Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aneta Zawulewska-Glonek

Protokolant p.o. sekr. sąd. Michalina Piórkowska

pod nieobecność Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum-Zachód w Toruniu ---

po rozpoznaniu dnia 22 luty 2021 roku

sprawy:

L. R.

s. N. i J. z domu S.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 23 listopada 2019r. do 14 kwietnia 2020 r. w T. uporczywie nękał M. O. (1) w ten sposób, że wielokrotnie wbrew jej woli dzwonił na jej numer telefonu, wysyłał wiadomości tekstowe sms, pisał e-maile, przez co wzbudził u M. O. (1) uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność,

tj. o przestępstwo z art. 190a § 1 k.k.

orzeka:

I)  oskarżonego L. R. uznaje za winnego zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, tj. występku z art. 190a § 1 kk i za to na podstawie art. 190a § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 1 (jednego) roku;

III)  na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzoną M. O. (1) w jakikolwiek sposób oraz zbliżania się do niej na odległość nie mniejszą niż 100 (sto) metrów w okresie kary;

IV)  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej M. O. (1) kwotę 1.000 (jeden tysiąc) złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia;

V)  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go wydatkami w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

sporządzone w myśl art. 424 § 3 k.p.k.

L. R. został oskarżony o czyn z art. 190a § 1 kk.

Przepis art. 190a § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy, który przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza w niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusz jej prywatność.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego mu czynu (k. 146 – 147, 169 – 170) oraz zeznań świadka M. O. (2) (k. 1 – 3, 6 – 7, 94 - 95), a także wydruków korespondencji e-mailowej (k. 8 – 14, 82 - 86), wydruków z rejestru połączeń (k. 15) i wydruków wiadomości sms (k. 96 – 119) w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wskazuje, że oskarżony w okresie od 23 listopada 2019 roku do 14 kwietnia 2020 roku w T. uporczywie nękał M. O. (1) w ten sposób, że wielokrotnie wbrew jej woli dzwonił na jej numer telefonu, wysyłał wiadomości tekstowe sms, pisał e-maile, przez co wzbudził u M. O. (1) uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność i tym samym w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 190a § 1 kk

Do Sądu wpłynął wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 2 kk o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym wniósł o wymierzenie uzgodnionej z oskarżonym kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 1 roku, zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób oraz zbliżania się na odległość mniejszą niż 100 metrów, zasądzenie na podstawie art. 46 § 1 kk kwoty 1.000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia.

Na podstawie art. 343 § 6 k.p.k. Sąd uwzględnił wniosek prokuratora, albowiem okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu przestępstwa oraz wina w świetle zebranego materiału dowodowego nie budziły wątpliwości. Zdaniem Sądu cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości.

Sąd zatem na podstawie art. 190 a § 1 kk sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 pozbawienia wolności. Przy wydawaniu tego rozstrzygnięcia Sąd miał na względzie dyrektywy określone w art. 53 k.k., uznając, że orzeczona kara spełni wobec niego cele wychowawcze i poprawcze, a nadto zrealizuje funkcję w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przede wszystkim do okoliczności łagodzących zaliczyć należy jego postawę wykazywaną w toku niniejszego postępowania. Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyraził wolę dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej. Powyższe stanowisko konsekwentnie podtrzymywał. Ponadto oskarżony w czasie dokonania przedmiotowego występku nie był karany sądownie (k. 128).

W punkcie II wyroku, na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego Sąd zawiesił warunkowo, na okres próby wynoszący 1 roku. W ocenie Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jest w tym wypadku wystarczająca dla osiągnięcia względem oskarżonego celów ukarania, zwłaszcza w zakresie zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Przede wszystkim, należy zwrócić uwagę, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu występku i wyraził wolę dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej oraz wyraził skruchę. Z kolei w czasie dokonania przedmiotowego przestępstwa był osobą niekaraną. Co więcej, czyn będący przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawy nie wskazuje, by koniecznym było wykonywanie najsurowszego rodzaju kary i tym samym izolowanie go od społeczeństwa. Kara z warunkowym zawieszeniem wykonania, w połączeniu z obowiązkiem polegającym na zakazem kontaktowania się z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób oraz zbliżania się na odległość mniejszą niż 100 metrów na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a kk oraz zasądzenie na podstawie art. 46 § 1 kk kwoty 1.000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia pozwoli na ukształtowanie w oskarżonym poszanowania dla porządku prawnego, a nadto spełni swe cele w zakresie realizacji społecznego poczucia sprawiedliwości.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, że sytuacja rodzinna i majątkowa oskarżonego pozwala na ich uiszczenie.