Sygn. akt XI Ka 651/20
Dnia 3 listopada 2020 roku
Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący Sędzia Krzysztof Wojtaszek
Sędziowie: Artur Achrymowicz (spr.)
Elżbieta Wierzchowska
Protokolant Agnieszka Furdel
przy udziale prokuratora Adama Sacharuka
po rozpoznaniu dnia 3 listopada 2020 roku
sprawy S. W. (1) s. W. i M. z domu N. ur. (...) w R.
oskarżonego z art. 291 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie
z dnia 15 lipca 2020 roku sygn. akt III K 1131/19
I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. opis czynu przypisanego uzupełnia na końcu ustaleniem „o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien był i mógł przypuszczać, że został uzyskany za pomocą czynu zabronionego”;
2. przestępstwo to kwalifikuje z art. 292 § 1 K.k.
II w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy.
III zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 (dwadzieścia) złotych wydatków postępowania odwoławczego.
Artur Achrymowicz Krzysztof Wojtaszek Elżbieta Wierzchowska
UZASADNIENIE |
||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
XI Ka 651/20 |
||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie sygn. III K 1131/19 z dn. 15.7.2020 r. |
||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||
☒ |
Uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||
3.1. |
Obrazy art. 7 K.p.k. przez: 1. uznanie za niewiarygodne: a) wyjaśnień, b) zeznań A. W. i M. B.; 2. uznanie za wiarygodne zeznań J. S. co do informowania oskarżonego o przestępnym pochodzeniu ciągnika; 3. dowolną ocenę informacji z KSIP. |
☒ niezasadny |
||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||
Zarzut nawet nie wskazuje na czym miałaby polegać obraza art. 7 K.p.k., tj. jakie konkretnie reguły oceny wiarygodności dowodów (prawa logiki, zasady doświadczenia lub wiedzy) i w jaki sposób zostały naruszone. Skarżący nie wykazał przekonująco ani, że Sąd Rejonowy pominął jakieś walory wyjaśnień i zeznań ww. w pkt. 1a), które miałyby przemawiać za ich wiarygodnością, ani też, że niezasadnie przypisał im mankamenty, które wykluczały uznanie ich za wiarygodne. Wobec powyższego stwierdzić jedynie należy, iż słusznie zostały one zdyskredytowane przez Sąd I instancji. Podobnie rzecz ma się z zeznaniami J. S., które Sąd I instancji racjonalnie i przekonująco, także w kontekście pozostałych dowodów, ocenił jako wiarygodne. Z kolei wyprowadzenie takich, a nie innych, wniosków z danych Krajowego Systemu Informacji Policji, to nie kwestia oceny wiarygodności tego dowodu, lecz ustaleń faktycznych, te zaś są zgodne z treścią owej informacji oraz pozostałych dowodów słusznie uznanych za wiarygodne. |
||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||
O zmianę wyroku przez uniewinnienie, a ewentualnie o jego uchylenie i umorzenie postępowania. |
☒ niezasadny |
|||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||
Niezasadność zarzutu. |
||||||||||||
3.2. |
Błędnego ustalenia, iż: a) ciągnik był nowy; b) i e) A. W. nie sprawdzał pojazdu w KSIP; c) oskarżony miał świadomość jego przestępnego pochodzenia; d) cena zakupu była niższa od wskazanej w umowie; f) nieobecność przy transakcji zbywcy podpisanego na umowie powinna wzbudzić wątpliwości oskarżonego. |
☒ częściowo zasadny |
||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||
Ad a) Sąd Rejonowy stan ciągnika ustalił zgodnie z treścią dowodów osobowych oraz protokołu oględzin, wskazanych w sekcji 2.2.2. uzasadnienia zaskarżonego wyroku na k. 896v-897, które uprzednio słusznie – we wzajemnym powiązaniu ze sobą – uznane zostały za wiarygodne (w szczególności trafnie Sąd I instancji potraktował jako niewiarygodne pokrętne tłumaczenie M. B., że mówiąc w pierwszych zeznaniach o nowym pojeździe miał na myśli tylko to, że był on mimo używania w dobrym stanie). Ad b) i e) Przyjęta przez Sąd Rejonowy wymowa informacji z KSIP, opartej o autonomiczny system obsługujący bazę danych, jest jednoznaczna, a przy tym zgodna z treścią pozostałych dowodów, którym Sąd ten dał wiarę. Notabene brak w KSIP danych o kradzieży rzeczy nie przesądza przecież, że nie została ona skradziona, więc nawet uznanie, że informacja na k. 639-640 nie jest miarodajna, nie ekskulpowałoby oskarżonego w sytuacji, gdyby istnieją w sprawie inne dowody wskazujące na jego winę. Ad c) Zarzut wadliwego ustalenia zamiaru jest trafny. Oskarżyciel nie dostarczył dowodów na okoliczność, iż oskarżony wiedział o pochodzeniu ciągnika z przestępstwa, zaś z uzasadnienia Sądu I instancji nie wynika, by S. W. miał świadomość, że pojazd ten był kradziony (brak jakichkolwiek ustaleń w tym zakresie, zwłaszcza w sekcji 1 na k. 894-895). Dopiero w sekcji 3. poświęconej ocenie prawnej zdarzenia (k. 897v), wbrew treści wcześniejszych ustaleń, a także w oderwaniu od późniejszych trafnych rozważań co do stanu świadomości oskarżonego, Sąd Rejonowy zamieścił stwierdzenie, jakoby „przewidywał i godził się na to, że pochodzi on z czynu zabronionego”. Stanowisko to jest w oczywisty sposób sprzeczne z następującymi po nim, słusznymi stwierdzeniami: „okolicznością wskazującą na możność pochodzenia maszyny z czynu zabronionego /…/” i „ pewne sygnały co do nielegalności pochodzenia ciągnika /…/” (podkreślenia Sądu Okręgowego). W ich świetle wątpliwości nie budzi, iż oskarżony na podstawie wskazanych przez Sąd Rejonowy okoliczności zakupu (w tym nieadekwatnej do wartości rynkowej ceny) jedynie powinien był i mógł przypuszczać, że ciągnik pochodził z czynu zabronionego. Natomiast stwierdzenia Skarżącego, odnoszące się do zawinienia w ogóle, a bezpośrednio związane z oceną wiarygodności zeznań J. S., jakoby ustalenia Sądu Rejonowego były nieracjonalne i nieracjonalne (k. 923), można z powodzeniem odnieść do argumentu apelacji: „Żaden kupujący kradzionego pojazdu by nie kupił”, który pozostaje w oczywistej sprzeczności z życiowym doświadczeniem oraz tysiącami wyroków skazujących za paserstwo. Ad d) Sąd Rejonowy nie ustalił, że cena zakupu była niższa od wskazanej w umowie, lecz wręcz przeciwnie (wersy 12-13 w sekcji 1. na k. 895). Faktem jest natomiast, iż – niezależnie od tego czy oskarżony zapłacił 68.000 czy 78.000 zł – była to cena o ponad 30.000 złotych niższa od rynkowej, na poziomie jedynie 70% wartości (nawet przy wyższej z wymienionych kwot, choć Sąd Rejonowy ustalił, iż wyższa była jedynie wpisana w umowie, a de facto oskarżony zapłacił niższą). Dobitnie wskazuje na to fakt, iż po upływie 3 kwartałów oskarżony odkupił ciągnik za 110.700 złotych, choć roczny wskaźnik cen towarów i usług w relacji roku 2010 (100%) do 2011 wynosił 104,3%, co oznacza wzrost o zaledwie 4,3%.1 Ad f) To, że w obrocie gospodarczym dochodzi do nieprawidłowości, a nawet bywają popełniane przestępstwa, nie znaczy przecież, że są one jakąś normą, a fikcja, np. w postaci podpisania druku umowy przez osobę nieobecną, a inną niż faktycznie dokonuje czynności, czy choćby jest w jej trakcie obecna, lecz nie działa w charakterze pełnomocnika, nie powinna wzbudzać wątpliwości nabywcy. |
||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||
O zmianę wyroku przez uniewinnienie, a ewentualnie o jego uchylenie i umorzenie postępowania. |
☒ niezasadny |
|||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||
Zasadność zarzutu w pkt. c) nie jest podstawą do uniewinnienia ani też umorzenia postępowania. |
||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||
Przypisanie czynu, warunkowe umorzenie postępowania. |
||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||
Nieskuteczność zarzutów apelacji i brak uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu. |
||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||
Opis czynu, kwalifikacja prawna. |
||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||
Trafność zarzutu wskazanego w sekcji 3. pkt. 3. 2. c) – brak dowodów winy umyślnej, tj. świadomości oskarżonego, że nabywane mienie pochodzi z przestępstwa, a tym bardziej godzenia się na to. |
||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||
III |
Zgodnie z art. 627 w zw. z art. 634 K.p.k., wobec częściowego uwzględnienia apelacji i w efekcie utrzymania w mocy rozstrzygnięcia skazującego, oskarżonego nie obciąża opłata, a wyłącznie wydatki w postaci ryczałtu za doręczenie pism, przewidzianego w § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym. |
|||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||
Artur Achrymowicz Krzysztof Wojtaszek Elżbieta Wierzchowska |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Skazanie |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1 Komunikat Prezesa GUS z 13 stycznia 2012 r. (M.P.2012.23).