Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód wniósł o nakazanie pozwanemu przez Sąd określonego zachowania się w ten sposób, aby pozwany zamieścił ogłoszenie prasowe w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim z przeprosinami wobec powoda za brak odpowiedniego nadzoru w ramach pełnienia obowiązków kierownika zakładu produkcyjnego w firmie (...), w wyniku czego powód był pozbawiony świadczenia pracy. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 500,00 zł tytułem poniesionych kosztów uzyskania pomocy prawnej w przedmiotowej sprawie, a także o nakazanie pozwanemu określonego zachowania, w ten sposób, że wymienioną kwotę przeleje on na wskazane przez powoda konto bankowe. Powód zażądał również zwrotu kosztów procesu w całości.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powód, podczas odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w C., od 27 marca 2018 roku do 26 sierpnia 2018 roku był zatrudniony nieodpłatnie na rzecz zakładu karnego (praca na terenie jednostki), zaś od 27 sierpnia 2018 roku do 21 września 2018 roku był zatrudniony odpłatnie w firmie (...) (hala produkcyjna na terenie Zakładu Karnego) na stanowisku pracownik fizyczny (8/8 etatu). Powód został wycofany z zatrudnionienia na wniosek firmy (...) z dnia 20 września 2018 roku. Wedle treści tego wniosku powód "pomimo wielu próśb, poleceń, nagminnie lekceważy i nie wykonuje podstawowych powierzonych obowiązków. Z obserwacji wynika, że osadzony celowo się okalecza oraz buntuje innych osadzonych".

Pozwany na podstawie umowy o pracę z 20 lutego 2017 roku pracował w firmie (...) w K. Starych. W drodze aneksu nr (...) z 22 września 2018 roku do umowy o pracę, od dnia 22 września 2018 roku zaczął pełnić obowiązki kierownika zakładu produkcyjnego w C..

Pozwany zaczął pracować na stanowisku kierownika zakładu produkcyjnego w C. dwa dni po tym, jak faktycznie z zatrudnienia wycofano powoda. Pozwany miał styczność z powodem tydzień wcześniej przed zwolnieniem powoda, gdyż był oddelegowany do tego zakładu pracy jako pracownik. Wówczas, pozwany nie był przełożonym powoda. Pozwany nie wydawał powodowi poleceń i nie miał obowiązku zapewnienia mu pracy. Powód z tytułu zatrudnienia podlegał dyrektorowi zakładu (...).

(Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: dokumentów i kopii dokumentów k. 19, k. 29, wyjaśnień pozwanego k. 27-27v.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 § 1 kc, ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne, zaś w razie już dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie można również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Stosownie bowiem do art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

W sprawie o ochronę dóbr osobistych w pierwszej kolejności należy ustalić dobro osobiste, które zostało naruszone. Ciężar dowodu (art. 6 k.c.), że naruszone zostało dobro osobiste ciąży na osobie, która szuka ochrony prawnej w oparciu o art. 24 k.c.. Dopiero, gdy sprosta ona temu obowiązkowi, bada się się, czy doszło do naruszenia dobra osobistego. Jeżeli odpowiedź okaże się pozytywna, należy ustalić, czy działanie strony pozwanej było bezprawne. I to na stronie pozwanej ciąży wówczas obowiązek wykazania (art. 6 k.c.), że jej działanie nie miało bezprawnego charakteru. Do okoliczności wyłączających bezprawność zalicza się: działanie dozwolone przez obowiązujące przepisy, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu. Domniemanie bezprawności przerzuca ciężar dowodu na stronę pozwaną. Aby obalić to domniemanie i uniknąć odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych, zobowiązana jest ona wykazać jedną z wyżej wskazanych okoliczności.

Na mocy art. 24 § 2 k.c. jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

Jedynie wówczas, gdyby powód sprostał zadaniu wykazania wyżej wskazanych przesłanek (za wyjątkiem bezprawności działań) (art. 6 k.c.) skutkowałoby to uwzględnieniem powództwa.

Powód nie sprecyzował dobra osobistego, które jego zdaniem zostało przez pozwanego naruszone. Jednakże z treści pozwu można wnioskować, że powód domaga się ochrony przysługującego mu prawa do pracy. W ocenie powoda, pozwany poprzez brak odpowiedniego nadzoru w ramach pełnienia obowiązków kierownika zakładu produkcyjnego w firmie (...), spowodował, że powód został wycofany z zatrudnienia podczas jego pobytu w Zakładzie Karnym w C..

Stąd też, najpierw należało ustalić, czy doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda przez pozwanego, a w przypadku odpowiedzi poztywnej ustalić, czy działanie pozwanego było bezprawne.

W ocenie Sądu Okręgowego, powód nie wykazał, aby pozwany dopuścił się naruszenia dobra osobistego powoda. Materiał dowodowy zebrany w sprawie wskazuje bowiem, że pozwany z zatrudnienia faktycznie wycofany został 20 września 2018 roku, formalnie zaś w dniu 21 września 2018 roku. Pozwany zaś obowiązki kierownika zakładu pracy podjął w dniu 22 września 2018 roku. Pozwany zatem nie był przełożonym powoda w dniach 20-21 września 2018 roku i to nie jego działanie spowodowało, że pozwany zaprzestał pracy w zakładzie karnym.

Mając na uwadze okoliczności sprawy, nie sposób przyjąć, że pozwany podjął jakiekolwiek działania, które stanowiłyby naruszenie prawa do pracy powoda.

W konsekwencji brak było podstaw do zasądzenia na rzecz powoda od pozwanego kwoty 500,00 zł.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 24 k.c., powództwo podlegało oddaleniu.