Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 36/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2019 roku, sygn. akt XVIII K 145/17.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.  1.

1.  1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy A. B.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k.;

- błędu w ustaleniach faktycznych będący następstwem naruszenia przepisów procesowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy A. P.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k. ;

- naruszenia art. 170§1 pkt 3 k.p.k.

- błędu w ustaleniach faktycznych;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Apelacja obrońcy P. R.

- podnoszący obrazę art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2§2k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnośnie apelacji obrońcy A. B..

Zarzuty wskazane przez obrońcę w punktach 1 a./ i b./ apelacji nie były zasadne. Obrońca kwestionował ocenę materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji, w szczególności wyjaśnień oskarżonego B., oraz korespondencji w postaci wiadomości e-mail oraz sms prowadzonej przez A. P.. Ocenę wyjaśnień oskarżonego B., jak też innych dowodów, która to ocena kwestionowana była przez skarżącego, Sąd I instancji przedstawił na stronach 42- 43 uzasadnienia. Ocena ta pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Sąd Apelacyjny w całości podzielił argumentację, którą przedstawił Sąd meriti. Wbrew zatem twierdzeniom obrońcy, ocena ta nie jest dowolna i w pełni wypełnia dyrektywę – swobodnej oceny dowodów, która wypływa z treści art. 7 k.p.k. Nie podzielając stanowiska obrońcy w zakresie oceny materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji w konsekwencji doprowadzić musiało do uznania zarzutu z punktu 2 apelacji także za niezasadny. Zdaniem Sądu Apelacyjnego konsekwencją swobodnej oceny materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji były prawidłowe ustalenia faktyczne, które z kolei legły u podstaw przypisania oskarżonemu winy.

Reasumując stwierdzić należy, iż zarzuty obrońcy oskarżonego B. nie były zasadne.

Odnośnie apelacji obrońcy A. P..

Skarżący podnosił zarzut obrazy art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny wymienionych w apelacji zeznań świadków, jak też wyjaśnień oskarżonego. W szczególności obrońca kwestionował ocenę zeznań świadków: R. G., M. D., M. S., którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocenę zeznań tych świadków, jak też wyjaśnień oskarżonego Sąd I instancji przedstawił poczynając od strony 37 uzasadnienia. Nadto Sąd meriti wskazał szereg innych dowodów /np. treść wiadomości e- mail/ w oparciu, o które dokonał ustaleń faktycznych. Analiza argumentacji Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że zarówno ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jak też ustalony w oparciu o tę ocenę stan faktyczny w pełni pozostają pod ochroną przepisów procedury karnej. Wskazać przy tym należy, iż Sąd Okręgowy poddał wnikliwej analizie każdy z przeprowadzonych dowodów, wskazując przy tym na poszczególne elementy ustaleń faktycznych, które z dowodów tych wynikały. Analiza zarzutów skarżącego prowadzi do wniosku, że obrońca wybiórczo wskazał bądź to pojedyńcze fakty, bądź dowody w oderwaniu od pozostałych zgromadzonych dowodów i dokonał własnej subiektywnej oceny tego materiału. Wybiórcza i przy tym subiektywna ocena tak wskazanej części materiału dowodowego w żadnym razie nie mogła skutecznie podważyć prawidłowo dokonanej całościowej oceny tego materiału. W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny w pełni podzielił stanowisko Sądu I instancji uznając, że Sąd nie dopuścił się obrazy instytucji z art. 7 k.p.k. Za chybione uznać należało także zarzuty wskazane w punktach I. 11 i I 12. Wbrew bowiem twierdzeniom obrońcy, Sąd I instancji nie uchybił normie z art. 410 k.p.k. Na stronie 33 uzasadnienia Sąd I instancji odniósł się do zeznań świadka M. O. i G. K.. Co więcej zostały one poddane analizie i w uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał w jakim zakresie miały one znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Nie doszło także do uchybienia art. 170§1 pkt 3 k.p.k. Obrońca nie wykazał aby przeprowadzenie wskazywanego przez niego dowodu miało znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie doszło do wskazanych przez obrońcę uchybień w punkcie II apelacji. W tej części apelacji skarżący podnosił, iż Sąd I instancji dopuścił się uchybień w postaci błędów w ustaleniach faktycznych. Przede wszystkim wskazać należy, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji w zakresie oceny materiału dowodowego w oparciu, o którą dokonane zostały ustalenia faktyczne. Konsekwencją powyższego jest także nie podzielenie stanowiska obrońcy w zakresie naruszeń wskazanych w punkcie II apelacji. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego /punkt II.1/ Sąd I instancji ustalił a następnie wskazał w pisemnych motywach wyroku /poczynając od strony 56 uzasadnienia/ z jakich powodów uznał, że oskarżony P. wyczerpał znamiona przypisanego mu przestępstwa. Nie przekonuje twierdzenie obrońcy, że działaniu tego oskarżonego co najwyżej można byłoby przypisać nieumyślność. Okoliczność podnoszona przez skarżącego w punkcie II.2 apelacji co do zasady nie pozostawała w bezpośrednim związku z rozstrzygnięciem w przedmiotowej sprawie. Wskazując uchybienie w punkcie II.3. apelacji – obrońca zasadniczo wskazuje kolejny jednostkowy element, który miałby doprowadzić do zakwestionowania ustaleń faktycznych, których dokonał Sąd Okręgowy. Ponownie wskazać należy, iż wina oskarżonego P. ustalona została w oparciu o szereg elementów i okoliczności, które wynikały ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Co więcej Sąd I instancji zasadnie ocenił zachowania oskarżonego P. przez pryzmat profesjonalisty w danej dziedzinie. Zrozumiałym jest, że obrońca oskarżonego w ramach przyjętej linii obrony także w apelacji przedstawia jego zachowania co najwyżej na poziomie nieumyślności, która mogłaby być usprawiedliwiona w przypadku osoby nie posiadającej zarówno wiedzy, jak też doświadczenia, które posiadał oskarżony. Reasumując stwierdzić należy, iż żaden z przedstawionych przez obrońcę zarzutów nie zasługiwał na uwzględnienie.

Odnośnie apelacji obrońcy P. R..

Także obrońca tego oskarżonego podnosił zarzut obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2§2 k.p.k. w zw. z art. 410k.p.k. W szczególności skarżący podnosił, że Sąd I instancji pominął zeznania S. B. oraz opinię biegłego A. Ż.. Istotnie Sąd I instancji nie odniósł się w pisemnych motywach wyroku do zeznań wskazanego przez skarżącego świadka. Jednakże obrońca w żadnym razie nie wykazał, że z zeznań tego świadka wynikały okoliczności o tak doniosłym znaczeniu, że mogły one mieć wpływa na treść zapadłego orzeczenia. Jak wynika także z treści apelacji świadek ten podał okoliczność, że w tzw. oficjalnej dystrybucji M. dochodzi do sprzedaży nowych produktów z zablokowanymi kluczami. W żadnym razie nie jest przekonująca teza, że dokładne przyjrzenie się temu zjawisku przez Sąd I instancji doprowadziłoby do odmiennej oceny innych faktów. Twierdzenie to nie znajduje logicznego uzasadnienia. Sąd Apelacyjny nie podzielił rozważań obrońcy zawartych w uzasadnieniu apelacji a dotyczących tej kwestii. Nie sposób także uznać za zasadna tezę obrońcy z punktu 2 apelacji. Sam bowiem skarżący wskazuje w uzasadnieniu apelacji, że Sąd I instancji na stronie 30 uzasadnienia – jak to określił – „wspomina o tej opinii”. Faktycznie Sąd meriti na stronach 29-30 uzasadnienia nie tylko „wspomina” powołane w sprawie opinie, ale także odnosi się do nich. Fakt, że Sąd I instancji w sposób obiektywny podszedł do oceny treści wynikających z powołanych w sprawie opinii, a nie jakby sobie tego życzył skarżący, tj. poprzez wybiórcze potraktowanie jedynie korzystnych elementów dla oskarżonego nie może stanowić skutecznej podstawy do podważenia stanowiska Sądu Okręgowego. Wręcz przeciwnie także w zakresie oceny tych dowodów Sąd I instancji wykazał rzetelność i profesjonalizm.

Odnosząc się do dowodu, który sam oskarżony przedłożył już na etapie postępowania apelacyjnego wskazać należy, iż dowód ten, tj. pismo procesowe spółki (...) z o.o. nie mogło w żadnym razie wpłynąć na zmianę orzeczenia Sądu I instancji. Przede wszystkim wskazać należy, iż oskarżonemu R. przypisana została forma zjawiskowa przestępstwa oszustwa w postaci pomocnictwa. Błędnie zatem wskazuje oskarżony, iż statusu prawny dostarczonych przez niego certyfikatów nie powinien mieć znaczenia wobec przywołanych przez niego okoliczności. Wręcz przeciwnie, Sąd I instancji poddał indywidualnej ocenie zachowanie oskarżonego jedynie pod kątem wyczerpania przez niego konkretnych znamion przestępstw. W tych okolicznościach podnoszone przez oskarżonego kwestie niezależnie nawet od ich merytorycznej zawartości nie mogły mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż to właśnie status prawny dostarczonych przez niego certyfikatów miał znaczenie w zakresie przypisanego mu zachowania polegającego na pomocnictwie do przestępstwa oszustwa. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż na stronie 5 pisma załączonego przez oskarżonego jako dowód w przedmiotowej sprawie /Odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty/ zawarta jest treść, która przeczy tezie postawionej przez P. R..

Reasumując stwierdzić należy, iż także apelacja na korzyść oskarżonego R. nie była zasadna.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok w zaskarżonej części,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- wobec nie uwzględnienia zarzutów apelacyjnych

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Katarzyna Capałowska Dorota Radlińska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. P. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.06.2019r.sygn. akt XVIII K 145/17

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana