Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 647/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 31 sierpnia 2020 roku w sprawie II K 685/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. N.

Dobre warunki, w jakich aktualnie przebywają psy, przepadku których domaga się skarżący i ich dobrostan.

opinia biegłego z zakresu weterynarii

203 - 204

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

opinia biegłego z zakresu weterynarii

opinia jest rzetelna, jasna, pełna, sporządzona po dokonaniu osobistych oględzin przez biegłego, niekwestionowana przez żadną ze stron.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na nieorzeczeniu wobec oskarżonego przepadku wszystkich zwierząt, których jest właścicielem. pomimo, iż w wypadku skazania za przestępstwo stypizowane w art. 35 ust. 1 i 1a ustawy o ochronie zwierząt, przepadek jest obligatoryjny.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z formalnego punktu widzenia zarzut apelacji był trafny, gdyż w istocie brzmienie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt jest jednoznaczne: ,,w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2 sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem”. Jeżeli zatem Sąd Rejonowy uznał, iż oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa wobec czterech psów, opisanych szczegółowo w zarzucie aktu oskarżenia, to w konsekwencji należało – jak wywodzi się w apelacji – orzec przepadek wszystkich tych zwierząt, a nie tylko, wybiórczo, jednego.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego przepadku wszystkich zwierząt objętych zarzutem, których jest on właścicielem i utrzymanie wyroku w mocy w pozostałej części.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pomimo tego, że zarzut skarżącego był zasadny, to nie mógł on spowodować takiej modyfikacji wyroku, jakiej żądała apelacja. Sąd odwoławczy dokonał bowiem zmiany zaskarżonego wyroku, polegającej na warunkowym umorzeniu postępowania karnego, o czym będzie dalej mowa, a tym samym zarzut apelacji stracił swoją rację bytu. Przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego, nie mamy bowiem do czynienia ze ,,skazaniem”, a zatem art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt, nakazujący obligatoryjny przepadek zwierzęcia, nie ma już zastosowania. Oczywiście, nadal byłby możliwym fakultatywny przepadek, na co zezwala przepis art. 45a § 1 k.k., co byłoby jednak rozstrzygnięciem nie tylko niezasadnym, ale też – ze względów humanitarnych – wręcz rażąco niesprawiedliwym. Nietrudno sobie bowiem wyobrazić jaką traumę dla starego psa, który połączony jest silną więzią emocjonalną ze swoim właścicielem i jest od szeregu lat przetrzymywany w dobrych warunkach, stanowiłoby odebranie go i oddanie do schroniska dla zwierząt, gdzie zapewne przebywałby do śmierci.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

całość wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

Pomimo wniesienia apelacji na niekorzyść oskarżonego, należało zmienić zaskarżony wyrok na jego korzyść, gdyż w przeciwnym wypadku, w przekonaniu Sądu odwoławczego, doszłoby do rażącej niesprawiedliwości tego wyroku.

Sąd Rejonowy, uznając oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu nie rozważył bowiem dostatecznie stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Tymczasem sam Sąd I instancji przyjął, że postawa oskarżonego wobec posiadanych psów uległa zdecydowanej poprawie. Sąd odwoławczy, w celu rozwiania wszelkich wątpliwości w tym zakresie, dopuścił dowód z opinii lekarza weterynarii. Powołany biegły na terenie posesji oskarżonego M. N. (w S., ul. (...)) dokonał oględzin trzech psów mieszańców: dwóch suk czarnych podpalanych w typie owczarka niemieckiego w wieku ok. 6 i 14 lat oraz samca maści czarno-białej w wieku ok. 10 lat i miejsca ich przebywania. Biegły stwierdził, że w/w psy są w bardzo dobrej kondycji fizycznej, że istnieje bardzo dobra więź emocjonalna między zwierzętami a ich właścicielem (co świadczy o należytym ich traktowaniu), że psychika psów jest zrównoważona, reagują prawidłowo na bodźce zewnętrzne. Psy utrzymywane w zadaszonym kojcu o długości 7.5 m. wysokości 2 m i szerokości 2.1 m. Cały kojec jest podzielony na trzy równe pomieszczenia (kojce). Każdy pies przebywa luzem w oddzielnym kojcu o utwardzonym podłożu, ma własną budę wyścieloną słomą, własne czyste naczynia, w których w czasie oględzin była woda i karma. W kojcach nie ma zagrożenia dla życia i zdrowia psów. Oskarżony dba również o prawidłową profilaktykę zdrowia zwierząt, przedstawił zaświadczenie o szczepieniu psów przeciwko wściekliźnie - ostatnie szczepienie z dnia 22.12.2020 roku oraz oświadczył, że w październiku 2020 roku były one odrobaczone (k.203 – 204).

Wszystko to przemawia za tym, iż oskarżony przewartościował swoją postawę i przez ponad 5 lat od daty czynu, w sposób prawidłowy, opiekuje się posiadanym psami. Pozwala to przyjąć, iż stopień zawinienia oskarżonego nie był znaczny, wyniknął raczej z zaniedbań, a nie ze złej woli, czy też chęci dokuczenia posiadanym przez siebie zwierzętom. Także i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu nie był znaczny. Gdyby stan wszystkich psów był bardzo zły, to niewątpliwie wszystkie byłyby zabrane przez członków Pogotowia dla Zwierząt, razem z owczarkiem maści brązowej w dniu 15.02.2015 roku. Te pozostawione u oskarżonego psy miały przez następne lata zapewnione godziwe warunki życia, co z pewnością wynagrodziło im wcześniejsze gorsze traktowanie.

Przyjmując zatem, że stopień zawinienia oraz społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonego czynu nie był znaczny i przy uwzględnieniu okoliczności, że spełnione są także pozostałe przesłanki z art. 66 § 1 i 2 k.k., zbyt daleko idącym było skazywanie oskarżonego i wymierzanie mu kary. W realiach niniejszej sprawy dużo bardziej sprawiedliwym rozstrzygnięciem jest natomiast wydanie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne.

Mając na względzie dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz jego warunki i właściwości osobiste, takie właśnie rozstrzygnięcie będzie zupełnie wystarczające dla uświadomienia mu naganności swojego postępowania, jak również stanowić będzie dla oskarżonego właściwą nauczkę i przestrogę na przyszłość. Uzasadnione jest jednocześnie przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania karnego, oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego i w przyszłości nie popełni ponownie przestępstwa.

Dlatego też Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego M. N. warunkowo umorzył na okres próby 1 roku.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. zasądzono od oskarżonego M. N. na rzecz Stowarzyszenia (...) „Pogotowie dla (...)" - (...), (...)-(...) K., nawiązkę w kwocie 2.000 złotych, co jest właściwie powieleniem rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Podobnie jak Sąd I instancji, Sąd odwoławczy również orzekł (choć na innej podstawie prawnej - art. 45a § 1 k.k.) przepadek psa w typie owczarka niemieckiego, maści brązowej, który został już w dniu 15.02.2015 roku odebrany oskarżonemu. Co do pozostałych psów, pozostawionych u oskarżonego i przebywających u niego przez ponad 5 lat w dobrych warunkach, przepadku nie orzekano, o czym była mowa już we wcześniejszych rozważaniach.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu opłatę za obie instancje w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych - tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz.223 z późn. zm. Biorąc natomiast pod uwagę aktualna sytuację materialną i życiową, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z wydatków postępowania poniesionych w toku całego postępowania.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana