Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

(...)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. O.

D. O. w dniu 17 grudnia 2018 roku w M. nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 9 lipca 2012 r. o sygnaturze akt III K 516/10 zakazu wykonywania na zawsze działalności związanej z wychowaniem, edukacją oraz opieką nad małoletnimi w ten sposób, iż podczas rekolekcji w parafii św. J. w M. prowadził działalność związaną z wychowaniem i edukacją małoletnich, tj. o czyn z art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. O. w dniu 17 grudnia 2018 roku w M. nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 9 lipca 2012 r. o sygnaturze III K 516/10 zakazu wykonywania na zawsze działalności związanej z wychowaniem, edukacją oraz opieką nad małoletnimi w ten sposób, iż podczas rekolekcji w parafii św. J. w M. w w/w dniu podczas mszy świętej zaplanowanej na godz. 16:00 prowadził działalność związaną z wychowaniem i edukacją małoletnich, poprzez wygłaszanie bezpośrednio wobec nich nauk rekolekcyjnych jako "nauk dla dzieci".

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. w powyższej sprawie został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 7 marca 2013 roku, w sprawie o sygnaturze akt X Kz 1111/12. Postanowieniem z dnia 15 listopada 2013 roku Sąd Najwyższy oddalił kasację od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie. D. O. był uprzednio karany jedynie w w/w sprawie.

płyty CD i DVD z nagraniem filmu "Tylko nie mów nikomu"

34, 422

protokoły odtworzenia utrwalonych zapisów

243-245, 423-427

protokół oględzin utrwalonych zapisów

109-111

protokół oględzin stron internetowych

112-121

wydruk informacji o porządku nabożeństw

113

zeznania świadka J. P.

30-32

zeznania świadka M. S.

455-457

protokół oględzin akt Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. III K 516/10

258-260

odpis wyroku w sprawie III K 516/10

352-358

uzasadnienie wyroku w sprawie III K 516/10

355-382

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie X Ka 1111/12 wraz z pisemnym uzasadnieniem

383-410

Postanowienie Sądu Najwyższego II KK 297/13

411

dane z K.

531-532, 769-770

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. O.

jak w pkt 1.1.1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie udowodniono, wedle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego oraz zasad logicznego rozumowania, że oskarżony działał pod wpływem usprawiedliwionego błędu co do znamion czynu zabronionego o którym mowa w art. 28 k.k., usprawiedliwionego błędu co do okoliczności wyłączającej bezprawność popełnionego przez niego czynu opisanego w art. 29 k.k. czy w końcu usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności popełnionego czynu. W każdym z powyższych przypadków nie sposób było także mówić o okolicznościach leżących po stronie oskarżonego, które wskazywałyby na jego błędne przekonanie co treści i zakresu przedmiotowo-podmiotowego orzeczonego wobec niego zakazu bądź na jego usprawiedliwione zachowanie. Nie udowodniono również, aby oskarżony pozostawał w usprawiedliwionym okolicznościami czynu błędzie co do znamion czynu zabronionego, okoliczności wyłączających bezprawność czynu, czy nieświadomości bezprawności popełnionego przezeń czynu.

wyjaśnienia oskarżonego

524-528, 764v

opinia sądowo-psychiatryczna

543-545

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

odpis wyroku w sprawie III K 516/10

Odpis prawomocnego wyroku w w/ sprawie stanowił niesporny dowód, z którego treści (pkt 2 wyroku) wynikał zakaz stanowiący przedmiot rozpoznania niniejszej sprawy.

płyty CD i DVD z nagraniem filmu "Tylko nie mów nikomu"

(...) źródłowe, tj. zapis filmu, w którym ujawniono popełnienie czynu przypisanego oskarżonemu. Sąd nie miał wątpliwości, co do treści tego dowodu albowiem sceny w których występuje oskarżony, zostały zarejestrowane w przedmiotowym filmie, fakt ten jest powszechnie znany albowiem film został rozpowszechniony i jest publicznie dostępny. Ponadto oskarżony nie kwestionował okoliczności swojego udziału w rekolekcjach odbywających się w okresie od 16 do 19 grudnia 2018 roku w parafii Św. J. w M..

protokoły odtworzenia utrwalonych zapisów

Dowód z procesowego odtworzenia utrwalonych zapisów przeprowadzony przez uprawniony organ, a jego treść jest jasna i zgodna z treścią zapisów audio wideo.

protokół oględzin utrwalonych zapisów

Dowód z oględzin zapisów Przeprowadzony przez uprawniony organ, a jego treść jasna i zgodna z treścią zapisów audiowizualnych.

wydruk informacji o porządku nabożeństw

niesporna treść ogłoszenia o porządku nabożeństw rekolekcyjnych na profilu F. Parafii p. w. Św. J.

protokół oględzin stron internetowych

Dowód z przeprowadzonych oględzin stron internetowych został przeprowadzony przez uprawniony organ, a jego treść jest w pełni jasna i czytelna.

zeznania świadka J. P.

Zeznania proboszcza parafii Św. J. w M., które w pełni odpowiadają treści pozostałych dowodów i potwierdzają niekwestionowaną okoliczność udziału oskarżonego w rekolekcjach adwentowych.

zeznania świadka M. S.

Zeznania świadka w pełni odzwierciedlają zapisy audio-wideo zawarte w filmie jego autorstwa - okoliczności niekwestionowane przez oskarżonego.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie uznał za wiarygodne okoliczności wskazanych przez skarżonego, z których wynika, że nie miał on świadomości tego, że nie może głosić nauk wobec dzieci w trakcie mszy świętej. W ocenie Sądu nie sposób było mówić, że jako osoba dojrzała, wykształcona i w pełni poczytalna, oskarżony mógł mieć jakiekolwiek wątpliwości co do zakresu przedmiotowego i podmiotowego nałożonego nań zakazu. Zakaz bowiem został sformułowany w sposób jasny i precyzyjny, wobec czego nie nasuwa on w poczuciu Sądu żadnych wątpliwości interpretacyjnych.

Pozostałe dowody nieujęte w sekcjach 1.1 i 1.2 w ocenie Sądu pozostawały bez wpływu dla ustalenia faktów, albowiem nie odnoszą się do okoliczności bezpośrednio związanych z przedmiotem niniejszego postępowania.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

D. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 244 k.k. głosi, że ten kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Według praktycznego słownika współczesnej polszczyzny (pod red. Haliny Zgółkowej - Poznań 2004, t. 46, s. 294 i t. 10, s. 243) wychowanie jest działalnością polegającą na podejmowaniu działań, których celem jest ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym oraz przygotowanie do życia w społeczeństwie. (...) jest natomiast procesem kształtowania osobowości człowieka i kierowania nim w celu uzyskania określonych wyników, obejmujących aspekt intelektualny, psychologiczny i moralny.

Rekolekcje w Kościele (...) są to natomiast "nauki połączone z mszą, mające na celu umocnienie wiary i odnowę moralną” – słownik języka polskiego PWN.

Materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania karnego wykazał bezspornie, że oskarżony głosząc „nauki dla dzieci” w trakcie trwania rekolekcji w grudniu 2018 roku w parafii św. J. w M., naruszył znamiona art. 244 k.k. albowiem wobec dzieci – czyli osób małoletnich - wykonywał działalność związaną z edukacją i wychowaniem – a w realiach niniejszej sprawy polegała ona na wygłaszaniu nauk Kościoła (...) celem kształtowania postaw moralnych, osobowościowych i społecznych które były skierowane specjalnie ku małoletnim.

Należy w tym miejscu podkreślić, że według treści art. 244 k.k. rodzajowym przedmiotem ochrony jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, zaś bezpośrednim – prawidłowe wykonanie konkretnego orzeczenia sądu zawierającego konkretny zakaz. Ustawodawca uznał za stosowne penalizować zachowania, które wyrażają brak poszanowania dla prawomocnie orzeczonych przez sąd zakazów.

Sąd uznał za celowe uzasadnić konieczność zmiany opisu czynu zaprezentowanego w treści aktu oskarżenia, eliminując zeń te okoliczności faktyczne, które nie stanowią ustawowych znamion czynu opisanego w art. 244 k.k. Skoro występek z art. 244 k.k. ma charakter formalny (nie wymagany jest skutek), nie sposób było przypisać oskarżonemu zachowania które wskazywałoby na narażenie innych osób na wystąpienie (nieokreślonego) skutku, który nie jest znamieniem czynu zarzuconego oskarżonemu.

Wskazawszy zatem na powyższe okoliczności, Sąd stwierdził winę oskarżonego i stosownie do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu wymierzył stosowną karę.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. O.

I.

I.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Treść art. 37a k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu zabronionego stanowiła: jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności

Górna granica ustawowego zagrożenia za czyn z art. 244 k.k. wynosi 5 lat, a zatem możliwe było wymierzenie kary rodzajowo łagodniejszej w stosunku do oskarżonego, albowiem wymierzenie kary pozbawienia wolności byłoby w niniejszej sprawie niewspółmierne do wagi naruszenia przepisów prawa.

Godzi się zaznaczyć, że wedle treści art. 4 § 1 k.k. Sąd zobligowany jest do zbadania brzmienia przepisów prawa karnego w okresie od chwili popełnienia czynu do czasu wyrokowania i tym samym jest zobowiązany do zastosowania przepisów kodeksu karnego w brzmieniu najkorzystniejszym, jeżeli byłyby one względniejsze dla sprawcy. Z powodu nowelizacji art. 37a k.k. w brzmieniu obowiązującym obecnie, należało sięgnąć do brzmienia w/w przepisu obowiązującego w dacie 17 grudnia 2018 roku.

Sąd uznał, że rodzajowo najłagodniejsza kara grzywny byłaby w niniejszej sprawie po pierwsze zbyt łagodna, zaś z drugiej niecelowa z uwagi na brak majątku i stałych dochodów oskarżonego. Kara pozbawienia wolności z kolei w ocenie Sądu byłaby rażąco surowa, w stosunku do całokształtu ustalonych w niniejszej sprawie okoliczności podmiotowo-przedmiotowych.

Na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego D. O. kary miał wpływ znaczny stopień winy. Zakaz prawomocnie nałożony wyrokiem w sprawie III K 516/10 sformułowany był na tyle precyzyjnie, że nie mógł on prowadzić do jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych. Oskarżony jest bowiem osobą wykształconą, dojrzałą społecznie i nie sposób w niniejszej sprawie mówić o leżącym po stronie oskarżonego zaistnieniu usprawiedliwionego błędu co do znamion czynu zabronionego o którym mowa w art. 28 k.k., usprawiedliwionego błędu co do okoliczności wyłączającej bezprawność popełnionego przez niego czynu opisanego w art. 29 k.k. czy w końcu usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności popełnionego czynu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd ocenił jako znaczny. W pierwszej kolejności należało bowiem uznać, że nierespektowanie zakazu orzeczonego prawomocnie na mocy wyroku, jest zjawiskiem wysoce szkodliwym społecznie. Nie sposób bowiem utrzymywać poszanowania dla przepisów prawa w sytuacji, gdy zachowanie sprawcy narusza zakazy sądu, obowiązki lub polemizuje z ich treścią, a zostały one wyrażone na tyle jasno, że osoba dojrzała społecznie jest w stanie im sprostać.

Po drugie, nie sposób pominąć okoliczności, że ujawniona w treści materiału filmowego wypowiedź oprócz rozważania jej w kontekście winy, wywołała skutki znamionujące społeczną szkodliwością czynu również w innym wymiarze. Po analizie językowej wypowiedzi skierowanej do małoletnich obecnych na Mszy Ś., w ocenie Sądu nie sposób było nie ocenić jej jako szkodliwej również dla innych duchownych Kościoła (...). Opisując obrazowo duchownych jako osoby posiadające „ złą opinię, są chorzy, niedobrzy”, wypowiedź oskarżonego była oczywiście krzywdząca dla większości duchownych, którzy swą posługę, czy wykonywany zawód katechety sprawują z oddaniem, nie naruszając przepisów prawa.

Końcowo za okoliczności obciążające Sąd uznał uprzednią karalność i opisane powyżej znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał przede wszystkim to, że w okresie rekolekcyjnym 2018 roku ujawniono jedynie to przedmiotowe – jednostkowe zdarzenie które zaistniało tylko na jednej Mszy Ś. z udziałem małoletnich.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. O.

II.

I.

Jednocześnie Sąd uznał za konieczne w niniejszej sprawie orzeczenie środka karnego w postaci obowiązku zapłaty świadczenia pieniężnego na rzecz Fundacji (...), albowiem naruszony przez oskarżonego zakaz swe źródło posiada w treści wyroku, który zapadł w związku z popełnieniem czynu zabronionego na szkodę małoletnich pokrzywdzonych.

Określając kwotę świadczenia pieniężnego na 1.000 złotych, Sąd stwierdził, że taka kwota nie będzie dla oskarżonego niemożliwa do zapłaty, a jednocześnie będzie stanowiła rzeczywiste wsparcie dla małoletnich, którzy uzyskują pomoc wychowawczą i psychologiczną w związku z różnymi traumatycznymi zdarzeniami, dzięki wysiłkowi i umiejętnościom specjalistów współpracujących z fundacją (...) (nr KRS (...)).

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Podnoszone przez obrońców stanowisko, z którego miało wynikać, że zdaniem Episkopatu, Państwo nie może zabronić duchownemu głoszenia (...) Sąd w pełni podzielił. Nie mniej nie sposób było z wyrażanego przez obrońców oskarżonego stanowiska wywodzić, że osoba duchowna (jako osoba fizyczna) nie podlega orzecznictwu sądów powszechnych jako organów Państwa. Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 1989 r. (Dz.U. Nr 29, poz. 154) w treści art. 2 stanowi, że K. rządzi się w swych sprawach własnym prawem, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami. Z przepisów tej samej ustawy wynika również zasada iż zarówno K. jak i Państwo są autonomiczne. Oczywistym jest, że oskarżony może w pełni sprawować posługę duszpasterską wobec osób dorosłych, nie mniej z uwagi na orzeczony wobec niego dożywotni zakaz wykonywania zawodu nauczyciela oraz wykonywania działalności związanych z wychowaniem, edukacją oraz opieką nad małoletnimi, powyższy zakres jego działalności jako osoby duchownej został wyłączony, a prowadzenie działalności o jakich mowa powyżej, będzie narażało oskarżonego na odpowiedzialność karną.

Odnosząc się do wniosku Prokuratora o wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, należało jedynie wspomnieć, że wymierzenie wnioskowanej kary z zastosowaniem instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary było niemożliwe, z uwagi na okoliczność, że w chwili popełnienia czynu zabronionego D. O. był skazany na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Na skutek nowelizacji przepisu art. 69 § 1 k.k. z dniem 1 lipca 2015 r. warunkowe zawieszenie wykonania kary w niniejszej sprawie było niemożliwe.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na okoliczność, że oskarżony D. O. aktualnie nie uzyskuje dochodów, a prowadzenie postępowania dowodowego (zwykle długotrwałego i kosztownego) w niniejszej sprawie nie okazało się konieczne, Sąd biorąc pod uwagę, że obok kary ograniczenia wolności orzeczono wspomniany środek karny w postaci świadczenia pieniężnego, uznał że obciążanie oskarżonego kosztami postępowania w niniejszej sprawie jest niecelowe.

1.Podpis