Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: Dominik Piotrowski

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2020 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy P. K.

od decyzji (...) w W. z dnia 6 września 2019 r. znak (...) (...) oraz od decyzji (...) w W. z dnia 6 września 2019 r. znak (...) (...)

przeciwko (...) w W.

o jednorazowe odszkodowanie

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującemu P. K. prawo do jednorazowego odszkodowania w wysokości 5% stałego uszczerbku na zdrowiu będącego skutkiem wypadku przy pracy w dniu 22 stycznia 2019 roku;

2.  oddala odwołanie od decyzji (...) w W. z dnia 6 września 2019 r. znak (...) (...) dotyczącej wypadku z dnia 27 kwietnia 2017 roku.

Sygn. akt VI U 482/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 września 2019 roku znak: (...) (...) w W. odmówił P. K. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, jakiemu uległ w dniu 27 kwietnia 2017 roku wskazując, że nie wskazano przyczyny zewnętrznej zdarzenia. Samo wykonywanie obowiązków w postaci dopychania palety na magazynie nie stanowi zewnętrznej przyczyny w rozumieniu ustawy.

(decyzja z dnia 6 września 2019 roku – a.r.)

Decyzją z dnia 6 września 2019 roku znak: (...) (...) w W. odmówił P. K. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 22 stycznia 2019 roku wskazując, samo zdarzenie i powstały uraz były wynikiem naruszenia przez odwołującego przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Wskazał, że wykonywanie czynności będących przyczyną wypadku, czyli odsuwanie plandeki powinno być dokonane za pomocą drabinki lub podestu przez dwie osoby.

(decyzja z dnia 6 września 2019 roku – a.r.)

P. K. od obu powyższych decyzji złożył odwołania. W zakresie zdarzenia z dnia 27 kwietnia 2017 roku wskazał, że niefortunnie uderzył serdecznym placem lewej ręki o kant dopychanej okładziny. Pracodawca nie zapewnił mu rękawic ochronnych do wykonywania pracy. W zakresie zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku odwołujący podniósł, że w tym dniu poruszał się samochodem bez drabinki do wchodzenia na naczepę. W trakcie narzucania plandeki stojąc na naczepie poślizgnął się na mokrej powierzchni, co spowodowało upadek i oderwanie rdzenia ścięgnistego od guzka kolanowego oraz w konsekwencji uraz. Zdarzenie i sam uraz wyniknęły z niefortunnego poślizgnięcia się na mokrej metalowej powierzchni.

(odwołania – k. 1- 4)

W odpowiedzi na oba odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie powołując się na zasadność augmentacji w zaskarżonych decyzjach. Ponadto podał, że w zakresie zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku odwołujący w sposób nieprawidłowy próbował odsunąć plandekę z auta, ponieważ zgodnie z zaleceniami producenta zarzucenie plandeki powinno odbywać się przy pomocy drabiny lub podestu przez dwie osoby. Nadto w trakcie wykonywania czynności, do których doszło do zdarzenia nie było potrzeby zarzucenia plandeki na dach.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6-7)

Sąd ustalił co następuje:

Odwołujący jest pracownikiem firmy (...) Sp. z o.o. zatrudnionym na stanowisku kierowcy.

(okoliczność niesporna)

W dniu 27 kwietnia 2017 roku odwołujący przystąpił do pracy o godzinie 8.00. Do jego obowiązków należało kierowanie samochodem dostawczym oraz przygotowywanie towarów do wywiezienia dla podwykonawców. W tym dniu układał on okładziny drewniane na magazynie. Około godziny 8.30 próbował dopchnąć okładziny na palecie i przypadkowo uderzył wyprostowanym palcem serdecznym o kant palety łamiąc palec. Odwołujący zgłosił silny ból palca ale przepracował do końca zmiany. Po powrocie do domu z powodu bólu i opuchlizny udał się do Szpitala w M. gdzie w toku diagnostyki stwierdzono mikrozłamanie paliczka stawu palcowego serdecznego dłoni lewej.

Odwołujący dosuwając palety nie miał świadomości tego, że inny pracownik ruszy wózkiem co w konsekwencji doprowadzi do przesunięcie palety, a on uderzy palcem w paletę. Odwołujący będąc zatrudniony jako kierowca nie miał szkolenia jako magazynier, mimo, że musiał wykonywać takie obowiązki.

(protokół nr (...) r. –a.r.; zeznania odwołującego P. K. na rozprawie w dniu 20 lutego 2020 roku – protokół k. 24-24v)

W dniu 22 lipca 2019 roku odwołujący przystąpił do pracy o godzinie 8.00. Do jego obowiązków należało kierowanie samochodem dostawczym oraz przygotowywanie towarów do wywiezienia dla podwykonawców. Około godziny 14.30 w trakcie zarzucania plandeki na samochód I. odwołujący ustawił prawą nogę na metalowym wykończeniu (listwie) naczepy pojazdu. W wyniku tego, że naczepa i metalowe wykończenie były mokre, noga prawa odwołującego uśliznęła się spadając w kierunku asfaltu, a lewa noga pozostała na poziomie naczepy. Odwołujący poczuł nagły ból nogi od pośladka do kolana. Tego samego dnia udał się do szpitala, w toku diagnostyki stwierdzono oderwanie rdzenia ścięgnistego od guza kulszowego.

Wykonywanie czynności zarzucenia plandeki powinno być dokonywane z podestu lub drabiny przez dwie osoby. W dniu 22 stycznia 2019 roku odwołujący nie został wyposażony przez pracodawcę w pojazd zawierający drabinkę i nie został przez nikogo poinformowany, że zgodnie z instrukcją taki pojazd powinien posiadać drabinkę.

(protokół – 001/2019 r. – a.r.; zeznania odwołującego P. K. na rozprawie w dniu 20 lutego 2020 roku – protokół k. 24-24v)

Stan po mikrozłamaniu palca obrączkowego ręki lewej, którym miał miejsce w wyniku zdarzenia z dnia 27 kwietnia 2017 roku nie spowodował, ani długotrwałego, ani stałego uszczerbku na zdrowiu. Nie ma żadnych zaburzeń czynnościowych płaca lewej ręki, a zaburzenia czynności narządu po zdarzeniu nie utrzymywały się dłużej niż 2 miesiące.

W wyniku zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku odwołujący doznał uszkodzenia pierwotnej struktury anatomicznej mięśnia półbłoniastego w miejscu przyczepu, co ma charakter trwały i nieodwracalny. Nie powoduje osłabienia siły mięśniowej, ani ograniczenia ruchów, wobec czego uszczerbek wynosi 5% na podstawie poz. 149 załącznika do Rozporządzanie Ministra Pracy I Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r.

(opinia biegłego ortopedy M. G. – k. 34-36)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił o dokumenty zgormadzone w aktach organu rentowego, aktach sprawy, zeznań odwołującego P. K., którym dał wiarę w całości, jako spójnym i logicznym oraz opinii sporządzonej przez biegłego ortopedę M. G.. W ocenie Sądu opinia jest fachowa, rzeczowa, zawiera logiczne wnioski poprzedzone badaniem odwołującego oraz analizą dokumentacji medycznej. Opinia nie była kwestionowana przez żądaną ze stron procesu.

W zakresie wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu BHP Sąd oddalił ten wniosek mając na względzie, że spowoduje to tylko i wyłącznie przedłużenie postępowania, a na podstawie dostępnego materiału dowodowego i szerokiego orzecznictwa Sąd sam był w stanie dokonać oceny czy zdarzenie z dnia 27 kwietnia 2017 roku było spowodowane przyczyną zewnętrzną.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie od decyzji (...) odmawiającej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w związku z dwoma zdarzeniami – z dnia 27 kwietnia 2017 roku oraz z dnia 22 stycznia 2019 roku.

Zgodnie z art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. - Dz. U. z 2019 roku, poz. 1205; dalej jako: ustawa wypadkowa) z tytułu wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Przesłanką przyznania jednorazowego odszkodowania, jak wynika z treści przywołanej regulacji, jest stwierdzenie u ubezpieczonego długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu, a także uznanie zdarzenia, które doprowadziło do uszczerbku za wypadek przy pracy. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, czy też w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

W pierwszej kolejności Sąd zważył, że okoliczności obu zdarzeń wypełniają przesłanki z art. 3 ustawy tj. były spowodowane przyczynami zewnętrznymi. Należy zauważyć, iż jako przyczynę zewnętrzną rozumie się zewnętrzny czynnik sprawczy wypadku. W wyroku z dnia 5 kwietnia 1984 r. (II PRN 2/84) Sąd Najwyższy stwierdził, że przyczynę zewnętrzną wypadku stanowi oddziałujący z zewnątrz na organizm pracownika czynnik, który w normalnym przebiegu wydarzeń w konkretnej sytuacji faktycznej nie powinien był wystąpić. Zatem przyczynami zewnętrznymi wypadków mogą być czynniki mechaniczne, atmosferyczne (działania sił przyrody), działania lub zaniechania osób trzecich, sytuacjach w konkretnych sytuacjach także czynniki niematerialne takie jak stres, nadmierny wysiłek. O wypadku przy pracy można mówić wówczas, gdy zdarzenie jest nagłe, związane z pracą i spowodowane czynnikami zewnętrznymi - pochodzącymi spoza organizmu pracownika. Generalnie wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Jednakże już j zdarzenia pochodzące z, zewnątrz które wydarzą się w toku wykonywania pracy stanowią przyczyn zewnętrzne. Podstawowe znaczenie w tej kwestii ma uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963 r. (III PO 15/62, OSNCO 1963/10/215), w uzasadnieniu, której wskazano, że przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny, to znaczy niewynikający z wewnętrznych właściwości człowieka, zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki. W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, a także praca i czynność samego poszkodowanego np. potknięcie się, odruch.

Przenosząc te poglądy na grunt tego stanu faktycznego Sąd zważył, że zdarzenie z dnia 27 kwietnia 2017 roku było spowodowane przyczyną zewnętrzną, którą było przesuniecie palety przez wózek widłowy kierowany przez innego pracownika. Odwołujący nie miał na to żadnego wpływu, że paleta się przesunie. Do uderzenia doszło w wyniku wykonywania zwykłych czynności przez odwołującego polegających na układaniu palet. Czynnikiem zewnętrznym w tym przypadku było niezależne od odwołującego poruszenie się palety, co w konsekwencji przy dopychaniu palety spowodowało uraz palca. Natomiast odnośnie zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku w ocenie sądu było ono spowodowane przyczyną zewnętrzną, a mianowicie poślizgniecie się nogi na mokrej nawierzchni. Odwołujący wykonywał typowe czynności polegające na przykrywaniu samochodu plandeką. Organ rentowy kwestionował, co prawda, że nie było potrzeby nakrywania plandeką samochodu dostawczego jednak nie przedstawił dowodów na poparcie tego stanowiska. Należy wskazać, że zdarzenie, które spowodowało wypadek z dnia 22 stycznia 2019 roku charakteryzowało się zaskoczeniem pracownika, było czymś nieprzewidywalnym, nieoczekiwanym, raptownym. Odwołujący nie mógł przewidzieć, że jego noga prawa się pośliźnie się na mokrej powierzchni. W ocenie sądu nie można przyjąć rażącego niedbalstwa odwołującego czy też jego celowego działania.

Reasumując w ocenie sądu oba zdarzenia były wypadkami przy pracy, ponieważ: były nagłe, związane z pracę, spowodowanie przyczynynami zewnętrznymi, co oznacza, że przesłanki z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej zostały spełnione.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy wypadkowej świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu, gdy wyłączną przyczyną wypadków, o których mowa w art. 3, było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa. Jednakże w ocenie Sądu ani w przypadku zdarzenia z dnia 27 kwietnia 2017 roku i zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku nie ma mowy o naruszeniu przesz odwołującego przepisów, o których mowa powyżej. Odnośnie wypadku z 27 kwietnia 2017 roku należy wskazać, że odwołujący pracował, jako kierowca, a pracodawca przydzieli mu również obowiązki magazyniera. Ubezpieczony nie przeszedł szkolenia w tym zakresie, a ponadto nie został wyposażony przez pracodawcę w rękawice ochronne. Wykonywał obowiązki według swojej najlepszej wiedzy, umiejętności, a ruch palety, który w konsekwencji spowodował złamanie palca nie był w żadnym zakresie zależny od niego. W przypadku zdarzenia z dnia 22 stycznia 2019 roku to winą pracodawcy było to, że nie wyposażył pojazdu I., który kierował odwołujący w drabinę, którą mógłby użyć. Odwołujący nie wiedział o tym, że drabina powinna być na wyposażeniu pojazdu i nie został o tym poinformowany przez pracodawcę.

W wyniku wypadku przy pracy w dniu 22 stycznia 2019 roku odwołujący doznał stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. W tym zakresie Sąd oparł się na wnioskach zawartych w opinii biegłego z zakresu ortopedii M. G.. Biegły ustalił ten uszczerbek na podstawie pkt 149 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (t.j. - Dz. U. Z 2013r., poz. 954, ze zm.) uwzględniając minimalny charakter uszczerbku.

Reasumując, Sąd uznał, że odwołujący się ma prawo do jednorazowego odszkodowania za wypadek przy pracy z dnia 22 stycznia 2019 roku w wysokości odpowiadającej 5% stałego uszczerbku na zdrowiu. Wobec powyższego orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku zmieniając zaskarżoną decyzję z dnia 6 września 2019 roku znak: (...).

Sąd ustalił też, że odwołujący w wyniku wypadku z dnia 27 kwietnia 2017 roku nie doznał żadnego uszczerbku na zdrowiu w związku ze złamaniem palca dłoni lewej. Odwołujący nie kwestionował opinii biegłego, która stanowiła podstawę do takiego wniosku. Z powodu tego, że brak jest jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu a jest ona podstawą do przyznania świadczenia jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy Sąd oddalił odwołanie, o czym orzekł jak w pkt 2 sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)