Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 544/20

PR. DS. 663/2020

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. K. (1)

z pkt 1 i 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt nr 1

Dnia 19 kwietnia 2020 roku oskarżony o godz. ok. 22.00 udał się samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) koloru czarnego wraz z K. W. oraz Ł. G. ps. (...) na stację paliw S. w W.. Oskarżony siedząc w samochodzie zauważył pokrzywdzonego R. J., który podszedł do niego. Pomiędzy nimi doszło do wymianki słownej po czym oskarżony uderzył z otwartej ręki w twarz pokrzywdzonego R. J..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

43-46, 71-73, 127,

zeznania pokrzywdzonego R. J.

4-8, 126

częściowo zeznania świadka K. W.

79-82, 140

notatka urzędowa

2, 21, 22-23, 25, 33,34, 86

zapis monitoringu

24, 58

protokół oględzin płyt z monitoringu

55-57

Fakt nr 2

Pokrzywdzony po sytuacji na stacji S. udał się do domu. Za pośrednictwem komunikatora M. pisał do K. K. (2) aby oskarżony pojawił się przed jego klatką. K. K. (2) przekazał tą informacje oskarżonemu. Tego samego dnia gdy pokrzywdzony był w domu, oskarżony zadzwonił do niego i zaproponował spotkanie przed klatką schodową bloku. Pokrzywdzony zabrał ze sobą nóż. Pokrzywdzony wyszedł przed blok i zauważył oskarżonego wraz z kolegami. Doszło pomiędzy nimi do wymianki słownej, padły groźby od oskarżonego pod adresem pokrzywdzonego że go zabije. Pokrzywdzony schodząc na dół w obawie o własne życie i zdrowie miał ze sobą nóż. Następnie oskarżony prysnął pokrzywdzonemu w twarz, pokrzywdzony trzymał nóż i zaczął po psiknięciu nim wymachiwać cofając się do klatki schodowej. Następnie udał się z powrotem do domu i o wszystkim opowiedział swojej matce Z. J..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

43-46, 71-73, 127,

zeznania pokrzywdzonego R. J.

1-7, 126

zeznania świadka Z. J.

14-15, 127-128,

częściowo zeznania świadka K. K. (2)

91-92, 139-140,

protokół przeszukania samochodu

26-28

protokół oględzin

30--31

protokół oględzin nagrania z monitoringu

59-62

płyta z monitoringu

63

notatka urzędowa

58a,

wydruki korespondencji przez komunikator M.

63-67, 94

protokół oględzin telefonu

75-78

Oskarżony K. K. (1), lat 27, wykształcenie gimnazjalne bez zawodu, kawaler, nie posiadający nikogo na utrzymaniu, pracuje zarobkowo i zarabia 2.120 zł brutto.

Wg jego oświadczenia nie leczy się psychiatrycznie ani odwykowo. Karany sądownie ( m.in za czyn z art. 226 § 1 kk, 279 § 1 kk, 180 a kk).

wyjaśnienia oskarżonego

43-45, 71-73, 127,

informacja o osobie z krajowego rejestru karnego

41-42,

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. K. (1)

z pkt 1 i 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Oskarżony został sprowokowany do naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego wyzywającym zachowaniem,

2. Oskarżony nie uderzył (celowo) pokrzywdzonego,

3. Oskarżony nie psiknął gazem w kierunku pokrzywdzonego.

34 Oskarżony wystrzelił w kierunku pokrzywdzonego gaz z miotacza gazu w obronie koniecznej.

wyjaśnienia oskarżonego

43-46, 71-73, 127,

częściowo zeznania K. W.

79-82, 140

częściowo zeznania K. K. (2)

90-91, 139-140,

częściowo zeznania M. K.

138-139,

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego co do faktu spotkania na stacji S. oraz pod domem Sąd uznał za wiarygodne. Wyjaśnienia oceniane z dozą ostrożności z uwagi na tło zdarzenia – konflikt między stronami, eskalujący w okresie zdarzenia i po. Oskarżony nie kwestionował czynnego udziału w zdarzeniach, jednak podkreślał, że to jego zaczepiono, a użył przemocy tylko w formie obrony. Wersja oskarżonego nie została potwierdzona z zeznaniach świadków, oraz zapisu z monitoringu, który posłużył do odtworzenia przebiegu zajścia.

zeznania pokrzywdzonego R. J.

Zeznania w sposób spójny, jednoznaczny i konsekwentny prezentują zapamiętany przez pokrzywdzonego przebieg zajścia, opisując gdzie, kiedy i przez kogo został uderzony oraz pryśnięcie gazem. Zeznania pokrzywdzonego znalazły potwierdzenie w innych dowodach, z zeznaniem świadka Z. J., oraz przede wszystkim w zapisach monitoringu. Świadek ten także wskazał, iż faktycznie sam zaprosił oskarżonego przed klatkę a było to spowodowane faktem, iż uprzednio policja nie przyjechała przed stację S. gdzie został uderzony i liczył że przed blok przyjedzie. Zeznał także, iż obawiał się gróźb oskarżonego.

zeznania świadka Z. J.

Świadek nie był naocznym świadkiem zdarzenia i pamiętał tylko w najogólniejszych zarysach zdarzenie. Świadek nie jest osobą obcą dla pokrzywdzonego jednak Sąd nie znalazł powodów, by te zeznania, podważać. Świadek słyszała z balkonu jak na pokrzywdzonego krzyczą „konfident i że trzeba go kurwa załatwić" ( k. 14 akt ). Świadek potwierdziła, iż pokrzywdzony po tym jak dostał gazem w oczy " wziął miskę i nalał wody i trzymał tam głowę" ( k. 14 akt ), a o zdarzeniu ze stacji benzynowej mówił, że "dostał w twarz na S." (k. 14 akt). Świadek dzwoniła na policje po zdarzeniu za czyn z pkt 2 wyroku.

częściowo zeznania świadka K. W.

Świadek naoczny zdarzeń, który w pierwszych swoich zeznaniach powiedział, że oskarżony " wysiadł z samochodu i zamachnął się na tego J." ( k. 81 akt ), co do czynu z pkt 1 wyroku.

Nadto świadek zeznał, że „Do J. podszedł K., coś do niego gadał i prysnął w jego kierunku gazem, jak J. zobaczył go to od razu uciekł do góry" ( k. 81 akt) , co do czyny z pkt 2 wyroku. W następnym zeznaniach w postępowaniu jurysdykcyjnym zeznania jego nie były rzeczowe, zeznawał ogólnikowo, które nie miały obciążać oskarżonego, dlatego zeznania jego należy uwzględnić tylko częściowo.

Zeznania świadka istotne jedynie dla ustalenia początku przebiegu zdarzenia; korespondujące z zeznaniami, w tym zakresie, pozostałych świadków. Zeznania świadka tylko w niewielkim stopniu, bo odnoszącym się do początkowego fragmentu, choć jednak wskazującym na inicjatywę przebiegu zajścia – mogły przyczynić się do odtworzenia stanu faktycznego.

Częściowo zeznania świadka K. K. (2)

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom świadka. Świadek przyznaje się do znajomości z oskarżonym oraz pokrzywdzonym, co potwierdzają ogólnikowe zeznania świadka, które nie maja obciążać żadnej ze stron. Już w postepowaniu jurysdykcyjnym świadek podkreślał, że mało pamięta z tego zdarzenia. Co istotne w swych pierwszych zeznaniach najbliższych daty zdarzenia świadek wskazał, iż oskarżony niewątpliwie psiknął gazem pokrzywdzonego.

zapis z monitoringu S.

Zapis z monitoringu wskazuje, że to oskarżony wychodzi z samochodu z miejsca kierowcy, zaczyna gestykulować i podchodzi do pokrzywdzonego. W trakcie dyskusji pomiędzy nimi oskarżony raz uderzył pokrzywdzonego z lewej ręki, po czym zdjął okulary i po chwil wziął drugi zamach też z lewej ręki , a pokrzywdzony aby uniknąć cios, blokuje mu rękę.

Nikt ze stron nie kwestionował dowód z zapisu monitoringu, tym bardziej że zapis z monitoringu jest wyraźny, kolorowy, pozwalający na identyfikacje osób i przedmiotów.

protokół przeszukania samochodu, protokół oględzin,

W samochodzie którym poruszał się oskarżony w trakcie przeszukania ujawniono miotacz gazu o nazwie „Gaz policyjny", co może wskazywać, że jest to przedmiot który został użyty wobec pokrzywdzonego.

płyta z monitoringu, protokół oględzin nagrania z monitoringu,

Zapis z monitoringu przy ul. (...) przedstawia, jak oskarżony kieruje się w stronę pokrzywdzonego, a pokrzywdzony cofając się wyciągnął nóż, szybko zamyka drzwi od klatki schodowej i udaje się klatką schodową do góry.

Nikt ze stron nie kwestionował dowód z zapisu monitoringu, tym bardziej że zapis z monitoringu jest wyraźny, pozwalający na identyfikacje osób i przedmiotów.

notatka urzędowa, informacja o osobie z krajowego rejestru karnego

dokumenty sporządzone przez uprawione osoby. Źródło dowodowe niezależne. Brak dowodów mogących podważać autentyczność lub wiarygodność tego dokumentu.

wydruki korespondencji przez komunikator M., protokół oględzin telefonu,

neutralny dowód, że pokrzywdzony nawiązał korespondencję ze świadkiem dotyczącą zdarzenia.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1-2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami wszystkich naocznych świadków zdarzenia. Wyjaśnienia oskarżonego ukierunkowane zostały wyłącznie na chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej. Przede wszystkim w pierwotnych wyjaśnieniach oraz zeznania świadków nikt nie wskazywał, iż pokrzywdzony miał wyzywać matkę oskarżonego i w ten sposób go prowokować.

Sąd nie przyjął, by w dniu 19 kwietnia 2020 r. na stacji benzynowej oraz przed klatka schodową doszło ze strony pokrzywdzonego do groźby słownej bądź innego zachowania naruszającego (w sposób bezpośredni) dobro prawne oskarżonego czy też jego rodziny, bądź bezpośrednio mu zagrażające, tym samym brak podstaw do uznania, ze zachowanie oskarżonego było spowodowane prowokacyjnym zachowaniem pokrzywdzonego.

Nie sposób także przyjąć za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego co do przebiegu zdarzenia na ul. (...), iż działał on w warunkach obrony koniecznej. Zamach i obrona muszą odpowiadać warunkom określonym w kodeksie karym. Zamach musi być rzeczywisty a więc zachodzić w obiektywnej rzeczywistości. Nie jest więc wystarczające dla jego zaistnienia jedynie subiektywne i niemające oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy przekonanie podmiotu o jego istnieniu. Podjęcie przez pokrzywdzonego zachowania, które wywołałyby niebezpieczeństwo naruszenia dobra prawnego (czy to o charakterze osobistym czy też kolektywnym) nie znalazło odzwierciedlenia w zeznaniach świadków zdarzenia oraz przede wszystkim z zapisów monitoringu. Skoro obrona konieczna może mieć miejsce tylko w stosunku do rzeczywistego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu, to koniecznym jest odzwierciedlenie tego w świadomości odpierającego zamach. Koniecznym zatem elementem podmiotowym obrony koniecznej jest to, by akcja broniącego wynikała ze świadomości odpierania zamachu ale też, by była dyktowana wyłącznie wolą obrony, co pozwala ograniczyć rzeczywiste działania obronne, a więc zachowania zasługujące na wyłączenie bezprawności, od społecznie negatywnej postawy atakującej czy to w postaci aktu zemsty, samosądu czy też chuligaństwa (por. postanowienie Sadu Najwyższego z 7 października 2014 r., V KK 116/14). W przedmiotowej sprawie natomiast pokrzywdzony jedynie trzymał w ręku nóż i nie wyprowadzał nim żadnego bezpośredniego zamachu.

zeznania świadka M. K.

Sąd nie dał wiarę tym zeznaniom albowiem wcześniej nikt, a w szczególności K. K. (2) nie wskazywał aby świadek ten widział zdarzenie na ul. (...). Nadto zeznania świadka na okoliczność rozmowy przez telefon następnego dnia między oskarżonym i pokrzywdzonym nie mają znaczenia dla sprawy. Pamiętać w tym miejscu również należy, iż świadek jest bratem oskarżonego i ma interes w składaniu zeznań korzystnych dla niego.

częściowo zeznania świadka K. W., K. K. (2),

Sąd podszedł do tych zeznań z dużą ostrożnością, świadkowie są kolegami oskarżonego. W ocenie Sądu w swoich zeznaniach zwłaszcza przed Sądem chcieli oni podjąć próbę wzmocnienia wiarygodności oskarżonego. W swoich zeznaniach starali się wykazać, że postawione zarzuty miały tylko spowodować satysfakcję pokrzywdzonego, aby oskarżony został skazany. Ich zeznania które są wybiórcze czy fragmentaryczne w ocenie Sądu nie wynikają z dynamizmu zdarzeń, ale jest celowym zbiegiem ukierunkowywanym na wzmocnienie obranej przez oskarżonego linii obrony.

Ponadto zeznania te w ważnym i elementarnych kwestiach były niespójne, czasami wewnętrznie sprzeczne i dostosowane do zmieniającej się sytuacji procesowej. Dla przykładu świadek K. K. (2) w postepowaniu przygotowawczym pamiętał, jak pokrzywdzony „wyskoczył na dół z nożem w ręku, wtedy jak zobaczyłem ten nóż to oskarżony psiknął gazem w pokrzywdzonego" (k. 91 akt ). Jednak w postepowaniu sądowym już zeznał „Teraz nie wiem, czy oskarżony psiknął gazem czy tylko miał gaz w ręku" ( k. 140 akt ).

Ponadto zeznania świadków też w wielu kwestiach nie znajdowały potwierdzenia z zapisami monitoringu podczas zdarzeń. W tej sytuacji wiec zeznaniom świadków przed Sądem w których wycofywali się oni ze swoich wcześniejszych twierdzeń należało odmówić wiary. Podobnie również K. W. w zeznaniach na Policji nie pamiętał czego dotyczyła wymiana słów między stronami na stacji S. a przed Sądem wskazał, iż pokrzywdzony obrażał matkę oskarżonego czemu nie sposób dać wiary.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1-2

K. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego rozumianą jako swobodę dysponowania swoim ciałem i zagwarantowaną człowiekowi wolność od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. Uderzeniem w twarz pokrzywdzonego tak samo też jak i wystrzeleniem w jego kierunku gazu pieprzowego oskarżony spowodował krzywdzący, niepożądany kontakt o charakterze fizycznym z ciałem pokrzywdzonego - dla bytu którego jest obojętne czy sprawca dotyka ofiary fizycznie - niebędący naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstrojem zdrowia.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego nieprzyjemne uczucie fizyczne powstałe u pokrzywdzonego, a wywołane czynem przestępnym sprawcy, jest wystarczającym warunkiem do przyjęcia, że doszło do naruszenia nietykalności cielesnej (wyrok SN z 11 kwietnia 1938 r., II K 1862/37, OSN(K) 1938, nr 11, poz. 264). Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim. Działanie sprawcy – w zakresie elementu kognitywnego – związane było ze świadomością, że swoim zachowaniem uderza jak też „w inny sposób” narusza nietykalność cielesną pokrzywdzonego, w zakresie zaś elementu woluntatywnego – sprowadziło się do chęci uderzenia jak też w „inny sposób” naruszenia jego nietykalności cielesnej.

Oskarżony działał z rozeznaniem wystarczającym do tego, by wybrać właściwy wariant działania i prawidłowo ocenić następstwa zamachu na dobro pokrzywdzonego. Oskarżony nie działał w stanie wyższej konieczności w żadnym z jej postaci, w błędzie co do elementów stanowiącym przesłanki kontratypu bądź też okoliczności wyłączającej winę ani też w błędzie co do bezprawności czynu (czyn z kategorii mala per se) bądź w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego.

Czyn z pkt 1 wyroku miał niewątpliwie charakter chuligański (art. 57a § 1 kk). Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z dnia 20 września 1973 roku(VI KLZP 26/73, OSNKW 1973, nr 11, poz. 132),która zachowała swoją aktualność wypowiedział się, że ,,działanie publiczne’’ (…) zachodzi wówczas, gdy bądź ze względu na miejsce działania, bądź ze względu na okoliczności i sposób działania sprawcy jego zachowanie się jest lub może być dostępne (dostrzegalne) dla nieokreślonej liczby osób, przy czym sprawca mając świadomość tej możliwości co najmniej na to się godzi’’. Tak więc znamię publiczne wskazuje nie tyle na miejsce, ile na sytuację, której nie należy traktować in abstracto, lecz in concreto. Czyn nie ma charakteru publicznego, jeżeli popełniony jest wprawdzie w miejscu publicznym, ale w takim czasie i okolicznościach, że jest niedostępny dla szerszego kręgu osób (por. Kodeks Karny, komentarz do art. 115 § 21 KK. pod redakcją Andrzeja Marka, r.) Oskarżony działał w miejscu publicznym na stacji paliw (...), gdzie byli tam ludzie. Faktem jest także, iż oskarżony działał z oczywiście błahego powodu jakim była wymiana zdań z pokrzywdzonym i uprzednie zatargi koleżeńskie.

Analizując zgromadzony w toku postępowania materiał dowody , Sąd uznał ze zachowanie oskarżonego wypełniony znamiona czynu zabronionego w pkt 2 określone w art. 190 § 1 kk. kierując groźby karalne wobec pokrzywdzonego, które były realne z punktu widzenia subiektywnego jak i obiektywnego. Pokrzywdzony wyjaśnił także, iż z uwagi na powiązania oskarżonego z innymi osobami w środowisku przestępczym W. i fakt, że miał pretensje za składane przez pokrzywdzonego zeznania w innym postępowaniu obawia się go.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K. (1)

1-3

1-2

Stopień społecznej szkodliwości czynów wysoki zważywszy na rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego (cennego samego w sobie – dobra pierwotnego o charakterze indywidualnym), rozmiar grożącego uszczerbku, zamiar bezpośredni, zachowanie bez racjonalnego powodu motywowane zadawnionym sporem koleżeńskim z pokrzywdzonym. Stopień winy wysoki z uwagi na celowość działania, dojrzałość sprawcy, brak anormalnej sytuacji motywacyjnej. Brak okoliczności wyłączającej winę sprawcy lub ją ograniczających. Poprzednia karalność sprawcy.

Za czyn z pkt I Sąd orzekł karę 8 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Za czyn z pkt II Sąd orzekł karę 12 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Kara łączna w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd uznał, że wymierzona kara łączna będzie najbardziej adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów, który Sąd ocenił jako znaczny, stopnia zawinienia, właściwości i warunków osobistych oskarżonego. Sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji.

Zdaniem Sądu kara spełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze, ponadto wpłynie na oskarżonego w ten sposób, aby w przyszłości powstrzymywał się od podobnego typu zachowań, uzmysławiając ich szkodliwość. Orzeczona kara będzie zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i będzie wystarczająco dolegliwa dla oskarżonego gdyż od ostatniego skazania minęły ponad trzy lata.

K. K. (1)

4

1

Nawiązka na rzecz pokrzywdzonego na podstawie art. 57a § 2kk – orzekana obligatoryjnie, w kwocie 1000 złotych

Celem wynagrodzenia pokrzywdzonemu doznanej przez niego krzywdy i rozmiar której to krzywdy oceniono przede wszystkim przez pryzmat subiektywnych odczuć pokrzywdzonego. Jednocześnie tak ukształtowana nawiązka pozostaje w zgodności z zasadą umiarkowanego zadośćuczynienia i nie doprowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia pokrzywdzonego.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K. (1)

5

1-2

W związku z zatrzymaniem oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego zaliczono okres zatrzymania od dnia 23.04.2020 roku godz. 22.30 do dnia 25.04.2020 roku godz. 15.55 na poczet orzeczonej kary uznając na podstawie art. 63 § 1 kk za wykonaną karę w wymiarze 4 dni.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

W konsekwencji wydania orzeczenia skazującego, na podstawie art. 627 kpk, obciążono oskarżonego kosztami postępowania poniesionymi w sprawie w kwocie 100 zł oraz opłatą w kwocie 300 zł. Oskarżony pracuje zarobkowo, nie ma nikogo na utrzymaniu dlatego jego sytuacja majątkowa pozwala na poniesienie w całości kosztów procesu.

7.  Podpis

sędzia Daniel Jurkiewicz