Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 856/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w M.z dnia 28 października 2020 r. w sprawie II (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

A. K. (1)

Wcześniejsza karalność

Informacja KRK

k. 205

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Informacja KRK

Dokument pochodzący od podmiotu uprawnionego do jego wydania. Żadna ze stron nie kwestionowała tego dokumentu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

rażącej niewspółmierności kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia tego czynu oraz zachowanie się oskarżonego po jego popełnieniu przemawiają za wymierzeniem oskarżanemu łagodniejszej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie jest zasadna.

Poza sporem w rozpoznawanej sprawie pozostaje popełnienie przez oskarżonego przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Sporny natomiast okazał się wymiar kary orzeczonej za te przestępstwo.

Odnosząc się do wniesionego na korzyść oskarżonego środka odwoławczego podkreślić należy, że wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku okoliczności obciążające kategorycznie sprzeciwiają się uznaniu, że w realiach niniejszej sprawy celowe było orzeczenie wobec A. K. (1) kary łagodniejszej o charakterze wolnościowym lub kary w niższym wymiarze. Zatem na tle prawidłowych ustaleń faktycznych za pozbawiony racji uznać wypada zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej przez Sad I instancji kary pozbawienia wolności. Zauważyć należy, że wymiar kary pozostawiony jest, w ramach zakreślonych przez art. 53 i następne Kodeksu karnego, sędziowskiemu swobodnemu uznaniu. Aby zatem dowieść nietrafności orzeczenia o karze uzasadniającej jego zmianę, trzeba wykazać, że granice swobodnego uznania sędziowskiego zostały przekroczone i wymierzona kara jest rażąco niewspółmierna.

W tym miejscu przypomnieć należy, że rażąca niewspółmierność wymierzonej kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. ma miejsce jedynie wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych orzeczonych za dane przestępstwo nie uwzględnia stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie jej oddziaływania społecznego z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do sprawcy. Nie każda bowiem różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary, lecz taka tylko, która jest natury zasadniczej, a więc jest niewspółmierna w stopniu niedającym się zaakceptować.

Przenosząc powyższe stwierdzenia na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że analiza pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi do przekonania, że Sąd I instancji we właściwy sposób ocenił okoliczności mające wpływ na wymiar kary i swoje stanowisko przekonująco umotywował. Przede wszystkim więc, karę wymierzoną oskarżonemu należy ocenić jako adekwatną do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Jednocześnie, w dostatecznym stopniu realizuje ona cele zapobiegawcze i wychowawcze stawiane przez ustawodawcę. Niewątpliwie bowiem istotne znaczenie w omawianym przypadku odgrywa rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym działaniem naruszył. Przedmiotem ochrony w przypadku przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. jest nie tylko mienie, ale także życie i zdrowie człowieka, stąd też zawiera ono w sobie znaczny ładunek społecznej szkodliwości.

Nawet uznanie, że popełnione przez oskarżonego przestępstwo stanowi wypadek mniejszej wagi, o którym mowa w art. 283 k.k., biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu popełnionego przez A. K. nie uzasadniały orzeczenia wobec niego kary łagodniejszej. Zauważyć należy, że oskarżony działał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k., która to okoliczność powodowała, że sąd mógł mu wymierzyć karę w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Podkreślić w tym miejscu należy, że kara wymierzona oskarżonemu orzeczona została w wymiarze zbliżonym do dolnych granic ustawowego zagrożenia przewidzianego za przestępstwo z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Tym samym analiza uzasadnienia Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że prawidłowo powołano w nim wszystkie okoliczności odnoszące się do wymiaru kary a skarżąca faktycznie zaś nie wykazała, że ocena Sądu orzekającego jest w tym zakresie błędna lub niepełna.

W świetle powyższego uznać należy, iż wymierzona oskarżonemu kara dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności, w żadnym razie nie jawi się rażąco surową. Uwzględniając powyższe nie sposób podzielić poglądu obrońcy o konieczności uwzględnienia jej postulatu w zakresie złagodzenia kary pozbawienia wolności albowiem w istocie skutkowałoby to sprowadzeniem orzeczenia do symbolicznego wymiaru.

Zdaniem Sądu Odwoławczego, kara w wymiarze określonym wyrokiem Sądu meriti, winna uświadomić oskarżonemu wagę popełnionego przestępstwa i pozwolić należycie ocenić jego zachowanie. Ponadto, przyczyni się ona także do budowania w społeczeństwie, w tym także u potencjalnych sprawców tego typu przestępstw, autorytetu porządku prawnego i przekonania o nieuchronności represji karnej.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo dostrzegł i ocenił zaistniałe w niniejszej sprawie okoliczności wymiaru kary wobec oskarżonego. Orzeczona kara jest sprawiedliwa i adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia wszystkie przesłanki rzutujące na jej stopień, jak też pozostałe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Mając na uwadze powyższe, zaskarżone orzeczenie, jako słuszne i prawidłowe, należało w tym zakresie utrzymać w mocy – art.437 § 1 k.p.k., art.438 pkt 4 k.p.k.

Wniosek

o zmianę pkt II zaskarżonego wyroku przez wymierzenie oskarżonemu łagodniejszej kary lub kary w jej niższym wymiarze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona wobec oskarżonego kara nie jest rażąco niewspółmiernie surowa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Sformułowane przez obrońcę oskarżonego zarzuty okazały się niezasadne.

Sąd nie stwierdził również uchybień z art. 439, art. 440 k.p.k., które należałoby uwzględnić z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O wynagrodzeniu za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze. Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. N. kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oskarżonego A. K. (1) w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 zł tytułem podatku VAT od tego wynagrodzenia.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Uznając, że oskarżony nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono go z obowiązku ich poniesienia za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w M.z dnia 28 października 2020 r. w sprawie(...) co do kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana