Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Dominika Lechowska

po rozpoznaniu w dniu: 22 stycznia 2014r.

s p r a w y :

P. S.

syna W. i S. z domu S.

urodzonego w dniu (...) w J.

D. S.

syna A. i K. z domu F.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonych o to, że:

w nieustalonym dniu pomiędzy 20 września, a 24 września 2013r. w S., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w z góry powziętym zamiarze, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia aktywnego znaku drogowego U3A o wartości 1.599,00 zł, usytuowanego na kilometrze 482+680 Drogi Krajowej nr (...), na szkodę Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział W.,

to jest o czyn z art. 278 §1 k.k.;

I.  ustala, że oskarżeni P. S. i D. S. dopuścili się popełnienia zarzucanego im czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 278 §3 k.k. ustalając jednocześnie, iż wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonych nie są znaczne i na podstawie art. 66 §1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres 2 /dwóch lat próby;

II.  na podstawie art. 49 §1 k.k. w zw. z art. 67 §3 k.k. orzeka wobec oskarżonych P. S. i D. S. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwotach po 500 /pięćset/ złotych płatnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych P. S. i D. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

W bliżej nieustalonym dniu, pomiędzy 20, a 24 września 2013 r. D. S. i P. S. udali się wraz z kolegą A. P. i O. R. z J. na wycieczkę do J.. Wracając, około godziny 21-22 dostrzegli aktywny znak drogowy U3A o wartości 1599 złotych, który postanowili zabrać. W tym celu D. S. i P. S. zażądali zatrzymania pojazdu, po czym zdemontowali powyższy znak. Zabrany znak zapakowali do bagażnika samochodu A. P. i poprosili go o zawiezienie do miejsca zamieszkania. W S. zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji, którzy zażądali otworzenia bagażnika. A. P. poinformował funkcjonariuszy Policji, że znak został przez nich znaleziony przy drodze oraz, że zamierzają go oddać w Komisariacie Policji w C.. Funkcjonariusze Policji odebrali znak i zwrócili pracownikowi (...).

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. S. k. 37, wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 76 zeznania świadka A. P. k. 3-4, zeznania świadka O. R. k. 9-10, zeznania świadka A. M. k 14, materiał poglądowy k. 18-21, zeznania świadka D. W. k. 26, zeznania świadka R. N. k. 28,

P. S. i D. S. nie byli dotychczas karani sądownie. P. S. zatrudniony jest w firmie (...) sp. zo.o. zamieszkuje wspólnie z rodzicami. W miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię. D. S. również zamieszkuje z rodzicami. Aktualnie poszukuje zatrudnienia. W miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię środowiskową. 20 stycznia 2014 r. P. S. naprawił szkodę poprzez wpłatę na rzecz (...) we W. kwoty 1104,54 złotych.

dowód: dane o karalności k. 34-35, sprawozdanie z wywiadu środowiskowego k. 64-65, k. 65-66, dowód wpłaty k. 73, umowa zlecenia k. 74, k. 75

P. S. i D. S. przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu i odmówili składania wyjaśnień. Uzgodnili z Prokuratorem warunki dobrowolnego poddania się karze. Również przed Sądem oskarżeni przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu, wyrazili żal z powodu jego popełnienia.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wyjaśnienia oskarżonych, podobnie jak przesłuchanych w toku postępowania świadków, mając na uwadze fakt, iż były one wewnętrznie spójne, wzajemnie korespondujące, a przy tym żadne ze stron ich nie kwestionowała, zasługiwały na przydanie waloru wiarygodności. Zarówno zatem wyjaśnienia oskarżonych, jak i zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, a to A. P. , O. R. , A. M., D. W. i R. N. mogły stanowić podstawę kategorycznych i zgodnych z rzeczywistym stanem faktycznym ustaleń w sprawie.

Odtwarzając stan faktyczny Sąd skorzystał nadto z treści zgromadzonych w aktach postępowania dowodów z dokumentów. Zostały one sporządzone w przepisanej prawem formie, przez upoważnione do tego osoby. Także i one, z racji swojej wiarygodności, mogły stanowić dowód w sprawie.

W ocenie Sądu zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonych w zakresie zarzucanego im czynu nie budzą wątpliwości. Dokonując zaboru w celu przywłaszczenia znaku drogowego wyczerpali oni znamiona czynu z art. 278§3 kk. Przyjmując odmiennie od Autora aktu oskarżenia, iż przedmiotowy czyn stanowił wypadek mniejszej wagi w rozumieniu §3 art. 278 kk Sąd miał na uwadze, iż wprawdzie czyn oskarżonych dotyczył urządzenia którego zadaniem było ostrzeganie o niebezpiecznym zakręcie, tym niemniej nie można z pola widzenia tracić faktu, że było to jedno z licznych urządzeń ostrzegających zamontowanych na tym zakręcie, a sposób naprawienia tej szkody nie nastręczał istotnych trudności. Oskarżeni działali przy tym w sposób nagły, nieprzemyślany, nasilenie złej woli w ich postępowaniu nie może zostać uznane za znaczące. Z tych względów stopień społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu, którego wartość przedmiotu nie była znaczna, a przy tym została już w przeważającej mierze naprawiona, należy uznać za niższy od typu podstawowego, przewidzianego w art. 278§1 kk.

Czyn przypisany oskarżonym zagrożony jest karą pozbawienia wolności do roku. Oskarżeni nie byli dotąd karani za przestępstwa, prowadzą prawidłowy tryb życia, zamieszkując ze swoimi rodzinami i starając się, w miarę posiadanych możliwości o uzyskanie zatrudnienia. W czasie postępowania prezentowali właściwą postawę, przyjmując odpowiedzialność za własne działanie, godząc się na poniesienie jego wszelkich konsekwencji. Pozwala to na przyjęcie, iż nawet zastosowanie wobec nich środka oddziaływania łagodniejszego niż kara, będzie skuteczne i sprawi, że nie będą oni naruszali zasad porządku prawnego w przyszłości. Takim środkiem, przesłanki do zastosowania którego wykazano powyżej, było warunkowe umorzenie postępowania.

Długość okresu próby, związanego z warunkowym umorzeniem postępowania wyznaczono na 2 lata, biorąc pod uwagę zakres szkody, spowodowanej przez sprawców. Nadto, aby wzmocnić oddziaływanie na sprawców, orzeczono wobec oskarżonych świadczenie pieniężne w kwotach po 500 złotych. Sumy te są dostosowane do możliwości finansowych oskarżonych.

Zważywszy na sytuację majątkową oskarżonych, posiadających skromne dochody, partycypujących w kosztach prowadzenia gospodarstw domowych, przy uwzględnieniu faktu, iż orzeczono wobec nich świadczenia pieniężne w kwotach po 500 złotych, zasadnym było w ocenie Sądu zwolnić oskarżonych od ponoszenia kosztów procesu, obciążając nimi Skarb Państwa.