Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2021 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2021 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Bank S.A. w W. kwotę 34.030,11 złotych (trzydzieści cztery tysiące trzydzieści złotych 11/100 groszy):
- wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 31.961,98 złotych (trzydzieści jeden tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych 98/100 groszy) od dnia 22 października 2019 roku do dnia zapłaty,
- wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 2045,13 złotych (dwa tysiące czterdzieści pięć złotych 13/100 groszy) od dnia 24 października 2019 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1723,92 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1732/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. domagał się od pozwanego J. S. zapłaty kwoty 34.030,11 złotych wraz z odsetkami oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 29 września 2015 roku zawarł z pozwanym umowę kredytu nr (...). W związku z powstaniem zaległości w spłacie powód bezskutecznie wezwał stronę pozwaną do dobrowolnej spłaty zaległości, informując jednocześnie o możliwości restrukturyzacji zadłużenia. W związku z brakiem restrukturyzacji oraz zapłaty zaległych rat strona powodowa wypowiedziała pozwanemu przedmiotową umowę stawiając całą należność w stan wymagalności. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się:

- kwota 31.961,98 zł tytułem należności głównej,

- kwota 1.317,34 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 8,49% od dnia 25 lutego 2019 roku do dnia 4 sierpnia 2019 roku,

- kwota 727,79 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10,00% od dnia 25 lutego 2019 roku do dnia 21 października 2019 roku,

- kwota 23 zł tytułem opłat i prowizji.

W dniu 2 marca 2020 roku Sąd Rejonowy w Szczytnie w sprawie I C 1732/19 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W dniu 6 kwietnia 2020 roku pozwany J. S. złożył sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, w którym zaskarżył orzeczenie w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany potwierdził, że podpisał umowę kredytową z dnia 29 września 2015 roku, zaprzeczając w dalszej części, iż kredyt ten został mu wypłacony. Nadto wskazał, że umowa nie została podpisana przez osoby prawidłowo do tego umocowane, co świadczyć miało o nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej. Podobne zarzuty skierował także co do okoliczności wypowiedzenia umowy i wezwania do zapłaty z dnia 10 maja 2019 roku. Poza tym pozwany zarzucił powodowi naruszenie art. 29 ust. 1, art. 30 ust. 1 pkt 1-8,10,11,14-17, 31-33, art.. 33a i art. 36a-36 c ustawy o kredycie konsumenckim, co uzasadnia sankcję kredytu darmowego z art. 45 ust. 1 ww. ustawy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 września 2015 roku pomiędzy J. S. a (...) Bank S.A. z siedzibą w W., w imieniu którego działał pośrednik kredytowy, zawarta została umowa kredytu konsolidacyjnego nr (...). Na podstawie tej umowy bank udzielił kredytobiorcy kredytu w łącznej wysokości 44.730,49 zł, na okres 108 miesięcy. Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która na dzień podpisania umowy wynosiła 8,49% w stosunku rocznym. Na udzieloną kwotę kredytu składały się: kwota 27.000 zł przeznaczona na sfinansowanie potrzeb konsumpcyjnych kredytobiorcy w formie przelewu na rachunek bankowy kredytobiorcy, kwota 2.982,85 zł na spłatę zobowiązań kredytobiorcy w Banku (...) S.A., kwota 7.469,99 zł tytułem sfinansowania prowizji bankowej, kwota 6.383,04 zł tytułem składki ubezpieczeniowej, kwota 894,61 zł tytułem sfinansowania kosztów korzystania z usług dodatkowych świadczonych przez pośrednika kredytowego.

Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu na utworzony przez bank na ten cel rachunek o nr (...), w 108 ratach miesięcznych w wysokości 596,76 zł każda z rat, przy czym pierwsza rata miała wynosić nie więcej niż 541,01 zł, płatnych do 24 dnia każdego miesiąca. Od zadłużenia przeterminowanego bank uprawniony był do naliczenia i pobrania odsetek karnych według zmiennej stopy procentowej określonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, wynoszącej w dniu zawarcia umowy 10,00% w skali roku. Zgodnie z § 9 ust 1 pkt a umowy bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 1 – miesięcznego okresu wypowiedzenia w razie opóźnienia z zapłatą pełnej raty wynikającej z harmonogramu spłat, za co najmniej jeden okres płatności. Po upływie okresu wypowiedzenia kredytobiorca zobowiązany był do niezwłocznego zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami należnymi bankowi za okres korzystania z kredytu.

(dowód: umowa k. 19-21)

W trakcie trwania umowy J. S. na poczet zaciągniętego zobowiązania dokonywał regularnych wpłat, w różnej wysokości. Ostatnia wpłata miała miejsce w dniu 1 lutego 2019 r. w wysokości 600 zł.

(dowód: zestawienie należności i spłat kredytu k. 15-18)

Pismem z dnia 10 maja 2019 roku Kredytobiorca wezwał J. S. do zapłaty zaległości w kwocie 1.732,67 zł pod rygorem wypowiedzenia umowy. Wezwanie wysłano do pozwanego w dniu 14 maja 2019 roku listem poleconym.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 26, książka nadawcza k. 27)

W związku z nieuregulowaniem zaległości w spłacie kredytu (...) Bank S.A. pismem z dnia 10 czerwca 2019 roku skierowanym do J. S. wypowiedział umowę pożyczki nr (...) z zachowaniem okresu wypowiedzenia określonego w umowie, liczonego od dnia doręczenia pisma. Zaległość pozwanego na dzień sporządzenia pisma wynosiła 2.337,36 zł. Pismo z wypowiedzeniem umowy zostało podpisane przez upoważnionego pracownika banku (...) – starszego specjalistę Departamentu Windykacji Telefonicznej. Korespondencja zawierająca przedmiotowe wypowiedzenie została skierowana do pozwanego na adres: ul. (...) (...), (...)-(...) S. wskazany w umowie kredytu, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 5 lipca 2019 roku.

(dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy k. 23, potwierdzenie odbioru k. 24, pełnomocnictwo nr (...) k. 25)

W dniu 21 października 2019 r. (...) Bank S.A. w W. wystawił wyciąg z ksiąg banku określający wymagalną wierzytelność przysługującą od dłużnika J. S. w wysokości 34.030,11 zł z tytułu umowy kredytu nr (...), na którą składały się: kwota niespłaconego kapitału - 31.961,98 zł, kwota 1.317,34 zł tytułem odsetek umownych naliczonych za okres od dnia 25 lutego 2019 r. do dnia 4 sierpnia 2019 r., kwota 727,79 zł tytułem odsetek za opóźnienie od kwoty niespłaconego kapitału naliczonych za okres od dnia 25 lutego 2019 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych oraz kwota 23,00 zł tytułem opłat. Wyciąg został opatrzony pieczęcią banku oraz podpisem upoważnionego pracownika - starszego specjalistę J. G..

(dowód: wyciąg z ksiąg k. 14, pełnomocnictwo nr (...) k. 13)

W dniu 13 października 2020 roku działający w imieniu powoda M. W. kierownik zespołu postępowania sądowego w (...) Banku S.A. potwierdził zawarcie przez występującą w jego imieniu B. D. umowy kredytu nr (...) z dnia 29 września 2015 roku z J. S..

(dowód: potwierdzenie zawarcia umowy kredytu k. 64, pełnomocnictwo k. 65,68)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Dochodzone w niniejszym postępowaniu roszczenie powód wywodził z umowy kredytu zawartej z pozwanym jako konsumentem, wobec czego odpowiedzialność strony pozwanej powinna być rozpatrywana w oparciu o przepisy ogólne dotyczące wykonywania zobowiązań umownych, jak i przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2019, poz. 1083 t.j., dalej u.k.k.).

Zdaniem Sądu, wbrew zarzutom stawianym przez pozwanego, strona powodowa uczyniła zadość ciążącemu na niej obowiązkowi i w sposób należyty wykazała, że między stronami doszło do zawarcia ważnej umowy kredytu, że powodowy bank przekazał stronie pozwanej środki pieniężne określone w umowie oraz że pozwany uchybił warunkom umowy, nie wywiązując się z obowiązku spłaty zaciągniętego zobowiązania. Strona pozwana w sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty podniosła szereg zarzutów w tym zarzut nieotrzymania kwoty kredytu, braku pełnomocnictwa osoby zawierającej umowę w imieniu banku, naruszenia przepisów ustawy o kredycie konsumenckim, co uzasadniać miało możliwość skorzystania z sankcji kredytu darmowego oraz bezskuteczności dokonanego przez powoda wypowiedzenia umowy kredytowej. Sformułowane przez pozwanego zarzuty nie tylko nie znalazły podstawy w realiach niniejszej sprawy, nie przystawały do konkretnych okoliczności, ale również pozostawały ze sobą w sprzeczności i charakteryzowały się dużą ogólnością. W tym miejscu wypada przywołać pogląd Sądu Najwyższego, który wskazywał, że nie można odpowiadając na pozew twierdzić, że strona nie zgadzając z pozwem "przeczy wszystkim faktom powołanym przez powoda, poza tymi, które wyraźnie przyzna". Fakty i dowody związane z konkretnymi okolicznościami, z którymi się strona pozwana nie zgadza, powinna wskazać w sposób rzeczowy, wyraźny i konkretny, jeśli ma to służyć obronie jej racji, ustosunkowując się tym samym do twierdzeń strony powodowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2009 r., III CSK 341/08, niepubl.). W przeciwnym wypadku podnoszenie wszelkich możliwych zarzutów, pozostających bez związku ze stanem faktycznym sprawy, należy traktować jedynie jako nieuzasadniony zamiar uniknięcia odpowiedzialności za zobowiązanie.

Wskazać należy, iż w sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwany złożył żądanie przedstawienia przez powoda oryginału dokumentów w postaci umowy kredytowej wraz ze wszystkimi jej załącznikami oraz pełnomocnictwami, wniosku o udzielenie kredytu, wezwania do zapłaty oraz wypowiedzenia umowy. Do dnia wydania orzeczenia w sprawie powód nie przedłożył Sądowi wskazanych dokumentów, uzasadniając zwłokę w tym zakresie koniecznością zamówienia oryginałów dokumentów z zewnętrznego archiwum i sytuacją pandemiczną. W uwagi na niepodporządkowania się żądaniu przeciwnika Sąd dokonał oceny dowodów, posługując się treścią odpisów dokumentów. Wprawdzie dowody z określonych dokumentów załączonych do akt sprawy w formie niepoświadczonych kserokopii lub wydruków nie stanowią dowodów z dokumentów, o których mowa w art. 244 i art. 245 k.p.c., nie są jednak pozbawione mocy dowodowej, w rozumieniu art. 232 w zw. z art. 308 k.p.c. Dowody te, jak każde inne, podlegają ocenie sądu na podstawie art. 233 k.p.c.

Z przedłożonych przez stronę powodową dokumentów wynika, że strony łączyła umowa kredytu konsolidacyjnego nr (...) z dnia 29 września 2015 r. na warunkach określonych umową. Pozwany zaprzestał dokonywać spłaty kredytu na zasadach ustalonych w umowie, co skutkowało wypowiedzeniem umowy przez bank. Sąd uznał, że oświadczenie powoda o wypowiedzeniu łączącej strony umowy zostało skutecznie złożone pozwanemu przez prawidłowo umocowanego do tej czynności pracownika powoda. Zostało ono skierowane na wskazany przez pozwanego w umowie adres i poprzedzone było wcześniejszym wezwaniem do zapłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy. Wysokość dochodzonych przez stronę powodową należności znajduje potwierdzenie w przedłożonych dokumentach w postaci raportu zestawienia należności. Wysokość roszczenia banku zarówno co do kapitału, odsetek i kosztów wynikała również z treści wyciągu z ksiąg bankowych, złożonego do akt sprawy. Wprawdzie dokument ten nie ma charakteru dokumentu urzędowego, lecz na jego podstawie również można poczynić ustalenia odnośnie wysokości roszczenia. Pozwany wysokość roszczenia zakwestionował, lecz nie zaoferował dowodu, który mógłby dostatecznie podważyć wiarygodność okoliczności wynikających z przedłożonych przez powoda dokumentów

Odnosząc się do zarzutu braku umocowania osoby zawierającej umowę ze strony banku, należy wskazać, że zarzut ten jest bezzasadny. Powód bowiem w sposób wyraźny potwierdził czynności wykonane przez pośrednika kredytowego w jego imieniu poprzez wypłatę kwoty kredytu, rozliczenie wpłat dokonywanych przez pozwanego na poczet spłaty zadłużenia, wezwania do zapłaty, a ostatecznie – wypowiedzenie umowy z uwagi na zaległości w spłacie kredytu. Nadto na żądanie pozwanego zgłoszone w sprzeciwie od nakazu zapłaty powód złożył oświadczenie o potwierdzeniu zawarcia umowy kredytu nr (...) z dnia 29 września 2015 roku z pozwanym przez B. D. działającą w imieniu powoda.

Zdaniem sądu pozwany nie udowodnił także zarzutu braku przekazania przez bank pozwanemu środków pieniężnych. Zgodnie z treścią art. 231 k.p.c. Sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów. Skoro zatem pozwany przyznał, że w dniu 29 września 2015 roku zawarł z powodem umowę kredytu, a następnie rozpoczął spłatę zobowiązania zgodnie z ustaleniami zawartymi w tejże umowie przez okres prawie 4 lat, twierdzenia pozwanego o nie otrzymaniu od powoda kwoty kredytu należy ocenić jako gołosłowne oraz sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Nietrafny okazał się także zarzut pozwanego naruszenia przez kredytodawcę art. 29 ust. 1, art. 30 ust. 1 pkt 1-8, 10, 11, 14-17, art. 31-33, art. 33a i art. 36a-36c u.k.k. bez wskazania jakiejkolwiek argumentacji w tym zakresie. W ocenie Sądu brak było w niniejszej sprawie podstaw do uznania, iż powód naruszył którykolwiek z ww. zapisów i by wskutek tego naruszenia pozwany był uprawniony do zwrócenia kwoty kredytu bez odsetek i innych kosztów należnych kredytobiorcy w terminie i w sposób ustalony w umowie, o czym stanowi art. 45 ust. 1 tej ustawy. Umowa została zawarta w formie pisemnej, sformułowana w sposób jednoznaczny i zrozumiały, a następnie doręczona pozwanemu. Powyższe sprawia, że nie istniały żadne podstawy do zastosowania sankcji kredytu darmowego określonej w treści art. 45 ust. 1 u.k.k.

Z tych względów w oparciu o przywołane przepisy sąd orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

W punkcie II orzeczono o kosztach postępowania po myśli art. 98 § 1 k.p.c., stosownie do wyniku sprawy. Na koszty powoda składają się opłata od pozwu (1.702 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszty notarialnego uwierzytelnienia pełnomocnictwa (4,92 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)– (...)

3.  (...)