Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 541/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt II K 359/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

X

XXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXX

XXXXX

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

XX

XXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXX

XXXXX

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

XXXXXX

XXXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

XXXXXX

XXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

13.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

II. 1

Zarzut obrońców oskarżonego S. P. obrazy przepisów postępowania w postaci art. 7 i art. 410 k.p.k. w zw. z art. 17 ustawy o CBA w zw. z art. 2, art.7, art. 30 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RPoraz art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności poprzez przyznanie waloru dowodu obciążającego oskarżonego w sprawie i czynienie w tym zakresie ustaleń faktycznych niekorzystnych dla oskarżonego S. P. na podstawie materiałów w postaci nagrań i stenogramów rozmów komunikatów kontroli operacyjnych (...)2/3/4-PO” podjętych i prowadzonych wobec oskarżonego z naruszeniem dopuszczalnych prawem ram tychże czynności.

II.2.

Zarzut obrońców S. P. obrazy przepisów postępowania w postaci art. 17 Ustawy o (...) w zw. art. 7 k.p.k., art. 393 § 1 k.p.k., art. 410 k.p.k. w zw. z art. 2, art. 7, art. 45 ust. 1 Konstytucji w zw. z art. 6 ust. 1 Konwencji i Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, poprzez wykorzystanie jako dowodu w postępowaniu materiałów uzyskanych w toku kontroli operacyjnych „TRASZKA-2/3/4-PO” i w konsekwencji oparcie zaskarżonego rozstrzygnięcia na tym materiale bez dokonania przez Sąd I instancji uprzedniej, wszechstronnej weryfikacji tego materiału pod kątem prawidłowości oraz legalności jego pozyskania oraz udostępnienia dla potrzeb niniejszego procesu, pomimo tego, że w przedmiotowej sprawie nie zostały dochowane warunki legalności zastosowania środków kontroli operacyjnej przewidziane w ustawie o CBA i materiał ten jako pozyskany w istocie nielegalnie nie mógł stanowić podstawy czynionych w sprawie ustaleń faktycznych, dlatego, że:

a) przy wykonywaniu kontroli operacyjnej „TRASZKA-2/3/4-PO” podjętej przez funkcjonariuszy (...) Delegatura w P., w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw, brak było jakichkolwiek dowodów wskazujących, aby inne środki okazały się bezskuteczne albo nieprzydatne, co stanowi na gruncie przepisu art. 17 ust. 1 w zw. z ust. 3 Ustawy o (...) warunek sine qua non wydania przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowienia zarządzającego kontrolę operacyjną;

b) brak materiałów uzasadniających potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej w niniejszej sprawie, które stanowić winny podstawę wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 1A Ustawy o CBA;

c) brak dowodów uzasadniających podjęcie kontroli operacyjnej w trybie art. 17 ust. 3 ustawy CBA, tj. przypadek niecierpiący zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie S. P. (1), oraz wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, tak co do samego przebiegu zdarzenia, jak i rozstrzygając kwestie sprawstwa i winy, czy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego temu oskarżonemu.

Także postępowanie dowodowe odnośnie tego oskarżonego, zostało przeprowadzone z należytą starannością i poszanowaniem proceduralnych zasad obowiązujących w polskim procesie karnym. Ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy co do zarzucanego oskarżonemu czynu została dokonana z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 § 2 k.p.k. i 7 k.p.k., jest oceną wszechstronną i bezstronną, która w szczególności nie narusza granic swobodnej oceny dowodów i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sąd Okręgowy przede wszystkim nie stwierdził, by materiały w postaci nagrań i stenogramów rozmów komunikatów kontroli operacyjnych „TRASZKA – 2/3/4 – PO” podjętych i prowadzonych wobec oskarżonego S. P. (1) zostały uzyskane nielegalnie i pozostawały w sprzeczności z treścią art. 17 Ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w zw. z art. 2, art. 7, art. 30 i art. 45 ust. 1 Konstytucji czy tez art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

Ocena stawianych w tym zakresie przez obrońcę oskarżonego S. P. (1) zarzutów, łączy się nierozerwalnie z oceną zeznań świadka I. Z. (1) - i z chronologią wniosków i decyzji stanowiących element materiałów niejawnych.

I tak przede wszystkim I. Z. (1) w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w dniu 6 listopada 2019r. – k. 793v- 795v, po odczytaniu jej zeznań z postępowania przygotowawczego celem doprecyzowania, podtrzymała swoje zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym w dniu 27 marca 2018r. – k. 5 -8 oraz w dniu 14 czerwca 2018r. – 180 – 182. Świadek ta w pierwszym przesłuchaniu wskazała, iż pomiędzy konkursami na stanowisko administratora (...) w F., a więc między 24 stycznia 2018r a 24 lutego 2018r. kiedy to został ogłoszony II konkurs na to stanowisko i po rozmowie ze Starostą P., zadzwoniła do Delegatury (...) w P..

Podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 6 listopada 2019r. – 793v, I. Z. (1), na skutek zadawanych jej przez obronę pytań o tzw. „współpracę z (...), była zdenerwowana i wskazała, że pewne terminy mogą jej się mylić i nie pamięta kolejności zdarzeń. Podtrzymała jednakże zeznania z 27 marca 2018r.

Zeznania te zostały, co do czasu i faktu, potwierdzone przez E. K. (1) i Sąd Okręgowy nie znalazł w zeznaniach tych świadków niespójności, które świadczyły by o tzw. „współpracy” tych osób z (...) i to w powodów politycznych, sugerowanych przez obrońcę w apelacji.

Zatem materiał dowodowy był, zdaniem Sądu Okręgowego, wystarczający do przyjęcia, że dwa postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018r. miały wystarczająca podstawę faktyczna i prawną.

Centralne Biuro Antykorupcyjne bowiem zostało poinformowane przez I. Z. (1) o nieprawidłowej ingerencji vicestarosty w konkurs na Administratora (...) w F. między 24 stycznia 2018r. a 24 lutego 2018r. (daty ogłoszenia konkursów) i wszystkie czynności (...), związane z uzyskaniem pisemnej zgody Prokuratora Generalnego oraz Sądu Okręgowego w Warszawie, zostały dokonane na długo przed dniem 27 marca 2018r., tj. przed przyjęciem ustnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa złożonego przez I. Z. (1).

Oczywistym jest zatem, że kontakt telefoniczny I. Z. (1) z (...), uruchomił potrzebę działań operacyjnych, o których mowa w 17 ust 3 Ustawy o (...), a analiza całości materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie pozwala Sądowi Okręgowemu na pewne stwierdzenie, iż w lutym 2018r.podjęcie decyzji o przeprowadzeniu kontroli operacyjnej TRASZKA było w pełni zasadne i istniały dostateczne przesłanki zarządzenia tej kontroli operacyjnej, albowiem zaistniały dowody uzasadniające podjęcie kontroli operacyjnej w trybie art. 17 ust. 3 ustawy CBA.

Sąd Rejonowy ocenił ten materiał dowodowy zatem prawidłowo, a Sąd Okręgowy, mimo podniesionych zarzutów nie miał zastrzeżeń co do w prawidłowości działania (...) w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy natomiast, ani też Sąd Rejonowy nie są uprawnieni do badania legalności, czy prawidłowości działania (...) w innych sprawach.

Wniosek

1. Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższych zarzutów.

Lp.

Zarzut

2

II. 3

Zarzut obrońców S. P. naruszenia przepisu art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 k.p.k. poprzez zaniechanie przez Sąd I instancji podjęcia z urzędu inicjatywy dowodowej i przeprowadzenie dowodu z:

a) regulaminu konkursu na stanowisko Głównego Administratora Domu Pomocy Społecznej w F., do którego dostarczenia zobowiązała się na rozprawie dnia 6 listopada 2019 r. świadek I. Z. (1),

b) Statutu (...) Centrum Pomocy (...) w P.,

c) Regulaminu Organizacyjnego (...) Centrum Pomocy (...) w P. na okoliczność ustalenia zakresu i rodzaju (treści) uprawnień oskarżonego, w związku ze sprawowaniem przez niego przy pomocy (...) Centrum Pomocy (...) w P. nadzoru nad Domem Pomocy Społecznej w F., na okoliczność ustalenia zakresu i rodzaju (treści) uprawnień oraz obowiązków Dyrektor Domu Pomocy Społecznej w F. I. Z. (1),

co uniemożliwiło zdaniem skarżących, wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy oraz dojścia przez Sąd I instancji do prawdy materialnej w niniejszej sprawie, jak również naruszyło prawo do obrony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania, że I. Z. (1) działała na zlecenie (...), czy była instruowana przez funkcjonariuszy (...) co do sposobu prowadzenia rozmów z oskarżonym i korzystania z technik manipulacji, by bezpodstawnie pomówić oskarżonego S. P. (1) o przestępstwo w ramach walki politycznej, tj. zdyskredytowania go w zbliżających się wówczas wyborach samorządowych.

Zeznania I. Z. (1) opisujące wcześniejsze kontakty z oskarżonym P. sprzed telefonicznego zawiadomienia (...), w pełni korespondują z treścią nagrań operacyjnych. Wynika z nich konkretny zamiar oskarżonego dotyczący oczekiwań wobec I. Z. (1) i innych osób mających „wesprzeć” oskarżonego w zamyśle „ przekonania „ I. Z. (1) dotyczącym A. M. (1). Sposób w jaki oskarżony przeprowadza te rozmowy, pomijając oczywiste wulgaryzmy, daleki jest od uznania, że jest przez kogokolwiek manipulowany. Wyraża się doniośle, władczo i w sposób nie znoszący sprzeciwu, wskazując jednoznacznie czego oczekuje od Dyrektora (...) w zakresie sposobu przeprowadzenia konkursu i jego wyniku i ujawnia jakie mogą jej grozić konsekwencje słuzbowe.

Fakty te zresztą potwierdzili w swoich zeznaniach m.in. K. S. (1), M. B. (1) , B. P. (1), K. W., czy wreszcie sama A. M. (1).

Podnieść przy tym należy, że cały materiał dowodowy, w tym operacyjny dotyczy jednej konkretnej sprawy, to jest zatrudnienia A. M. (1) w strukturach opisanych w przypisanym oskarżonemu czynie, co było od początku w zainteresowaniu (...), po tym jak I. Z. (1) poinformowała służby o takich działaniach vicestarosty, wykraczających już w jej mniemaniu poza jego kompetencje służbowe.

Sąd Okręgowy nie znalazł także podstaw do kwestionowania dokumentów zgromadzonych w sprawie i nie uznał, by jakiekolwiek jeszcze inne dokumenty były przydatne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że I. Z. (1) w sposób wystarczający i wiarygodny przedstawiła zasady konkursu na Administratora (...) jak również wskazała, iż regulaminu postępowania w tym zakresie nie ma. Świadek – k. 802 i dalsze przysłała dokumenty, na bazie których przeprowadzono nabór na stanowisko głównego administratora w (...) w F.. Jak wynika z pisma przewodniego z dnia 8.11.2019r., w posiadaniu (...) jest plan pracy komisji, który spełnia w tej jednostce rolę regulaminu. Dokumentacji w postaci Zarządzenia Dyrektora (...), Plan pracy komisji , ogłoszenie o naborze, czy wreszcie Ustawa o Pracownikach Samorządowych Dz.U. z 2019r. poz.1282, art. 11-15.

Zdaniem Sądu Okręgowego zatem I. Z. (1) wywiązała się z podjętego na rozprawie - k. 795 zobowiązania dostarczenia dokumentów, w oparciu o które przeprowadzone zostały konkursy na stanowisko Głównego Administratora.

Brak zatem konkretnego dokumentu w postaci regulaminu konkursu na to stanowisko, w żaden sposób nie ekskulpuje oskarżonego w zakresie zarzutu wykroczenia poza przysługujące oskarżonemu kompetencje służbowe.

W aktach sprawy znajduje się także Regulamin Organizacyjny Starostwa Powiatowego w P. oraz i uchwały w zakresie jego zmian, czy wreszcie Uchwały Zarządu Powiatu w P. w sprawie podziału zadań i kompetencji pomiędzy etatowymi członkami Zarządu Powiatu w P.. Wg. tych dokumentów Wicestarosta P. bezpośrednio nadzoruje i koordynuje jednostki działające w zakresie pomocy społecznej. Nadzór i koordynacja, to nie ingerencja w konkurs, który musi odbywać się bezwpływowo, w ramach odpowiednich kompetencji kandydatów i pod nadzorem odpowiedniej komisji. W przeciwnym razie, w kompetencjach vicestarosty byłoby wprost powoływanie wskazanej przez siebie osoby na konkretne stanowisko i wówczas przeprowadzanie konkursu na Głównego Administratora byłoby zbędne.

Jak słusznie ustalił Sąd Rejonowy I. Z. (1) miała pełne prawo do przeprowadzenia konkursu w ramach ustalonych już kanonów i to samodzielnie. Oskarżony natomiast ewidentnie ingerował w przeprowadzenie konkursu, a następnie mimo pozytywnej opinii o jego przeprowadzeniu dokonanej przez M. B. (1), żądał unieważnienia tego konkursu, albowiem nie wygrała go osoba przez niego rekomendowana, czy wręcz polecona na to stanowisko a nadto oskarżony polecił sporządzenie projektu uchwały zarządu w sprawie odwołania I. Z. (1) z funkcji Dyrektora i to bez żadnych konkretnych zarzutów merytorycznych.

Nadzór i koordynacja, do czego był uprawniony oskarżony P., nie dawała oskarżonemu kompetencji do nieuprawnionej ingerencji urzędniczej w przeprowadzenie konkursu przez dyrektora placówki na stanowisko w tej placówce. Oskarżony zresztą nie miał zastrzeżeń do dotychczasowych zasad konkursowych w (...) w F. i nie określił innych ram konkursowych, lecz dążył do złamania zasad dotychczasowych , co musiało by się wiązać z niedopełnieniem obowiązków oraz przekroczeniem uprawnień przez I. Z. (1), co oczywiste na szkodę interesu publicznego, która słusznie zdecydowała się na zawiadomienie o tym fakcie (...).

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania, by materiał dowodowy musiał zostać wzbogacony, czy uzupełniony o dokumenty związane z działalnością (...) Centrum Pomocy (...) w P., albowiem zakres i rodzaj uprawnień oraz obowiązków Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w F. I. Z. (1) został dostatecznie wskazany w osobowym materiale dowodowym i nie budzi on wątpliwości Sądu Okręgowego.

Wniosek

1.Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu

Lp.

Zarzut

3

II. 4

Zarzut obrońców S. P. naruszenia przepisów art. 410 k.p.k. w zw. z art. 8§ 1 k.p.k., art. 424 § 1 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k. poprzez nierozważanie całokształtu okoliczności ujawnionych w przedmiotowej sprawie przemawiających na korzyść oskarżonego S. P. (1) i oparcie ustaleń faktycznych jedynie na fragmentach zebranego materiału dowodowego niekorzystnych dla tego oskarżonego, jak również niezawarcie w treści uzasadnienia wszystkich elementów, które zgodnie z art. 424 § 1 k.p.k. powinny się w nim znaleźć, przejawiającą się w :

a) niewskazaniu wyraźnych i spójnych kryteriów, w oparciu o które Sąd I instancji uznał jedne dowody za wiarygodne, a innym tego przymiotu odmówił;

b) niewskazaniu w uzasadnieniu wyroku, w jaki sposób doszło do zrealizowania przez zachowanie oskarżonego znamion przestępstwa określonego w art. 231 §1 i 2 k.k., co w konsekwencji uniemożliwia ustalenie, czy działanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 231 § 1 k.k. w zbiegu z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., a w szczególności, czy zostało zrealizowane znamię działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego oraz znamię działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego oraz znamię zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, co niweczy możliwość polemiki przez obrońców z tak sporządzonym uzasadnieniem wyroku, a także kontrolę instancyjną;

c) nieodniesieniu się przez Sąd I instancji do legalności dwóch postanowień Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018 r. sygn. akt XVIII K opr-155/CBA/2018 oraz sygn. akt XVIII K opr-156/CBA/2018, w szczególności niezweryfikowaniu czy przedmiotowe postanowienia poprzedzone były wnioskami złożonymi przez Szefa (...) po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, zawierającymi materiały uzasadniającymi potrzebę przeprowadzenia kontroli operacyjnej, a także niezbadaniu przez Sąd I instancji czy inne środki okazały się bezskuteczne albo nieprzydatne, w szczególności, iż zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa złożone było przez I. Z. (1) dnia 27 marca 2018 r., a postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie zarządzające kontrolę operacyjną wydane były już dnia 23 lutego 2018 r., a zatem uchybienie przez Sąd I Instancji obowiązkowi samodzielnego rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w przedmiocie istnienia dostatecznych przesłanej zarządzenia kontroli operacyjnej na gruncie art. 17 ust. 3 Ustawy o (...),

d) nierozważeniu przez Sąd I instancji, czy świadek I. Z. (1) nie była instruowana przez funkcjonariuszy (...) co do sposobu prowadzenia rozmów z oskarżonym, korzystania z technik manipulacji, a jeśli tak to jakich, na wszystkich etapach kontaktu z oskarżonym, co w konsekwencji czyni działania funkcjonariuszy nielegalnymi, a pozyskany w wyniku kontroli operacyjnej „TRASZKA-2/3/4-PO” materiał dowodowy nie może być podstawą wydania wyroku skazującego,

e) nierozważeniu przez Sąd I instancji, czy działania funkcjonariuszy (...) były zgodne z ustawą o (...), podczas gdy z analizy materiału dowodowego wynika, iż po pierwsze nie istniały dostateczne przesłanki do rozpoczęcia kontroli operacyjnej w niniejszej sprawie, a nadto zeznania świadków w szczególności I. Z. (1) oraz E. K. (1) były wewnętrznie niespójne oraz wzajemnie sprzeczne, co z kolei mogło wskazywać na współpracę świadków z (...) oraz prowokowanie przez świadków zachowań oskarżonego w celu doprowadzenia do odpowiedzialności karnej S. P. (1) ze względu na tło polityczne oraz zamiar zdyskredytowania S. P. (1) w zbliżających się wyborach samorządowych, co w konsekwencji pozbawia działania funkcjonariuszy (...) znamion legalności, a tym samym uniemożliwia użycie zdobytego w wyniku kontroli operacyjnej „TRASZKA-2/3/4-PO” materiału dowodowego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak to już wskazał Sąd Okręgowy podczas omawiania powyżej zarzutu Lp. 2 Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie S. P. (1), oraz wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, tak co do samego przebiegu zdarzenia, jak i rozstrzygając kwestie sprawstwa i winy, czy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego temu oskarżonemu.

Uzasadnienie Sądu Rejonowego zostało sporządzone zgodnie z treścią art. 424 § 1 k.p.k., który zresztą nakazuje zwięźle wskazać, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych oraz zwięźle wyjaśnić podstawy prawne wyroku, do czego zresztą obliguje Sąd uzasadniający wyrok obecna forma uzasadnienia pisemnego.

Także kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu została przez Sąd Rejonowy dostatecznie omówiona, z uwzględnieniem przekonania tegoż Sądu o działaniu oskarżonego na szkodę interesu publicznego oraz działania oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez A. M. (1) – k. 889.

Sąd Rejonowy przy ocenie materiału dowodowego osobowego, oparł się w pełni na materiałach „TRASZKA – 2/3/4 – PO”. Prawdą jest iż Sąd Rejonowy nie dokonał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku oceny tego materiału dowodowego pod katem legalności dwóch postanowień Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018r. w zakresie art. 17 ust. 3 Ustawy o (...), lecz fakt ten nie ma żadnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy, na skutek podniesionych w tym zakresie zarzutów, dokonał sam tej kontroli i jak to już wskazano powyżej, nie znalazł podstaw do kwestionowania legalności tych orzeczeń, podobnie jak nie znalazł podstaw do stwierdzenia, o czym też powyżej, że I. Z. (1) była instruowana przez funkcjonariuszy (...) co do sposobu prowadzenia rozmów z oskarżonym i korzystała z technik manipulacji wskazanych przez (...). Obrońcy w tym zakresie posługują się jedynie ogólnymi stwierdzeniami sugerującymi takowe zachowania organów ścigania i współpracę z nimi I. Z. (1), nie wskazując żadnych konkretnych dowodów bezpośrednich lub poszlak, które urzeczywistniły by takie niedozwolone metody (...) w tej konkretnej sprawie zastosowała.

Wniosek

1. Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu

Lp.

Zarzut

4

II.5

Zarzut obrońców S. P. naruszenia przepisów postępowania w postaci art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez uwzględnienie przez Sąd I instancji jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego oraz wydanie wyroku na podstawie jedynie części dowodów, a także nieuwzględnienie przy ich ocenie zasad prawidłowego rozumowania oraz wiedzy i zasad doświadczenia co przejawiało się w szczególności w:

a) ustaleniu wbrew zasadom logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego, że działania funkcjonariuszy (...) Delegatura w P. były zgodne z ustawą o CBA w sytuacji, gdy z prawidłowej analizy materiału dowodowego wynika, że kontrole operacyjne „TRASZKA-2/3/4-PO” zarządzone były postanowieniami Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018 r., a z kolei zawiadomienie o przestępstwie zostało złożone przez świadka I. Z. (1) dopiero dnia 27 marca 2018 r. w Delegaturze (...) w P., w którym świadek jednocześnie zeznała, że jej zamiarach o zawiadomieniu o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego wie już inny świadek, tj. E. K. (2) co najmniej od lutego 2018 r.,

b) uznaniu zeznań świadka I. Z. (1) za w pełni wiarygodne, podczas gdy:

- świadek w treści zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa z dnia 27 marca 2018 r. zeznała, iż o tym, że zamierza poinformować (...) i złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa wie starosta E. K. (3), a z kolei w trakcie przesłuchana na rozprawie dnia 6 listopada 2019 r. zeznała, że E. K. (3) nie wiedział o tym, że zgłasza sprawę do (...), choć następnie na pytanie Sądu w trakcie tego samego przesłuchania oświadczyła że gdy podjęła decyzję o zawiadomieniu (...) poinformowała o tym starostę E. K. (1),

- w trakcie przesłuchania na tej samej rozprawie dnia 6 listopada 2019 r. świadek E. K. (1) wielokrotnie i stanowczo podkreślał, że absolutnie nie wiedział o planach I. Z. (1) złożenia zawiadomienia o przestępstwie, nadto świadek E. K. (1) wskazał, że o fakcie zgłoszenia sprawy do (...) dowiedział się dopiero w dniu swojego wezwania do złożenia zeznań, które złożył 20 czerwca 2018 r., zatem prawie 3 miesiące po złożeniu zawiadomienia przez I. Z. (1), podkreślając również, że nie mógł się za wiele dowiedzieć z samego wezwania, bowiem nastąpiło ono telefonicznie,

- po złożeniu zeznań na rozprawie dnia 6 listopada 2019 r. świadek I. Z. (1) konsultowała się na korytarzu sądu ze świadkiem E. K. (1), który następnie zeznawał, na którą to okoliczność zwrócił uwagę obrońca oskarżonego, co znajduje wyraz w protokole rozprawy z dnia 6 listopada 2019 r.,

- świadek I. Z. (1) podczas przesłuchania na rozprawie dnia 6 listopada 2019 r. zeznała, że pojechała do siedziby Centralnego Biura Antykorupcyjnego Delegatura w P. gdzie 27 marca 2018 r. złożyła zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego, po tym jak została przez (...) wezwana, a nie jak wcześniej twierdziła z własnej inicjatywy,

- świadek w treści zawiadomienia z dnia 27 marca 2018 r. zeznała, że regulamin konkursu na Dyrektora Administracyjnego Domu Pomocy Społecznej w F. nie obligował komisji konkursowej do wezwania do uzupełnienia dokumentu potwierdzającego ukończenie szkoły wyższej, którego nie przedłożyła A. M. (1), w konsekwencji czego pierwszy konkurs został unieważniony, następnie w trakcie przesłuchania dnia 16 czerwca 2018 r. w siedzibie Delegatury (...) w P. świadek zeznała, że Dom Pomocy Społecznej w F. nie posiada wewnętrznego regulaminu konkursu, a przy procedurach konkursowych komisja pod jej przewodnictwem korzysta z doświadczeń lat poprzednich, gdzie prowadzone były już konkursy, podczas gdy w dalszym toku postępowania przez Sądem I instancji zeznała na rozprawie w dnu 6 listopada 2019 r., iż taki regulamin konkursu na stanowisko Głównego Administratora faktycznie istniał i wskazywał wprost na wymogi formalne jakie musi spełnić kandydat na to stanowisko i wobec braku przedłożenia dokumentu ukończenia szkoły wyższej A. M. (1) nie przeszła do następnego etapu, a nadto zobowiązała się do przedłożenia przedmiotowego regulaminu Sądowi I instancji w terminie 7 dni od dnia rozprawy, czego jednakże nie zrobiła,

- na rozprawie w dniu 4 grudnia 2019 r. świadek A. D., która była członkiem komisji w trakcie obu konkursów na stanowisko Głównego Administratora (...) w F. zeznała, że nie było regulaminu konkursu na powyższe stanowisko, a nadto wskazała, że nie wie czy komisja mogła wezwać A. M. (1) do uzupełnienia dokumentacji, którą złożyła wraz ze swoją ofertą po ogłoszeniu pierwszego konkursu,

- świadek I. Z. (1), w trakcie drugiego etapu konkursu na stanowisko Głównego Administratora, który odbył się 14 marca 2018 r. nagrała rozmowy kwalifikacyjne z A. M. (1) i drugim kandydatem P. B., podczas gdy jedyna rozmowa, która nie została nagrana przez I. Z. (1) to ta z A. K., który ostatecznie konkurs wygrał,

- z materiału w postaci nagrań stenogramów rozmów komunikatów kontroli operacyjnych „TRASZKA-2/3/4-PO”, w szczególności rozmowy pomiędzy oskarżonym a świadkiem K. W. wynika, iż I. Z. (1) była sterowana przez E. K. (1) ( (...)), co do której to okoliczności zarówno oskarżony, jak i K. W. byli zgodni (rozmowa z dnia 22 marca 2019 r.),

które to oczywiste rozbieżności co do okoliczności faktycznych sprawy nie zostały wyjaśnione przez Sąd I instancji,

c) uznaniu przez Sąd I instancji za udowodniony fakt wywierania przez oskarżonego nacisków na I. Z. (1) w celu doprowadzenia do zatrudnienia na stanowisku Głównego Administratora w Domu Pomocy Społecznej w F. A. M. (1) na podstawie zeznań świadków, w szczególności zeznania A. K., P. B., A. D., H. L., B. P. (1), J. K. (1), podczas gdy świadkowie nie potwierdzili powyższego faktu lub wskazali wyłącznie na krążące na ten temat plotki lub domysły,

d) nieustaleniu przez Sąd I instancji okoliczności dotyczącej możliwości bezprawnego manipulowania przez świadka I. Z. (1) w porozumieniu ze świadkiem E. K. (1) dowodami oraz prowokowanie zachowań oskarżonego stosując odpowiednie techniki manipulacji, na co wskazywały istotne rozbieżności w zeznaniach tych świadków, co z kolei zgodnie z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego mogło być umotywowane zamiarem wykorzystania sprawy konkursu na stanowisko Głównego Administratora w (...) w F. w celu zdyskredytowania oskarżonego w zbliżających się wyborach samorządowych.,

e) odmowie przyznania wiarygodności wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego S. P. (1), który wskazywał, że sprawa konkursu na stanowisko Głównego Administratora w Domu Pomocy Społecznej w F. została celowo zmanipulowana przez E. K. (1) w związki z nawiązaną przez niego współpracą z (...), w celu politycznego zdyskredytowania oskarżonego w trakcie kampanii przed wyborami samorządowymi, co skutkowało zmianą koalicyjną w ramach zawartej pomiędzy (...) w (...) umową koalicyjną.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analizując tak sformułowany zarzut, Sad Okręgowy nie znalazł podstaw do stwierdzenia, by zeznania I. Z. (1) i E. K. (1) były w taki sposób wewnętrznie i nawzajem sprzeczne, co prowadziłoby do uznania, że zeznania I. Z. (1) nie mogą zasługiwać na przymiot wiarygodności.

E. K. (1) już w swoich pierwszych zeznaniach k.365v – potwierdził , że I. Z. (2) przyszła do jego gabinetu w lutym 2018r. i poinformowała go o problemie z przeprowadzeniem konkursu na skutek nacisków S. P. (1).

Świadek poradził jej wówczas, że gdyby faktycznie nie mogła sobie z tą kwestią poradzić, a miał na myśli eskalację nacisków, to ma zgłosić te sprawę stosownym służbom i wymienił na pewno (...).

W swoich zeznaniach na rozprawie w dniu 6 listopada 2019r. – k. 796-799v E. K. (1) wskazał, że na pewno dowiedział się, że sprawa została zgłoszona do (...) w momencie pierwszego wezwania do (...).

Uważna, logiczna i chronologiczna analiza treści zeznań tych świadków wskazuje, że I. Z. (1) , m.in. po rozmowie z E. K. (1) i jego sugestiach (jedynie luźnych sugestich) co do zawiadomienia odpowiednich służb, jeszcze przed wydaniem postanowień przez Sąd Okręgowy w Warszawie, skontaktowała się z (...) i to było impulsem do działań operacyjnych. Zatem E. K. (1), mógł istotnie nie wiedzieć do czasu przesłuchania, czy I. Z. (1) takie zawiadomienie ostatecznie złożyła, oraz w jakiej formie to uczyniła. Nie wyklucza to faktu, że I. Z. (1) zeznawała, że E. K. (1) wiedział o tym, że takie zawiadomienie może złożyć, gdyż sam E. K. (1) i tylko on, jej to zasugerował, gdy przyszła do niego po radę jak postąpić w tej trudnej dla niej sytuacji życiowej i zawodowej.

Słuszne jest zatem i prawdziwe ustalenie, że I. Z. (1) zanim została wezwana na przesłuchanie przez (...), które odbyło się w dniu 27 marca 2018r. z własnej inicjatywy, w czasie pomiędzy obydwoma konkursami na Głównego Administratora, poinformowała o nieprawidłowościach w działaniach oskarżonego S. P., co uruchomiło działania (...) w zakresie kontroli operacyjnej.

Sąd Okręgowy nie znalazł także podstaw do formułowania negatywnych i wpływających na wiarygodność zeznań świadków, wniosków z faktu spotkania, czy kontaktu I. Z. (1) z E. K. (1) przed salą rozpraw w Sądzie Rejonowym w Pile. Brak jest dowodów by świadkowie w jakikolwiek sposób konsultowali lub ustalali zeznania i to bezpośrednio w dniu przesłuchania w Sądzie. Świadkowie zostali oficjalnie wezwani w celu złożenia zeznań, co tłumaczy bezpośrednie spotkanie, a skoro się znali, nie musieli tworzyć groteskowych pozorów, że się nie znają i mogli w sposób oczywisty i spontaniczny zamienić kilku słów.

Nie sposób wywnioskować także z materiału dowodowego i są to jedynie odosobnione twierdzenia obrońców oparte na wskazanej w apelacji rozmowie oskarżonego S. P. z K. W., że I. Z. (1) była sterowana przez E. K. (1). Inny bowiem obraz rzeczywistości wyłania się z zeznań K. W., który poza rzeczywistym przedstawieniem kontaktów z I. Z. (1) i oskarżonym, wskazał ponadto, że z jego 20 letniego doświadczenia samorządowego wynika, że ogłoszenie o naborze, postępowanie konkursowe jak i wybór określonego kandydata należy do Dyrektora (...)u – k. 368.

To właśnie ta samodzielność Dyrektora (...)u pozwalała I. Z. (1) na ogłoszenie konkursu w sposób, jaki był rzetelny i zgodny z dotychczasowymi kanonami. Niewątpliwie to I. Z. (1) miała kompetencje do ustalenia kryterium konkursu, w tym dokumentów, które kandydaci winni przedstawić.

I. Z. (1) w sposób spójny i wiarygodny wskazała dlaczego został ogłoszony drugi konkurs, oraz z jakich przyczyn nie została nagrana rozmowa z A. K., trzecim uczestnikiem tego konkursu. W zakresie przeprowadzenia konkursów oraz nacisków jakie wywierał oskarżony na I. Z. (1), znaczną rolę odegrały wreszcie zeznania samej A. M. (1), w części, w której Sąd Rejonowy dał im wiarę.

Sąd Okręgowy zatem podziela w pełni dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zeznań świadków, nawet tych „ ze słyszenia” albowiem świadkowie oskarżenia tworzą pełny obraz przestępczego działania oskarżonego S. P. (1).

Nieuprawnione są zatem twierdzenia obrońców w apelacji, iż istniała w niniejszej sprawie możliwości bezprawnego manipulowania przez świadka I. Z. (1) w porozumieniu ze świadkiem E. K. (1) dowodami oraz z ich strony prowokowanie zachowań oskarżonego poprzez stosowanie odpowiednich technik manipulacji w celu zdyskredytowania oskarżonego w zbliżających się wyborach samorządowych. Są to odosobnione i oparte na domysłach twierdzenia oskarżonego i obrony, nie poparte żadnymi wiarygodnymi dowodami, stworzone jedynie w celu uniknięcia przez oskarżonego odpowiedzialności za swój czyn.

Wniosek

1. Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu

Lp.

Zarzut

5

II.6

Zarzut obrońców S.P. naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez nierozstrzygnięcie wątpliwości w sprawie na korzyść oskarżonego, przejawiające się w błędnym przyjęciu przez Sąd I instancji, że S. P. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uniemożliwia jednoznaczne rozstrzygnięcie, iż:

a) doszło do nadużycia kompetencji w zakresie sprawowanego przez oskarżonego nadzoru nad działalnością Domu Pomocy Społecznej w F. wobec braku ustalenia przez Sąd I instancji faktycznego zakresu i rodzaju (treści) uprawnień, które oskarżony jako funkcjonariusz publiczny rzekomo przekroczył oraz z uwagi na fakt, że całokształt materiału dowodowego w szczególności rozbieżności w zeznaniach świadków oraz brak bezpośrednich dowodów nie pozwala na ustalenie winy i sprawstwa oskarżonego w sposób niebudzący wątpliwości,

b) doszło do podżegania I. Z. (3) pełniącej funkcję Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w F. przez oskarżonego, do niedopełnienia obowiązków lub przekroczenie uprawnień w związki z przeprowadzam przez nią konkursem na stanowisko Głównego Administratora w Domu Pomocy Społecznej w F., wobec braku ustalenia przez Sąd I instancji faktycznego zakresu i rodzaju uprawnień oraz obowiązków ogólnych, które I. Z. (1) posiadała jako funkcjonariusz publiczny oraz szczególnych i indywidualnych, które posiadała jako Dyrektor Domu Pomocy Społecznej w F..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych wątpliwości dowodowych w niniejszej sprawie, które nakazały by Sądom obu instancji zwątpić o sprawstwie i winie oskarżonego S. P. (1).

Na okoliczność ustalenia zakresu i rodzaju uprawnień i obowiązków zarówno I. Z. (1) jak i oskarżonego S. P. (1) Sąd Rejonowy zgromadził wystarczający materiał dowodowy zarówno osobowy jak i rzeczowy. Zarówno dokumenty jak i zeznania świadków, przedstawicieli organów samorządowych i podległych im placówek, pozwoliły na ustalenie, że oskarżony wbrew twierdzeniom obrony wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu i w tym zakresie Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego jak i wywodu tegoż uzasadnia wskazane powyżej.

W sposób bowiem nieuprawniony S. P. (1) dążył do przeforsowania faworyzowanej przez siebie kandydatki. W aktach sprawy znajduje się Regulamin Organizacyjny Starostwa Powiatowego w P. oraz uchwały w zakresie jego zmian, czy wreszcie Uchwały Zarządu Powiatu w P. w sprawie podziału zadań i kompetencji pomiędzy etatowymi członkami Zarządu Powiatu w P.. Wg. tych dokumentów Wicestarosta P. bezpośrednio nadzoruje i koordynuje jednostki działające w zakresie pomocy społecznej. Jak już wyżej wskazano, nadzór i koordynacja, to nie ingerencja w konkurs, który musi odbywać się bezwpływowo, czego wymaga interes społeczny, w ramach odpowiednich kompetencji kandydatów i pod nadzorem odpowiedniej komisji. W przeciwnym razie, w kompetencjach vicestarosty byłoby wprost powoływanie wskazanej przez siebie osoby na konkretne stanowisko i wówczas przeprowadzanie konkursu na Głównego Administratora byłoby zbędne.

Wniosek

1.Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu

Lp.

Zarzut

6

III.

Zarzut obrońców S. P. błędu w ustaleniach faktycznych, będący następstwem opisanych powyżej uchybień, w szczególności przyjęcia za udowodnione faktów bez dostatecznej ku temu podstawy w zebranym materiale dowodowym oraz przyjęcia nietrafnym kryteriów oceny tego materiału, a przejawiający się w:

a) błędnym przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w przepisie art. 231 § 2 w sytuacji gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika, iż ostał ustalony zakres i rodzaj uprawnień które oskarżony jako funkcjonariusz publiczny miał przekroczyć,

b) błędnym przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w przepisie art. 18 § 1 w zw. z art. 231 § 1, w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika, iż został ustalony zakres i rodzaj uprawnień oraz obowiązków I. Z. (1) do których przekroczenia lub niedopełnienia oskarżony miał podżegać,

podczas gdy źródło praw i obowiązków funkcjonariusza publicznego, których odpowiednio przekroczenie lub niedopełnienie stanowi warunek konieczny realizacji znamion omawianego przestępstwa z art. 231 § 1 oraz § 2 k.k. zależy od charakteru obowiązku i może mieć charakter ogólny, szczególny lub indywidualny. Skarżący podkreślił, że źródła praw i obowiązków oskarżonego oraz odpowiednio I. Z. (1) nie stanowiły przedmiotu analizy Sądu I instancji, a zatem wobec braku ustalenia zakresu uprawnień i obowiązków oskarżonego oraz I. Z. (1), niemożliwe jest przypisanie mu sprawstwa oraz winy w zakresie popełnienia zarzucanych mu czynów,

c) błędnym przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpywał znamiona przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k w zw. za art. 11 § 2 k.k. w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że oskarżony nie działał na szkodę interesu prywatnego lub publicznego. Wobec nieustalenia przez Sąd I instancji działania przez oskarżonego na szkodę interesu publicznego lub prywatnego oraz objęcia swoim zamiarem działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, a zatem z uwagi na nie wyczerpanie przez zachowanie skarżonego znamion przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k w zw. za rt. 11 § 2 k.k. niemożliwe jest przypisanie mu sprawstwa oraz winy w zakresie popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak już powyżej wskazano, na okoliczność ustalenia zakresu i rodzaju uprawnień i obowiązków zarówno I. Z. (1) jak i oskarżonego S. P. (1) Sąd Rejonowy zgromadził wystarczający materiał dowodowy zarówno osobowy jak i rzeczowy. Zarówno dokumenty jak i zeznania świadków, przedstawicieli organów samorządowych i podległych im placówek, pozwoliły na ustalenie, że oskarżony wbrew twierdzeniom obrony wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu i w tym zakresie Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego jak i wywodu tegoż uzasadnia wskazane powyżej.

W sposób bowiem nieuprawniony S. P. (1) dążył do przeforsowania faworyzowanej przez siebie kandydatki. W aktach sprawy znajduje się Regulamin Organizacyjny Starostwa Powiatowego w P. oraz uchwały w zakresie jego zmian, czy wreszcie Uchwały Zarządu Powiatu w P. w sprawie podziału zadań i kompetencji pomiędzy etatowymi członkami Zarządu Powiatu w P.. Wg. tych dokumentów Wicestarosta P. bezpośrednio nadzoruje i koordynuje jednostki działające w zakresie pomocy społecznej. Jak już wyżej wskazano, nadzór i koordynacja, to nie ingerencja w konkurs, który musi odbywać się bezwpływowo, czego wymaga interes społeczny, w ramach odpowiednich kompetencji kandydatów i pod nadzorem odpowiedniej komisji. W przeciwnym razie, w kompetencjach vicestarosty byłoby wprost powoływanie wskazanej przez siebie osoby na konkretne stanowisko i wówczas przeprowadzanie konkursu na Głównego Administratora byłoby zbędne.

Wszystkie znamiona czynu przypisanego oskarżonemu, w tym działanie na niekorzyść interesu publicznego, wynikają bezpośrednio z opisu czynu przypisanego oskarżonemu S. P. (1) i zostały przez Sąd Rejonowy prawidłowo ustalone i opisane w uzasadnieniu pisemnym. Sąd Okręgowy nie znajduje innych argumentów na poparcie tezy przyjętej przez Sąd I instancji i uznaje, że wszelkie zarzuty w tym zakresie są bezpodstawne i stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami w zakresie wszystkich znamion przestępstwa przypisanego S. P. (1).

Wniosek

1.Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu

Lp.

Zarzut

7

I.

Zarzut obrońców S. P. obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. poprzez dokonanie przez Sąd I instancji błędnej wykładni wskazanych przepisów oraz ich niewłaściwe zastosowanie, w ten sposób, że Sąd dopuścił się błędu w subsumpcji, tj. wadliwie uznał, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie przepisu art. 231 § 1 oraz § 2, a tym samym niesłusznie przyjął, że zachowanie oskarżonego S. P. (1) wypełniało znamiona zarzucanego mu czynu.

Zdaniem apelujących dopiero ustalenie źródła oraz zakresu praw i obowiązków funkcjonariusza stanowić by mogło podstawę do oceny, czy zarzucane oskarżonemu zachowanie naruszyło którykolwiek z nakazów lub zakazów.

Niezależnie od powyższego apelujący podnieśli, że Sąd I instancji na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w sprawie materiału dowodowego nie ustalił znamienia czynu zabronionego stypizowanego w art. 231 k.k., które polega na działaniu na szkodę interesu publicznego lub prywatnego.

Apelujący zwrócili uwagę, że przestępstwo stypizowane w art. 231 § 1 oraz § 2 k.k. jest przestępstwem umyślnym, wobec czego Sąd I instancji winien wykazać, czemu zdaniem skarżących uchybił, że oskarżony objął swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków i działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten został postawiony przez obronę na wstępie apelacji. Niewątpliwe jednak Sąd Okręgowy musiał odnieść się do zarzutów pierwotnych, tj. obrazy prawa procesowego i mogącego wynikach z tej obrazy, jeżeli miałaby ona wpływ na treść wyroku, błędu w ustaleniach faktycznych, co sprawiło, że zarzuty te został omówione jako pierwsze i co jednocześnie dało podstawy do stwierdzenia, że nie doszło do obrazy przez Sąd Rejonowy prawa materialnego.

Sąd Rejonowy ustalił, na czym polegało sprawstwo oskarżonego S. P.. W opisie czynu przypisanego dano temu wyraz i opis ten wprost wskazuje, że oskarżony działał na szkodę interesu publicznego, co zostało wyartykułowane w pisemnym uzasadnieniu.

Wniosek

1. Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak to już wskazano powyżej brak jest podstaw do uwzględnienia przez Sąd Okręgowy wniosków obrońców po rozważeniu argumentów powyższego zarzutu.

Lp.

Zarzut

1

Oskarżony J. P. (1)

1. Zarzut obrońcy oskarżonego J. P. błędnej oceny dowodów w postaci zeznań J. P. (1) w zakresie, jakim Sąd I instancji uznał te zeznania za niewiarygodne i odniósł je do dowodów zgromadzonych w sprawie. Zdaniem apelującego z żadnego dowodu, a przede wszystkim dowodów osobowych nie wynika, ażeby J. P. miał jakikolwiek dostęp do informacji niejawnych związanych z konkursem na stanowisko Administratora (...).

2. Zarzut obrońcy J. P. (1) naruszenia prawa materialnego art. 18 § 3 k.k., poprzez błędne jego zastosowanie i uznanie, że przekazywanie informacji nieistotnych, ogólnie dostępnych i powszechnie znanych stanowi działanie wyczerpujące znamiona pomocnictwa w rozumowaniu ww. przepisu, podczas gdy, przekazywanie w tym zakresie informacji S. P. w żaden sposób nie ułatwiało popełnienia czynu zabronionego.

Obydwa zarzuty zostaną omówione łącznie

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem Sądu Okręgowego w odniesieniu do osoby oskarżonego J. P. (1), Sąd Rejonowy dokonał błędnej i dowolnej oceny zebranych dowodów i nawet uzasadnienie pisemne nie zawiera przekonywujących treści, wskazujących na to, by oskarżony J. P. dopuścił się jakiegokolwiek przestępstwa.

Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony J. P. wiedział o zamiarach oskarżonego S. P. (1) w zakresie zatrudnienia A. M. (1) na stanowisku Głównego Administratora w (...) w F.. Sam bowiem z tego stanowiska ustąpił i pozostawał w przyjacielskich stosunkach ze S. P. (1), a także popierał jego zamysł. (...) operacyjne fakt ten potwierdzają

Zgodzić się także należy z apelującym, że wszelkie czynności związane z przygotowaniem konkursów na to stanowisko, czy wreszcie rezultaty tych konkursów, były jawne, a wyniki konkursów nie były niejawne.

Można zatem powiedzieć, że J. P. (1) był jedynie biernym obserwatorem działań S. P. i nie przekazywał żadnych unikalnych i pomocnych informacji, o których S. P. by nie wiedział, lub które mogłyby mu pomóc w nieuprawnionej realizacji obsady stanowiska przez A. M. (1). Oskarżony był przy rozmowie, jaka miała miejsce w grudniu 2017 r., na której S. P. poinformował, że oskarżony przestanie pełnić funkcję administratora i wyraził swoje oczekiwania co do następcy J. P., lecz po tej dacie S. P. w sprawie działań związanych z konkursami i zatrudnieniem A. M. (1) rozmawiał z wieloma osobami związanymi ze Starostwem, w tym z samą I. Z. (1) i zdaniem Sądu Okręgowego, a wynika to bezpośrednio z zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie potrzebował żadnego wsparcia ze strony J. P., by próbować osiągnąć wyznaczony sobie cel.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy dokonał, błędnej oceny, a tym samym nadinterpretacji zeznań I. Z., A. M. , J. K., M. B., B. P., J. K. oraz I. Z. w zakresie dotyczącym J. P.. Z tak zebranego materiału dowodowego nie wynika przestępczy zamiar tego oskarżonego. Podnieść bowiem należy, że za pomocnictwo odpowiada ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie. Tymczasem J. P., jeżeli już przekazał S. P. jakiekolwiek informacje dotyczące działań I. Z., to nie były one tajne, czynił to uzyskawszy je na gruncie towarzyskim, w dobrej wierze przekazując je S. P. i w żaden sposób nie ułatwiały one działań S. P., gdyż oskarżony radził sobie sam.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika zatem, by J. P. w jakikolwiek sposób próbował wpływać na przebieg konkursu lub uzyskać jakieś szczególne informacje co do jego przebiegu.

Jak słusznie podnosi obrońca, informacje o członkach komisji konkursowych i osobach kandydatów S. P. bez żadnego problemu uzyskałby także od samej dyrektor I. Z., a nagrane rozmowy ze świadkami M. B. czy K. S. wskazują, że rozmowy dotyczące przedmiotowego konkursu były prowadzone z wieloma osobami i S. P. radził się wielu osób jak ma postąpić i w rozmowach tych sprawa zaangażowania S. P. w konkursy była akcentowana znacznie bardziej niż w rozmowach z J. P..

Ponadto czyn zarzucany i przypisany oskarżonemu J. P. miał polegać na przekazywaniu informacji dotyczących przebiegu konkursu oraz o decyzjach podejmowanych w związku z tym konkursem przez I. Z. (1).

Natomiast nie zarzucono oskarżonemu bezpodstawnego wpływania na sam przebieg konkursów, poprzez chociażby przeprowadzanie dyscyplinujących rozmów ze znanymi sobie pracownikami (...), by ci nie popierali działań I. Z., lub by namawiał S. P. do wyciągnięcia konsekwencji wobec I. Z.. Jakiekolwiek ustalenia i rozważania w tym zakresie, jak słusznie zauważa obrońca, Sąd Rejonowy uczynił poza zarzutem aktu oskarżenia i nie mogą one stanowić podstawy do uznania oskarżonego J. P. za winnego czynu mu zarzucanego. Natomiast sam akt solidarności z działaniami S. P., czy też wspieranie jego działań w dążeniu do intratnego zatrudnienia A. M. (1), nie czynią jeszcze z oskarżonego J. P. przestępcy, chociaż są głęboko niemoralne i nie mogą być usprawiedliwione sympatią towarzyską bądź podporządkowaniem partyjnym.

Podzielić zatem należy pogląd obrońcy oskarżonego zawarty w apelacji, że informacje, z którymi oskarżony J. P. dzielił się z S. P. miały charakter jego opinii, ocen, plotek czy informacji powszechnie znanych i dostępnych, nie miały natomiast ułatwiać S. P. popełnienia przestępstwa z art. 231 k.k. w rozumieniu art. 18 § 3 k.k.

Słusznie obrońca zarzucił, że Sąd Rejonowy nie zwrócił uwagi na kwestię umyślności działania sprawcy i nie wskazał z czego wywodzi fakt, iż J. P. miał działać w celu by S. P. miał podżegać I. Z. do popełnienia czynu zabronionego. Podzielić należy pogląd obrońcy, że pomiędzy rzekomym działaniem J. P. polegającym na przekazywaniu informacji a działaniem głównego sprawcy polegającym na podżeganiu I. Z. do przekroczenia uprawnień, nie ma żadnego związku przyczynowego i nie sposób wykazać, by oskarżony J. P. miał wiedzę i świadomość, że S. P. podejmie czynności, które mogłyby zostać uznane za czyn zabroniony.

Wniosek

1.Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uniewinnienie oskarżonego J. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozwiązania Sądowi Rejonowemu w Pile.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Reasumując, obrona słusznie wykazała, że Sąd Rejonowy dopuścił się błędnej oceny dowodów, które doprowadziły do nieuprawnionego przyjęcia, że oskarżony dopuścił się czynu mu przypisanego, tj. przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 231 § 2 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Punkt I, II, III zaskarżonego wyroku oraz punkt VII wyroku w części dotyczącej oskarżonego S. P. (1).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy była niezasadność zarzutów apelacji obrońców oskarżonego S. P. (1). W realiach niniejszej sprawy nie wystąpiły również podstawy wskazane w art. 439, 440 i 455 k.p.k., uzasadniające zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

Sąd II instancji ocenił przy tym z urzędu, że również orzeczenie o karze jest wyważone, sprawiedliwe i nie razi surowością.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana zaskarżonego wyroku (punkt IV) poprzez uniewinnienie oskarżonego J. P. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 18§ 3 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k. i w związku z powyższym uchylnie orzeczenia zawartego w punktach IV,V,VI i VII w części dotyczącej oskarżonego J. P. (1)

Zwięźle o powodach zmiany

Powodem utrzymania wyroku w mocy była pełna zasadność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego J. P. (1).

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

4.1.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Odpowiednio do wyniku sprawy Sąd zasądził od oskarżonego S. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. wydatki sądowe za postępowanie odwoławcze w ½ części i wymierzył mu opłatę za II instancję na postawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U. 1983 Nr 49, poz. 223 ) z późniejszymi zmianami.

Kosztami procesu w sprawie oskarżonego J. P. (1) za I i II instancję Sąd obciążył na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Mariusz Sygrela Ewa Taberska Hanna Bartkowiak