r. jest wypadkiem przy pracy i sąd prawomocny wyrokiem z dnia 27 czerwca 2017 r. uznał, że wypadek, jakiego doznała powódka jest wypadkiem przy pracy. Powódka na podstawie tego wyroku orzeczeniem wydanym przez Lekarza Orzecznika ZUS zarówno w maju 2018 r. jak i w marcu 2019 r. została uznana za niezdolną do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Przed wypadkiem powódka podjęła edukację mając w perspektywie podjęcie pracy na terenie (...), jako opiekunka osób starszych. Powódka podpisała stosowną umowę gwarantującą jej podjęcie pracy po ukończeniu szkoły i uzyskaniu wymaganych uprawień. Wskutek wypadku powódka nie może wykonywać już pracy w charakterze opiekunki osoby starszej. Umowa ta nie odbiegała warunkami od innych podobnych umów zawieranych z opiekunkami do osób obłożnie chorych. Kuzynka powódki B. P. od wielu lat jeździ do (...), jako opiekunka osób starszych i jej zarobki wynoszą około 2.000 euro miesięcznie. Na podstawie umowy z M. U. powódka osiągałaby zarobki w kwocie 1.800 euro miesięcznie. Taką kwotę powódka pomniejsza o wysokość otrzymywanej miesięcznie renty z tytułu niezdolności do pracy i tak obliczona szkoda wynosi:

1)  20.03.2017 r. 1.800 euro x 4,2821 zł = 7707,78 zł – 1409,48 zł = 6298,30 zł,

2)  20.04.2017 r. 1.800 euro x 4,2631 zł = 7673,58 zł -1409,48 zł = 6264,10 zł,

3)  20.05.2017 r. 1.800 euro x 4,2069 zł = 7572,42 zł -1409,48 zł = 6162,94 zł,

4)  20.06.2017 r. 1800 euro x 4,2248 zł = 7604,64 zł -1409,48 zł = 6159,16 zł,

5)  20.17.2017 r. 1.800 euro x 4,2117 zł = 7581,06 zł – 1409,48 zł = 6171,58 zł

6)  20.08.2017 r. 1.800 euro x 4,2826 zł = 7708,68 zł -1409,48 zł = 6299,20 zł

7)  20.09.2017 r. 1.800 euro x 4,2769 zł = 7698,42 zł – 1409,48 zł = 6288,94 zł,

8)  20.10.2017 r. 1.800 euro x 4,2452 zł = 7641,36 zł -1409,48 zł = 6231,88 zł,

9)  20.11.2017 r. 1.800 euro x 4,2351 zł = 7623,18 zł -1409,48 zł = 6213,70 zł,

10)  20.12.2017 r. 1.800 euro x 4,1975 zł = 7555,50 zł -1409,48 zł = 6146,02 zł,

11)  20.01.2018 r. 1.800 euro x 4,1750 zł = 7515,00 zł -1409,48 zł = 6105,52 zł,

12)  20.02.2018 r. 1.800 euro x 4,1472 zł = 7464,96 zł -1409,48 zł = 6055,48 zł,

13)  20.03.2018 r. 1.800 euro x 4,2242 zł = 7603,56 zł -1451,48 zł = 6152,08 zł,

14)  20.04.2018 r. 1.800 euro x 4,1724 zł = 7510,32 zł -1451,48 zł = 6058,84 zł,

15)  20.05.2018 r. 1.800 euro x 4,2958 zł = 7732,44 zł -1451,48 zł = 6280,96 zł,

16)  20.06.2018 r. 1.800 euro x 4,3171 zł = 7770,78 zł -1451,48 zł = 6319,30 zł,

17)  20.07.2018r. 1.800 euro x 4,3275 zł = 7789,50 zł – 3.904,60 zł = 3884,90 zł,

18)  20.08.2018 r. 1.800 euro x 4,2997 zł = 7739,46 zł -2041,00 zł = 5698,46 zł,

19)  20.09.2018 r. 1.800 euro x 4,2912 zł = 7724,16 zł -2041,00 zł = 5683,16 zł,

20)  20.10.2018 r. 1.800 euro x 4,3049 zł = 7748,82 zł – 2041,00 zł = 5707,82 zł,

21)  20.11.2018 r. 1.800 euro x 4,3314 zł = 7796,52 zł – 2041,00 zł = 5755,52 zł,

22)  20.12.2018 r. 1.800 euro x 4,2949 zł = 7712,82 zł – 2041,00 zł = 5671,82 zł,

23)  20.01.2019 r. 1.800 euro x 4,2964 zł =7733,52 zł - 2041,00 zł = 5692,52 zł,

24)  20.02.2019 r. 1.800 euro x 4,3371 zł = 7806,78 zł – 2041,00 zł = 5765,78 zł,

25)  20.03.2019 r. 1.800 euro x 4,2864 zł = 7715,52 zł - 2108,00 zł = 5607,52 zł

26)  20.04.2019 r. 1.800 euro x 4,2802 zł = 7704,36 zł - 2108,00 zł = 5596,36 zł,

27)  20.05.2019 r. 1.800 euro x 4,2995 zł =7739,10 zł - 2108,00 zł = 5631,10 zł

Powódka podała, iż łącznie odszkodowanie za utracone wynagrodzenie za okres od marca 2017 r. do maja 2019 r. zamyka się kwotą 159.938,96 zł. Do obliczenia wysokości szkody uwzględniono średni kurs euro podany przez NBP dniu w którym powódka miałaby wypłacane wynagrodzenie za pracę a następnie pomniejszono o otrzymaną rentę w wysokości, jaka wynika z decyzji ZUS.

Powódka podniosła dalej, iż między stronami toczył się na gruncie tożsamego stanu faktycznego spór o istotę sprawy i sprawa została zakończona wyrokiem Sądu Okręgowego w(...) z dnia 16.10.2018 r. oraz wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 21.05.2019 r. Powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2018 r. zgodnie, z którą w procesie o świadczenie okresowe przysługujące powodowi na podstawie określonego stosunku prawnego za kolejny okres wymagalności nie jest dopuszczalne ponowne badanie i ocenianie przez sąd zdarzeń prawnych odnoszących się do zasady odpowiedzialności pozwanego w tym zakresie, w jakim były one przedmiotem rozstrzygnięcia w prawomocnym wyroku wydanym w procesie między tymi samymi stronami o świadczenie należne za wcześniejsze okresy wymagalności, powódka podkreśliła, iż w niniejszej sprawie dochodzi roszczeń za kolejne okresy na podstawie stosunku prawnego tj. obowiązku naprawienia szkody przez pozwanego, co do którego prawomocnie sądy rozstrzygnęły i przesądziły o odpowiedzialności pozwanego za zaistniałe zdarzenie. Stąd też konieczne jest zatem teraz wyłącznie sprecyzowanie i wykazanie kwoty należnego odszkodowania za dochodzone okresy. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany odmówił spełnienia świadczenia.

Pozwany Powiat (...) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zarzucił, że nieudowodnione są podstawy dochodzenia odszkodowania za okres od marca 2017 r. do maja 2019 r. Zdaniem pozwanego sprzeczne z dokumentem w postaci dyplomu poświadczającego kwalifikacje w zawodzie opiekuna medycznego oraz świadczenia usług opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej z wynikiem 100 % z części praktycznej egzaminu, uzyskanych po wypadku i rezygnacji z pracy, jest stwierdzenie powódki że po wypadku nie mogła wykonywać żadnej pracy w charakterze opiekuna osoby starszej, skoro 10 miesięcy po wypadku złożyła z pozytywnym wynikiem egzamin potwierdzający jej kwalifikacje praktyczne w tym zakresie. Pozwany podał dalej, iż nadal kwestionuje przedstawione przez powódkę dokumenty w postaci umowy o pracę z dnia 1 maja 2014 r. oraz oświadczenie U. M. z dnia 10 kwietnia 2016 r. jak i zaświadczenie z dnia 25 marca 2019 r. przedłożone jako dowód do niniejszego pozwu. Zdaniem pozwanego dokumenty te zostały sporządzone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania o czym świadczy fakt, że nie zostały zgłoszone w toku postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym w (...) pod sygnaturą VIII C 96/15, mimo że oba istniały przed wydaniem wyroku przez ten sąd. Poza tym pozwany podniósł, iż M. U. –zgodnie z przedstawionymi przez powódkę dokumentami – zarejestrowała działalność gospodarczą w dniu 1 maja 2014 r. wskazując przedmiot działalności –pomoc w gospodarstwie domowym a następnie dopiero 28 maja 2015 r. nastąpiło przerejestrowanie działalności i zostaje zgłoszony przedmiot działalności w postaci opieki nad osobami starszymi i chorymi. Jest to nowa okoliczność nieznana na etapie poprzedniego postępowania sądowego stąd też pozwany nie jest w stanie uznać powództwa w sprawie w której roszczenia dochodzone pozwem budzi poważne wątpliwości od samego początku. Fakt, iż powódka zawarła umowę o pracę z M. U. która w tym samym dniu rejestruje dopiero działalność gospodarczą której przedmiotem nie jest świadczenie usługi opieki osobom starszym utwierdza pozwanego w przekonaniu że umowa o pracę oraz wydane oświadczenie i zaświadczenie powstały dla pozoru, wyłącznie dla celów niniejszego postępowania i uzyskania korzyści w postaci odszkodowania. Pozwany podniósł również, że w czasokresie za który powódka domaga się odszkodowania nie potwierdzono dowodowo że M. U. nadal prowadziła jakąkolwiek działalność gospodarczą w szczególności w zakresie usług opiekuńczych, ponadto nie udowodniono, że istniało rzeczywiste zapotrzebowanie na usługi opiekuńcze a co za tym idzie umowa przedstawiona przez powódkę byłaby realizowana. Powódka powinna wykazać że zdarzenie z którego wywodzi odpowiedzialność odszkodowawczą jest nie tylko warunkiem koniecznym ale przede wszystkim warunkiem wystarczającym powstania szkody. Co do wysokości odszkodowania pozwany zarzucił, iż kwota 1.800 euro jest prawdopodobnie kwotą brutto a przy ustalaniu odszkodowania winny być uwzględniane obciążenia publicznoprawne związane z wynagrodzeniem, przede wszystkim podatki i składki na ubezpieczenie społeczne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w (...), w sprawie sygnatura akt V P 81/17 z powództwa A. G. przeciwko Fundacji Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych (...) w W. ustalił, iż zdarzenie jakiemu uległa powódka A. G. w dniu 23 maja 2014 r. w wyniku którego doznała urazu skrętnego stawu kolanowego lewego, jest wypadkiem przy pracy.

Dowód: kopia wyroku SR w (...) z 27.06.2017 r., k. 15,

Sąd Rejonowy w (...) VIII Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie sygnatura akt I C 96/15 zasądził od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz powódki kwotę 35.178,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek wypadku oraz zwrotu wydatków poniesionych przez nią w związku z powrotem do zdrowia po wypadku.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 7 czerwca 2016 r. z uzasadnieniem k. 5-11akt sprawy I C 646/17 Sądu Okręgowego w (...),

Pomiędzy A. G. a Powiatem (...) toczyło się postępowanie o zasądzenie odszkodowania za utracony zarobek za okres od lipca 2015 r. do lutego 2017 r. przed Sądem Okręgowym w (...). Wyrokiem z dnia 16 października 2018 r. sąd uwzględnił powództwo w całości, zasądzając od pozwanego Powiatu (...) na rzecz powódki A. G. kwotę 121.148,20 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 4 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu. Wyrokiem z dnia 21 maja 2019 r. Sąd Apelacyjny we (...) oddalił apelację pozwanego.

Dowód: akta I C 646/17 tutejszego Sądu,

W toku postępowania przed sądem Okręgowym ustalono, że w dniu 23 maja 2014 r. powódka A. G. wysiadając z samochodu na parkingu położonym na terenie nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), która stanowi własność Powiatu (...) a oddana jest w trwały zarząd Powiatowemu Urzędowi Pracy w W., lewą nogą weszła w ubytki w nawierzchni placu parkingowego, straciła równowagę i upadła. Podniosła się o własnych siłach. W trakcie pracy powódka odczuwała ból w kolanie. Ból nasilił się wieczorem, więc pojechała na pogotowie. W trakcie badania na pogotowiu ratunkowym stwierdzono u powódki uraz skrętny stawu kolanowego.

Powódka przed wypadkiem miała orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu ogólnego stanu zdrowia – chorowała na cukrzycę i przepuklinę kręgosłupa szyjnego. Od 2015r. pobiera rentę inwalidzką. decyzją z dnia 12 stycznia 2015r. została zaliczona do osób o znacznym stopnia niepełnosprawności do dnia 27 listopada 2018 r. Porusza się przy pomocy kul ortopedycznych. W dacie wypadku powódka otrzymywała dochód z tytułu odbywanego stażu dla osób bezrobotnych w wysokości 988,40 zł miesięcznie. Za cały okres stażu (6 miesięcy) winna ona otrzymać 5.930,40 zł, a staż miała ukończyć 19 listopada 2014r. Z uwagi na pogorszenie staniu zdrowia na skutek wypadku, staż uległ skróceniu do 5 sierpnia 2014r. Decyzją z dnia 13 sierpnia 2014r. Starosta (...) orzekł o utracie przez powódkę prawa do stypendium z dniem 6 sierpnia 2014 r. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyną powyższego było zakończenie w dniu 5 sierpnia 2014 r. odbywania stażu przez powódkę i przyznał powódce za odbyty staż kwotę 2.556,50 zł stypendium. Od 1 marca 2015r. do lutego 2016r. powódka pobierała rentę w wysokości 1389,62 zł Po waloryzacji, renta powódki od 1 marca 2016r. wynosiła 1401,98 zł miesięcznie. Lekarz Orzecznik ZUS orzekł, że powódka jest częściowo niezdolna do pracy w okresie do 30 września 2018r. i do tego okresu przysługiwała jej renta inwalidzka. Przed wypadkiem powódka podjęła edukację mając w perspektywie podjęcie pracy na terenie (...), jako opiekunka osób starszych. Powódka zawarła z M. U. umowę gwarantującą jej podjęcie zatrudnienia po ukończeniu szkoły i uzyskaniu wymaganych uprawień. Stan zdrowia po wypadku z dnia 23 maja 2014r. wymusił na powódce rozwiązanie powyższej umowy. Wysokość utraconych zarobków, jakie powódka osiągnęłaby na podstawie umowy o pracę z M. U. wynosiła 1.800 euro miesięcznie - w okresie od lipca 2015 r. do lutego 2017 r. Powódka ukończyła podjętą naukę, ukończyła Szkołę Medyczną (...) w W. i otrzymała świadectwo potwierdzające kwalifikacje w zawodzie opiekuna medycznego. Egzamin powódki – z uwagi na jej stan zdrowia – przebiegał w innej, mniej wymagającej wysiłku formie niż pozostałych egzaminowanych; mimo to A. G. otrzymała wynik 100% z części praktycznej egzaminu. Istotą pracy zawodowej opiekuna osoby starszej jest świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej. W wielu przypadkach opieka polega na wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych przy osobach leżących, występuje konieczność ich podnoszenia i przemieszczania, konieczność częstego pochylania się i przykucania podczas pracy, wykonywanie czynności w zbyt małej przestrzeni roboczej itp.. Powinny ją więc wykonywać osoby, które mają ku temu odpowiednie predyspozycje fizyczne np.: bez wad postawy, chorób narządu ruchu. Powódka przed wypadkiem była zdolna do wykonywania pracy (podejmowania czynności w zakresie pomocy osobie chorej i niesamodzielnej) na stanowisku opiekuna osób starszych. Po wypadku z dnia 23 maja 2014r., rozpoznano u powódki przebyty uraz skrętny stawu kolanowego lewego podczas wypadku z uszkodzeniem aparatu więzadłowo-torebkowego i następowym leczeniem operacyjnym artroskopowym, powodujący zaburzenia chodu i ograniczenie sprawności ustroju cechy chondromalacji chrząstek stawowych przedziału przy środkowego stawu IH/W stopnia, cechy chondromalacji rzepki III stopnia, cechy zwyrodnienia łąkotki przyśrodkowej, na powierzchni stawowej kłykcia przy środków ego kości udowej widoczne jest ognisko uszkodzenia kostno-chrzęstnego, zmiany zwyrodnieniowe w stawie kolanowym, płyn w stawie kolanowym i zachyłkach rzepki). Naruszona została funkcja podporowa oraz dynamiczna kończyny dolnej lewej ograniczająca w sposób zasadniczy funkcjonowanie powódki. Zgodnie z przeprowadzonym przez sąd dowodem z opinii opinii biegłego z zakresu medycyny pracy skutki wypadku w zakresie naruszenia czynności narządu ruchu, podane powyżej trwale uniemożliwiają powódce wykonywanie czynności wskazanych na stanowisku opiekuna osób starszych, w szczególności pomocy osobie chorej i niesamodzielnej w czynnościach życia codziennego, stosowania profilaktyki i pielęgnacji przeciwodleżynowej, udzielania pierwszej pomocy. Powódka nie posiada - wskutek obrażeń odniesionych w wypadku i ich następstw - sprawności fizycznej układu ruchu wymaganej w pracy opiekunki osób starszych i niepełnosprawnych. Wobec kryteriów obowiązujących w medycynie pracy nie może być dopuszczona do pracy, w której konieczne jest wykonywanie wszystkich czynności należących do kompetencji opiekunki osób starszych i niepełnosprawnych. W postępowaniu sądy dysponowały m.in. umową zawartą przez powódkę z M. U. z dnia 1.05.2014 r. oraz poświadczeniem z dnia 10.04.2016 r. wystawionym przez M. U..

Sąd Okręgowy ustalił, iż strona pozwana ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych, tj. winy, a w tym przypadku na podstawie art. 415 k.c, a podstawą prawną

żądania powódki zapłaty kwoty pieniężnej tytułem odszkodowania stanowił przepis art. 444 § 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Szkoda, którą w tym przypadku doznała powódka to różnica między zarobkami, jakie osiągałaby, gdyby nie doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, a zarobkami, jakie może realnie osiągnąć bez zagrożenia swego stanu zdrowia. W ocenie Sądu przesłanki odpowiedzialności deliktowej pozwanego tj. szkoda spowodowana zaniechaniem pozwanego oraz związek przyczynowy między tym zaniechaniem a szkodą zostały przez powódkę wykazane.

Obowiązkiem właściciela terenu było bowiem utrzymanie parkingu w stanie umożliwiającym bezpieczne poruszanie się przechodniów, spoczywał na nim obowiązek okresowej kontroli stanu technicznego oraz dokonywania prac naprawczych. Nie budzi wątpliwości, iż takie działanie nie było przez stronę pozwaną podjęte. Brak wskazanych powyżej działań był zatem czynem bezprawnym i zawinionym, a skutkiem tego był upadek powódki i w efekcie doznanie urazu. Czyn wyrządzający szkodę miał postać zaniechania w sytuacji, gdy istniał obowiązek określonego działania. Sąd ustalił iż szkoda powódki to różnica miedzy dochodami jakie mogłaby uzyskiwać pracując na podstawie umowy z M. U. a wysokością otrzymywanej renty z ZUS z tytułu niezdolności do pracy.

Dowód: akta I C 646/17 Sądu Okręgowego w (...),

M. U. zarejestrowała działalność gospodarczą na terenie (...), gdzie zamieszkuje, z datą rozpoczęcia działalności wskazaną na 01.05.2014 r. i z określeniem działalności „pomoc w gospodarstwie domowym”.

Z dniem 27.03.2015 r. nastąpiła zmiana zarejestrowanej działalności na „pomoc domowa/opieka nad osobami starszymi i chorymi”.

Dowód: kopie zaświadczeń o rejestracji działalności M. U. i zmianie

w rejestrze wraz z tłumaczeniami na język polski, k. 25- 30,

kopia zaświadczenia M. U. z dnia (...).2019 r., k. 31,

Orzeczeniem (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 3.12.2018 r. A. G. została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności przy czym wskazano, iż ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 27.11.2014 r., zaś orzeczenie wydano do dnia 31.12.2021 r.

W orzeczeniu wskazano na niezdolność do pracy.

Dowód: kopia orzeczenia o niepełnosprawności z 3.12.2018 r., k.16,

Lekarz orzecznik ZUS orzekł w dniu 15.05.2018 r., że A. G. jest niezdolna do pracy, jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 31.03.2019 r., data powstania częściowej niezdolności do pracy 27.03.2018 r., częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Dowód: kopia orzeczenia lekarz orzecznika ZUS, k. 18,

W okresie marzec 2017 – luty 2018 r. A. G. otrzymywała z ZUS rentę w wysokości 1.409,48 zł miesięczne, następnie w okresie marzec 2018 r- czerwiec 2018 r. rentę w kwocie 1.451,48 zł miesięcznie, w lipcu 2018 r. powódka otrzymała rentę w wysokości 3.094,60 zł, zaś w okresie sierpień 2018 r. – luty 2019 r. wypłacano jej rentę w kwocie 2.041,00 zł miesięcznie, zaś w okresie marzec 2019 – maj 2019 r. w kwocie 2.108,00 zł miesięcznie.

Dowód: decyzja o przyznaniu renty z 14.06.2018 r., k. 17,

decyzja o waloryzacji rety z 01.03.2019 r., k. 20,

decyzja o przeliczeniu renty z 15.04.2019 r., k. 21,

zaświadczenia ZUS, k.22- 24,

Pismem z dnia 13 czerwca 2019 r. pełnomocnik powódki wezwał Powiat (...) do zapłaty na rzecz A. G. 160.013,96 zł tytułem odszkodowania za utracone wynagrodzenie za okres od marca 2017 r. do maja 2019 r., w terminie 3 dni.

W odpowiedzi na to wezwanie Starosta (...) pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. poinformował o przekazaniu sprawy do ubezpieczyciela celem przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego i zarzucił jednocześnie nie zostało przedłożone pełnomocnictwo od A. G. do odbioru świadczenia głównego.

Dowód: wezwanie do zapłaty, k. 47,

odpowiedź na wezwanie do zapłaty wraz z załączonym pismem do

(...), k. 49-50,

Starostwo Powiatowe w W. złożyło pismem z dnia 1 sierpnia 2019 r. zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w (...) o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez A. G. i M. U., poprzez używanie poświadczających nieprawdę dokumentów i uzyskanie tym sposobem korzystnego dla A. G. rozstrzygnięcia sądu w sprawie o odszkodowanie z tytułu utraty zarobku.

W toku postępowania Prokuratura przesłuchała A. G. oraz czasowo przebywającą w Polsce M. U.. M. U. potwierdziła zawarcie umowy z A. G. z dnia 1.05.2014 r., planów powódki przyjazdu do(...) i podjęcia obowiązków opiekunki nad pełnoletnim ale niepełnosprawnym synem M. U.. Potwierdziła również wystawianie i podpisanie zaświadczeń załączanych przez A. G. do akt w postępowaniach sądowych w Polsce.

Postanowieniem z dnia 05.11.2019 r. umorzono dochodzenie, w sprawie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 150.900,28 zł Powiatu (...) w dniu 31 maja 2019 r. przez ustaloną osobę, która działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przedkładając poświadczające nieprawdę dokumenty w postaci umowy o pracę z dnia 1 maja 2016 r. oraz poświadczenie z 10 kwietnia 2016 r. wprowadziła w błąd co do zawarcia w dniu 1 maja 2014 r, umowy o pracę z M. U. gwarantującej jej podjęcie zatrudnienia w terminie późniejszym a następnie po wypadku jakiego doznała dniu 23 maja 2014 r. rozwiązała umowę i wystąpiła z roszczeniem o odszkodowanie z tytułu utraconych dochodów za okres od lipca 2015 r. do lutego 2017 r., uzyskując korzystne dla siebie rozstrzygniecie Sądu Okręgowego w(...)sygn. Akt I C 646/17 a następnie Sądu Apelacyjnego we (...) sygn. Akt IACa 1474/18 , czym działała na szkodę powiatu (...) tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i 273 kk w związku z art. 11 § 2 kk , wobec braku znamion czynu zabronionego, w sprawie usiłowania doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160.013,96 zł Powiatu (...) w dniu 18 czerwca 2019 r. przez ustaloną osobę , która działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , wprowadziła w błąd co do zawarcia w dniu 1 maja 2014 umowy o pracę z M. U., gwarantującej jej podjęcie zatrudnienia w terminie późniejszym a następnie po wypadku jakiego doznała w dniu 23 maja 2014 r. rozwiązała umowę, uzyskaniu korzystnych dla siebie rozstrzygnięć Sądu Okręgowego w (...)Akt I C 646/17 a następnie Sądu Apelacyjnego we(...) sygn. Akt IACa 1474/18 wystąpiła z roszczeniem o odszkodowanie z tytułu utraconych dochodów za okres od marca 2017 r. do maja 2019 r. , jednakże zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na odmowę wypłaty przez Starostwo Powiatowe w W., wobec braku znamion czynu zabronionego, w sprawie wystawiania dokumentów w postaci umowy o pracę z dnia 1 maja 2016 r. zawartej między M. U. a A. G. oraz poświadczenia M. U. z dnia 10 kwietnia 2016 r przez ustaloną osobę, która będąc uprawniona do wystawienia w/w dokumentów poświadczyła w nich nieprawdę, wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia w/w czynu.

Zażalenie na to postanowienie złożył pełnomocnik pokrzywdzonego Powiatu (...) a postanowieniem z dnia 6 lipca 2020 r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Dowód: akta sygn.. PR 1 ds. 1530.2019 Prokuratury Rejonowej w

Ś.,

Sąd zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła zapłaty kwoty 159.938,96 zł tytułem naprawienia szkody jakiej doznała wskutek wypadku z dnia 23 maja 2014 r. a polegającej na utracie dochodów jakie mogłaby uzyskiwać z pracy świadczonej na mocy umowy zawartej w M. U., a stanowiącej różnicę między tymi dochodami a uzyskiwaną z ZUS rentą z tytułu niezdolności do pracy, za poszczególne miesiące w okresie od marca 2017 r. do maja 2019 r.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa, kwestionując przedstawione przez powódkę dokumenty , podnosząc iż umowa z dnia 1 maja 2014 r. podpisana została jedynie dla potrzeb postępowań sądowych, oraz że powódka była w stanie wykonywać pracę opiekunki nad osobami starszymi po wypadku, o czym świadczy to, że kontynuowała naukę w szkole policealnej i uzyskała dyplomy poświadczające kwalifikacje w zawodzie opiekuna medycznego oraz świadczenia usług opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej z wynikiem 100 % z części praktycznej egzaminu.

Bezsporną okolicznością między stronami jest to, że wypadek w dniu 23 maja 2014r. miał miejsce na parkingu położonym na terenie nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), która stanowi własność Powiatu (...) a oddana jest w trwały zarząd Powiatowemu Urzędowi Pracy w W., zaś wypadek ten został uznany przez Sąd Rejonowy za wypadek przy pracy.

Pomiędzy stronami niniejszego procesu toczyły się dwa postępowania sądowe, w których A. G. występowała z roszczeniami przeciwko Powiatowi (...) wynikającymi ze zdarzenia z dnia 23 maja 2014 r. W sprawie sygnatura akt VIII C 96/15 Sąd Rejonowy w (...) zasądził od Powiatu (...) na rzecz A. G. kwotę zadośćuczynienia oraz odszkodowania (zwrot kosztów zakupu leków, rehabilitacji, ortezy i dojazdów do szpitala oraz sanatorium). Natomiast Sąd Okręgowy w (...) zasądził wyrokiem z dnia 16 października 2018 r. od Powiatu (...) na rzecz A. G. odszkodowanie jako różnicy pomiędzy dochodami jakie mogłaby osiągać wykonując pracę w oparciu o umowę z M. U. gdyby nie doszło do wypadku a wysokością uzyskiwanej z ZUS renty.

Jak już wskazał Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu swojego wyroku z dnia 21 maja 2019 r. rozpoznając apelację Powiatu (...), okoliczności samego zdarzenia jak i okoliczności odpowiedzialności deliktowej pozwanego czyli przesłanki tej odpowiedzialności oraz winę jako zasadę tej odpowiedzialności zbadał Sąd Rejonowy w prawomocnym wyroku i tym samym Sąd Okręgowy oraz Sąd Apelacyjny orzekając w sprawie na podstawie art. 365 kpc jest tym orzeczeniem związany.

Również w niniejszym postępowaniu sąd jest związany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego przesądzającego odpowiedzialność pozwanego za szkody poniesione przez powódkę na skutek zdarzenia z dnia 23 maja 2014 r. W zakresie żądania odszkodowania za utracone dochody wskazać należy na przepis art. 366 kc który stanowi, iż wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia , a ponadto tylko między tymi samymi stronami. Pomiędzy stronami zapadł już wyrok zasądzający z tytułu utraconych odchodów odszkodowanie za okres od lipca 2015 r. do lutego 2017 r., natomiast w tym postępowaniu powódka domagała się odszkodowania za utracone dochody za okres następny tj. od marca 2017 r. do maja 2019 r.

Skoro jednak w poprzednich postępowaniach sądy zbadały i ustaliły odpowiedzialność pozwanego za skutki zdarzenia z dnia 23 maja 2014 r. a Sąd Okręgowy (...) ustalił, iż skutkiem wypadku jest pogorszenie stanu zdrowia uniemożlwiające wykonywanie pracy opiekunki osób starszych (opinia biegłego zakresu medycy pracy) a także ustalił, że powódka została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności do 2021 roku, ponadto, iż powódka zawarła umowę z M. U. na wykonywanie pracy opiekunki i pracę taką podjęłaby za wynagrodzeniem 1.800 euro miesięcznie gdyby nie doznała obrażeń w dniu 23 maja 2o14 r., jak również przedstawiła dokumenty dotyczące wysokości świadczeń rentowych to w niniejszym postępowaniu pozwany mógłby ewentualnie podnosić i wykazywać jedynie to, iż w podanym w pozwie okresie zmieniły się okoliczności stanowiące podstawę zasądzenia od pozwanego odszkodowania za utracone dochody za okres wcześniejszy w szczególności np. zaprzestanie prowadzenia przez M. U. działalności w zakresie pomocy innym osobom lub brak możliwości wywiązania się przez nią z umowy zawartej z powódką albo uzyskiwanie przez powódkę innych, poza rentą, dochodów. Takich okoliczności jednak pozwany nie wykazał w toku procesu. Próbował ponownie kwestionować okoliczności które były przedmiotem ustaleń Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego w poprzednim postępowaniu, jednakże nie mógł tego dokonać skutecznie w tym procesie. Natomiast postępowanie karne zainicjowane zawiadomieniem złożonym przez Starostwo Powiatowe nie potwierdziło tego, iż dokumenty jakimi posługuje się powódka w postaci umowy o pracę i zaświadczeń wystawionych przez M. U. poświadczały nieprawdę oraz że dokumenty te zostały wystawione celem wprowadzenia w błąd i uzyskania korzyści majątkowej kosztem Powiatu (...). Postępowanie karne zostało umorzone a Sąd Rejonowy rozpoznający zażalenie Starostwa (...) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Wobec powyższego powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. Odsetki od zasądzonej kwoty określono od wskazanej w pozwie daty 22 czerwca 2019 r. tj. od pierwszego dnia po wezwaniu pozwanego do zapłaty kwoty objętej pozwem. Dlatego orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na podstawie § 15 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 poz. 507 ze zm.) zasądzając opłatę od czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy radcy prawnego w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 2-4. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt. 6 Rozporządzenia stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 50.000 zł do 200.000 zł – 5.400 zł. Sąd biorąc pod uwagę niezbędny nakład pracy radcy prawnego, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia uznał, że zwrot kosztów zastępstwa procesowego należny jest powódce w powyższej kwocie, stanowiącej jednokrotność stawki minimalnej.

Biorąc pod uwagę, że Powiat (...) jest stroną przegrywającą winien on uiścić kwotę 13.414,00 zł na rzecz powódki tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składają się: 5.417 zł kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa oraz uiszczoną przez powódkę opłatę od pozwu w kwocie 7.997,00 zł. Stąd też orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.