Sygn. akt II AKz 605/06
Dnia 27 września 2006 roku
Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA Wojciech Kopczyński
SSA Witold Mazur
SSO del. Aleksandra Malorny (spr.)
Protokolant Sylwia Radzikowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Wandy Barańskiej
po rozpoznaniu w sprawie S. S.
skazanego za przestępstwo z art.13 §1 kk w związku z art.280 §1 kk
zażalenia wniesionego przez skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2006 roku
w sprawie o sygnaturze XVI K 248/04
w przedmiocie zaliczenia tymczasowego aresztowania odbytego w innej sprawie
na podstawie art.437 §1 k.p.k.
postanawia
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie
Sąd Okręgowy w Katowicach postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2006 roku, sygnatura XVI K 248/04, nie uwzględnił wniosku skazanego S. S. w przedmiocie zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego w sprawie Sądu Okręgowego w Katowicach, o sygnaturze XVI K 248/04, okresu jego tymczasowego aresztowania w sprawie Sądu Rejonowego w Chorzowie o sygnaturze II K 1327/02 wskazując, iż postępowania w wymienionych sprawach nie toczyły się równocześnie
w jakiejkolwiek ich fazie.
Zażalenie na to postanowienie złożył skazany. Z treści złożonego zażalenia wynika, iż skazany w dalszym ciągu wnosi o zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania, które nastąpiło w sprawie Sądu Rejonowego w Chorzowie o sygnaturze II K 1327/02, na poczet kary orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie o sygnaturze XVI K 248/04. Domagając się uwzględnienia złożonego wniosku, skazany jednocześnie złożył oświadczenie, iż nie zamierza występować z roszczeniem cywilnym o zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie.
Sąd Apelacyjny stwierdził, co następuje.
Zażalenie ocenić należy jako całkowicie bezzasadne, stąd też brak było jakichkolwiek podstaw do tego, aby uwzględnić wniosek skazanego.
Stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu jest ze wszech miar prawidłowe znajdując swoje umocowanie w obowiązujących przepisach prawa.
Słusznie Sąd Okręgowy skonstatował, iż jednym z warunków koniecznych do zastosowania unormowania przewidzianego w art. 417 kpk jest to, by postępowania w sprawach toczyły się równocześnie w jakiejkolwiek ich fazie, a właśnie ten warunek w niniejszej sytuacji procesowej spełniony nie został.
Zaznaczyć trzeba, iż nie chodzi o pełne nakładanie się postępowań w sprawach. Wystarczającym jest, iż postępowania w sprawach zazębiają się czasowo choćby przez pewien tylko okres.
O równoczesności postępowań nie ma więc mowy wówczas, gdy po całkowitym
i prawomocnym zakończeniu jednego postępowania zostało wszczęte postępowanie w innej sprawie.
Słusznie skonstatował Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu, iż postępowanie
w sprawie Sądu Okręgowego w Katowicach o sygnaturze XVI K 248/04 zostało wszczęte po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w Chorzowie
o sygnaturze II K 1327/02.
Zasadnie zatem w zaskarżonym postanowieniu stwierdzono, iż nie został spełniony obligatoryjny warunek, którego żąda przepis art.417 kpk, a mianowicie równoczesności postępowań, co musiało skutkować konstatacją o braku podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku.
Prawnej oceny stanowiska wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu nie zmienia i zmienić nie może oświadczenie skazanego o zamiarze odstąpienia od dochodzenia roszczeń
o charakterze cywilnym. Oświadczenie skazanego w zakresie tego, czy domaga się zaliczenia tymczasowego aresztowania na poczet kary orzeczonej w innej sprawie, czy też odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie, nie posiada żadnego znaczenia. Wszak ustawa precyzuje warunki, których wystąpienie uzasadnia zastosowanie uregulowania przewidzianego w przepisie art.417 kpk i w żadnej razie nie uzależnia jego zastosowania od woli skazanego.
W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w części dyspozytywnej postanowienia.
Z/ O treści postanowienia proszę powiadomić skazanego i jego obrońcę. 27.IX.2006 r.