Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 29 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Dasiewicz - Kowalczyk

Protokolant:Magdalena Truszkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r. we W.

sprawy z powództwa K. D.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

o ustalenie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn.akt XI C 8/13

UZASADNIENIE

Powódka K. D. w dniu 02 stycznia 2013 r. wniosła do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu pozew przeciwko stronie pozwanej (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., w którym domagała się ustalenia, iż podwyżka czynszu za lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...) z dniem 01 lutego 2013 r. z kwoty 363,14 zł do kwoty 666,66 zł jest niezasadna, niezgodna z ustawą z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego; ustalenia, iż pobieranie przez właściciela opłat nie stanowiących czynszu i nie należących do opłat niezależnych od właściciela jest niezgodna z prawem i sprzeczne z powyższą ustawą; ustalenia, iż pobierane przez właściciela opłaty niezależne od właściciela są zawyżane. Ponadto powódka zażądała zasądzenia od strony pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu wniesionego pozwu powódka wskazała, iż dotychczasowy czynsz najmu za lokal przy ul. (...) wynosi 363,14 zł (54,2 m2 x 6,70 zł/m2 = 363,14 zł) miesięcznie, a pismem z dnia 15 października 2012 r. pozwany jako właściciel dokonał wypowiedzenia wysokości czynszu z dniem 01 lutego 2013 r. do kwoty 12,30 zł/m2, a więc o 83,58 % dokładnie do 3 % wartości odtworzeniowej powierzchni. Powódka oświadczyła również, że dodając do kwoty czynszu kwoty dodatkowe nie będące opłatami niezależnymi od właściciela, a które powinny zostać skalkulowane w czynszu, czynsz płacony przez powódkę znacznie przekracza 3 % wartości odtworzeniowej powierzchni. Zgodnie z twierdzeniami powódki właściciel od wielu lat obarcza ją czynszem w wysokości zbliżonej do 3% wartości odtworzeniowej, jak również opłatami nienależącymi do opłat niezależnych od właściciela. Ponadto powódka wskazała, że opłaty niezależne od właściciela są zawyżane, a właściciel nie wywiązuje się z podstawowych obowiązków wynikających z ustawy o ochronie praw lokatorów, nie odprowadza środków finansowych pobranych od lokatorów za tzw. Opłaty niezależne od właściciela do odpowiednich jednostek.

W odpowiedzi na wezwanie Sądu do uzupełnienia braków formalnych poprzez sprecyzowanie żądania pozwu powódka wskazała, iż zgodnie z treścią art. 9 ust. 5 oraz art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie praw lokatorów pozwana nie ma prawa pobierać opłat za windę, energię na klatce schodowej i innych elementów nie będących ani czynszem ani opłatami niezależnymi od właściciela. Ponadto powódka oświadczyła, iż pozwana zawyżając opłaty określone w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie praw lokatorów postępuje niezgodnie z tą ustawą, a fakt ten ma ścisły związek z ustaleniem czy dotychczas pobierany czynsz jest na poziomie zapewniającym pokrycie wydatków związanych z utrzymaniem lokalu i zapewnia zysk właścicielowi.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, działając przez swojego pełnomocnika, zgłosiła zarzut wypowiedzenia wysokości czynszu najmu do wartości, która nie przekracza w skali roku 3% wartości odtworzeniowej lokalu oraz wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia od powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, iż wypowiedziała dotychczasową stawkę czynszu zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów, a dokonana podwyżka czynszu z kwoty 6,70 zł/m2 do kwoty 12,30 zł/m2 nie przekroczyła zakreślonego ustawowo pułapu tj. mieściła się w granicach 3% wartości odtworzeniowej mieszkania. Ponadto strona pozwana zaprzeczyła twierdzeniom powódki jakoby nie wywiązywała się ze swoich zobowiązań oraz zaprzeczyła pobieraniu opłat innych niż czynsz i zaliczek na media, jakimi Wspólnota Mieszkaniowa „Zaułek R. 9-11” obciąża właściciela lokalu. Strona pozwana nie potwierdziła również pobierania przez siebie opłat wyższych aniżeli konieczne do pokrycia wydatków oraz osiągnięcia godziwego zysku.

Na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. powódka podniosła, iż podwyżka czynszu nie przekroczyła 3% wartości odtworzeniowej lokalu, jest równa tej wysokości, jednakże nie wywiązywanie się przez stronę pozwaną ze zobowiązań uzasadnia twierdzenie, iż podwyżka czynszu jest niezasadna.

Na rozprawie z dniu 11 października 2013 r. strona pozwana wskazała brak interesu prawnego powódki z uwagi na to, iż co do kwot, których ustalenia nieważności domaga się powódka toczy się postępowanie przed Sądem.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), o powierzchni 54,20 m2.

Najemcą tego lokalu jest K. D..

Dowód: okoliczność bezsporna

Miesięczna opłata za mieszkanie od dnia 01 marca 2011 r. za czynsz wynosiła 6,70 zł/m2, co przy powierzchni mieszkania (...) m2 dawało kwotę 363,14 zł.

Dowód: pismo z dnia 03 czerwca 2011 r., k. 5

Ponadto w 2009 r. K. D. zobligowana była do zapłaty odpowiedniej kwoty pieniężnej z tytułu mediów.

Dowód: rozliczenie kosztów, k. 34-35

Pismem z dnia 15 października 2012 r., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wypowiedziała K. D. wysokość czynszu najmu lokalu przy ul. (...) we W. z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego i wskazała, iż wysokość czynszu ustalona została na kwotę 12,30 zł za 1 m2 wynajmowanego lokalu, co łącznie dawało kwotę 666,66 zł płatną co miesiąc.

Dowód: wypowiedzenie wysokości czynszu, k. 4

Z dniem 01 marca 2011 r. uległa zmiana opłata za zimną wodę i odprowadzanie ścieków i dla lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. opłata za media (centralne ogrzewanie, gaz, podgrzewanie wody, śmieci i zimna woda bez licznika) wynosiła 479,50 zł. Natomiast opłata z tytułu utrzymania części wspólnej określona została na poziomie kwoty 117,07 zł.

Dowód: pismo z dnia 25.02.2011 r., k. 53

W okresie od 01 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2010 r. dla lokalu mieszkalnego wynajmowanego przez K. D. naliczony został za zimną wodę koszt w wysokości 798,79 zł, przy naliczonych zaliczkach w wysokości 751,60 zł, co dawało niedobór w wysokości 47,19 zł. Natomiast w okresie od 01 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. wyliczono należność z tytułu centralnego ogrzewania w wysokości 1 753,19 zł, przy naliczonych zaliczkach 1 897,00 zł oraz kwotę 1 013,92 zł za ciepłą wodę przy zaliczkach w wysokości 936,00 zł, co łącznie dało nadwyżkę w wysokości 65,89 zł.

Dowód: rozliczenie zimnej wody za I półrocze 2010 r., k. 52

rozliczenie z.w. II półrocze 2010 oraz c.o. i c.w. cały 2010 r. , k. 54

Za okres od stycznia 2010 r. do grudnia 2010 r. łączne koszty i zaliczki na gaz i śmieci dla przedmiotowego lokalu wyniosły 715,20 zł, przy kwocie kosztów w wysokości 671,02 zł, co dało nadpłatę w wysokości 44,18 zł. Natomiast łączne koszty i zaliczki za okres od stycznia 2011 r. do grudnia 2011 r. na centralne ogrzewanie, ciepłą wodę oraz zimną wodę i ścieki wyniosły 4 992,80 zł, przy kwocie kosztów w wysokości 4 577,82 zł, co dało nadpłatę w wysokości 414,98 zł.

Dowód: koszty mediów za okres 01.2010 – 12.2010, k. 55;

rozliczenie mediów za 2011 r., k. 56

Od dnia 01 marca 2012 r. opłaty za lokal wynajmowany przez K. D. wynosiły za media 496,55 zł, a za opłaty eksploatacyjne 117,61 zł, co łącznie dało kwotę 614,16 zł. Natomiast od dnia 01 kwietnia 2012 r. opłaty za media wyniosły 506,11 zł, a za część wspólną 130,08 zł, co łącznie dało kwotę 636,19 zł.

Dowód: zawiadomienie o wymiarze opłat, k. 57;

zawiadomienie z dnia 15.05.2012 r., k. 58

Wysokość zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej oraz opłat za media i fundusz remontowy od dnia 01 września 2012 r. łącznie wynosiła 718,35 zł, na co składały się kwoty: 504,26 zł z tytułu opłat za media i wywóz śmieci; 132,79 zł tytułem opłat eksploatacyjnych oraz kwotę 81,30 zł tytułem opłat za fundusz remontowy.

Dowód: pismo z dnia 28.09.2012 r. wskazujące wysokość zaliczek, k. 59

Zgodnie z rozliczeniem kosztów za okres od 01 września 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. dla lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. suma obciążeń za media i wywóz śmieci wyniosła 963,44 zł, przy koszcie faktycznym 598,48 zł, co dało saldo w wysokości 364,96 zł, natomiast suma obciążeń za opłaty eksploatacyjne wyniosła 531,16 zł, przy koszcie faktycznym 369,62 zł, co dało saldo 161,54 zł. Łącznie nadpłata z tytułu rozliczenia kosztów wyniosła 526,50 zł.

Dowód: rozliczenie kosztów 2012 r., k. 38, 60

Wysokość zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej oraz opłat za media i fundusz remontowy obowiązująca od stycznia 2013 r. dla lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W., ustalona została w łącznej wysokości 748,29 zł, na którą to kwotę składała się kwota 534,20 zł tytułem zaliczki na media i wywóz śmieci; kwota 132,79 zł tytułem zaliczki na opłaty eksploatacyjne oraz kwota 81,30 zł tytułem zaliczki na fundusz remontowy.

Dowód: pismo z dnia 11.01.2013 r., k. 36, 61, 62

Wysokość zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej oraz opłat za media i fundusz remontowy obowiązująca od 01 marca 2013 r. dla lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. ustalona została w łącznej wysokości 656,91 zł, na którą to kwotę składała się kwota 439,04 zł tytułem zaliczki na media i wywóz śmieci; kwota 136,57 zł tytułem zaliczki na opłaty eksploatacyjne oraz kwotę 81,30 zł tytułem zaliczki na fundusz remontowy.

Dowód: pismo z wyliczeniem zaliczek, k. 37

W dniu 19 kwietnia 2013 r. (...) Sp. z o.o. wniosła do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej I Wydział Cywilny pozew przeciwko K. D. oraz A. D., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 7 711,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. Jako podstawę pozwu (...) Sp. z o.o. wskazała brak zapłaty przez K. D. oraz A. D. czynszu najmu oraz opłat eksploatacyjnych.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu I Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn.akt I Nc 511/13), w którym nakazał pozwanym K. D. i A. D. solidarnie zapłatę na rzecz (...) Sp. z o.o. kwoty 7711,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 19 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1291 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

K. D. wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty i zażądała oddalenia powództwa w całości.

Dowód: pozew z dnia 19.04.2013 r., k. 65-68;

nakaz zapłaty z dnia 26.04.2013 r. , k. 64;

sprzeciw od nakazu zapłaty, akta sprawy I C 1036/13

K. D. dokonała na rzecz (...) Sp. z o.o. następujących wpłat: kwoty 724,85 zł w dniu 14 stycznia 2013 r.; kwoty 724,85 zł w dniu 26 stycznia 2013 r.; kwoty 724,85 zł w dniu 11 marca 2013 r.; kwoty 724,85 zł w dniu 04 kwietnia 2013 r.; kwoty 1 449,70 zł w dniu 05 czerwca 2013 r.; kwoty 724,85 zł w dniu 23 sierpnia 2013 r.

Dowód: potwierdzenia dokonania wpłat, k. 89-94

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było niezasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie bezsporną była okoliczność wynajmowania przez K. D. lokalu mieszkalnego znajdującego się przy ul. (...) we W., który to jest własnością (...) Sp. z o.o. oraz dokonanie przez (...) Sp. z o.o. wypowiedzenia wysokości czynszu i ustalenia go na kwotę 12,30 zł za 1 m2, co przy powierzchni wynajmowanego mieszkania (...) m2 dało kwotę 666,66 zł. Powódka podniosła w pozwie, iż podwyżka czynszu była niezasadna. W związku z tym przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy Sąd zobligowany był do ustalenia, czy wypowiedzenie wysokości czynszu najmu dokonane przez stronę pozwaną było zgodne z przepisami prawa.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego[dalej: u.o.p.l.] właściciel może podwyższyć czynsz albo inne opłaty za używanie lokalu, wypowiadając jego dotychczasową wysokość, najpóźniej na koniec miesiąca kalendarzowego, z zachowaniem terminów wypowiedzenia. Termin wypowiedzenia wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu wynosi 3 miesiące, chyba że strony w umowie ustalą termin dłuższy. Wypowiedzenie wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie (art. 8a ust. 2 i 3 u.o.p.l.).

Natomiast stosownie do ust. 4 cytowanego przepisu podwyżka w wyniku której wysokość czynszu albo innych opłat za używanie lokalu w skali roku przekroczy albo następuje z poziomu wyższego niż 3 % wartości odtworzeniowej lokalu może nastąpić w uzasadnionych przypadkach, o których mowa w ust. 4a albo w ust. 4e. Na pisemne żądanie lokatora właściciel, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego żądania, pod rygorem nieważności podwyżki, przedstawi na piśmie przyczynę podwyżki i jej kalkulację.

Przedmiotowa regulacja prawna przyznaje właścicielowi uprawnienie do dokonania podwyżki stawek czynszowych, z tym zastrzeżeniem że wypowiedzenie będzie skuteczne w sytuacji dochowania przez właściciela wszystkich warunków formalnych i merytorycznych wskazanych w przytoczonym przepisie. Wypowiedzenie powinno być dokonane najpóźniej na koniec miesiąca kalendarzowego, z zachowaniem 3-miesięcznego terminu. Oznacza to, że wypowiedzenie stanie się skuteczne z upływem ostatniego dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od dnia doręczenia wypowiedzenia. Wypowiedzenie to powinno być dokonane na piśmie pod rygorem nieważności, ale nie wymaga od właściciela podawania przyczyn podniesienia stawek za czynsz lub inne opłaty za używanie lokalu. Dopiero, gdy przekroczy ona 3% wartości odtworzeniowej w skali roku, najemca ma prawo domagać się uzasadnienia takiej decyzji i przyczyny i kalkulacji, o których mówi art. 8a ust. 4. Tak więc lokator wyposażony został w możliwość kwestionowania zasadności i wysokości stawek czynszowych, wtedy gdy przekroczy ona 3% wartości odtworzeniowej lokalu, na drodze sądowej, z tym że ciężar udowodnienia zasadności podwyżek ciąży na właścicielu.

Przenosząc powyższe rozważania na kanwę niniejszej sprawy Sąd uznał, iż strona pozwana dopełniła wszystkich wymogów dotyczących wypowiedzenia wysokości czynszu.

Strona pozwana uzasadniała w toku postępowania, iż przyczyną podwyżki czynszu w była okoliczność, iż dotychczasowy czynsz nie pozwala na uzyskanie przychodu na poziomie zapewniającym pokrycie wydatków związanych z utrzymaniem lokalu. Jak ustalił Sąd wypowiedzenie z dnia 15 października 2012 r. miało formę pisemną, a termin wypowiedzenia wysokości czynszu wynosił 3 miesiące. Dokonane przez stronę pozwaną wypowiedzenie wysokości czynszu nie doprowadziło do przekroczenia wysokości 3% wartości odtworzeniowej lokalu. Mając na uwadze obwieszczenie Wojewody (...) z dnia 24 września 2012 r. w sprawie ogłoszenia wysokości wskaźników przeliczeniowych kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych dla województwa (...) na okres od dnia 01 października 2012 r. do dnia 31 marca 2013 r. ustalono dla miasta W. w wysokości 4 959 zł/m2. Dopuszczalna wysokość czynszu po podwyżce bez spełnienia dodatkowych przesłanek wskazanych w przepisie art. 8a ust.4 u.o.p.l. wynosi 148,77 zł/ m2 w skali roku co daje kwotę 12,40 zł/m2 miesięcznie ( 4 959 zł/m2 x 3% = 148,77 zł/m2 : 12 miesięcy = 12,40 zł/m2 miesięcznie), co przy dokonaniu podwyżki przez stronę pozwaną do wysokości 12,30 zł/m2 powoduje, iż podwyżka ta nie przekracza w skali roku 3% wartości odtworzeniowej lokalu, co zresztą przyznane zostało przez powódkę na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. Ponadto, jak ustalił Sąd, na podstawie przeprowadzonych w toku postępowania dowodów opisanych w poprzedniej części uzasadnienia tj. zawiadomień o wysokości naliczeń, a przede wszystkim także dokumentów zawartych w aktach sprawy tut. Sądu I C 1036/13 o zapłatę czynszu i opłat za lokal powódki tj. pozwu i dołączonych do pozwu rozliczeń konta powódki, strona pozwana oprócz czynszu i należności z tytułu mediów nie pobiera już od powódki żadnych innych należności. Strona pozwana w toku postępowania, a dodatkowo na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. także wyjaśniła, iż skorygowała swoje naliczenia i pomimo wcześniej wysyłanych do powódki wezwań o zapłatę nie dochodzi opłat innych niż czynsz ( tj. te opłaty, które mieszczą się w pojęciu czynszu ) i należności za media. W związku z powyższym Sąd uznał, iż wypowiedzenie wysokości czynszu do wysokości 3 % wartości odtworzeniowej lokalu było skuteczne. Wbrew bowiem twierdzeniom powódki na skuteczność wypowiedzenia nie ma wpływu wywiązywanie się przez właściciela z nałożonych na niego przez przepisy ustawy tak kodeksu cywilnego jak i ustawy o ochronie praw lokatorów, obowiązków jako wynajmującego. Wskazać należy także w tym miejscu, iż słusznie strona pozwana podniosła, iż powódka pierwotnie nie określiła z jakich to obowiązków strona pozwana się nie wywiązała, wskazując na rozprawie w dniu 11 września 2013 r., iż przykładowo strona pozwana nie uiszcza należności z tytułu ubezpieczenia budynku, dzierżawy, czy podatku. Odnosząc się do dwóch kolejnych żądań powódki tj. ustalenia, iż pobieranie przez właściciela opłat nie stanowiących czynszu i nie należących do opłat niezależnych od właściciela jest niezgodne z prawem oraz ustawą o ochronie praw lokatorów oraz ustalenia, iż pobierane przez właściciela opłaty niezależne od właściciela są zawyżone również nie zasługiwały na uwzględnienie.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z treścią art. 189 Kodeksu Postępowania Cywilnego [dalej: k.p.c.] powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Przyjmuje się, że przy pojmowaniu interesu prawnego należy uwzględnić jego wykładnię celowościową przy konkretnych okoliczności danej sprawy i rozważyć czy w drodze innego powództwa (oświadczenie) strona może uzyskać pełną ochronę. Interes prawny powoda jest przesłanką materialnoprawną powództwa o ustalenie. Stwierdzenie jego braku powoduje oddalenie powództwa z powodu jego bezzasadności (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2004 r., II CK 387/02, LEX Nr 391789; z dnia 18 czerwca 2009 r., II CSK 33/09, OSNC - ZD 2010, Nr B, poz. 47). O istnieniu interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c. można mówić tylko wówczas, jeżeli wyrok ustalający skutkować będzie jakąś korzystną dla powoda zmianą w jego sytuacji, polegającą na usunięciu lub wyjaśnieniu wątpliwości co do treści dotyczących go stosunków prawnych, a osiągnięcie tego celu nie jest możliwe w inny sposób. Istnienie interesu prawnego w żądaniu ustalenia prawa lub stosunku prawnego kwestionowane jest w tych sytuacjach, w których występuje (możliwa jest) - obok powództwa o ustalenie - równocześnie inna forma ochrony praw podmiotowych stanowiących przedmiot ustalenia. Zasada ta odnosi się również do sytuacji, gdy w innej sprawie powstał już spór co do naruszenia prawa, którego ochrony w formie ustalenia dochodzi powód. Tak więc powództwo o ustalenie, gdy toczy się już sprawa między tymi samymi stronami o świadczenie, podlega oddaleniu ze względu na brak interesu prawnego.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż powódka nie posiadała interesu prawnego w domaganiu się ustalenia przez Sąd, iż pobieranie przez stronę pozwaną opłat nie stanowiących czynszu i nie należących do opłat niezależnych od właściciela jest niezgodne z prawem i sprzeczne z ustawą, jak również ustalenie, iż pobierane przez stronę pozwaną opłaty niezależne od właściciela są zawyżone. Wskazać bowiem należy, iż tak sformułowana sentencja wyroku nie doprowadziłaby do uzyskania przez powódkę ochrony prawnej. Wyrok ten nie wywarłby żadnych skutków prawnych w postaci korzystnej dla powódki zmiany w jej sytuacji polegającej na usunięciu lub wyjaśnieniu wątpliwości co do treści łączącego strony stosunku najmu. Ponadto na uwagę zasługuje okoliczność, iż dla zbadania, czy interes prawny istnieje, istotna jest ocena, jak ewentualnie uwzględnienie powództwa wpłynie na sytuację powódki, a interes prawny z reguły nie istnieje wówczas gdy powód ma inne możliwości ochrony swych praw (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2013 r., VI ACa 1554/12). Pomiędzy powódką, a stroną pozwaną toczy się przez tutejszym sądem postępowanie o zapłatę, w którym to strona pozwana żąda od powódki zapłaty na swoją rzecz kwoty 7 711,42 zł z tytułu nieziszczenia przez powódkę czynszu najmu oraz opłat eksploatacyjnych (sygn.akt I C 1036/13). W postępowaniu powódka, występująca tam jako pozwana, może podnosić wszelkie zarzuty dotyczące wysokości czynszu oraz opłat eksploatacyjnych, jak również ich zasadności. Powódka posiada więc możliwość ochrony swoich praw podmiotowych, które stanowią w rozpoznawanej sprawie przedmiot ustalenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu w pkt II wyroku, Sąd oparł o treść przepisu art. 98 kpc zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) (§ 1). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (§ 3). Powyższy przepis ustanawia zatem dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę kosztów niezbędnych i celowych. Zasada odpowiedzialności za wynik procesu, oznacza, że strona, która przegrała sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez nią koszty procesu. Z kolei z zasady kosztów niezbędnych i celowych wynika, że strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi tylko te poniesione koszty procesu, które były niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony.

Na koszty procesu strony pozwanej składało się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 180 zł ustalone zgodnie z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461). Strona pozwana wnosiła o zasądzenie na swoją rzecz również opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, jednakże wobec braku przedłożenia przez stronę dowodu zapłaty powyższej kwoty Sąd przyznając stronie pozwanej koszty procesu opłaty tej nie uwzględnił.