Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 119/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

C. F. (1)

1. czyn opisany w pkt I wyroku, wyczerpujący znamiona przestępstwa z art. 148 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony C. F. (1) (ur. (...)) zamieszkiwał w M.. Jest kawalerem, posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu wykonywanego -mechanik samochodowy. Utrzymywał się z nieformalnego prowadzenia działalności w zakresie handlu i naprawy samochodów, prowadził warsztat w wynajętym garażu przy ul. (...) w M., w którym spędzał większość czasu. Był od 2015 r. formalnie zatrudniony na 1/10 etatu w firmie (...). Posiadał równocześnie wiele samochodów porozstawianych po całym M., którymi stale poruszał się, pomimo faktu, że od wielu lat nie miał prawa jazdy, gdyż je utracił w związku z prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości. Mieszkał z przyrodnią siostrą M. D. (1) i jej mężem, zajmując w mieszkaniu jeden pokój. Nikt go nie odwiedzał. Rodzice oskarżonego nie żyją. Odbył służbę wojskową, psychiatrycznie nie leczył się. W przeszłości nadużywał alkoholu, ale od wielu lat nie pił. W miejscu zamieszkania stosunki z rodziną układał zgodnie, ale uchodził za człowieka bardzo zamkniętego w sobie, skrytego, samolubnego, nie tolerującego sprzeciwu, wszystko musiało być tak, jak sobie tego życzył, inaczej denerwował się i krzyczał. Pytany o jego sprawy zaraz wybuchał i dyskutował, żeby się nie wtrącać.

zeznania M. D.

2478 o. - 2480 o.,

31 o. 32 o.

wywiad środowiskowy

544 - 546

personalia oskarżonego

2282 o.

zeznania M. P.

951 o. - 953

zeznania S. W.

109 o.

zeznania P. D.

36

Pokrzywdzona B. R. (1) (ur. (...)) zamieszkiwała w M., na Osiedlu (...), w mieszkaniu (...), zlokalizowanym na parterze. Mieszkanie to kupiła po rozpadzie jej związku małżeńskiego z R. R. (1), jej mąż przeprowadził się do J. a w Sądzie Okręgowym w Olsztynie toczyło się postępowanie rozwodowe. B. R. starała się o uzyskanie renty a kiedy to się nie powiodło, podjęła pracę jako sprzątaczka w firmie (...) w M. i z niej się utrzymywała. Wcześniej prowadziła działalność gospodarczą i sprzedawała na rynku. B. R. poznała oskarżonego, gdy jeszcze w czasie trwania związku małżeńskiego naprawiali u niego samochody. Po rozstaniu z mężem, od około 2015 - 2016 r. pokrzywdzona pozostawała z oskarżonym w nieformalnym związku, spotykali się, widywano ich, gdy wspólnie spacerowali wyprowadzając psy, oskarżony przychodził również do niej do mieszkania, oraz bywał na jej działce ogrodniczej na L., jednak relacja ta nie była raczej publicznie manifestowana. Oskarżony od dawna znał obu synów B. R. (1), tj. P. R. (1) i D. R. (1), jednak nie utrzymywali żadnych kontaktów zarówno z racji tego, że pierwszy z wymienionych zamieszkiwał w G., drugi zaś w W., jak również tego, że nie tolerowali go, w szczególności P. R. uważał go za człowieka niegodnego zaufania, odseparowanego od społeczeństwa i zamkniętego w sobie. Obaj synowie wiedzieli o jego relacjach z matką, jednak uważali je za bardziej powierzchowne i nie przeciwstawiali się im.

W okresie letnim 2018 r. B. R. postanowiła zakończyć związek z oskarżonym, gdyż z czasem zaczęło jej przeszkadzać, że ingeruje w jej życie, okazuje zazdrość i kontroluje. Zorientowała się, że jest to człowiek nieobliczalny (k. 232o). Oskarżony jednak nie zamierzał wyrazić na to zgody, ani przyjąć do wiadomości. Powziął przekonanie, że jest to wynikiem związku B. R. z innym mężczyzną (choć takowego nie było). Oskarżony w rezultacie zaczął być bardzo nachalny, nachodzić B. R. w różnych miejscach, w domu, pracy, dzwonił do niej wielokrotnie z różnych numerów telefonów, wysyłał wiadomości sms oraz śledził. Nie reagował na żadne próby wytłumaczenia mu, że B. R. sobie tego nie życzy. Co gorsza, jego zachowanie w krótkim czasie stało się agresywne i bardzo napastliwe. Zaczął wulgarnie wyzywać pokrzywdzoną, w tym w obecności osób postronnych, zarzucając jej kontakty z innym mężczyzną, grozić jej pozbawieniem życia, jak również uporczywie prześladował, stale zakłócając spokój i stwarzając poczucie osaczenia i zagrożenia. Z uwagi na zamieszkiwanie w pobliżu był w stanie nieustannie obserwować mieszkanie pokrzywdzonej, bardzo często czekał na nią pod klatką schodową, czy na parkingu, wielokrotnie przychodził pod balkon pokrzywdzonej i wykrzykiwał, lub kijem walił w balustradę lub w okno. Niekiedy był pozornie spokojny, mówił, że chce jedynie porozmawiać, jednakże zaraz stawał się agresywny i bardzo wulgarny. Wielokrotnie również śledził pokrzywdzoną, poruszając się za nią samochodem lub skuterem, nie pozwalając jej uwolnić się. Wielokrotnie groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia, jak również zapowiadał samobójstwo. Pokrzywdzona, znając jego osobowość, jak i wiedząc, że może posiadać broń palną, groźby te traktowała bardzo poważnie i zaczęła realnie bać się o swoje życie. Dochodziło do tego, że w ogóle obawiała się wychodzić z domu, robiła zakupy na zapas a w mieszkaniu wieczorem siedziała po ciemku, obawiając się, że oskarżony pojawi się zaraz, gdy tylko zapali światło. Samochód starała się parkować z dala od budynku. Oskarżony zaczepiał jej znajomych, wypytując o to, gdzie jest i wypowiadając wulgarne uwagi wobec niej oraz domagał się, żeby dzwonili do niej i przekazali mu telefon, kiedy odbierze. Ponadto pojawiał się niespodziewanie w różnych miejscach, w których przebywała pokrzywdzona, np. znalazł ją, gdy przebywała w lesie na grzybach, czy odwiedzała koleżankę, której w ogóle nie znał (choć jadąc do niej specjalnie upewniała się, czy jej nie śledzi). B. R. nie zdawała sobie wówczas sprawy, że oskarżony w sierpniu 2018 r. nabył i zainstalował w jej samochodzie marki VW Passat nr rej. (...) urządzenie śledzące GPS, tj. urządzenie z kartą SIM sieci O. nr (...), oraz urządzenie o nazwie T. o nr (...) i kartą (...) o nr (...) i systematycznie logował się do serwisu (...) umożliwiającego monitorowanie pojazdów. W toku przeszukania garażu wykorzystywanego przez oskarżonego ujawniono dokumenty zakupu tych urządzeń (k. 72, k. 308). Podejrzenia co do zainstalowania w samochodzie takich urządzeń pokrzywdzona powzięła dopiero na krótko przed jej zabójstwem.

zeznania P. R.

2284 o. - 2286, k. 153 o. - 155

zeznania D. R.

2286 - 2289, 159 - 160, 324 o. - 325,

zeznania M. G.

2290 o. - 2291 o., 19o. - 20

zeznania B. R.

278 - 279, 282-283, 290

protokół oględzin pojazdu VW Passat nr rej. (...)

324 - 325

opinia biegłego z zakresu informatyki

847 - 949,

W dniu 31 lipca 2018 r. B. R. w godzinach porannych udała się do Komendy Powiatowej Policji w M. w celu przeprowadzenia rozmowy z dzielnicowym. Do budynku komendy wszedł za nią również C. F.. Nie ustalono rezultatu jej wizyty. Po południu pokrzywdzona po raz kolejny udała się do komendy, gdzie skontaktowała się z dzielnicowym J. M. (1), skarżąc się, że jej były partner nachodzi ją, wysyła smsy, telefonuje do niej, pomimo, że ona sobie tego nie życzy i nie chce z nim kontaktu. Była przejęta i wystraszona, prosiła, aby skontaktował się z oskarżonym i wpłynął na jego zachowanie. W rozmowie telefonicznej z funkcjonariuszem C. F. zachował się jednak bardzo wulgarnie i opryskliwie, nie chciał w ogóle słuchać. Pouczony o konsekwencjach prawnych oświadczył, że "nic sobie z tego nie będzie robił".

Już gdy pokrzywdzona wróciła do domu z komendy oskarżony pojechał za nią, ktoś wpuścił go do klatki schodowej i zaczął walić w drzwi mieszkania pokrzywdzonej. Telefonicznie wzywała policję, ale oskarżony oddalił się przed przyjazdem patrolu.

W dniu 01 sierpnia 2018 r. rano pokrzywdzona złożyła w KPP M. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa uporczywego nękania i wniosek o ściganie. Postępowanie prowadzone było w trybie art. 307 k.p.k.

Jeszcze tego samego dnia po południu B. R. zgłaszała telefonicznie potrzebę interwencji wobec kolejnych napastliwych zachowań oskarżonego. Telefonicznie przekazano jej, że skoro sprawca odjechał - nie zostanie wysłany patrol. Wieczorem zgłaszała kolejny raz - podając, że "nęka, stoi, wydzwania do drzwi, grozi śmiercią". Wysłano patrol, jednak oskarżony oddalił się i interwencję na tym zakończono, dodatkowo z adnotacją "nie potwierdzono".

Nadmienić należy, że fakt zgłoszenia zawiadomienia o przestępstwie i rozmowy z dzielnicowym był przedmiotem wypowiedzi oskarżonego, które tego dnia pokrzywdzona nagrała (rozmowa 2, k. 1145 o. - 1147 o.). Oskarżony domagał się wycofania zawiadomienia, znieważająco wypowiadał się o telefonicznej interwencji dzielnicowego, zapowiadał, że nie da pokrzywdzonej spokoju i całkowicie lekceważąco odnosił się do informacji, że pokrzywdzona zamierza wzywać policję na interwencje.

W okresie po zgłoszeniu zawiadomienia pokrzywdzona rozmawiała z M. P. w jego biurze, skarżąc się na oskarżonego, że ją prześladuje, nie daje jej spokoju. Chciała, aby wpłynął na jego zachowanie. Wymieniony próbował z nim rozmawiać, oskarżony wprawdzie słuchał, ale argumenty do niego nie docierały, był uparty i zazdrosny, obstawał przy tym, że R. się z kimś spotyka a jego oszukuje i nim manipuluje. Niemniej, po tej rozmowie oskarżony przejściowo uspokoił się i B. R. w dniu 09 sierpnia 2018 r. cofnęła wniosek o ściganie, nie wyjaśniając bliżej powodów, jednak według informacji przekazanej D. R. nie chciała "pakować człowieka do więzienia". Wobec powyższego wydano postanowienie z dnia 10 sierpnia 2018 r. o odmowie wszczęcia dochodzenia.

Oskarżony wkrótce po cofnięciu wniosku powrócił jednak do dotychczasowego zachowania, uporczywie prześladując pokrzywdzoną, wielokrotnie dzwoniąc z różnych numerów telefonów (posługiwał się od 11 sierpnia 2018 r. co najmniej 11 numerami telefonów), które pokrzywdzona metodycznie blokowała (z zapisków pokrzywdzonej wynika, że zablokowała 20 jego numerów) ale miał ciągle nowe (w okresie od 11 sierpnia do 31 sierpnia 2018 r. stwierdzono 724 połączenia telefoniczne ze znanych numerów C. F. na numer pokrzywdzonej). Nadmienić należy, że od dnia 01 września 2018 r. do dnia zabójstwa oskarżony zaprzestał wykonywania telefonów do pokrzywdzonej.

Oskarżony nachodził B. R. w miejscu zamieszkania, śledził i wielokrotnie groził pozbawieniem życia. Wypowiadał słowa, że "jest już za późno", że "skoro wszczęła z nim wojnę, on zamierza ją skończyć", że "będą mieli wspólny grób". Oskarżony groził również wielokrotnie pozbawieniem życia synów pokrzywdzonej, mówił min., że "poczuje co to ból, gdy zobaczy dwie trumny". Groźby te przekazywała ona synom i się ich obawiali, zwłaszcza kiedy P. R. dowiedział się, że oskarżony nachodził w M. lokatorów mieszkania, które wynajmował i wypytywał o niego, kiedy bywa w M., gdzie mieszka, czym się zajmuje i z kim jest w związku. Pokrzywdzona uprzedzała synów, aby nie przyjeżdżali do M., gdyż obawia się, że C. F. może uszkodzić im samochody, co może doprowadzić do ich śmierci, albo bezpośrednio może ich zabić.

Pod koniec sierpnia 2018 r. oskarżony jeden raz zadzwonił do D. R., mówił, żeby nie słuchał matki, która jest kłamliwą kobietą i buntuje go i brata przeciwko niemu. D. R. prosił go, aby dał matce odpocząć, ale powtarzał on wielokrotnie, że "teraz jest już za późno i on nie może odpuścić". Do tej rozmowy najprawdopodobniej nawiązuje sms przesłany przez oskarżonego do B. R. w dniu 20 sierpnia 2018 r. o 21.43 (k. 1164).

Oskarżony nie tylko podchodził po balkon pokrzywdzonej, ale i miały miejsce przypadki, że samochodem terenowym Opel Frontera wjeżdżał na plac zabaw pod mieszkanie pokrzywdzonej i wykrzykiwał. W razie wyzwania policji uciekał, nawet przygotował sobie drogę ucieczki, przez odsunięcie kamienia przy garażach.

Od sąsiadów pokrzywdzonej oskarżony domagał się podania mu kodu do otwierania drzwi klatki schodowej a nawet oferował pieniądze za klucz. Niezależnie od tego i tak wielokrotnie dostawał się do klatki schodowej i podsłuchiwał po drzwiami, albo dzwonił i uderzał w drzwi.

Oskarżony kierował również roszczenia majątkowe mówił, że pokrzywdzona jest mu winna 14000 zł. i za to zapłaci oraz że zapłaci za to, że został ukarany mandatem na skutek jej zgłoszenia. W obecności P. G. wykrzykiwał pod budynkiem pokrzywdzonej "oddacie moje pieniądze". Twierdził, że do niego należy połowa działki na L. (k. 1150, k. 2291).

Pokrzywdzona w dniu 23 sierpnia 2018 r. po raz kolejny zdecydowała się złożyć zawiadomienie o przestępstwie, wskazując w zeznaniach na nękanie przez oskarżonego i groźby pozbawienia życia, które mają miejsce od 11 sierpnia 2018 r.

Wieczorem tego samego dnia telefonicznie wzywała policję w związku z tym, że oskarżony wykrzykiwał, pukał gałęzią w okno i po balkonie, dzwonił domofonem. Doszło do interwencji, oskarżony, którego policjanci zastali na miejscu odmówił przyjęcia mandatu i oświadczył, że nadal będzie zakłócać spokój pokrzywdzonej, ponieważ "jest zakochany". Po raz kolejny interwencja policji miała miejsce po godzinie 21, oskarżony zakłócał spokój, używał słów wulgarnych. Zachowanie te zakwalifikowano jako wykroczenie i sporządzono notatkę.

B. R. stawiła się do K. w M. również 24 sierpnia 2018 r. wnosząc o przyjęcie korespondencji sms z oskarżonym i dodatkowe przesłuchanie. Wieczorem tego dnia doszło do kolejnej interwencji w miejscu zamieszkania. Oskarżony oddalił się przed przyjazdem patrolu. Kolejne zgłoszenia od pokrzywdzonej miały miejsce w dniach 01 września 2018 r., 03 września 2018 r., 04 września 2018 r. (patrolu mimo wezwania nie wysłano), 08 września 2018 r. (dwukrotnie), oraz 10 września 2018 r. W dniu 11 września 2018 r. przesłuchano pokrzywdzoną ponownie w charakterze świadka.

Jedną z interwencji, w dniu 23 sierpnia 2018 r. , prowadził T. Z., który rozmawiał z pokrzywdzoną w miejscu zamieszkania. Po zakończeniu interwencji policjanci dostrzegli mężczyznę na skuterze, odpowiadającego wyglądem zgłoszeniu i zatrzymali go. C. F. jechał wówczas skuterem po chodniku i po przejściu dla pieszych, nie miał również dokumentów. Wobec policjantów okazywał lekceważenie, poinformował, że nie ma zamiaru zaprzestać swoich zachowań wobec B. R..

W uzgodnieniu z synami B. R. w dniu 25 sierpnia 2018 r. udała się do W., gdzie mieszkała u D. R.. Odradzał jej powrót, jednak musiała stawić się do pracy. Planowali, że z uwagi na sytuację z oskarżonym sprzeda mieszkanie i wyprowadzi się z M.. Pokrzywdzona wróciła do M. w dniu 31 sierpnia 2018 r. Jej przemieszczanie się w tym czasie oskarżony mógł śledzić przy użyciu lokalizatora (...) współpracującego z kartą O. ( (...) o.), mógł w ten sposób poznać miejsce zamieszkania D. R..

Oskarżony w dniu 11 września 2018 r. rozmawiał ze znajomym S. W., który chciał od niego pożyczyć agregat prądotwórczy. Oskarżony oświadczył, że może mu go co najwyżej sprzedać, gdyż "niedługo pójdzie siedzieć do więzienia". Tego samego dnia oskarżony pojechał do L., gdzie rozmawiał z B. M.. Mówił, że ucieka przed policją, gdyż jego partnerka zgłosiła, że zakłócał jej spoczynek i nie chciała z nim rozmawiać. Był tą sytuacją widocznie zdenerwowany, kilkakrotnie powtarzał, że pojedzie i zabije ją oraz siebie.

zeznania J. M.

490 o. - 491 o. , k. 2309 - 2310 o.

sprawozdanie z czynności wyjaśniających

2442 o.- 2447

zeznania T. Z.

2317 o - 2318, 981 o. -984

zeznania M. P.

953 - 953 o.

zeznania B. R.

279, 232 - 233, 290 o.

raport z analizy kryminalistycznej

1518 - 1526

wyjaśnienia oskarżonego

2282 o. -2284, 911, 217, 1806

zeznania K. K.

2292 o. - 2293, k. 51

zeznania W. S.

2306 o. - 2308 o. , 292 o.,

zeznania E. S.

2308 o. - 2309 o., k. 295 - 296,

zeznania M. P.

2310 o. - 2312, 951 o. - 954

zeznania M. P.

2312 - 2312 o. , k. 47 o. - 48 o.

zeznania G. G.

2312 o. - 2314 o., k. 53 o. - 54

zeznania R. M.

2317 -2317 o., k. 976- 978,

zeznania M. D.

2318 - 2319, k. 1034 - 1035

zeznania P. B.

2319, 1037 o.,

zeznania Z. R.

2319 2319 o., 1040 - 1041o.,

zeznania K. G.

2319 o. - 2320, k. 1054,

zeznania P. B.

2320

zeznania M. S.

2320 - 2320 o., 1061 o. - 1062

zeznania S. W.

2474 - 2475 o. , 109,

zeznania A. S.

2475 o. - 2477 o., 197 o.,

zeznania G. P.

2477 o. - 2478 o.,

zeznania J. Z.

287 - 289,

zeznania B. M.

132 o. - 133

kopie notatników służbowych

753 - 840

Oskarżony co najmniej od października 2017 r. posiadał radiotelefon -urządzenie o nazwie DUAL BAND TRANCEVIER marki BAOFENG, model UV -82 o nr seryjnym (...): (...) umożliwiające nasłuch na kanale 10 o częstotliwości (...) MHz oraz nasłuch i nadawanie na kanale (...) o częstotliwości (...) MHz., zabezpieczone przed przypadkowym przełączeniem tych kanałów. Pierwsza z wymienionych częstotliwości jest zastrzeżona dla Policji. Oskarżony stale wykorzystywał to urządzenie do nasłuchu rozmów prowadzonych miedzy funkcjonariuszami Policji, co pozwalało mu m.in. unikać kontroli, gdyż regularnie kierował samochodami nie mając prawa jazdy. Od czasu nasilenia się jego agresywnych zachowań wobec B. R., przy pomocy tego urządzenia wielokrotnie oddalał się przed przyjazdem patrolu. Nadmienić należy, że w październiku 2017 r. skradziony został pojazd należący do sąsiadki oskarżonego M. P., oskarżony wówczas chwalił się wobec niej, że wie o tym, gdyż ma radio policyjne i słyszał rozmowy na ten temat.

opinia techniczna

1780 - 1781

zeznania M. P.

953

zeznania M. P.

48

zeznania G. G.

54

Oskarżony co najmniej od 13 marca 2018 r. w nieustalonych okolicznościach wszedł w posiadanie i następnie posiadał bez wymaganego pozwolenia broń palną bojową w postaci pistoletu Browning HP mod. 1935, kal. 9 mm o nr szczątkowym (...)... wraz z magazynkiem nabojowym oraz amunicję do tego pistoletu w postaci 11 nabojów 9 mm wz. Luger z pociskami pełnopłaszczowymi produkcji brazylijskiej a ponadto nabój sztucerowy kal. 30-06 SPRG produkcji czeskiej, siedem naboi rewolwerowych gazowych kal. 9 mm ze środkiem drażniącym CS produkcji niemieckiej, nabój pistoletowy ślepy kal. 9 mm wz. Luger produkcji polskiej z 1999 r., oraz nabój pistoletowy kal. 7,62 mm wz. 1930 produkcji polskiej z 1952 r.

Oskarżony w okresie poprzedzającym zabójstwo B. R. rozpytywał znajomego o możliwość załatwienia zakupu broni palnej, twierdząc że potrzebuje jej do obrony własnej przed nasyłanymi na niego nieustalonymi osobami narodowości ukraińskiej, przez kobietę z miejscowości Ś. (...) L..

We wcześniejszym okresie oskarżony chwalił się także różnym osobom, w tym pokrzywdzonej, posiadaniem nieustalonej broni gazowej, nielegalnie przerobionej na broń palną. W trakcie badania twardego dysku komputera oskarżonego ujawniono informacje, że użytkownik w okresie co najmniej od 24 maja 2017 r. do 11 lipca 2018 r. wyszukiwał w Internecie informacje na temat broni gazowej i jej demontażu.

opinia z zakresu broni i balistyki

1754 - 1773

zeznania S. W.

2474 - 2475 o., k. 109 o.

pismo KWP w O.

396

zeznania P. G.

54

zeznania J. L.

99

W dniu 12 września 2018 r. wieczorem B. R. przebywała w swoim mieszkaniu. Około 21.30 przesyłała wiadomości sms z synem D. i przekazała mu, że wszystko u niej dobrze. Ostatnia wiadomość tekstowa została wysłana z jej telefonu Samsung GT-S7580 G. Trend (...) o nr (...) w dniu 12 września 2018 r. o godzinie 21.37. Ostatnia przychodząca pochodzi z dnia 13 września 2018 r. 13.23 i nie została odczytana. Był to telefon, który kupiła, aby nie znał go oskarżony. Poza tym używała telefonu marki LG P710 o nr (...) i tylko na ten drugi numer dzwonił oskarżony.

Około godziny 22.00 C. F., działając w bezpośrednim zamiarze zabójstwa pokrzywdzonej udał się pod jej balkon, do którego przystawił przyniesioną drabinę aluminiową, wszedł po niej na balkon i za pomocą młotka wybił szybę w drzwiach balkonowych, powodując głośny huk słyszany przez sąsiadów. Otworzył od środka drzwi, wtargnął do mieszkania i posługując się pistoletem Browning HP oddał do pokrzywdzonej B. R. najpierw dwa strzały, w tym najprawdopodobniej niepenetrujący na wylot postrzał w plecy a następnie po przerwie trwającej około pół minuty oddał kolejnych sześć strzałów skierowanych w tułów pokrzywdzonej, która znajdowała się wówczas na łóżku w małym pokoju. W opisany sposób spowodował łącznie osiem ran postrzałowych, w tym ranę na bocznej lewej powierzchni tułowia, rany na bocznej lewej powierzchni klatki piersiowej, rany na plecach w linii łopatkowej lewej, oraz ranę przestrzałową prawego przedramienia i uszkodzenia postrzałowe obu płuc, serca, wątroby, żołądka i lewej kopuły przepony z krwiakami jam opłucnowych i jamy otrzewnej oraz rany IV i V międzyżebrza, złamanie III, V i XII żebra, wieloodłamowe złamanie II i II prawego żebra, rany I i II prawego międzyżebrza oraz złamanie trzonu mostka, przy czym rany postrzałowe klatki piersiowej uszkadzające serce i oba płuca były przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci pokrzywdzonej.

Po kilku minutach oskarżony opuścił mieszkanie pokrzywdzonej drzwiami, które pozostawił niezamknięte na klucz i skierował się w stronę parkingu, idąc szybkim krokiem i prowadząc na smyczy psa. Wsiadł do białego przeszklonego busa marki VW T4 i odjechał. Samochód ten wydawał charakterystyczny odgłos piszczącego paska klinowego.

Żaden z sąsiadów nie zawiadomił Policji.

Na parkingu znaleziono w późniejszym czasie telefon marki LG P710, w którym uprzednio przeprowadzono systemową procedurę czyszczenia pamięci telefonu i przywracania go do ustawień fabrycznych, co skutkowało trwałym usunięciem wszystkich znajdujących się w pamięci telefonu danych. Odczytana zawartość karty pamięci (zdjęcia) jednoznacznie wskazuje, że był to telefon pokrzywdzonej (k. 1570 - 1584).

W dniu 13 września 2018 r. rano oskarżony był widziany na terenie L., jak przekładał rzeczy z jasnego busa VW do czerwonego samochodu osobowego. Samochód typu bus pozostawił w L. w pobliżu budynku B. M.. Pojazd (VW Transporter o nr rej. (...)) ujawniono tam w dniu 14 września 2018 r. (k. 183, k. 436). Nadmienić należy, że oskarżony dysponował również drugim, podobnym pojazdem VW Transporter o nr rej. (...), należącym formalnie do (...) Sp. z o.o.

W dniu 13 września 2018 r. oskarżony, jak wynika z historii logowania użytkowanego przez niego telefonu o nr (...), przemieścił się z M. i logował w okolicach G., po czym powrócił w okolicę M., zaś w dniu 14 września 2018 r. od ok. 4.00 rano logował się na trasie z M. do W. i w W. a następnie z powrotem w kierunku M. (k. 1524 o.).

W dniu 13 września 2014 r. rano oskarżony telefonował do A. P. i w rozmowie twierdził, że "zrobił coś strasznego, za co grozi mu dożywocie i chce ze sobą skończyć". Około godziny później wymieniona zdecydowała się zadzwonić na Policję i poinformować o rozmowie. Najwyraźniej jednak nie powiązano tego ze sprawą B. R.. Dopiero nieobecność pokrzywdzonej w pracy, do której miała stawić się na 12.00 spowodowała zaniepokojenie jej koleżanek i zawiadomienie Policji przez E. S. ok. 12.40. Funkcjonariusze udali się wówczas do mieszkania pokrzywdzonej, gdzie dopiero ok. 13.00 ujawniono jej zwłoki. Dokonano niezbędnych czynności procesowych i wszczęto poszukiwania oskarżonego.

Oskarżonego C. F. udało się zatrzymać w dniu 14 września 2018 r. o godzinie 17.15 na drodze między miejscowościami B. i I., w okolicach M., wymieniony poruszał się wówczas samochodem Renault Megane Scenic nr rej. (...), koloru bordowego. W czasie próby zablokowania pojazdu, oskarżony przyspieszył i uderzył w nieoznakowany samochód policyjny BMW (z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi) a w rezultacie doszło do kolizji pojazdu oskarżonego z drugim nieoznakowanym samochodem policyjnym Opel Vivaro. Oskarżony nie reagował początkowo na polecenia opuszczenia pojazdu. Policjanci wybili szybę i wyciągnęli go. W pojeździe oskarżonego zabezpieczono pistolet Browning HP umieszczony w kieszeni drzwi. Pistolet był załadowany trzema nabojami kal. 9 mm, przy czym przeładowany (nabój wprowadzony do komory). Zabezpieczono również min. radiotelefon BAOFENG i kopertę z zawartością pieniędzy w kwocie 14.800 zł.

zeznania M. S.

2292 - 2292 o., 22 o.,

zeznania J. B.

2292 - 2293 o., k. 59 o. ,

opinia z zakresu informatyki

1566 - 1603

opinia z zakresu genetyki

1543 - 1561

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

2305 - 2306 o., 209, 1727 - 1730,

zeznania W. J.

2316 o. - 2317

zeznania G. G.

53 o. - 54

dokumentacja fotograficzna

420 i nast.

protokół oględzin

2-8, k. 66 - 73 o., 124 - 125, 138 - 139, 168 - 172, 173 - 176, 177 - 179, 180 - 181, 230 - 236, 324 - 325, k. 694 o. , 997 - 999,1626 - 1627, 1633 - 1639,

zeznania Z. K.

129 o.

zeznania A. G.

187 o. - 188

zeznania T. K.

190 - 192

protokół zatrzymania

202, 360

opinia z ekspertyzy kryminalistycznej

1207 - 1214,

1280 - 1294,

1900 - 1909,

1916 - 1922,

1928 - 1931,

1387 - 1388,

1398 - 1399,

1435 - 1441,

1463 - 1469,

1470 - 1476,

1493 - 1502,

1532 - 1540,

1543 - 1561,

1613 - 1618,

1700 - 1708,

1711 - 1721,

1754 - 1773,

1845 - 1882,

1929 - 1955,

1987 - 1997,

2017 - 2032,

Oskarżony poznał A. P. (2) w 2013 r., pracowała wówczas w sklepie w którym robił zakupy. Wymieniona była mężatką, jednak nawiązała z oskarżonym stosunki intymne, które ukrywała przed mężem. Około 2014 r. postanowiła kontakty te zakończyć, ponieważ dowiedziała się, że spotyka się także z innymi kobietami. Oskarżony wówczas zaczął ją nachodzić w domu i w pracy, dzwonił domofonem, nie chciał przyjąć do wiadomości, że nie chce się z nim spotykać. Prześladował ją i zmuszał ją do kontynuowania spotkań z nim, na co się godziła, gdyż bała się, że coś jej może zrobić, ponieważ wielokrotnie groził jej śmiercią. Mówił, że zabije ją a później siebie, że "będą razem na tamtym świecie". Zabrał jej telefon, spisał z niego numery i dzwonił do rodziny wypytując o nią, dając do zrozumienia, że może ujawnić ich związek. Zdecydowała się porozmawiać na ten temat z dzielnicowym, który dzwonił do C. F., jednak pogorszyło to jedynie zachowanie oskarżonego. Zrobił jej po tym awanturę i groził zabójstwem. W końcu postanowiła zmienić pracę, jednak oskarżony jeździł po sklepach w M. i znalazł ją, wobec czego musiała wznowić z nim spotkania, ostatnie ich kontakty seksualne miały miejsce względnie niedługo przed śmiercią B. R.. Nadmienić należy, że w dniu 12 września 2018 r. oskarżony przyszedł do A. P. do pracy ok. 13.30 a później raz jeszcze czekał na nią wieczorem, gdy skończyła pracę. W rozmowie nalegał, żeby poszła do niego, żeby była z nim, że nie chce sam żyć. Wielokrotnie również dzwonił do niej w ciągu dnia, jak również już po zabójstwie B. R., kiedy się ukrywał, w tym w czasie, gdy trwało jej przesłuchanie przez policję.

zeznania A. P.

2289 o.- 2290 o., 89 - 89a, 135 o. - 136 o.,

W sklepie, w którym pracowała A. P. zatrudniona była również J. C., która z oskarżonym znała się, gdyż często tam przychodził. Wiedziała o tym, że A. P. ma z nim problemy, gdyż prosiła ją, aby przywoziła jej klucze od sklepu do domu, kiedy obawiała się wyjść. Oskarżony pewnego dnia domagał się od J. C. nr telefonu do A. P., którego mu nie chciała przekazać. Oskarżony zareagował na to agresją i wulgarnymi wyzwiskami. Następnie w okresie lipiec - wrzesień 2016 r. przyjeżdżał do sklepu i wielokrotnie robił wulgarne, obsceniczne uwagi przy klientach, wreszcie zapowiedziała mu, że nie będzie go obsługiwać. Wówczas przychodził, albo podjeżdżał pod sklep, wykrzykiwał wulgarne wyzwiska oraz groził jej zabójstwem i wysadzeniem sklepu, chodził zawsze z dużym psem bez smyczy i kagańca. O zachowaniu oskarżonego J. C. powiedziała ojcu F. D., który zdecydował się porozmawiać z oskarżonym, kiedy ten przyjechał do sklepu, wówczas oskarżony wyciągnął pistolet i wymierzył w F. D.. Ten powiedział do niego, żeby strzelał, wówczas oskarżony otworzył drzwi samochodu, wypuścił psa, którego poszczuł na F. D.. Pies rzucił się na niego i pogryzł w rękę i nogę. Za powyższe zachowania oskarżony został skazany wyrokiem SR w Mrągowie z dnia 06 kwietnia 2017 r. , Sygn. akt II K 409/16 na karę łączną grzywny.

zeznania J. C.

2480 o. - 2481 1109, 1107 - 1116

zeznania F. D.

2482 o. - 2483

zeznania R. P.

2482 - 2482 o.

odpis wyroku

956

Oskarżony C. F. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego jedynie mieszane zaburzenia osobowości. W chwili popełnienia zarzuconego mu czynu miał w pełni zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem. Może brać udział w toczącym się postępowaniu i prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny oraz przebywać w warunkach izolacji penitencjarnej.

opinia sądowo - psychiatryczna

2035 -2065, 2300 o. - 2305,

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

dokumentacja fotograficzna

dokument urzędowy

kopie notatników służbowych

dokument urzędowy

odpis wyroku

dokument urzędowy

opinia biegłego z zakresu informatyki

Sąd uznał opinię za wiarygodną i należycie sporządzoną. Wynika z niej m.in. ujawniona aktywność oskarżonego w sieci Internet. Co najmniej od 18 sierpnia 2018 r. systematycznie odwiedzał serwisy świadczące usługi monitorowania pojazdów. W jednym z serwisów posiadał konto, na które systematycznie się logował. Z opinii wynika również, że co najmniej od maja 2017 r. do 11 lipca 2018 r. wyszukiwał informacje na temat broni gazowej i jej demontażu. Interesował się również i wyszukiwał urządzenia do nasłuchu radiowego częstotliwości, na której pracuje Policja. Interesował się również urządzeniami do dyskretnej rejestracji obrazu, tzw. kamerami szpiegowskimi.

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

Sąd uznał opinię za wiarygodną i należycie sporządzoną. Biegły uzupełnił ją również na rozprawie. W żadnym stopniu nie była kwestionowana. Opinia zawiera jednoznaczne wnioski co do zakresu obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzoną i mechanizmu ich powstania. W jej kontekście jest w szczególności oczywiste, że przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci pokrzywdzonej były rany postrzałowe, przy czym klatki piersiowej, uszkadzające serce i oba płuca. Łącznie na ciele pokrzywdzonej stwierdzono osiem ran postrzałowych, przy czym siedem penetrujących, z ranami wylotowymi, jedną zaś z kanałem kończącym się ślepo w okolicy kręgosłupa. Nie stwierdzono śladów wskazujących na postrzały z przyłożenia lub bezpośredniego pobliża, nie sposób jest równocześnie na podstawie obrażeń ustalić wzajemnej pozycji strzelającego i pokrzywdzonej, jednakże w czasie oddawania sześciu strzałów, które spowodowały rany wlotowe na bocznej lewej powierzchni klatki piersiowej ta część cała była zwrócona do osoby strzelającej i pozycja wzajemna nie zmieniała się, o czym świadczy skupienie ran i podobny przebieg kanałów. Biegły wskazał na możliwość powstania najpierw dwóch postrzałów o odmiennej lokalizacji, t.j. postrzału z rana wlotową na plecach oraz przestrzału ramienia. W ocenie sądu może to odpowiadać rzeczywistemu przebiegowi zdarzenia. Jak stwierdził biegły, pokrzywdzona nie znajdowała się wówczas w pozycji, w jakiej ujawniono zwłoki. W ocenie sądu niewykluczone jest, że huk spowodowany wybiciem szyby okiennej młotkiem najpewniej spowodował, że skierowała się do dużego pokoju a następnie, widząc co się dzieje, próbowała uciekać i wówczas mogło dojść do postrzelenia w plecy i przedramię. Wszystkie strzały oddano w małym pokoju i zasadniczą większość z nich na pewno, kiedy pokrzywdzona znajdowała się na łóżku, o czym jednoznacznie świadczą wyniki oględzin. Z relacji sąsiadów wynika, że po dwóch strzałach nastąpiła wyraźna przerwa, po czym oddano sześć kolejnych. Niezależnie jednak od kolejności powstania stwierdzonych ran nie budzi wątpliwości, że B. R. doznała krytycznych obrażeń ciała nie dających żadnych szans na uratowanie życia.

opinia techniczna

Sąd uznał opinię za nie budzącą wątpliwości i należycie sporządzoną. Wskazuje na możliwość prowadzenia nasłuchu urządzeniem wykorzystywanym przez oskarżonego częstotliwości zastrzeżonej dla Policji.

opinia z ekspertyzy kryminalistycznej

Sąd uznał wszystkie wyszczególnione w pkt 1. opinie za nie budzące wątpliwości i należycie sporządzone. Żadna z nich nie była kwestionowana. W szczególności istotne dowodowo są wnioski zawarte w opinii nr 1022/2019/G z dnia 14 czerwca 2019 r. z zakresu badań biologicznych. Ustalono w niej, że profil genetyczny śladów pobranych z poręczy i poprzeczki drabiny aluminiowej zabezpieczonej w wyniku oględzin miejsca zdarzenia jest zgodny z profilem DNA oskarżonego C. F. (1). Ponadto istotne znaczenie mają wnioski opinii nr E-tra-6/19 z zakresu badań traseologicznych z dnia 06 maja 2019 r. Ustalono bowiem, że zabezpieczony w toku oględzin mieszkania fragmentaryczny ślad obuwia pochodzi od lewego buta z pary obuwia porównawczego, zabezpieczonego od oskarżonego w dniu 14 września 2018 r. Z kolei z opinii nr (...) z dnia 24 czerwca 2020 r. wynika, że wśród mikrośladów pobranych z dłoni i twarzy oskarżonego stwierdzono obecność pozostałości po wystrzale z broni palnej w postaci 1 cząsteczki charakterystycznej i cząstek zgodnych GSR w sumarycznej liczbie 33 sztuk. Wśród mikrośladów pobranych z dłoni i twarzy oraz okolic ran postrzałowych B. R. stwierdzono obecność pozostałości po wystrzale z broni palnej w postaci 12 cząsteczek charakterystycznych i cząsteczek zgodnych GSR w ilości 226 sztuk. Cząstki GSR znalezione na zwłokach B. R. mają swoje odpowiedniki wśród cząstek GSR ujawnionych w materiale badawczym zabezpieczonym przez LK KWP w O. i mogły powstać podczas wystrzałów z tej samej broni.

opinia z zakresu broni i balistyki

Sąd uznał opinię za nie budzącą wątpliwości i należycie sporządzoną. Opinii tej w żadnej części nie kwestionowano. W toku badań analizie poddano zabezpieczony przy oskarżonym (k. 180) pistolet Browning HP, amunicję oraz łuski i pociski zabezpieczone w toku oględzin miejsca zabójstwa B. R., jak również inne przedmioty. Kluczowe wnioski opinii sprowadzają się w szczególności do jednoznacznego ustalenia, że:

- pistolet Browning HP o nr szczątkowym (...) z magazynkiem nabojowym jest bronią palną w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, na którego posiadane wymagane jest pozwolenie. Jest on technicznie sprawny, nadaje się do oddawania strzałów przy użyciu amunicji 9 mm wz. Luger, nie wykazuje przeróbek samodziałowych,

- nadesłane do badań 8 dowodowych łusek pochodzi od nabojów pistoletowych 9 mm wz. Luger odstrzelonych z dowodowego pistoletu Browning,

- nadesłane do badań 6 dowodowych pocisków pochodzi od nabojów pistoletowych 9 mm wz. Luger odstrzelonych z dowodowego pistoletu Browning,

- zabezpieczone od oskarżonego 3 naboje 9 mm wz. Luger produkcji brazylijskiej, nabój nabój sztucerowy kal. 30-06 SPRG produkcji czeskiej, siedem naboi rewolwerowych gazowych kal. 9 mm ze środkiem drażniącym CS produkcji niemieckiej, nabój pistoletowy ślepy kal. 9 mm wz. Luger produkcji polskiej z 1999 r., oraz nabój pistoletowy kal. 7,62 mm wz. 1930 produkcji polskiej z 1952 r. stanowią amunicję do broni palnej w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, na której posiadanie wymagane jest pozwolenie.

pismo KWP w O.

Dokument urzędowy. Wynika z niego, że oskarżony nie posiadał pozwolenia na posiadanie broni palnej w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji

protokół oględzin

Wszystkie sporządzone w sprawie protokoły oględzin należało uwzględnić, jako nie budzące zastrzeżeń dokumenty urzędowe.

protokół oględzin pojazdu VW Passat nr rej. (...)

Dokument urzędowy, wynika z niego fakt zainstalowania w pojeździe pokrzywdzonej urządzeń śledzących.

protokół zatrzymania

Dokument urzędowy

raport z analizy kryminalistycznej

Należało podzielić, jako należycie sporządzony. Analiza pozwoliła na ustalenie numerów telefonów wykorzystywanych przez oskarżonego do kontaktów z pokrzywdzoną i częstotliwości tych kontaktów. Wniosek, że oskarżony posługiwał się w tym celu co najmniej 11 numerami telefonów nie stoi w sprzeczności z zeznaniami B. R., że zablokowała 20 takich numerów, albowiem badano jedynie okres od 11 sierpnia 2018 r., więc wcześniej mógł korzystać jeszcze z innych. Pokrzywdzona prowadziła w tej kwestii dokładne notatki, które zabezpieczono w mieszkaniu. Ustalono również od kiedy oskarżony korzystał z urządzeń lokalizacyjnych GPS oraz logowania tych urządzeń, jak również miejsca logowania telefonów wykorzystywanych przez oskarżonego. Najbardziej istotnym w tym ostatnim zakresie jest ustalenie faktu przemieszczania się oskarżonego po dniu zabójstwa B. R. z M. w okolice G. i z powrotem (w dniu 13 września 2018 r. ) oraz z okolic M. do W. i z powrotem (w dniu 14 września 2018 r.).

sprawozdanie z czynności wyjaśniających

Dokument urzędowy, pozwala w zestawieniu z dokonanymi w sprawie ustaleniami faktycznymi na dokonanie krytycznej oceny działań Policji w sprawie zgłoszeń B. R.. Wprawdzie nie stanowi to przedmiotu postępowania w niniejszej sprawie, jednakże nie sposób nie zauważyć, że działania te miały niestety charakter nieskuteczny, opieszały i nie uwzględniający całokształtu zachowań oskarżonego, jak i istotnych okoliczności (min. uprzedniej karalności). Skutkowało to niedostateczną oceną zagrożenia stwarzanego przez sprawcę i pozostawieniem pokrzywdzonej bez adekwatnej pomocy, która mogła zapobiec popełnieniu zabójstwa.

wywiad środowiskowy

Dokument urzędowy

wyjaśnienia oskarżonego

W ocenie sądu należało je podzielić w zakresie, w jakim oskarżony na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, albowiem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że się ich faktycznie dopuścił. W toku postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do ich popełnienia i zasadniczo nie odniósł się do nich. Budzi w ocenie sądu wątpliwości prawdziwość wyjaśnień w zakresie, w jakim twierdził, że nie wie jak do tego doszło i nie pamięta przebiegu zdarzenia (zabójstwa), gdyż mogą wynikać z przyjętej postawy obronnej. Podkreślić w tym kontekście należy, że oskarżony podejmował złożone czynności poprzedzające dokonanie zabójstwa B. R., które bez wątpienia zaplanował z wyprzedzeniem, jak i po nim następujące, które wskazują, że działał z pełnym rozeznaniem i kontrolował swoje zachowanie. Czyn ten w żadnym razie nie został popełniony pod wpływem chwilowego impulsu, ani w gwałtownym przypływie emocji. Oskarżony przygotował się do jego popełnienia, posiadał broń i niezbędne narzędzia. Do mieszkania pokrzywdzonej udał się w celu dokonania zabójstwa. Oskarżony wskazał, że zarzuconych mu czynów dopuścił się pod wpływem zazdrości, do której to kwestii odnieśli się szczegółowo biegli psychiatrzy. Krytycznie natomiast należy się w ocenie sądu odnieść do składanych przez oskarżonego deklaracji uczucia miłości do pokrzywdzonej, w szczególności w świetle zeznań A. P., jak i jego zachowania względem samej B. R., w tym nasilonych gróźb, czy wulgarnych wyzwisk.

zeznania A. G.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania A. P.

Dano im wiarę i uznać je należy za prawdomówne. Świadek opisała szczegółowo okoliczności nawiązania relacji z oskarżonym, jak i późniejszych jego zachowań, które rozpoczęły się po tym, jak poinformowała go o zamiarze zakończenia związku. Repertuar tych zachowań uderzająco przypomina te, których ofiarą padła następnie B. R., w szczególności oskarżony po prostu prześladował A. P., uporczywie nękał ją i wielokrotnie groził jej pozbawieniem życia, w co - jak zeznała - może nie do końca wówczas wierzyła, niemniej jej decyzja o podporządkowaniu się oskarżonemu wskazuje, że obawiała się jego reakcji i obawa ta była w pełni uzasadniona, niewykluczone nawet, że uratowała jej życie. Zwrócić należy uwagę, że wszystkie te zachowania nie miały żadnego związku z zarzutami niewierności (oskarżony takich nie podnosił), co podważa linię obrony opartą o twierdzenie, że jakoby cierpi na zaburzenia urojeniowe (tzw. zespół Otella). Zwrócić też trzeba uwagę, że oskarżony utrzymywał z nią kontakty w czasie związku z B. R.. Podała, że ostatnie kontakty seksualne między nimi zaistniały niezbyt długo przed zabójstwem B. R., może miesiąc wcześniej.

zeznania A. S.

Należało je podzielić w zakresie odnoszącym się do nie budzących wątpliwości faktów zgłaszania przez B. R. zachowań oskarżonego, tj. nękania i gróźb karalnych. Jeśli chodzi o prawidłowość wykonywania obowiązków służbowych świadek korzystał z prawa do odmowy odpowiedzi na pytania, gdyż jest oskarżony w postępowaniu odrębnym (subsydiarnym).

zeznania B. M.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania B. R.

W ocenie sądu należało dać im w pełni wiarę, gdyż pozostają w oczywistym związku z innymi dowodami zgromadzonymi w toku postępowania. Zwrócić trzeba uwagę, że z zeznań świadka wynikało, że eskalacja zachowań oskarżonego rozpoczęła się po tym, jak poinformowała go o zamiarze zakończenia związku. Jak wynika również z treści zarejestrowanych przez pokrzywdzoną rozmów z oskarżonym, czyniła mu wyrzuty, że wcześniej kontrolował ją, na swój temat nic nie mówiąc. Z jej zeznań nie wynika jednak, aby wcześniej przejawiał jakieś urojenia niewierności. Nie budzą żadnych wątpliwości relacje pokrzywdzonej odnoszące się do jej uporczywego nękania przez oskarżonego, pokrzywdzona prowadziła w tej sprawie nawet notatki ujawnione w jej mieszkaniu. Jej zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach szeregu innych świadków, w tym jej synów, E. i W. S., J. Z., G. G., czy interweniujących funkcjonariuszy Policji. Nie ulega kwestii, że B. R. od pewnego momentu miała świadomość, że oskarżony jest nieobliczalny, bardzo obawiała się jego gróźb i zdawała sobie sprawę, że może faktycznie dojść do tragedii, wobec czego czuła się całkowicie bezradna. Przekazywała nawet synowi, że jest przekonana, że dopiero kiedy zrobi jej krzywdę, zostaną podjęte wobec oskarżonego odpowiednie kroki.

zeznania D. R.

W ocenie sądu nie ma żadnych podstaw do ich kwestionowania, wobec czego należało dać im wiarę, świadek spójnie i konsekwentnie przedstawił wiadome sobie okoliczności. W ocenie sądu obaj synowie pokrzywdzonej oceniali jej związek z oskarżonym jako ograniczony do sporadycznych kontaktów i spacerów, gdyż po prostu nie mówiła im wszystkiego na ten temat. Nie ma wątpliwości, że świadek, jakkolwiek oskarżony nie groził mu bezpośrednio, odczuwał uzasadnioną obawę spełnienia tych gróźb. Oskarżony zaś miał równocześnie oczywistą świadomość, że te groźby zostaną mu przekazane przez matkę. Choć synowie pokrzywdzonej nie utrzymywali z nim właściwe żadnych kontaktów, C. F. najwyraźniej stał się do nich bardzo wrogo usposobiony i nie wahał się formułować gróźb pozbawienia ich życia, co godzić miało również w pokrzywdzoną, ale nie tylko.

Szczególnie jednak podkreślić należy, że analiza zachowania oskarżonego po zabójstwie B. R. nakazuje bardzo realistycznie wziąć pod uwagę, że zamierzał groźby te wobec nich zrealizować i dokonać również ich zabójstwa. Oskarżony pozostawił sobie trzy naboje kal. 9 mm i mając świadomość bycia poszukiwanym przez Policję, uzbrojony w broń palną, przez dwa kolejne dni wyjeżdżał z okolic M. do odległych miast, w których zamieszkiwali obaj pokrzywdzeni. Trudno uznać to za jakikolwiek zbieg okoliczności. Mieć trzeba na uwadze, że oskarżony mógł wcześniej uzyskać ich dokładne miejsce zamieszkania od pokrzywdzonej, względnie innych osób (tak jak zdobył numer telefonu D. R.), ewentualnie poznać w przybliżeniu po lokalizacji GPS samochodu B. R., kiedy pojechała do syna do W.. Interesował się również osobą P. R., o którego wypytywał lokatorów jego mieszkania.

zeznania P. R.

Dano im w pełni wiarę. Do świadka odnieść należy wszystkie wyżej wymienione uwagi odnoszące się do osoby D. R..

zeznania E. S.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania W. S.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania J. C.

Sąd dał im wiarę jako spójnym i konsekwentnym. Nie ma żadnych powodów, aby je podważać. Wynika z nich, że również świadek stała się ofiarą zachowań oskarżonego zbliżonych do zaprezentowanych wobec B. R. i A. P.. Oskarżony z powodu odmowy udostępnienia numeru telefonu do A. P. stał się agresywny i zaczął bardzo wulgarnie wyzywać, robić prostackie uwagi przy osobach postronnych, nachodzić a wkrótce również grozić pozbawieniem życia, w tym w czasie incydentu z udziałem ojca świadka, który chciał zwrócić oskarżonemu uwagę a ten groził mu poprzez wycelowanie do niego z pistoletu i poszczuł psem. Zwrócić należy uwagę, że błahy incydent, związany się z przeciwstawieniem się oskarżonemu, w sposób charakterystyczny dla niego, wywołał ciąg agresywnych zachowań o cechach prześladowania i eskalował aż do gróźb pozbawienia życia.

zeznania F. D.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania G. G.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści. Świadek słyszał w dniu 12 września 2018 r. wieczorem zarówno odgłos tłuczonego szkła, jak i odgłosy przypominające huk petard. Wyszedł na balkon i widział odjeżdżający samochód VW T4 koloru białego z głośno piszczącym paskiem klinowym. Świadek był też obecny w czasie kierowania gróźb karalnych przez oskarżonego wobec B. R. a nawet starał się go wówczas uspokajać. Oskarżony chwalił mu się wcześniej posiadaniem przerobionej na ostrą broni gazowej, jak i posiadaniem radia policyjnego. Nie do końca jasne są jego pochodzące z rozprawy relacje, że oskarżony krzyczał do B. R. "oddacie moje pieniądze", co według wiedzy świadka miało się w jakiś sposób odnosić do zakupu samochodu marki BMW przez syna pokrzywdzonej. Z zeznań braci R. wynika jednak stanowczo, że nie zachodził żaden związek oskarżonego z tym samochodem, który pokrzywdzony kupił z ogłoszenia, za pieniądze otrzymane od ojca a oskarżony takiego wątku w ogóle wcześniej nie poruszał. Niemniej, kierowanie przez oskarżonego takich okrzyków pozostaje faktem, co mogło ewentualnie wynikać z innych jego roszczeń majątkowych, które - jak wspomniano - kierował wobec pokrzywdzonej.

zeznania G. P.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania J. B.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania J. M.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania K. G.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania M. D.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania P. B.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania R. M.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania J. Z.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania K. K.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania M. G.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, których prawdziwość nie budzi wątpliwości. Wskazać trzeba, że świadek próbowała kontaktować się z pokrzywdzoną w dniu 13 września 2018 r. około południa, dzwoniąc na nr (...). Wskazała, że telefon odebrał jakiś mężczyzna, mówiąc że to jest pomyłka. W tym zakresie miarodajne są ustalenia zawarte w raporcie z analizy kryminalnej (k. 1523). Nie stwierdzono połączeń telefonicznych z obu numerów pokrzywdzonej w dniu 13 września 2018 r., zatem faktycznie musiało do pomyłki i nie oznacza to posługiwania się przez inną osobę telefonami pokrzywdzonej.

zeznania M. P.

Dano w pełni wiarę zeznaniom świadka, które pozostają w związku z zeznaniami G. G. co do przebiegu wydarzeń w dniu 12 września 2018 r. wieczorem. Ponadto świadek miała również wiadomości z własnych obserwacji zachowań oskarżonego wobec B. R., w tym wjeżdżania samochodem terenowym na plac zabaw i kierowania gróźb karalnych.

zeznania M. S.

Dano im w pełni wiarę i mają istotne znaczenie potwierdzające sprawstwo oskarżonego. Świadek zrelacjonował, że 12 września 2018 r. około 21.20 - 22.20 słyszał brzęk tłuczonego szkła, który odebrał jako wyrzucanie przez któregoś z sąsiadów ciężkich szklanych odpadów do śmietnika, wyjrzał przez okno, nie zobaczył nikogo przy śmietniku, ale słyszał odgłosy przypominające strzały, najpierw dwa, a po przerwie trwającej około pół minuty - jeszcze kolejnych sześć, następujących po sobie w serii. Świadek obserwował następnie mężczyznę "przy ciele", prowadzącego dużego psa, który szybkim krokiem skierował się do samochodu na parkingu, zaparkowanym jako trzeci od lewej strony od bloku nr 1. Pojazd ten głośno piszczał w czasie jazdy.

zeznania M. P.

Zeznania wymienionego należało podzielić zwłaszcza w zakresie odnoszącym się do przeprowadzenia rozmowy z pokrzywdzoną odnośnie zachowania oskarżonego i podjęcia próby wpłynięcia na jego zachowanie. Jak wynika z zeznań D. R., pokrzywdzona uważała, że M. P. jest jedyną osobą, która ma na oskarżonego jakiś wpływ. Istotnie po tej rozmowie oskarżony przejściowo się uspokoił, chociaż to, co mu tłumaczył nie docierało do niego, był uparty i zazdrosny. Z relacji świadka wynikało, że według niego związek oskarżonego z pokrzywdzoną miał różny przebieg, kłócili się a oskarżony to przeżywał, chodził spięty i nerwowy, nie chciał pracować, był o nią zazdrosny, denerwowało go, że ona sobie gdzieś jeździ. Pokazywał mu w garażu opakowanie po nadajniku GPS i mówił, że włożył go jej do auta. Równocześnie potwierdził, że B. R. skarżyła się, że oskarżony prześladuje ją, nie daje jej spokoju.

zeznania M. S.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania Z. R.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania T. K.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

zeznania T. Z.

Dano im wiarę, brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

opinia sądowo - psychiatryczna

Sąd w pełni podzielił i uznał za miarodajną, rzetelnie sporządzoną opinię sądowo psychiatryczną, sporządzoną po przeprowadzeniu obserwacji sądowo - psychiatrycznej oskarżonego w dniach 13 maja - 08 lipca 2020 r. w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w S.. Biegli nie stwierdzili u oskarżonego objawów choroby psychicznej a jedynie występowanie mieszanych zaburzeń osobowości. Wskazali na rozróżnienie pomiędzy uporczywymi zaburzeniami urojeniowymi o obrazie zespołu Otella, zazdrością zwykłą i zazdrością patologiczną na podłożu zaburzeń osobowości. Uporczywe zaburzenia urojeniowe stanowią jednostkę chorobową pojawiającą się w późniejszym wieku, u osób uprzednio nie przejawiających objawów psychopatologicznych i prawidłowo funkcjonujących, często rozwija się na podłożu zmian OUN, zwłaszcza u osób nadużywających substancji psychoaktywnych. W ocenie biegłych oskarżony na taką chorobę nie cierpi, jakkolwiek zarówno w przypadkach zazdrości urojeniowej i zazdrości patologicznej spotkać się można z podobnym wachlarzem zachowań (min. kontrolowanie, sprawdzanie, śledzenie). Wypowiadane przez oskarżonego sądy nie nosiły jednak znamion urojeń, nie były absurdalne. Nie chodzi o zdradę realną, ale realistyczną (k. 2302). U oskarżonego zazdrość pojawiła się w momencie, kiedy podejrzewał możliwość zakończenia związku a kiedy to się zdarzyło, spowodowało nadinterpretację zachowań ofiary. Jego podejrzenia koncentrowały się wokół osoby, która miałaby go zastąpić a nie - jak w przypadku urojeń - na licznych i absurdalnych zdradach. W ocenie biegłych zazdrość i zachowania, jakie oskarżony przejawiał wynikały z urażonego ego osoby z zaburzeniami osobowości a nie z urojeń zazdrości. Można mówić o przypadku, kiedy zazdrość przybiera postać patologiczną, czyli nadmiernego kontrolowania, nadmiernej podejrzliwości, śledzenia, ale jest ciągle zazdrością na podłożu zaburzonej osobowości, nie zaś choroby psychicznej. Wskazali również, że tzw. zespół Otella rozwija się głównie u osób nadużywających alkoholu, dlatego nazywany jest paranoją alkoholową, podczas, gdy oskarżony od kilkunastu lat nie nadużywał alkoholu, zespół ten powinien ewentualnie ujawnić się wcześniej, co nie miało miejsca. Nie spotkali się w praktyce z przypadkiem, aby zespół ten ujawnił się po kilkunastu latach nienadużywania alkoholu.

Zauważyć wypada, że okoliczności powyższe jasno wynikają nawet z materiałów przedstawionych przez obrońcę oskarżonego (k. 2464), gdzie wskazano na związek zespołu urojeń niewiary małżeńskiej (paranoi alkoholowej) z uzależnieniem alkoholowym i wynikającym z tego zmniejszeniem potencji płciowej lub impotencji, specyficznej atmosfery życia rodzinnego, czy też rzutowania winy za nieudane życie pożycie płciowe na partnera seksualnego. Treść urojeń jest często w sposób oczywisty absurdalna, równie niedorzeczne są gromadzone "dowody". Odpowiada to jak najbardziej stwierdzeniom biegłych powołanych w sprawie. Biegli zasadnie zwrócili uwagę także na fakt, że między oskarżonym a pokrzywdzoną poruszane były również kwestie o charakterze finansowym, nie tylko dotyczące zdrady. Wskazali w końcu, że osoby przejawiające zazdrość urojeniową lub patologiczną podejmują działania absurdalne, irracjonalne, dokonywane przez nie zbrodnie nie mają cech planowania, gdyż nie są w stanie pokierować swoim postępowaniem, ani też nie rozumieją konsekwencji swoich zachowań. Oskarżony zaś przejawiał zachowania wskazujące na planowanie czynu, wykonywał złożone czynności, rozumiał też znaczenie czynu i jego konsekwencje, ukrywał się. W przypadku oceny poczytalności istotne jest planowanie, możliwość odstąpienia od czynu oraz rozumienie konsekwencji zachowań. W ocenie biegłych żaden z tych elementów nie był u oskarżonego zaburzony. Wnioski biegłych w tej kwestii sąd w pełni podzielił, jako logiczne i przekonujące. Wskazali nadto, że u oskarżonego występują cechy zaburzonej osobowości, które są dodatkowo nasilone przez nieznacznie nasilone zmiany organiczne OUN, jak sztywność myślenia, nadmierna kontrola, czy też skłonność do nadinterpretacji wydarzeń, te cechy mieszczą się jednak w całokształcie obrazu psychopatologicznego wskazującego na zaburzenia osobowości. Na ukształtowanie się zaburzeń osobowości miało zresztą wpływ nadużywanie przez oskarżonego w przeszłości alkoholu, gdyż w pewnym zakresie mają podłoże organiczne.

Wyniki testów psychometrycznych wskazują, że oskarżony jest osobą o przeciętnej inteligencji niewerbalnej. W teście badającym agresję werbalną, fizyczną wrogość i gniew - wyniki badanego są na bardzo wysokim poziomie. Wskazuje to na dużą gotowość badanego do zachowań agresywnych. Bardzo często przeżywanymi emocjami jest gniew oraz wrogość do innych ludzi, jak i do samego siebie. Badany cechuje się potrzebą znacznej kontroli w relacjach interpersonalnych, uparcie i niekiedy nieracjonalnie nalega, żeby wszystko było robione po jego myśli i żeby inni stosowali się do jego sposobu działania. Cechuje go między innymi impulsywność zachowań, dominuje poczucie nieadekwatności oraz nadwrażliwość na negatywne oceny ze strony innych, trudności z samokontrolą, planowaniem i przewidywaniem konsekwencji zachowań oraz brak umiejętności odraczania gratyfikacji, obwinia innych o swoje problemy, co w konsekwencji prowadzi często do zachowań agresywnych, uważa, że nie ma nic złego w obchodzeniu prawa, jest cyniczny wobec innych. Widoczna jest u niego tendencja do zachowań i postaw antyspołecznych Jest egocentryczny, manipulujący, nadmiernie wrażliwy na krytykę innych osób i odrzucenie, nerwowy i nadpobudliwy, niekiedy trudno mu kontrolować swoje emocje i impulsy. W ocenie sądu wnioski biegłych są poprawnie umotywowane, na co wskazuje również ich przesłuchanie przed sądem. Zwrócili uwagę na wszystkie istotne okoliczności sprawy a ich ocena kluczowych cech osobowości oskarżonego wydaje się sądowi niezwykle trafna, znajduje ona wyraźne odzwierciedlenie w zgromadzonych dowodach, ukazujących zachowanie się oskarżonego wobec innych osób.

zeznania J. L.

Dano im wiarę w zakresie, w jakim kategorycznie zaprzeczyła, aby miała pozostawać w konflikcie z oskarżonym, skutkującym nasyłaniem na niego osób, przed którymi miałby odczuwać obawę uzasadniającą posiadanie nielegalnej broni palnej, gdyż nic tego nie potwierdza. Świadek jest natomiast niewątpliwie osobą, względem której w przeszłości musiało dojść do wiadomych Policji zachowań oskarżonego, które uzasadniały obawę, że dokona jej zabójstwa zaraz po zabójstwie B. R., co spowodowało niecodzienną interwencję Policji w miejscu jej zamieszkania (k. 99). Świadek ten jednak przed sądem kategorycznie uchylała się od złożenia zeznań, które mogłyby to wyjaśnić, chociaż na pewno posiada na ten temat wiedzę.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

C. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd podzielił stanowisko przedstawione w akcie oskarżenia, iż zachowaniem swoim opisanym w pkt I oskarżony wyczerpał znamiona zbrodni zabójstwa określonej w art. 148 § 1 k.k. Zgromadzony materiał dowodowy bezspornie bowiem wskazuje, że C. F. powziął zamiar pozbawienia życia pokrzywdzonej i realizując go wtargnął w dniu 12 września 2018 r. wieczorem do jej mieszkania i posługując się bronią palną oddał do wymienionej 8 strzałów, powodując powstanie 8 ran postrzałowych, głównie klatki piersiowej, skutkujące powstaniem licznych, krytycznych obrażeń ciała i będących przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci pokrzywdzonej. Jak wynika z opinii z zakresu medycyny, śmierć pokrzywdzonej była nieuchronnym skutkiem spowodowanych obrażeń. Sposób dokonania tego czynu nie może wręcz pozostawiać żadnych wątpliwości, że zamiarem sprawcy było pozbawienie życia pokrzywdzonej. Zamiar oskarżonego miał charakter premedytowany, oskarżony do jego popełnienia przygotował się, posiadał broń palną i niezbędne narzędzia (drabina, młotek), ułatwiające jego dokonanie. Podkreślić należy, że czyn ten nie został popełniony w wyniku gwałtownych emocji, w kłótni, czy na skutek utraty panowania nad sobą. W krytycznym dniu oskarżony najpewniej nie miał nawet kontaktu z pokrzywdzoną. Fakt udania się do jej mieszkania z młotkiem i bronią palną wskazuje, że oskarżony tego wieczoru nie zamierzał jedynie podsłuchiwać, czy podglądać pokrzywdzonej a nosił się z zamiarem wybicia szyby i wtargnięcia do lokalu, czyli podjęcia zachowań nieuchronnie prowadzących już do późniejszego spowodowania jej zabójstwa. Wcześniej przestępstwo to wielokrotnie zapowiadał wobec innych osób, jak również popełnieniem tego przestępstwa wielokrotnie groził a ustalone okoliczności wskazują, że groźby te miały charakter rzeczywisty, gdyż zamierzał je zrealizować i to ostatecznie uczynił. Koniecznym było jedynie prawidłowe wskazanie, że przestępstwo opisane w pkt I a/o popełnione zostało niewątpliwie w dniu 12 września 2018 r. ok. godziny 22.00, nie zaś jak (omyłkowo) wskazano w akcie oskarżenia - 13 września 2018 r., kiedy to ujawniono zwłoki pokrzywdzonej.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

C. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony bezspornie dopuścił się również popełnienia czynu opisanego w pkt II a/o, stanowiącego przestępstwo określone w art. 263 § 2 k.k. Nie posiadając pozwolenia na broń, wszedł w posiadanie dowodowego pistoletu Browning HP kal. 9 mm, amunicji do niego oraz pozostałej wskazanej w zarzucie amunicji, na posiadanie której potrzebne jest pozwolenie. Wskazać należy na marginesie, że do wyjaśnień oskarżonego, jakoby broń "znalazł na polu", czy wykopał podejść należy z należytym krytycyzmem. Pistolet Browning HP jest wprawdzie raczej stary (dokładny wiek nie został ustalony z uwagi na usunięcie oznaczeń) i wyraźnie powierzchownie skorodowany, niemniej całkowicie sprawny i nie wydaje się bronią przebywającą długotrwale w ziemi, co najczęściej skutkuje nieodwracalnymi uszkodzeniami i niesprawnością. Tym bardziej nieprawdopodobne jest, aby wraz z nim oskarżony znalazł współczesną (brazylijską) amunicję w nienagannym stanie technicznym. Niemniej, faktyczny sposób wejścia w posiadanie tych przedmiotów nie ma znaczenia. Oskarżony wyjaśnił, że posiadał broń około pół roku przed zdarzeniem, co należało przyjąć w opisie czynu, podobnie, jak fakt, że oskarżony posiadał łącznie 11 nabojów kal. 9 mm wz. Luger z pociskami pełnopłaszczowymi, gdyż obejmuje to również osiem sztuk, które wystrzelił w toku zabójstwa pokrzywdzonej a trzy dalsze sztuki ujawniono w pistolecie.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

C. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony bezspornie dopuścił się również czynu zarzuconego mu w pkt III a/o, wyczerpując dyspozycje art. 208 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, poprzez używanie w sposób uporczywy wskazanego urządzenia radiowego nadawczo - odbiorczego, umożliwiającego pracę na częstotliwości zastrzeżonej dla Policji. Zgromadzone dowody wskazują, że urządzenie to stale wykorzystywał, w tym w chwili zatrzymania miał je podłączone w samochodzie i przy jego wykorzystaniu unikał kontroli i zatrzymania. Sąd uznał za zasadne przyjąć, że czyn ten popełnił w okresie od października 2017 r., gdyż już wówczas przekazywał świadkowi informacje na temat kradzieży jej samochodu, uzyskane na skutek podsłuchu komunikatów policyjnych, przy czym oczywiście niewykluczone, że wykorzystywał je również wcześniej. Mówił o jego posiadaniu wielu osobom.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

C. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonemu należało przypisać popełnienie czynu zarzuconego w pkt IV a/o, który wyczerpuje wszystkie znamiona przestępstwa uporczywego nękania, określonego w art. 190a § 1 k.k. Oskarżony, zdając sobie sprawę, że pokrzywdzona nie życzy sobie dalszych z nim kontaktów podejmował wskazane wyżej liczne czynności zmierzające do takich niepożądanych kontaktów (liczne połączenia telefoniczne z wielu numerów, nachodzenie, wykrzykiwanie, stukanie w okna i balustradę, zaczepianie, oczekiwanie w na pokrzywdzoną, dzwonienie i pukanie do drzwi), jak również wzbudzał uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i osaczenia (groźby, śledzenie, kontrolowanie, nieustanny kontakt). W kwalifikacji czynu uwzględnić należało art. 4 § 1 k.k., albowiem w chwili popełnienia czynu zabronionego obowiązywała ustawa względniejsza, co wynika zarówno z zaostrzenia odpowiedzialności określonej w art. 190a §1 k.k. (Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. (Dz.U. poz. 568), jak i brzmienia art. 12 § 1 k.k. (po wejściu w życie art. 3 ustawy z dnia 04 października 2018 r. (Dz. U. poz. 2077) i art. 57b k.k..

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

V

C. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się zachowań zarzuconych mu co do istoty w pkt V a/o (tożsamość czynu), które jednak w ocenie sądu zakwalifikować należało jako czyny ciągłe (uwzględniając wielokrotność gróźb), popełnione odrębnie na szkodę każdego z pokrzywdzonych, albowiem przedmiotem zamachu jest dobro osobiste (przestępstwo przeciwko wolności). Warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest wówczas tożsamość pokrzywdzonego. Również w tym zakresie uwzględnić należało art. 4 § 1 k.k., albowiem w chwili popełnienia czynu zabronionego obowiązywała ustawa względniejsza, co wynika z brzmienia art. 12 § 1 k.k. (po wejściu w życie art. 3 ustawy z dnia 04 października 2018 r. (Dz. U. poz. 2077) i art. 57b k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. F. (1)

I

I

Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisaną mu zbrodnię karę dożywotniego pozbawienia wolności, uznając ją za jedynie adekwatną do okoliczności wskazanych w art. 53 § 1 i 2 k.k. W szczególności sąd miał na uwadze bardzo wysoki stopień winy umyślnej oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu, który również ocenić należy jako szczególnie wysoki, uwzględniając kryteria określone w art. 115 § 2 k.k. Oskarżony dokonał najpoważniejszej ze zbrodni, godząc w życie ludzkie i wyrządzając szkodę o nieodwracalnym charakterze. Podkreślić należy jako szczególnie obciążające okoliczności popełnienia czynu, tj. dokonanie go przy użyciu nielegalnie posiadanej broni palnej, w połączeniu z gwałtownym wdarciem się do lokalu w którym zamieszkiwała pokrzywdzona. Sposób spowodowania śmierci określić można zdaniem sądu wręcz jako dokonanie brutalnej i bezlitosnej egzekucji pokrzywdzonej. Oskarżony oddał do niej dwa strzały, po czym po dłuższej przerwie, kolejnych sześć, co wskazuje na bezwzględne dążenie do realizacji skutku.. Oskarżony działał w zamiarze premedytowanym, popełnienie tego czynu wielokrotnie zapowiadał i jego popełnieniem groził. Do jego popełnienia przygotował się, jak również przygotował dalsze czynności (zmianę samochodu, zapewnił sobie pieniądze, miejsce ukrycia się) oraz podjął dalsze czynności wskazujące na zamiar realizacji gróźb pozbawienia życia wobec synów pokrzywdzonej B. R.. Wskazuje to że jest niebezpieczny i stwarza rażące zagrożenie dla porządku prawnego i bezpieczeństwa innych osób. Oceniając motywację sprawcy wskazać należy na jej naganność i podkreślić że przedmiotowe przestępstwo - wbrew twierdzeniom oskarżonego - bynajmniej nie zostało popełnione z miłości a wynikło z patologicznej zaborczości, dominacji i cech charakteru oskarżonego, do których należy potrzeba kontroli w stosunkach międzyludzkich, nieustępliwość, zawziętość, niezdolność do akceptacji odmowy, czy odrzucenia, jak również przeżywanie gniewu i skłonność do zachowań agresywnych. Ocena jego zachowania wskazuje na to, że nie przyjmuje do wiadomości odmowy podporządkowania się jego oczekiwaniom, w celu ich realizacji z wielką łatwością przechodzi do zachowań przybierających postać prześladowania i poważnych gróźb. Za wszelką cenę musi postawić na swoim i w razie potrzeby nie cofnie się przed niczym. Uważa, że „nie może odpuścić”. Słusznie uznała go pokrzywdzona za człowieka wręcz nieobliczalnego. Podkreślić należy, że te cechy uwidocznił nie tylko w przypadku B. R., ale i A. P. czy J. C. a nawet po części w warunkach domowych, co wynika z zeznań M. D.. Oskarżony, jak słusznie zauważyli biegli, jest cyniczny, lekceważy porządek prawny i grożące mu konsekwencje, uważa, że nie ma nic złego w naruszaniu prawa. Wynika to jasno z szeregu przeprowadzonych dowodów. Oskarżony nie tylko nic sobie nie robił z podejmowanych wobec niego interwencji, ale wręcz to arogancko manifestował a na pokrzywdzoną nie wahał się wywierać nacisków w celu wycofania zawiadomienia o przestępstwie. Mieć trzeba na uwadze, że oskarżony przed dokonaniem zabójstwa pokrzywdzonej prześladował ją i długotrwale nękał, groził jej pozbawieniem życia i doprowadził ją wręcz do stanu desperacji i poczucia skrajnej bezradności, wzmaganej jeszcze nieskutecznością czynności organów ścigania. Zmuszona była żyć w przekonaniu, że oskarżony w końcu faktycznie ją skrzywdzi i nieuchronnie dojdzie do tragedii. W ocenie sądu zachowania oskarżonego w żaden sposób nie można usprawiedliwić zachowaniem pokrzywdzonej, która miała oczywiste prawo zakończenia kontaktów z nim, zwłaszcza, kiedy poznała cechy jego osobowości i zaczęła się go obawiać. Sąd miał na uwadze, że oskarżony nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo a stwierdzone u niego zaburzenia osobowości wynikają w części z faktu nadużywania w przeszłości alkoholu. Sąd uwzględnił przy wymiarze kary jego uprzednią karalność za przestępstwo podobne. Doszedł w rezultacie do przekonania, że nie zachodzą co do osoby oskarżonego żadne istotne okoliczności łagodzące a przypisany mu czyn z uwagi na wysokość stopnia społecznej szkodliwości, jak i stopnia winy musi być uznany za wyjątkowo poważny i wymagający tym samym orzeczenia najsurowszej kary. Przedmiotowa zbrodnia okazała się być wręcz szokująca dla osób ze środowiska pokrzywdzonej i lokalnej społeczności. Podkreślić należy, że oskarżony wprawdzie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, ale dopiero na ostatnim etapie postępowania, kiedy wina jego jasno wynikała ze zgromadzonych dowodów. Wyraził też wprawdzie skruchę, niemniej w ocenie sądu ma ona charakter powierzchowny i deklaratywny. W istocie przed sądem nie okazał w ogóle żadnych emocji, czy refleksji nad własnym zachowaniem a w szczególności faktycznej skruchy i takiej w ogóle nie odczuwa. Jak wynika z opinii biegłych, w istocie za swoje zachowanie obwinia pokrzywdzoną, co jest zresztą charakterystyczną cechą jego osobowości. Tym samym uznać należało za konieczne orzeczenie wobec oskarżonego kary dożywotniego pozbawienia wolności, która jako jedyna odpowiednio realizuje cele kary, zarówno w zakresie oddziaływania indywidualnego, celów zapobiegawczych i wychowawczych, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara w tym wymiarze ma wprawdzie charakter eliminacyjny, ale jest adekwatna do zbrodni, której skutki też są nieodwracalne. Jest to kara sprawiedliwa i zasłużona, stanowiąca właściwą reakcje na szczególnie poważne przestępstwo, jakiego umyślnie dokonał i którego prawne konsekwencje, jak wynika z jego wypowiedzi, w pełni uświadamiał sobie i przewidywał. Jedynie taka kara czyni w ocenie sądu zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Nadmienić trzeba, że oskarżony nie zostaje pozbawiony prawa do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie, o ile na takie w przyszłości zasłuży.

C. F. (1)

II, III, IV i V

Wymierzając kary jednostkowe za pozostałe zbiegające się przestępstwa sąd miał na uwadze stopień ich społecznej szkodliwości, który uznał każdorazowo za znaczny, co w szczególności odnosi się do czynów przypisanych w pkt II, IV i V. Miał na uwadze, że czyny te popełnione zostały umyślnie. Ocenił również wszystkie okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k. i uznał, że wymierzone kary są adekwatne do stopnia winy oraz ustalonych okoliczności ich popełnienia, wywrą zatem pożądane skutki.

C. F. (1)

VI

Orzekając karę łączną sąd miał na uwadze treść art. 85 § 1 k.k., art. 85a k.k. i art. 88 k.k. Niezbędnym było w konsekwencji ich zastosowania orzeczenie jako kary łącznej kary dożywotniego pozbawienia wolności.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. F. (1)

VII

Orzeczono wobec oskarżonego środek karny wskazany w art. 41a § 1 k.k., uznając wniosek o jego orzeczenie za uzasadniony faktem popełnienia umyślnego przestępstwa z użyciem przemocy, jak i kierowania gróźb karalnych.

C. F. (1)

VIII

Na poczet orzeczonej kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie art. 63 § 1 k.k.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W ocenie sądu nie budzi wątpliwości całkowita zasadność wniosku złożonego w trybie art. 46 § 1 k.k., co do którego jednak nie orzeczono - jak niestety należy przyznać - na skutek nieumyślnego przeoczenia. Zaistniała zatem oczywista obraza prawa materialnego, wymagająca zainicjowania przez strony kontroli odwoławczej.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Zwolniono oskarżonego od zapłaty kosztów w oparciu o art. 624 § 1 k.k., gdyż nie ma źródeł dochodu i jest długotrwale pozbawiony wolności.

7.  Podpis