Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Mogilnie I Wydział Cywilny

w składzie (...) Sędzia Daniel Sobociński

protokolant stażysta Monika Woźniak

po rozpoznaniu na rozprawie 19 października 2020 roku w M.

sprawy z powództwa P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.

przeciwko pozwanym A. S. (1) i M. W.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

orzeka

1.  Uznaje za bezskuteczną w stosunku do powoda, umowę darowizny zawartą 27 października 2016 roku przed notariuszem M. O. w Kancelarii Notarialnej w M., Repertorium A nr 5841/2016, pomiędzy pozwanymi a dłużnikiem Z. W. i B. W., w części w jakiej umowa ta dotyczy nieodpłatnego zbycia na rzecz A. S. (1) i M. W. praw własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Mogilnie prowadzi księgę wieczystą numer (...), wraz z udziałem we własności nieruchomości dla której Sąd Rejonowy w Mogilnie prowadzi księgę wieczystą numer (...), obejmujący własność gruntu oraz części wspólne budynku i innych urządzeń wynoszący (...) części, w celu umożliwienia powodowi dochodzenia zaspokojenia z udziału w wysokości ½ w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Mogilnie prowadzi księgę wieczystą numer (...) wraz z udziałem we własności nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...), wierzytelności powoda wynikającej z nakazu zapłaty wydanego 29 września 2017 roku przez Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie, w sprawie VI Nc-e (...) i postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności z 4 kwietnia 2018 roku i kosztami postępowania egzekucyjnego, prowadzonego przeciwko dłużnikowi Z. W. na podstawie w/w tytułu wykonawczego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mogilnie I. W. w sprawie KM 821/18, z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanych do wartości ½ udziału w prawie własności wyżej opisanej nieruchomości.

2.  Zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powoda 6117 zł (sześć tysięcy sto siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów postępowania, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 296/20

UZASADNIENIE

1.  Powód P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. 22 czerwca 2020 roku wniósł przeciwko pozwanym A. S. (1) i M. W. powództwo o uznanie za bezskuteczną w stosunku do powoda, umowę darowizny zawartą 27 października 2016 roku przed notariuszem M. O. rep. A nr 5841/2016, pomiędzy A. S. (1) i M. W. a dłużnikiem Z. W. i B. W., w części, w jakiej umowa ta dotyczy nieodpłatnego zbycia przez Z. W. na rzecz A. S. (1) i M. W. udziału w wysokości ½ w prawie własności nieruchomości opisanej w księdze wieczystej (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Mogilnie, wraz z udziałem we własności nieruchomości objętej księgą wieczystą a (...), obejmujący własność gruntu oraz część wspólną budynku i innych urządzeń wynoszący (...) części, w celu umożliwienia stronie powodowej dochodzenia zaspokojenia ze wspomnianej nieruchomości swojej wierzytelności, wynikającej z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie w sprawie VI Nc-e (...) z 29 września 2017 roku i postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności z 4 kwietnia 2018 roku. W piśmie z 3 września 2020 roku powód sprecyzował swoje stanowisko i wniósł o uznanie za bezskuteczną w stosunku do powoda, umowy darowizny zawartej 27 października 2016 roku przed notariuszem M. O. rep. A nr 5841/2016, pomiędzy A. S. (1) i M. W. a dłużnikiem Z. W. i B. W., w części w jakiej umowa ta dotyczy nieodpłatnego na rzecz A. S. (1) i M. W. prawa własności nieruchomości opisanej w księdze wieczystej numer (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Mogilnie, wraz z udziałem we własności nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...), obejmujący własność gruntu oraz części wspólne budynku i innych urządzeń wynoszący (...) części, w celu umożliwienia powodowi dochodzenia zaspokojenia, z udziału ½ w prawie własności nieruchomości opisanej w księdze wieczystej (...) wraz z udziałem we własności nieruchomości, objętej księgą wieczystą numer (...), swojej wierzytelności wynikającej z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie w sprawie VI Nc-e (...) z 29 września 2017 roku i postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności z 4 kwietnia 2018 roku.

2.  Ponadto powód wniósł o udzielenie zabezpieczenia poprzez ustanowienia zakazu zbycia i obciążania przedmiotowej nieruchomości ewentualnie o ustanowienie zabezpieczenia poprzez dokonanie wpisu w księdze wieczystej ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu, nadto o zasądzenie kosztów postępowania.

3.  W uzasadnieniu powód wskazał, że 9 grudnia 2015 roku pożyczkodawca (...) im. (...) z siedzibą w G. zawarł z dłużnikiem Z. W. umowę pożyczki, mocą której dłużnik otrzymał 62.000 zł. Dłużnik zaprzestał spłacania rat pożyczek, w konsekwencji umowa została wypowiedziana, pożyczkodawca wystąpił do Sądu z powództwem o zapłatę. Po uzyskaniu nakazu zapłaty wraz z klauzulą wykonalności pożyczkodawca wskutek umowy cesji przeniósł wierzytelność na powoda. Wszczęte postępowanie egzekucyjne doprowadziło do wyegzekwowania niewielkich kwot. W trakcie egzekucji ustalono, że dłużnik posiada inne zadłużenie, które łącznie przekracza 153 tyś zł. Dłużnik 27 października 2016 roku w formie aktu notarialnego zawarł umowę darowizny, mocą której przeniósł na rzecz córek A. S. (1) i M. W. własność udziału w nieruchomości, czym wyzbył się swojego majątku i w konsekwencji działał z pokrzywdzeniem wierzyciela.

4.  Postanowieniem z 25 czerwca 2020 roku Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania udziału w wysokości ½ prawa własności przedmiotowej nieruchomości stanowiącej własność pozwanych.

5.  W odpowiedzi na pozew pozwane wniosły o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania. Pozwane potwierdziły, że stały się właścicielkami nieruchomości na mocy umowy darowizny otrzymanej od rodziców. W uzasadnieniu wskazały, że zakup nieruchomości został sfinansowany przez rodziców ich mamy, która 1 września 2015 roku rozwiodła się ze Z. W.. Nadto wskazały, że nie miały kontaktu z ojcem i nie wiedziały o jego zadłużeniu, a on sam nie łożył na ich utrzymanie, i faktycznie darowizna jego udziału w mieszkaniu miała niejako zastąpić ich roszczenia alimentacyjne względem ojca. Stanowisko podtrzymały na rozprawie.

6.  Sąd ustalił, że Z. W. pozostawał w związku małżeńskim z B. W. do 1 września 2015 roku, kiedy to Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie XC 2110/14 rozwiązał ich małżeństwo. Ze związku mają dwie córki, M. W. i A. S. (2). Z. W. i B. W. po rozwiązaniu małżeństwa nie dokonywali podziału majątku wspólnego, w skład którego wchodziła nieruchomość położona w M. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Mogilnie prowadzi księgę wieczystą (...), nadto posiadają udział wynoszący (...) w prawie własności nieruchomości o numerze księgi (...), obejmujący własność gruntu i części wspólne budynku.

7.  Z. W. 9 grudnia 2015 roku zawarł ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. umowę pożyczki (kredyt konsumencki) numer (...). Pieniądze z pożyczki zostały przeznaczone na spłatę innych zobowiązań dłużnika. Całkowita kwota pożyczki wyniosła 62000 zł. Całkowita kwota do zapłaty wyniosła 99.641,83 zł i miała zostać spłacona do 31 grudnia 2021 roku. We wniosku o udzielenie pożyczki dłużnik wskazał, że jest rozwiedziony i że posiada mieszkanie warte 190000 zł. Rata do spłaty wynosiła 1170,60 zł miesięcznie. Pismem z 12 grudnia 2016 roku dłużnik został wezwany do zapłaty zaległej raty. Ostatecznie umowa została wypowiedziana i wierzyciel wystąpił do Sądu z powództwem o zapłatę. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie 29 września 2017 roku w sprawie VI Nc-e (...) wydał nakaz zapłaty, w którym zasądził od dłużnika na rzecz ówczesnego wierzyciela 59.148,39 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 18 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania. Sąd ten 4 kwietnia 2018 roku nadał klauzulę wykonalności przedmiotowemu nakazowi zapłaty. Wierzyciel 5 czerwca 2018 roku skierował wniosek o wszczęcie egzekucji. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Mogilnie I. W. prowadzi postępowanie egzekucyjne KM 821/18. Jednocześnie po wszczęciu postępowania egzekucyjnego doszło do zmiany wierzyciela poprzez przeniesienie wierzytelności na powoda. Przeciwko dłużnikowi prowadzonych jest 6 postępowań egzekucyjnych, a łączny stan zaległości przekracza 175.000 zł. Dłużnik dobrowolnie wpłaca po 500 zł miesięcznie, które podlegają podziałowi na wszystkich wierzycieli. Egzekucja z pozostałych ustalonych składników majątku była bezskuteczna. Dłużnik pracuje na umowę o pracę z minimalnym wynagrodzeniem, z którego brak jest możliwości dokonywania potrąceń.

8.  Aktem notarialnym z 27 października 2016 roku zawartym przed notariuszem M. O. w M., dłużnik Z. W. i B. W. darowali swoim córkom A. W. (obecnie S.) i M. W. swoje udziały wynoszące po ½ części każdego z nich, we współwłasności nieruchomości dla której prowadzona jest księga wieczysta numer (...), położonej w M. przy ul, (...)/34, wraz z należnym do tego lokalu udziałem we własności nieruchomości (...), obejmującej nieruchomości wspólne, w udziałach po ½ części na każdą z pozwanych, a pozwane oświadczyły, że darowizny w udziałach po ½ części przyjmują. Strony ustaliły, że wartość darowizn wynosi 100.000 zł, w tym wartość udziału po 50.000 zł. B. W. i Z. W. złożyli oświadczenie, że ich udziały w majątku wspólnym są równe i wynoszą po ½ części dla każdego z nich. Nadto Z. W. złożył także oświadczenie, że nie zalega w podatkach i innych należnościach na rzecz Skarbu Państwa oraz innych osób fizycznych i prawnych, co nie było zgodne z prawdą, gdyż dłużnik zaprzestał już spłacania bieżących rat pożyczki zawartej z poprzednikiem prawnym powoda. Pomimo wezwań do zapłaty pozwane nie uregulowały zobowiązania, które obciąża dłużnika.

9.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych wyżej dowodów z dokumentów, zeznań pozwanych i świadka. Za całkowicie wiarygodne Sąd uznał przeprowadzone w sprawie dowody z dokumentów. Brak jest bowiem podstaw do przypuszczenia, że ich treść jest sprzeczna z rzeczywistym stanem rzeczy, a strony tych dokumentów nie kwestionowały. Nie był więc sporny fakt zawarcia umowy pożyczki przez Z. W., zaprzestania jej spłacania, wszczęcia przez wierzyciela postępowania egzekucyjnego, które nie doprowadziło do zaspokojenia wierzyciela, jak i zawarcia umowy darowizny, mocą której dłużnik przekazał udział w nieruchomości stanowiącej majątek wspólny na rzecz swoich córek. Pozwane nie kwestionowały również legitymacji powoda, sąd również uznał za wykazane, że umową cesji powód nabył wierzytelność względem dłużnika Z. W. i w konsekwencji wstąpił w prawa i obowiązki pożyczkodawcy. Sąd dał również co do zasady wiarę zeznaniom pozwanych i świadkowi, przy czym zastrzec należy, że oceny tychże zeznań sąd dokonywał w kontekście przedmiotu sprawy. W tym zakresie relacje rodzinne panujące pomiędzy dłużnikiem a pozwanymi i ich matką nie miały znaczenia w ustaleniu stanu faktycznego, biorąc pod uwagę treść przepisów, o których mowa będzie poniżej. Istota sporu sprowadza się do tego, czy pozwane ponoszą odpowiedzialność rzeczową, za zobowiązania ich ojca Z. W., w związku z otrzymaniem od niego darowizny udziału w prawie własności mieszkania.

10.  Zgodnie z art. 527 § 1 i 2 kc, gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeśli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. W § 3 powyższego przepisu uregulowano, że jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Z kolei z art. 528 kc wynika, że jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności prawnej za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

11.  W niniejszej sprawie bezsporne jest to, że pozwane są córkami dłużnika Z. W.. Nie budzi wątpliwości rodzaj i wysokość zobowiązania oraz to, że egzekucja przeciwko Z. W. okazała się częściowo bezskuteczna, bowiem dłużnik nie posiada żadnego majątku, z którego możliwe byłoby zaspokojenie wierzytelności powoda. Obecnie dłużnik wpłaca po 500 zł miesięcznie, kiedy wartość egzekwowanych należności przekracza 170 tyś zł, co prowadzi do przyjęcia, że nie jest w stanie w najbliższym czasie zaspokoić wierzyciela. Komornik nie jest w stanie przeprowadzić egzekucji z innych składników majątku dłużnika z powodu jego braku. Nie jest sporna również data, strony oraz przedmiot czynności prawnej - opisanej wyżej umowy darowizny. Również poza sporem pozostaje to, że przedmiot umowy darowizny (udział w prawie własności nieruchomości) wyczerpywał cały majątek Z. W.. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wystąpiły wszystkie przesłanki wymienione w art. 527 § 1 kc, a roszczenie powoda tym samym zasługuje na uwzględnienie.

12.  Sąd nie ma wątpliwości co do tego, że czynność prawna Z. W. miała na celu pokrzywdzenie powoda (jego poprzednika prawnego). W dacie tej czynności dłużnik posiadał zawartą umowę pożyczki, z której otrzymał środki na spłatę innych zobowiązań. Na dzień wezwania z 12 grudnia 2016 roku, posiadał niezapłaconą co najmniej jedną ratę w wysokości 1177,12 zł za miesiąc wcześniejszy. Tym samym dłużnik miał świadomość istniejącego i wymagalnego zobowiązania, nadto miał świadomość, że nie jest w stanie regulować na bieżąco wymagalnych rat. W tej sytuacji pozbywając się jedynego majątku w postaci udziału w prawie własności nieruchomości, która wchodziła w skład majątku wspólnego jego i B. W., działał z pokrzywdzeniem wierzyciela, tj. (...) im. (...) z siedzibą w G.. Z. W. wiedział, że jest zobowiązany spłacać pożyczkę. Świadomość pokrzywdzenia wierzycieli, o której mowa w art. 527 kc, oznacza właściwą człowiekowi zdolność do zdawania sobie sprawy z własnego działania, jego uwarunkowań i konsekwencji. Chodzi tu o przewidywanie przez dłużnika konsekwencji dokonywanej czynności, a mianowicie, że wskutek dokonanej czynności stanie się niewypłacalny, bądź pogłębi swoją niewypłacalność. Świadomość pokrzywdzenia istnieje, gdy dłużnik wie, że na skutek czynności prawnej określone składniki wyjdą z jego majątku lub do niego nie wejdą, a wierzyciele będą mieli trudności z zaspokojeniem. Dla przyjęcia świadomości pokrzywdzenia nie musi przy tym występować pewność, że czynność prawna przez niego dokonana spowoduje dla wierzycieli niemożność zaspokojenia, a wystarczające jest przewidywanie, że to może nastąpić i godzenie się na takie konsekwencje swojego działania (tak Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 01.04.2015r. w sprawie I ACa 25/15). Nie ma też żadnej wątpliwości, że umową darowizny z 27 października 2016 roku Z. W. wyzbył się jedynego wartościowego składnika majątku wspólnego, a pozwane uzyskały korzyść majątkową, stając się wyłącznym właścicielem nieruchomości. Następnie dłużnik zaprzestał spłacania rat, co spowodowało wypowiedzenie umowy pożyczki i wystąpienie z powództwem o zapłatę.

13.  Pozwane uzyskały korzyść majątkową za darmo (bezpłatnie). W świetle art. 528 kc, zgodnie z którym, jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Świadomość pozwanych, co do sytuacji majątkowej i finansowej ich ojca nie ma znaczenia. Dlatego też zeznania pozwanych i świadka w zakresie, w którym wskazywały, że darowizna od ojca miała czynić zadość temu, że ojciec nie wywiązywał się z obowiązków alimentacyjnych względem nich, nie mają znaczenia prawnego w niniejszej sprawie. W przypadku bezpłatnego przysporzenia nie jest ważna świadomość pozwanego o tym, że dłużnik działa z pokrzywdzeniem wierzycieli. Wierzyciel (powód) może domagać się uznania czynności za bezskuteczną nawet w sytuacji, kiedy pozwany nie miał takiej świadomości. Okoliczności tej nie trzeba wykazywać, nie jest ona przesłanką uznania czynności za bezskuteczną. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16.09.2011r. w sprawie IV CSK 524/10 wskazał, że o odpłatności lub nieodpłatności czynności decydują pewne względy o charakterze gospodarczym, jednakże przez pojęcie odpłatności w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego regulujących roszczenie paulińskie należy rozumieć w zasadzie pełny ekwiwalent korzyści majątkowej. Jest niesporne, że zgodnie z umową darowizny dłużnik darował pozwanym swoje udziały w nieruchomości bez żadnego ekwiwalentu. Ewentualne roszczenia alimentacyjne o których zeznawały pozwane są hipotetyczne i w żadnym zakresie nie wykazane.

14.  Ponadto zgodnie z art. 529 kc, istnieje domniemanie prawne, że jeżeli w chwili darowizny dłużnik był niewypłacalny, domniemywa się, iż działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. To samo dotyczy wypadku, gdy dłużnik stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny. Powód wykazał również, że dłużnik wskutek przedmiotowej umowy darowizny stał się niewypłacalny w stopniu większym niż przed tą czynnością. Dłużnik po wyzbyciu się udziałów w nieruchomości nie posiada żadnego majątku, egzekucja ze świadczeń pracowniczych jest bezskuteczna, a dobrowolne wpłaty dłużnika nie wystarczą do zaspokojenia wierzyciela. Powód wyczerpał możliwości odzyskania należnej mu wierzytelności. Nie ma realnej możliwości uzyskania zaspokojenia niż poprzez uznanie czynności darowizny za bezskuteczną i skierowanie egzekucji do udziału w prawie własności nieruchomości. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że dłużnik dobrowolnie wpłaca 500 zł miesięcznie do Komornika. Zdaniem Sądu powód musi mieć możliwość przeprowadzenia skutecznej egzekucji w krótkim czasie, a nie teoretyczną możliwość egzekwowania należności przez wiele lat, przy czym nie będzie nigdy pewien, że należne pieniądze wyegzekwuje. Dłużnik poprzez darowiznę stał się osobą znacznie bardziej niewypłacalną niż przed tą czynnością i tym zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 527 § 2 kpc.

15.  Niezasadny był zarzut pozwanych, że darowizna została dokonana przez małżonków w trakcie trwania wspólności ustawowej. Z przedłożonych dokumentów wynika, że w dacie darowizny małżeństwo zostało już prawomocnie rozwiązane, a byli małżonkowie w akcie notarialnym złożyli oświadczenie, że nieruchomość wchodzi w skład ich majątku wspólnego i w majątku tym mają równe udziały po ½.

16.  Niezasadny był również zarzut pozwanych, że stwierdzenie nieważności darowizny w stosunku do pozwanych będzie stanowiło naruszenie art 5 kc, gdyż będzie sprzeczne z interesem społecznym. Powód domaga się ochrony zgodnie z obowiązującymi przepisami, które jasno i wprost wskazują przesłanki uznania danej czynności prawnej za bezskuteczną, jak i rozszerzają możliwość ochrony w przypadku przekazywania majątku w drodze darowizny. Nie można więc uznać, że powód nadużywa prawa. Jednocześnie pozwane nie były i nie są pozbawione możliwości dochodzenia roszczeń alimentacyjnych od ojca. Skoro przez wiele lat, w tym przed dokonaniem darowizny, nie dochodziły roszczeń alimentacyjnych od ojca ze znanych tylko sobie przyczyn, to nie sposób przyjąć, że obecne działanie powoda jest sprzeczne z interesem społecznym i stanowi nadużycie prawa. Interes społeczny należy odnosić do każdej ze stron i zgodnie z interesem społecznym jest to, aby każdy wywiązywał się z umów, a w szczególności spłacał swoje zobowiązania. Dłużnik tego nie uczynił, a poprzez umowę darowizny wyzbył się majątku uniemożliwiając zaspokojenie się wierzyciela. Pozwane otrzymały udział w prawie własności nieruchomości za darmo, w związku z tym wzbogaciły się, nie doszło do umniejszenia ich majątku. Tak też jest skonstruowany przepis art. 528 kc. W przypadku darowizny nie ma znaczenia świadomość obdarowanego odnośnie sytuacji majątkowej i finansowej darczyńcy.

17.  W tak przedstawiających się okolicznościach Sąd uznał roszczenie powoda dochodzone w niniejszej sprawie za całkowicie uzasadnione w świetle art. 527 § 1 kc w zw. z art. 528 kc i uznał za bezskuteczną w stosunku do powoda czynność prawną dłużnika Z. W. w postaci umowy darowizny z 27 października 2016 roku zawartej przed notariuszem M. O. repertorium A 5841/2016, szczegółowo opisaną w punkcie 1 wyroku. Powód sprecyzował rodzaj i wysokość wierzytelności, której ochrony i zaspokojenia się domaga, bowiem koniecznym warunkiem skuteczności wyroku wydanego na podstawie art. 527 kc, jest określenie w sentencji tego wyroku wierzytelności, której ochronie ma on służyć (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.02.2015r. w sprawie V CSK 305/14). Sąd w punkcie 1 wyroku szczegółowo opisał wierzytelność, której zaspokojenia domaga się powód, nadto ograniczył odpowiedzialność pozwanych do wartości ½ udziału w prawie własności tejże nieruchomości o nr księgi wieczystej (...). Wysokość dochodzonej wierzytelności nie jest wskazana kwotowo, albowiem z uwagi na naliczane odsetki od zaległości jest ona zmienna. Dlatego też sąd aby chronić pozwane, ich odpowiedzialność ograniczył do wartości darowanego udziału. Wyliczenie wartości tego udziału będzie musiało nastąpić w ewentualnym postępowaniu egzekucyjnym i oczywiście będzie musiało uwzględniać stan nieruchomości na datę zawarcia umowy darowizny.

18.  O kosztach procesu w punkcie drugim wyroku sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie poniesione koszty procesu. Na koszty te składa się uiszczona opłata sądowa 2500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda 3600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, co daje łącznie 6117 zł, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSR Daniel Sobociński

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanych.

2.  Z apelacją lub za 14 dni

SSR Daniel Sobociński