Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

(...)

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. K.

Prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne, wbrew przepisowi art. 21 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 roku poz. 2157 ze zm.) w okresie od 20.04.2017 roku do 31.01.2019 roku w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w sposób uporczywy nie wpłacał w ustawowych terminach na rachunek Urzędu Skarbowego w G. zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne za miesiące 03-11/2017 i 2018 r., których termin płatności upłynął w dniach 31.01.2018 i w dniu 31.01.2019 roku w łącznej kwocie 27.123 zł.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.1.

W. K. w latach 2017 - 2018 prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne. Działalność gospodarczą prowadził od 23 lutego 2009 r.

deklaracje PIT - 28

k. 7 - 8

informacja z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej

k. 77

1.1.1.2.

Z tytułu działalności gospodarczej w 2017 r. W. K. osiągnął przychód w łącznej kwocie 246.479 zł.

W. K. nie wpłacił w 2017 r. podatku ryczałtowego od przychodów ewidencjonowanych wykazanych w deklaracji PIT-28 w następujących kwotach:

- za miesiąc marzec 2017 r. – 1.651 zł;

- za miesiąc kwiecień 2017 r. – 1.465 zł;

- za miesiąc maj 2017 r. – 1.548 zł;

- za miesiąc czerwiec 2017 r. – 1.510 zł;

- za miesiąc lipiec 2017 r. - 377 zł;

- za miesiąc sierpień 2017 r. – 1.233 zł;

- za miesiąc wrzesień 2017 r. – 1.630 zł;

- za miesiąc października 2017 r. – 1.756 zł;

- za miesiąc listopad 2017 r. – 1.507 zł;

- za miesiąc grudzień 2017 r. - 879 zł.

Tym samym W. K. nie wpłacił podatku zryczałtowanego za 2017 r. w łącznej kwocie 13.556 zł.

W. K. nie wpłacał ryczałtu w poszczególnych miesiącach, nie wpłacił również kwoty wykazanej w deklaracji PIT-28, której termin płatności upłynął w dniu 31 stycznia 2018r.

karta kontowa

k. 3

częściowo zawiadomienie o ujawnieniu czynu zabronionego z dnia

k. 2

deklaracja PIT-28

k. 7 - 8

1.1.1.3.

W. K. z tytułu działalności gospodarczej w 2018 r. osiągnął przychód w łącznej kwocie 273.826 zł.

W. K. nie wpłacił w 2018 r. podatku ryczałtowego od przychodów ewidencjonowanych wykazanych w deklaracji PIT-28 w następujących kwotach:

- za miesiąc styczeń 2018 r. - 1.142 zł;

- za miesiąc luty 2018 r. - 1.309 zł;

- za miesiąc marzec 2018 r. - 1320 zł;

- za miesiąc kwiecień 2018 r. - 1272 zł;

- za miesiąc maj 2018 r. - 1.508 zł;

- za miesiąc czerwiec 2018 r. - 1.709 zł;

- za miesiąc lipiec 2018 r. - 491 zł;

- za miesiąc sierpień 2018 r. - 1.488 zł;

- za miesiąc wrzesień 2018 r. - .1463 zł;

- za miesiąc październik 2018 r. - 1.469 zł;

- za miesiąc listopad 2018 r. - 1.275 zł;

- za miesiąc grudzień 2018 r. - 615 zł.

Tym samym W. K. nie wpłacił podatku zryczałtowanego za 2018 r. w łącznej kwocie 15.060 zł. W. K. nie wpłacał ryczałtu w poszczególnych miesiącach, nie wpłacił również kwoty wykazanej w deklaracji PIT-28, której termin upłynął w dniu 31 stycznia 2019 r.

deklaracja PIT - 28

k. 78 - 79

częściowo zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego

k. 46

karta kontowa

k. 47

karta weryfikacji zeznania rocznego

k. 48

1.1.1.4.

W. K. posiada zaległości w płatności podatku dochodowego za lata 2015 i 2016. Wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 10 września 2018 r., sygn. akt (...) został uznany winnym popełnienia wykroczenia z art. 57 § 1 kks dotyczącego braku płatności podatku zryczałtowanego za 2016 r.

lista zaległości

k. 29, 30

kopia wyroku

k. 57

1.1.1.5.

W toku trwania dochodzenia członkowie rodziny W. K. informowali o jego planowanych powrotach do kraju oraz o tym, iż sam oskarżony przyśle do Urzędu Skarbowego pismo, w którym poda termin przyjazdu do kraju i stawiennictwa w Urzędzie Skarbowym.

notatki służbowe

k. 17, 40,

1.1.1.6.

W. K. nie był dotychczas karany za przestępstwa.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 11

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

W. K.

Prowadząc działalność gospodarczą z siedzibą w G. i będąc podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne, wbrew przepisowi art. 21 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 roku poz. 2157 ze zm.) w okresie od 20.04.2017 roku do 31.01.2019 roku w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w sposób uporczywy nie wpłacał w ustawowych terminach na rachunek Urzędu Skarbowego w G. zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne za miesiące 03-11/2017 i 2018 r., których termin płatności upłynął w dniach 31.01.2018 i w dniu 31.01.2019 roku w łącznej kwocie 27.123 zł.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

Łączna kwota podatku zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych za 2017 r. , która W. K. winien zapłacić za 2017 r. wynosiła 26.233 zł

deklaracja PIT-28

k. 7 - 8

1.2.1.2.

Łączna kwota podatku zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych za 2018 r., którą W. K. winien zapłacić za 2018 r. wynosiła 29.506 zł

deklaracja PIT-28

k. 78 - 79

karta weryfikacji zeznania rocznego

k. 48

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1.

1.1.1.2.

1.1.1.3.

deklaracje PIT-28 za 2017 r. i 2018r.,

niekwestionowane przez żadną ze stron, przy czym w odniesieniu do deklaracji PIT - 28 za 2017 r. wskazać należało, że w formularzu zaznaczono, iż dokonano wpłaty ryczałtu za miesiące od I do XI, jednakże okoliczność ta pozostawała w sprzeczności z kartą kontową i nie została potwierdzona żadnym innym dokumentem, wobec tego sąd oparł się na tej deklaracji poza wskazaną okolicznością, traktując ją jako oświadczenie podatnika nie znajdujące pokrycia w materiałach sprawy

karty kontowe,

karta weryfikacji zeznania rocznego

dokumenty sporządzone przez urzędników Urzędu Skarbowego, niekwestionowane przez żadną ze stron

zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego z 26 września 2018 r. i 9 sierpnia 2019 r.

sąd dał wiarę wskazanym dokumentom w zakresie, w jakim pozostawały spójne z dokumentami w postaci deklaracji PIT-28 (poza uwagą poczynioną w odniesieniu do deklaracji PIT-28 za 2017 r.)

informacja z (...)

niekwestionowana przez żadną ze stron

1.1.1.4.

lista zaległości

niekwestionowana przez żadną ze stron

kopia wyroku

dokument urzędowy, niekwestionowany przez żadną ze stron

1.1.1.5.

notatki służbowe

sporządzone przez pracownika Urzędu Skarbowego, niekwestionowane przez żadną ze stron

1.1.1.6.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

dokument urzędowy, niekwestionowany przez żadną ze stron

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.2

1.2.1.1

zawiadomienie o ujawnieniu czynu zabronionego z 26 września 2018r.

Sąd nie dał wiary dokumentowi w zakresie, w jakim wskazano, iż łączna kwota uszczuplenia podatku ryczałtowego za 2017 r. wynosiła 26.233 zł, bowiem tego rodzaju dane pozostawały w sprzeczności z treścią deklaracji PIT-28 za 2017 r. Wskazanie tego rodzaju kwoty wynikało z błędu Urzędu Skarbowego polegającego na tym, iż jako łączną kwotę zobowiązania podatkowego określonego na kwotę 26.233 zł wskazano kwotę ryczałtu za okres od stycznia do listopada 2017 r., tj. 12.677 zł oraz kwotę ryczałtu za okres od stycznia do grudnia 2017 r., tj. kwotę 13.556 zł, co prowadziło do dwukrotnego ujęcia we wskazanej łącznej kwocie kwot podatku ryczałtowego za okres od stycznia do listopada 2017 r.

1.1.1.3.

1.2.1.2.

zawiadomienie o ujawnieniu czynu zabronionego z 9 sierpnia 2019 r.

Sąd nie dał wiary dokumentowi w zakresie, w jakim wskazano, iż łączna kwota uszczuplenia podatku ryczałtowego za 2018 r. wynosiła 29.506 zł, bowiem tego rodzaju dane pozostawały w sprzeczności z treścią deklaracji PIT-28 za 2018 r.. Wskazanie tego rodzaju kwoty wynikało z błędu Urzędu Skarbowego polegającego na tym, iż jako łączną kwotę zobowiązania podatkowego określonego na kwotę 29.506 zł wskazano kwotę ryczałtu za okres od stycznia do listopada 2018 r., tj. 14.446 zł oraz kwotę ryczałtu za okres od stycznia do grudnia 2018 r., tj. kwotę 15.060 zł, co prowadziło do dwukrotnego ujęcia we wskazanej łącznej kwocie kwot podatku ryczałtowego za okres od stycznia do listopada 2018 r. Zauważyć należało, iż łączna prawidłowa kwota zobowiązania podatkowego za 2018 r. została wskazana w dokumencie „karta weryfikacji zeznania rocznego” na k. 48.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

W. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wykroczenie z art. 57 § 1 kks polega na uporczywym niewpłacaniu w terminie podatku.

W ustawie nie zdefiniowano pojęcia „uporczywości” w niepłaceniu podatków. Sąd Najwyższy, który wypowiedział się w sprawie zagadnienia prawnego dotyczącego uporczywego zaniechania zapłaty podatku w terminie w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. I KZP 11/13 (publ. OSNKW 2014/1/3, LEX nr 1394031, Prok.i Pr.-wkł. 2014/2/7,) doszedł do wniosku, że nawet jednorazowe nieuiszczenie podatku może w określonych okolicznościach wyczerpywać znamiona uporczywości, a w konsekwencji stanowić wykroczenie skarbowe uporczywego niewpłacania podatku w terminie, o którym mowa w art. 57 § 1 Kodeksu karnego skarbowego. W uzasadnieniu Sąd Najwyższy wskazał, że na zaistnienie znamienia uporczywego niepłacenia podatku w terminie, będącego warunkiem odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, może wskazywać zarówno cykliczność zachowań podatnika, polegającą na umyślnym niestosowaniu się do wymogu terminowego płacenia podatku, jak i jednorazowe, ale długotrwałe zaniechanie przez niego uregulowania podatku płaconego jednorazowo, mające miejsce już po terminie płatności tego podatku, a więc gdy ma on uregulować go już jako zaległość podatkową, jeżeli zachowanie to wskazuje, że zamiarem podatnika w momencie upływu terminu płatności podatku było uporczywe jego niepłacenie, a więc odsunięcie uregulowania tego podatku na dłuższy okres. Tym samym, zdaniem Sądu Najwyższego, na gruncie art. 57 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, pod pojęciem „uporczywości” rozumieć należy zarówno wielokrotność zachowań sprawcy, jak i jednorazowe jego zachowanie, jeżeli jest ono długotrwałe i mimo, że ma miejsce już po terminie płatności podatku, to wskazuje, iż zamiarem sprawcy było nie tylko nieuregulowanie podatku w terminie, ale także przesunięcie go na dalszy, dłuższy moment, bez występowania o odroczenie jego płatności lub rozłożenia na raty.

Zdaniem sądu oskarżony wypełnił znamiona wykroczenia. Nie budziło wątpliwości, iż oskarżony nie wpłacił zarówno miesięcznych kwot ryczałtu w latach 2017 - 2018 r., jak i po złożeniu deklaracji rocznych nie uiścił całej wykazanej w zeznaniach kwoty.

Jednocześnie zdaniem sądu zachowanie oskarżonego miało charakter uporczywy. Otóż oskarżony uzyskał w latach 2017 - 2018 r. znaczące przychody. Wprawdzie wysokość przychodu nie obrazuje rzeczywistego dochodu, jednakże zauważyć trzeba, iż istotą działalności gospodarczej jest uzyskiwanie dochodów. Gdyby zaś działalność oskarżonego była na tyle nierentowna, iż zamiast przynosić dochody, generowałaby coraz to większe zaległości z tytułu podstawowych należności, jakim są podatki, to oczekiwać należałoby, iż oskarżony wycofałby się z niej. W tej sytuacji sąd doszedł do wniosku, iż niepłacenie należności publicznoprawnych przez oskarżonego to stały element działalności gospodarczej oskarżonego, który niezależnie od swojej aktualnej sytuacji od kilku lat kredytuje się w ten sposób u Skarbu Państwa. Zrozumiałe jest bowiem, iż w przypadku każdej prowadzonej działalności może nastąpić chwilowe załamanie płynności skutkujące niemożnością zapłaty należności publicznoprawnych. Biorąc jednak pod uwagę stan wszystkich zaległości oskarżonego względem Urzędu Skarbowego uznać należało, że taki stan występuje nieprzerwanie od kilku lat, zaś wyrok Sądu Rejonowego w G. wydany w sprawie (...) nie miał wpływu na postawę oskarżonego. Świadczy to bynajmniej, iż zachowanie stanowiące przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie nie wynikało z wyjątkowych okoliczności.

Zauważyć przy tym należało, iż z materiałów przekazanych przez oskarżyciela publicznego nie wynikało, by oskarżony wykazywał dobrą wolę bądź zainteresowanie swoimi zobowiązaniami. Oskarżony nie wystąpił o odroczenie płatności zobowiązań podatkowych bądź rozłożenie ich na raty. Jednocześnie oskarżony musiał być świadomy toczącego się postępowania i unikał kontaktu z urzędnikami Urzędu Skarbowego. Ze sporządzonych przez pracownika Urzędu Skarbowego notatek służbowych wynikało, że nawiązano kontakt zarówno z teściem, jak i żoną oskarżonego. Żona oskarżonego deklarowała, iż oskarżony pisemnie wskaże datę stawiennictwa w Urzędzie Skarbowym, co jednak nie nastąpiło. Zdaniem sądu okoliczności te potwierdzały ustalenia sądu w zakresie nastawienia oskarżonego względem zobowiązań podatkowych.

Jednocześnie obrońca oskarżonego podnosił, iż w sprawie nie ustalono kwestii dotyczących sytuacji majątkowej, osobistej oskarżonego, co w konsekwencji przekładało się na możliwość oceny jego nastawienia względem obowiązku podatkowego. Zauważyć jednak należało, iż obrońca nie zgłosił wniosków dowodowych, które mogłyby służyć pogłębieniu tych ustaleń. Jednocześnie źródłem tych informacji mógł być sam oskarżony, którego miejsce pobytu nie jest znane. Z kolei przyjęcie takiej optyki skutkowałoby niemożnością przypisania odpowiedzialności za czyny polegające na niepłaceniu podatków osobom uchylającym się od kontaktu z organami podatkowymi. Warto podkreślić, iż zgodnie z art. 177 kks w razie osobistego zgłoszenia się W. K. do dyspozycji sądu zostanie mu doręczony odpis wyroku i będzie mógł on zakwestionować dotychczasowe ustalenia sądu, przedstawiając swoją sytuację.

Sąd przyjął, iż oskarżony działał w krótkich odstępach czasu (był zobowiązany co miesiąc wpłacać podatek, czego nie czynił) z wykorzystaniem takiej samej sposobności (art. 6 § 2 kks).

Sąd nie przyjął jednocześnie, że łączna kwota niezapłaconego podatku ryczałtowego wynosiła 55.739 zł, jak wskazano w akcie oskarżenia, a oskarżony dokonał częściowych wpłat i do zapłaty pozostała kwota 28.616 zł.

W tym zakresie sąd doszedł do wniosku, iż oskarżyciel publiczny dokonał błędnych wyliczeń. Otóż zauważyć należało, iż oskarżony winien był wpłacać miesięcznie określone kwoty podatku ryczałtowego za okresy od stycznia do listopada danego roku, a następnie w deklaracji rocznej uwzględnić te kwoty, a nadto wyliczyć kwotę należną za grudzień tego roku, co dawało łączną kwotę zobowiązania podatkowego za dany rok.

Tymczasem określając zobowiązanie podatkowe za 2017 r. oskarżyciel publiczny zsumował kwotę ryczałtu za miesiące od stycznia do listopada 2017 r., tj. 12.677 zł oraz kwotę ryczałtu za cały rok, tj. 13.556 zł, nie uwzględniwszy, iż w kwocie 13.556 zł zawierała się już kwota 12.677 zł, zaś ryczałt za grudzień 2017 r. wynosił 879 zł (12.677 zł + 879 zł = 13.556 zł). Z deklaracji PIT - 28 za 2017 r. (k. 7-8) jasno wynikało, iż podatek ryczałtowy za poszczególne miesiące wynosił: styczeń 2017 r. - 0,00 zł, luty 2017r. - 0,00 zł, marzec 2017 r. - 1.651,00 zł, kwiecień 2017 r. - 1.465 zł, maj 2017 r. - 1.548 zł, czerwiec 2017 r. - 1.510 zł, lipiec 2017 r. - 377 zł, sierpień 2017 r. - 1.233 zł, wrzesień 2017 r. - 1.630,00 zł, października 2017 r. - 1.756 zł, listopad 2017 r. - 1507 zł, grudzień 2017 r. - 879 zł, co łącznie dawało kwotę 13.556 zł.

Następnie z niewiadomych powodów, oskarżyciel publiczny przyjął, iż podatek ryczałtowy za miesiące 01.2017 r. - 11.2017 r. został zapłacony (co nie wynika z dokumentów obrazujących wpłaty, a jedynie w samej deklaracji zostało wskazane, iż taka kwota została wpłacona, przy czym była to jedynie deklaracja podatnika), a do zapłaty pozostała jeszcze kwota wynikająca z zeznania rocznego, tj. kwota 13.556 zł (która jak wskazywano obejmuje przecież kwoty podatku ryczałtowego za miesiące od marca do listopada 2017 r. - rzekomo zapłacone).

Podobnie określając zobowiązanie podatkowe za 2018 r. oskarżyciel publiczny zsumował kwotę ryczałtu za miesiące od stycznia 2018r. do listopada 2018 r., tj. 14.446 zł oraz kwotę ryczałtu za cały rok, tj. 15.060 zł, nie uwzględniwszy iż w kwocie 15.060 zł zawierała się już kwota 14.446 zł, zaś ryczałt za grudzień 2018 r. wynosił 615 zł (14.446 zł + 615 zł, co w zaokrągleniu daje kwotę 15.060 zł). Z deklaracji PIT - 28 za 2018 r. (k. 78 - 79) jasno wynikało, iż podatek ryczałtowy za poszczególne miesiące wynosił: styczeń 2018 r. - 1.142 zł, luty 2018 r. - 1.309 zł, marzec 2018 r. - 1.320 zł, kwiecień 2018 r. - 1.272 zł, maj 2018 r. - 1.508 zł, czerwiec 2018 r. - 1.709 zł, lipiec 2018 r. - 491 zł, sierpień 2018 r. - 1.488 zł, wrzesień 2018 r. - 1.463 zł, październik 2018 r. - 1.469 zł, listopad 2018 r. - 1.275 zł, grudzień 2018 r. - 615 zł, co łącznie dawało kwotę 15.060 zł. Następnie również w tym wypadku oskarżyciel publiczny przyjął, iż podatek ryczałtowy za miesiące 01.2018 r. - 11.2018 r. został zapłacony, a do zapłaty pozostała jeszcze kwota wynikająca z zeznania rocznego, tj. kwota 15.060 zł, która przecież obejmuje też kwoty podatku ryczałtowego za miesiące od stycznia do listopada 2018 r. (rzekomo zapłacone).

Jednocześnie sąd również popełnił omyłkę w wyliczeniu łącznej kwoty podatku w wyroku, pomijając w obliczeniu kwoty ryczałtu za grudzień 2017 r. i grudzień 2018 r., co skutkowało ustaleniem iż oskarżony nie zapłacił podatku w kwocie 27.123 zł, podczas gdy prawidłowa wysokość niezapłaconego podatku wynosiła 28.616 zł.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K.

1

1

Sąd jako okoliczność łagodzącą potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonego.

Z kolei wśród okoliczności obciążających sąd uwzględnił, iż oskarżony posiada również zaległości podatkowe za poprzednie lata, był już ukarany za wykroczenie z art. 57 kks. Nadto sąd wziął pod uwagę długi okres aktualnie przypisanego czynu (przypisany czyn obejmuje wszak zobowiązania podatkowe za dwa lata).

W konsekwencji biorąc pod uwagę wysokość niezapłaconego podatku (w kwocie przypisanej w wyroku), jak i wskazane okoliczności łagodzące i obciążające sąd wymierzył oskarżonemu karę 1.000 zł grzywny. Zdaniem sądu kara tego rodzaju nie jest zbyt wysoka i pozostaje adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Nadmienić przy tym trzeba, iż orzeczenie kary niższej niż w wyroku nakazowym stanowiło konsekwencję ustaleń sądu, iż łączna kwota podatku ryczałtowanego nie opiewała na kwotę 55.739 zł.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Sąd na podstawie § 4 ust. 3 i § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2019 r., poz. 68) w zw. z art. 113 § 1 kks zasądził od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. K. J. kwotę 420 zł plus należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

3.

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks obciążył oskarżonego kosztami sądowymi, zasądzając na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) opłatę w wysokości 100 zł i obciążył go wydatkami postępowania w kwocie 70 zł (na która składały się opłata za kartę karną oraz ryczałty za doręczenia korespondencji w postepowaniu przygotowawczym i sądowym). Zdaniem sądu w toku postępowania nie ujawniły się okoliczności, które przemawiałyby za zwolnieniem oskarżonego od kosztów sądowych.

1Podpis