Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 369/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. S. (1)

W dniu 24 października 2020 roku około godziny 20:00 w C. przy ul. (...) znieważył funkcjonariuszy Policji z Komendy Powiatowej Policji w C. w osobach st. sierż. R. S. (1) i sierż. szt. T. F. (1) w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,98 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu podczas i w związku z podejmowanymi przez nich czynnościami służbowymi ubliżał im słowami nieprzyzwoitymi powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe,

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

2.

D. K. (1)

W dniu 24 października 2020 roku około godziny 20:00 w C. przy ul. (...) znieważył funkcjonariuszy Policji z Komendy Powiatowej Policji w C. w osobach st. sierż. R. S. (1) i sierż. szt. T. F. (1) w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,90 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu podczas i w związku z podejmowanymi przez nich czynnościami służbowymi ubliżał im słowami nieprzyzwoitymi powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 24 października 2020 r. sierż. szt. T. F. (1) i st. sierż. R. S. (1) pełnili służbę patrolowo – interwencyjną w godzinach 14-22. Ok. godz. 20:00 w trakcie patrolu zmotoryzowanego na ul. (...) w C. na wysokości sklepu (...) zauważyli idących ulicą mężczyzn, którzy nie stosowali się do nakazu zasłaniania ust i nosa. Widząc zbliżający się radiowóz mężczyźni ci zaczęli wykrzykiwać w kierunku policjantów niecenzuralne słowa, takie jak „wy kurwy jebane policyjne, jebane pały, jebać psy, chuje jebane” itp. Słysząc to na chodniku zebrała się grupka kilkunastu osób i zaczęła się przyglądać całej sytuacji. Po zatrzymaniu pojazdu policjanci podjęli interwencję wobec w/w mężczyzn i przystąpili do ich legitymowania. Jednym z nich okazał się znany im osobiście D. K. (1). W trakcie legitymowania drugiego mężczyzny wyjął on telefon komórkowy i nagrywał przebieg interwencji łącznie z ciągle padającymi wyzwiskami, które kierował do funkcjonariuszy. Drugi z mężczyzn podawał swoje dane błędnie, w końcu ustalono, że jest to P. S. (1). Obaj w trakcie interwencji kierowali do policjantów słowa „wy jebane psy, kurwy, jebane psy policyjne, kurwy jebane, chuje jebane”. Była od nich wyczuwalna woń alkoholu. Mężczyzn zatrzymano i przewieziono do KPP w C. celem przeprowadzenia dalszych czynności. Na miejscu wykonano badanie trzeźwości z wynikami – P. S. (1) – 0,98 mg/l, D. K. (1) – 0,90 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Mężczyźni w trakcie czynności zachowywali się agresywnie i nadal ubliżali policjantom.

- zeznania świadka T. F. (1)

- zeznania świadka R. S. (1)

- notatka urzędowa

- protokoły badania stanu trzeźwości

- wyjaśnienia D. K. (1)

- protokoły zatrzymania

16-17, 118v

20-23, 118v

2, 42

10-11

35-36, 101v

3, 5

P. S. (1) ma 24 lata, wykształcenie (...) (...), utrzymuje się z prac dorywczych, uzyskując dochód w kwocie 1500 - 2000 zł miesięcznie, nie posiada majątku, jest bezdzietnym kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu, był czterokrotnie karany sądownie, a ponadto toczą się przeciwko niemu dwa postępowania karne przed Sądem Rejonowym w (...) w sprawach II K(...) (zakończona nieprawomocnym wyrokiem skazującym) oraz II K (...) (w której od wyroku nakazowego sprzeciw wniósł Prokurator).

- wyjaśnienia oskarżonego

- dane o karalności

- dane z (...)

- dane z NOE-SĄD

- informacja o nieruchomościach

- odpisy wyroków II K 229/20 i 310/20

31, 101

44-45, 94-95

63-64

68

76

(...)-B

D. K. (1) ma 27 lat, wykształcenie (...), (...), jest bezrobotny, bez dochodów, nie posiada majątku, jest kawalerem, ojcem dwojga dzieci w wieku 10 lat i 1 roku, był ośmiokrotnie karany sądownie oraz raz wymierzono mu karę łączną w wyroku łącznym.

Zatrzymany przy nim telefon komórkowy marki H. koloru fioletowego z uszkodzonym wyświetlaczem stanowił własność jego byłej partnerki A. B..

- Wyjaśnienia oskarżonego

- karta karna

- dane z (...)

- dane z NOE-SĄD

- informacja o nieruchomościach

- dowód rzeczowy

- odpis wyroku II K (...)

- oświadczenie, faktura, umowa o świadcz. usług

35, 101

92-93

65-66

67

75

78

97-100

103-106

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

wyjaśniania P. S. (1)

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, nadmieniając tylko, że cała sytuacja wynikła z tego, że był pijany i żałuje tego, co zrobił.

Na rozprawie głównej oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu twierdząc, że nie ma dowodów na to, że wyzywał policjantów. Oświadczył, że wcześniej przyznał się, bo policjanci powiedzieli, że tak będzie dla niego lepiej. Wtedy dopiero co wstał, bo był pijany i dlatego się przyznał. Nie wiedział dlaczego policjanci mieliby go pomawiać.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim odwołał on swoje wcześniejsze przyznanie się do winy, są one bowiem nielogiczne, wykrętne, stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony, a ponadto pozostają w sprzeczności z tą częścią materiału dowodowego, który Sąd przyjął za podstawę rozstrzygnięcia, w szczególności z zeznaniami T. F. (1) oraz R. S. (1). Wyjaśnienia P. S. (1) stanowią jedynie nieudolną próbę podważenia wiarygodności tych świadków.

1

wyjaśnienia D. K. (1)

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, nadmieniając tylko, że całej sytuacji nie pamięta, ponieważ był mocno pijany.

Na rozprawie głównej oskarżony również przyznał się do zarzucanego mu czynu. Oświadczył, że nie chce składać wyjaśnień, bo nie pamięta tego w ogóle.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim konsekwentnie przyznawał się on do czynu, jako zgodnym z pozostałym zgromadzonym w sprawie i wiarygodnym materiałem dowodowym w postaci przede wszystkim zeznań funkcjonariuszy policji.

1

Zeznania T. F. i R. S.

Sąd w całości podzielił zeznania wymienionych obok świadków co do okoliczności popełnionego przez oskarżonych czynu, uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe i konsekwentne w toku całego postępowania. Ponadto w ocenie Sądu jako osoby obce dla sprawców, znajdujące się służbowo na miejscu zdarzenia, funkcjonariusze ci nie mieli powodu i interesu w tym, aby pomawiać niewinną osobę o popełnienie przestępstwa. Należy sobie zadać pytanie: dlaczego policjanci mieliby pomawiać oskarżonego S. o czyn, którego nie popełnił, narażać się potem na odpowiedzialność za to w sprawie o jednak niewielkim – w porównaniu z tymi o których głośno jest w mediach - ciężarze gatunkowym, podobnej do tysięcy innych, w których wykonują na co dzień czynności? Nie istnieje żadne racjonalne wytłumaczenie tej kwestii. Zadaniem policjantów było przeprowadzenie określonej czynności: wylegitymowania sprawców znieważenia funkcjonariuszy publicznych i nie mogli tego pozostawić bez reakcji, gdyż na chodniku zgromadziła się już grupka gapiów. Brak reakcji ze strony policjantów na padające wyzwiska mógłby w opinii obserwujących stanowić przejaw pobłażania dla tak karygodnego zachowania, a na to nie wolno było pozwolić. Należy przy tym pamiętać, że sam oskarżony P. S. w toku postępowania przygotowawczego w pierwszych wyjaśnieniach przyznał się do winy i dopiero potem zmienił swoje stanowisko, z sobie tylko wiadomych powodów.

1.

- Karta karna

- Odpisy wyroków

- wydruki z baz danych

- informacja o dochodach

- protokoły

i inne

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów urzędowych. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonego

P. S.

W zakresie, w jakim na rozprawie odwołał on swoje wcześniejsze przyznanie się do zarzucanego mu czynu – z powodów wskazanych wyżej.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I

III

P. S. (1)

D. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 226 § 1 k.k. to znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

W sprawie nie ulega wątpliwości, że kierując do funkcjonariuszy Policji w trakcie prowadzonej przez nich interwencji słowa „wy kurwy jebane policyjne, jebane pały, jebać psy, chuje jebane, kurwy policyjne”, P. S. (1) i D. K. (1) znieważyli funkcjonariuszy publicznych. T. F. i R. S. byli funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 7 k.k.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

I

I

Przepis art. 226 § 1 k.k. przewiduje karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Sąd wymierzył oskarżonemu P. S. (1) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę wziął pod uwagę okoliczności obciążające, jak i okoliczności przemawiające na ich korzyść. W zasadzie jedyną okolicznością łagodzącą było przyznanie się do winy oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego, później odwołane. Najważniejszą okolicznością obciążającą oskarżonego była jego wcześniejsza, wielokrotna karalność.

Niewątpliwie oskarżony za swoje działanie powinien ponieść karę, jest ona przewidzianą przez prawo karne konsekwencją popełnienia przestępstwa, która zawiera określoną przez to prawo dolegliwość i w której wyraża się dezaprobata wobec popełnionego czynu i jego sprawcy. Treścią kary jest pozbawienie lub umniejszenie dóbr osobistych skazanego takich jak wolność, cześć, prawa obywatelskie i inne. Jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dn. 24.10.2002 r. (II AKa 258/02, KZS 2002/10/52) „wymiar kary kształtowany jest tak, iż górną granicę limituje stopień winy, dolną zaś wyznaczają potrzeby prewencji ogólnej”. Kara, jaką należy wymierzyć oskarżonemu winna być sprawiedliwa. Sprawiedliwość w żadnym razie nie może być utożsamiana z surowością, gdyż zgodnie z aprobowanym stanowiskiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie (wyrok z dn. 15.01.2003 r. (II AKa 360/02, KZS 2003/3/38) „błędny jest pogląd, że tylko wysokie kary pozbawienia wolności osiągają cele prewencyjne. Cele te osiąga się karami sprawiedliwymi, bez względu na ich wysokość.” Tak więc kara powinna zawierać w sobie cel sprawiedliwościowy wyrażający się tym, iż powinna być współmierna do ciężkości przestępstwa. Tak ujętego celu nie należy jednak współcześnie rozumieć w kategoriach odwetu czy restytucji moralnej, lecz w kontekście współmierności kary do stopnia winy sprawcy i szkodliwości jego czynu, a więc kategorii określonych i definiowanych przez prawo.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny, działał on bowiem umyślnie w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, będąc w stanie nietrzeźwości.

Sąd zważył zatem stopień demoralizacji oskarżonego, który przejawia się nie tylko przez ogólne popadanie w konflikty z prawem uprzednio, ale także w beztroskim wręcz sposobie realizacji przestępstwa, które było aktualnie przedmiotem osądu i doszedł do wniosku, że nie można okoliczności stosunkowo młodego wieku oskarżonego nadawać w niniejszej sprawie znaczenia w sensie łagodzącym, gdyż takie jej potraktowanie oznaczałoby z kolei nieuwzględnienie lub niedocenienie pozostałych dyrektyw wymiaru kary wymienionych w art. 53 k.k.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie istnieją podstawy do twierdzenia, że P. S. (1) jest osobą zdemoralizowaną, o czym świadczy jego uprzednia wielokrotna karalność. Dotychczasowe skazania nie wywołały u oskarżonego żadnej refleksji odnośnie nieopłacalności popełniania przestępstw. Żadnej z wymierzonych mu kar ograniczenia wolności nie wykonał, doprowadzając do zarządzenia wykonania w ich miejsce kar zastępczych pozbawienia wolności. Dopuszczenie się kolejnego przestępstwa było jego świadomym wyborem przestępnego stylu życia, bez szacunku dla innych osób, szczególnie funkcjonariuszy publicznych.

W przekonaniu Sądu wymierzona P. S. (1) kara pozbawienia wolności spełnia kryteria opisane w art. 53 kk. Sąd wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinny być poprzez wymiar kary osiągnięte. Kara w orzeczonym wymiarze, ale jednak w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, powinna odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i uczynić zadość wymaganiom prewencji indywidualnej. Z drugiej zaś strony orzeczona kara powinna ukształtować postawę oskarżonego i wykształcić u niego aprobowany społecznie system zachowań, jak również spełniać powinna cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzeczona kara spełnić powinna również swoje cele jeśli chodzi o jej społeczny odbiór. Podkreślić należy, że społeczność lokalna, wśród której orzeczenia sądu rejonowego kształtują politykę karną, musi mieć świadomość tego, że przestępstwa spotkają się z represją ze strony organów wymiaru sprawiedliwości, a z drugiej strony wymiar kary ma kształtować postawy społecznie akceptowane. Chodzi więc o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że prawo karne zabezpiecza dobro wszystkich obywateli, będzie w każdym wypadku egzekwowane i że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia. Wiąże się to oczywiście z poczuciem sprawiedliwości społecznej, która oczekuje od sądu by kara ze wszech miar była sprawiedliwa.

Analiza dotychczasowego sposobu życia P. S. (1) prowadzi do wniosku, że jedynie kara o izolacyjnym charakterze jest w stanie odnieść wobec niego jakikolwiek skutek, zaś pozostawanie oskarżonego na wolności prowadzi jedynie do naruszania przez niego norm prawa karnego. Poprzednie bowiem wyroki nie skłoniły go do wyciągnięcia jakichkolwiek pozytywnych wniosków. Wobec oskarżonego toczą się jeszcze dwie inne sprawy karne, w których zapadły nieprawomocne wyroki skazujące.

2

III

III

Oskarżonemu D. K. (2) Sąd wymierzył karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu orzeczona kara nie razi zbytnią surowością i jest sprawiedliwą odpłatą za popełniony czyn.

W zasadzie wyżej poczynione rozważania odnośnie do oskarżonego P. S. pozostają aktualne również w odniesieniu do oskarżonego D. K., w szczególności:

- okolicznością obciążającą była wcześniejsza karalność oskarżonego, który był już 9-krotnie skazany oraz jednokrotnie w stosunku do niego zapadł wyrok łączny;

- wykonanie wymierzanych kar pozbawienia wolności w zawieszeniu było zarządzane, a pobyty w zakładzie karnym nie wywołały u oskarżonego żadnej refleksji odnośnie do nieopłacalności prowadzenia takiego przestępnego stylu życia, kary wolnościowe nie przyniosły oczekiwanego rezultatu, gdyż oskarżony ich nie wykonywał i zamieniano je na zastępcze kary pozbawienia wolności;

- dotąd oskarżony D. K. był skazywany głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, obecnie „poszerzył” on katalog swoich kryminogennych zachowań o nowe rodzajowo przestępstwo, więc jego demoralizacja postępuje;

- oskarżony dopuścił się czynu publicznie, bez powodu, w stanie nietrzeźwości;

- brak poszanowania dla porządku prawnego, którym już kolejny raz wykazał się oskarżony, świadczy o niezrozumieniu norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej.

Jednak Sąd stanął na stanowisku, że po stronie oskarżonego D. K. zaistniała istotna przesłanka łagodząca w postaci konsekwentnego przyznania się do zarzucanego mu czynu, w związku z tym Sąd wymierzył temu oskarżonemu karę o 1/3 niższą, niż jego koledze P. S., tj. 4 miesięcy pozbawienia wolności.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

II

I

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary pobawienia wolności wymierzonej oskarżonemu P. S. (1) Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania od dnia 24 października 2020 roku od godz. 20:30 do dnia 24 października 2020 roku do godz. 22:24 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

2.

IV

III

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary pobawienia wolności wymierzonej oskarżonemu D. K. (1) Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania od dnia 24 października 2020 roku od godz. 20:35 do dnia 24 października 2020 roku do godz. 22:45 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

2.

V

III

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił A. B. (udokumentowanej właścicielce) dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego marki H. koloru fioletowego z uszkodzonym wyświetlaczem, wyszczególniony w wykazie dowodów rzeczowych Nr I/224/20/P, k. 41 akt.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Uznając, że sytuacja materialna obu oskarżonych nie jest zbyt dobra i że nie będą oni w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania, tym bardziej wobec konieczności odbycia kar pozbawienia wolności, Sąd zwolnił oskarżonych od opłaty sądowej na podstawie art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych - Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.). Ponadto Sąd nie obciążył oskarżonych kosztami postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podstawą prawną do zwolnienia oskarżonych od kosztów sądowych w postępowaniu był przepis art. 624 § 1 k.p.k.

8. PODPIS