Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 kwietnia 2020 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA Wojciech Paluch

Protokolant: Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Błacha

po rozpoznaniu w sprawie J. C.

skazanego za przestępstwo z art. 289 § 1 k.k. i inne

na skutek zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 28 stycznia 2020 roku, sygn. akt III Kow 2139/19

w przedmiocie odmowy zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

1.  wydatkami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie jest zasadne, wobec czego brak było podstaw do jego uwzględnienia.

Kontrola odwoławcza przekonuje, że poczynione przez Sąd I instancji ustalenia są prawidłowe i brak jest podstaw do modyfikacji zaskarżonego postanowienia. Prawidłowo ustalił Sąd Okręgowy, że faktyczne oraz prawne przesłanki, prowadzą do konkluzji, iż dotychczasowa postawa i zachowanie skazanego przesądza o braku przesłanek merytorycznych do udzielenia zezwolenia na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

Słusznie wskazał Sąd I instancji, że skazany nie daje należytej rękojmi odbycia we właściwy sposób orzeczonej kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Taki system wymusza bowiem na skazanym samokontrolę, samodyscyplinę i odpowiedzialność, których to cech skazany zdecydowanie nie wykazuje. Na podstawie dotychczas stosowanych wobec skazanego środków oddziaływania karnego trudno jest przyjąć, by taki system wykonania kary, to jest kolejna wolnościowa forma jej odbycia, dała pozytywne rezultaty w postaci zaprzestania naruszenia prawa przez skazanego. Słusznie Sąd Okręgowy zauważa, iż nie można przyjąć pozytywnej prognozy wobec J. C., albowiem skazany w warunkach wolnościowych notorycznie okazywał lekceważenie porządku prawnego popełniając nowe czyny karalne i nie licząc się z konsekwencjami.

Nie sposób przyznać racji twierdzeniom obrońcy, jakoby w postawie skazanego doszło do istotnej przemiany a J. C. przestrzega obecnie porządku prawnego, Skazany jest osobą regularnie powracającą na drogę przestępstwa, a 3 z 5 skazań datowane są na rok 2018, co w ocenie tut. Sądu świadczy o postępującej demoralizacji i braku zdolności skazanego do korygowania swego postępowania zgodnie z normami społecznymi i prawnymi. Powyższe okoliczności prowadzą do wniosku, że skazany zdecydowanie nie daje gwarancji, że przebywając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego.

Argument jakoby skazany był jedynym żywicielem rodziny również nie znajduje potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Z przeprowadzonego wywiadu kuratorskiego wynika, że partnerka skazanego uzyskuje dochód w wysokości 1500 złotych oraz otrzymuje świadczenie 500+, tym samym trudno uznać, że skazany jest jedynym żywicielem rodziny. Dochód uzyskiwany przez partnerkę skazanego pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych jej oraz małoletniego syna, ponadto ma ona zawsze możliwość zwrócenia się o pomoc do stosownych instytucji państwowych, w przypadku pojawienia się problemów w zapewnieniu jej i dziecku fundamentalnych środków do życia.

Oczywistym jest, że obecność skazanego na wolności byłaby dla jego partnerki pomocą, jednakże nie można zapominać, że J. C. jest osobą prawomocnie skazaną i jego osadzenie nie może nie spowodować w sytuacji jego rodziny żadnych zmian, w tym i tych negatywnych związanych z brakiem możliwości niesienia jej pomocy.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności stanowisko Sądu Okręgowego o braku podstaw do udzielenia skazanemu zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego należało w pełni zaaprobować, natomiast wniesione przez obrońcę skazanego zażalenie nie mogło odnieść pożądanych skutków, albowiem nie zawierało ono żadnych okoliczności, które nie były znane Sądowi I instancji przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia

Wobec powyższego, nie znajdując powodów do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego postanowienia, orzeczono o jego utrzymaniu w mocy.

ZARZĄDZENIE

- o treści postanowienia zawiadomić skazanego

- akta zwrócić.

Katowice, dnia 15 kwietnia 2020 roku.