Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2021 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku Z. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania Z. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 2 sierpnia 2019 r. sygn.: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni Z. K. (1) prawo do przeliczenia emerytury z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu ubezpieczenia to jest z lat 1971 – 1974, 1976 – 1991 ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia na poziomie 92,08 % i pozostawiając organowi rentowemu szczegółowe wyliczenie świadczenia z uwzględnieniem, iż wynagrodzenie wnioskodawczyni wynosiło w :

- 1976 roku – 37 457 (trzydzieści siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych,

- 1977 roku – 43 287 (czterdzieści trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem) złotych,

- 1981 roku – 93 865 (dziewięćdziesiąt trzy tysiące osiemset sześćdziesiąt pięć) złotych,

- 1982 roku – 150 880 (sto pięćdziesiąt tysięcy osiemset osiemdziesiąt) złotych,

- 1983 roku – 175 173 (sto siedemdziesiąt pięć tysięcy sto siedemdziesiąt trzy) złote;

Sygn. akt VU 1306/19

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 sierpnia 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił Z. K. (1) przeliczenia podstawy wymiaru emerytury.

W odwołaniu wnioskodawczyni wniosła o ponowne przeliczenie emerytury przy uwzględnieniu rzeczywistych zarobków od 1971 roku do 1991 roku w Gminnej Spółdzielni (...) w R.. Podniosła, że jej zarobki wynikające z list płac były wyższe od tych wynikających z druku Rp-7, uwzględnionych przez ZUS, co spowodowało zaniżenie jej emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie, podnosząc że zarobki wnioskodawczyni za lata 1970-1989 zostały wyliczone w oparciu o zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 wystawione przez Gminną Spółdzielnię (...) w R. z dnia 11 czerwca 2002 roku oraz z 29 września 1999 roku, a za lata 1990-1998 w oparciu o legitymację ubezpieczeniową, a zatem brak podstaw do wyliczenia wynagrodzeń w oparciu o dokumentację zastępczą.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. K. (1) urodziła się (...) (okoliczność bezsporna). W dniu 23 czerwca 2003 roku Z. K. (1) złożyła wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek – k. 1-4 akt ZUS)

Decyzją z 11 lipca 2003 roku ZUS przyznał Z. K. (1) od dnia (...) roku emeryturę. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury został wyliczony z okresu 20 najkorzystniejszych lat 1971-1991 wybranych z całego okresu ubezpieczeniowego i wyniósł 89,14%. Podstawę wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 89,14% przez kwotę bazową 1862,62zł., co dało kwotę 1660,34zł. Do ustalenia wysokości emerytury ZUS przyjął 30 lat i 4 miesiące okresów składkowych oraz 5 lat i 8 miesięcy okresów nieskładkowych. Wysokość świadczenia wyniosła 1167,62 zł.

(dowód: decyzja - k. 19 akt ZUS)

W dniu 30 lipca 2019 roku Z. K. (1) wniosła o ponowne ustalenie podstawy wymiaru emerytury. z dowolnych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczeniowego.

(dowód: wniosek – k. 55 akt ZUS)

W okresie od dnia 28 grudnia 1973r. do 17 kwietnia 1980r. Z. K. (2) był zatrudniony w Zakładach (...) w R..

(dowód: świadectwo pracy z 12 października 1987 roku – k. 4 akt ZUS)

W okresie od 3 lipca 1967 roku do 31 sierpnia 1998 roku wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o prace w pełnym wymiarze czasu pracy w Gminnej Spółdzielni (...) w R. na stanowisku:

- od 3 lipca 1967 roku referenta administracyjno-gospodarczego w dziale zaopatrzenia;

- od 1 sierpnia 1968 roku referenta ds. gastronomii, produkcji i usług

- od 1 października 1969 roku referenta w dziale obrotu rolnego

- od 30 sierpnia 1970 roku – referenta transportu i usług;

- od 1 września 1975 roku –starszego referenta ds. planowania w dziale handlu;

- od 1 sierpnia 1976 roku – samodzielnego referenta ekonomicznego planowania w dziale handlu;

- od 1 listopada 1977 roku- kierownika działu handlu, produkcji i usług;

- od 30 lipca 1990 roku kierownika restauracji (...) w R.;

- od 1 listopada 1991 roku – magazyniera artykułów spożywczych;

- od 1 października 1994 roku - samodzielnej księgowej

(dowód: świadectwo pracy z 3 grudnia 1998 roku, angaże - akta osobowe)

Zarobki wnioskodawczyni na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzenia rp-7 w spornym okresie wynosiły:

- 1971- 22 357zł.

- 1972—25 644 zł.

- 1973- - 30 635 zł.

- 1974- 31 960zł.

- 1975- 32 859 zł.

- 1976- 35 967 zł.

- 1977- 42 757 zł.

- 1978- 54 590 zł.

- 1979 – 64 110 zł.

- 1980- 71 745zł.

- 1981- 89 071 zł.

- 1982- 137 440 zł.

- 1983- 153 807 zł.

- 1984- 189 540 zł.

- 1985- 228 881 zł.

- 1986- 259 826 zł.

- 1987- 312 304 zł.

- 1988 - 658 209 zł.

- 1989- 2 213 222 zł.

(dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu rp -7 z dnia 29 września 1990 roku i z 11 czerwca 2002 roku – w aktach osobowych)

Zarobki wnioskodawczyni zgodnie z legitymacją ubezpieczeniową w latach 1990-1991 wynosiły:

- 1990 –10 759 836 zł.

- 1991 – 15 387 800 zł.

(dowód: legitymacja ubezpieczeniowa – k. 4 akt emerytalnych)

Zarobki faktyczne wnioskodawczyni w spornym okresie wynosiły w:

- 1971- 22 357zł.

- 1972—25 644 zł.

- 1973- 30 635 zł.

- 1974- 31 960zł.

- 1975- 32 859 zł.

- 1976- 37 457 zł.

- 1977- 43 287 zł.

- 1978- 54 590 zł.

- 1979 – 64 110 zł.

- 1980- 71 745zł.

- 1981- 93 865 zł.

- 1982- 150 880 zł.

- 1983- 175 173zł.

- 1984- 210 830 zł.

- 1985- 245 886 zł.

- 1986- 272 522 zł.

- 1987- 325 684 zł.

-1988 - 658 209 zł.

- 1989- 2 216 324 zł.

- 1990 – 10 991 036 zł.

- 1991 – 15 387 800 zł.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowiły w spornym okresie następujące składniki wynagrodzenia wnioskodawczyni:

- rekompensaty wypłacane pracownikom obok wynagrodzenia lub obok zasiłków z ubezpieczenia społecznego z tytułu wzrostu cen;

- płaca zasadnicza;

- dodatek wyrównawczy do płacy;

- dodatek za prowadzenie protokołów szkodowych;

- dodatek funkcyjny;

- premia;

- dodatek stażowy;

- w 1990 roku wyrównanie wynagrodzenie z tytułu indeksacji;

- w 1990 roku prowizja od obrotu;

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowiły:

- w latach 1971-1990 wypłaty z zysku w przedsiębiorstwach państwowych i innych jednostkach gospodarki uspołecznionej oraz nadwyżki bilansowej w spółdzielniach;

- do 31 grudnia 1976 roku wypłacone nagrody pieniężne;

- wypłaty z bezosobowego funduszu płac;

-w latach 1971-1990 wypłacone nagrody i premie z zysku oraz inne nagrody np. za współzawodnictwo.

(dowód: opinia biegłej księgowej– k. 99- 134 akt, 213-215dokumentacja płacowa z archiwum, zaświadczenia rp- 7 –akta osobowe, legitymacja ubezpieczeniowa – k., 4 akt)

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawczyni obliczony z 20 najkorzystniejszych lat (1971-1974, 1976- 1991) wynosi 92,08%, przy uwzględnieniu zarobków wnioskodawczyni w roku:

- 1971- 22 357zł.

- 1972—25 644 zł.

- 1973- 30 635 zł.

- 1974- 31 960zł.

- 1976- 37 457 zł.

- 1977- 43 287 zł.

- 1978- 54 590 zł.

- 1979 – 64 110 zł.

- 1980- 71 745zł.

- 1981- 93 865 zł.

- 1982- 150 880 zł.

- 1983- 175 173zł.

- 1984- 210 830 zł.

- 1985- 245 886 zł.

- 1986- 272 522 zł.

- 1987- 325 684 zł.

-1988 - 658 209 zł.

- 1989- 2 216 324 zł.

- 1990 – 10 991 036 zł.

- 1991 – 15 387 800 zł.

(dowód: pismo ZUS z 23.02.2021 roku – k. 241 akt)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. O ile podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości mogą być tylko i wyłącznie nowe dowody, a zatem takie które nie były znane organowi rentowemu w poprzednim postępowaniu, to przymiot nowości nie dotyczy ujawnionych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji. A zatem podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości nie muszą być okoliczności, na które osoba ubiegająca się o świadczenia lub organ rentowy nie mogły powołać się w poprzednim postępowaniu, lecz takie, które powinny być znane przy dołożeniu minimum staranności, ale na skutek błędu lub przeoczenia nie zostały uwzględnione w poprzednim postępowaniu, a powodujące pominięcie ustalenia istnienia jednego z warunków uprawniających do świadczeń (tak. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 2010-05-26, II UK 354/09).

Przepis art. 111 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pozwala na ponowne obliczenie wysokości emerytury lub renty , z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni domagała się przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia uzyskiwanego w okresie od dnia 1971r. do 1991 roku w Gminnej Spółdzielni (...) w R.. ZUS za sporny okres oparł się na wysokości zarobków wnioskodawczyni wynikających z zaświadczenia rp 7 oraz z legitymacji ubezpieczeniowej. Tymczasem wnioskodawczyni załączyła do wniosku listy płac Archiwum z wysokością jej faktycznych zarobków, podnosząc, że są wyższe od tych wynikających z zaświadczenia rp-7 i legitymacji ubezpieczeniowej i wniosła o ich uwzględnienie. W sprawie bezspornym było, że wnioskodawczyni w spornym okresie pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynika to zresztą ze świadectwa pracy.

Sąd w przedmiotowej sprawie celem ustalenia faktycznych zarobków wnioskodawczyni dopuścił dowód z opinii biegłej księgowej. Biegła obliczyła wynagrodzenie wnioskodawczyni wynikające z list płac i porównała je z wysokością zarobków ubezpieczonej wynikającą z zaświadczeń rp-7 oraz wpisami do legitymacji ubezpieczeniowej. Następnie biegła wskazała składniki wynagrodzenia wnioskodawczyni, od których były odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne i po ich zsumowaniu wskazała łączne faktyczne i oskładkowane zarobki. Opinia biegłej nie była kwestionowana przez strony. Sąd oparł się w całości na opinii biegłej, uznając ja za pełną, logiczną i kompletną.

Z opinii biegłej wynika, że zarobki wnioskodawczyni wynikające z list płac były niższe od tych wynikających z zaświadczenia rp- 7 w latach: 1971, 1973, 1974, 1980, a pokrywały się z zarobkami wynikającymi z druku rp-7 w latach: 1975, 1978,1979, 1988. Z uwagi na powyższe Sąd ustalił zarobki wnioskodawczyni w latach 1971, 1973 -1975, 1978-1980, 1988 w oparciu o zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia rp-7.

Również za rok 1972 Sąd przyjął zarobki wynikające z druku rp-7 z 11 czerwca 2002 roku, mimo że z listy płac wynika, że zarobki skarżącej były w 1972 roku wyższe o 254zł.. Z opinii biegłej wynika jednak, że na liście płac brak tytułu wypłaty skarżącej kwoty 254 zł. Powyższe uniemożliwia ustalenie, czy jest to składnik wynagrodzenia, od którego zostały opłacone składki na ubezpieczenia społeczne, a co za tym idzie czy wchodzi on do podstawy wysokości wymiaru świadczenia. Do podstawy wymiaru świadczenia można bowiem uwzględnić tylko te składniki wynagrodzenia, od których istniał obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne.

Za rok 1976 Sąd przyjął wynagrodzenie skarżącej wyliczone przez biegłą na podstawie list płac, które wynosi 37 457zł. i jest wyższe od wynagrodzenia wynikającego z druku rp-7 o 1490zł. Biegła wyliczając wynagrodzenie za rok 1977 wskazała precyzyjnie jego składniki (płaca zasadnicza, dodatek stażowy, premia) i zaszeregowała wszystkie wypłaty do poszczególnych składników wynagrodzenia. Każde ze wskazanych przez biegłą składników wynagrodzenia jest składnikiem, od którego są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. W 1976 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni, od którego pracodawca miał obowiązek odprowadzić składki wyniosło 37 457 zł. Tym samym Sąd przyjął, że wnioskodawczyni udowodniła, że w 1976 roku jej wynagrodzenie było wyższe o 1490zł. od tego wynikającego z druku rp-7.

W 1977 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni wynikające z list płac (43 287 zł.) było wyższe od 530zł. od wpisanego do rp-7 (42 757zł.). Biegła wyjaśniła, że rozbieżność ta była spowodowana błędem matematycznym w zsumowaniu składników z list płac. Dlatego Sąd skorygował błędnie wskazane w druku rp-7 wynagrodzenie wnioskodawczyni za rok 1977 w kwocie 42 757zł., na prawidłowe 43 287zł.

Z kolei w 1981 roku zaświadczenie rp-7 nie uwzględnia otrzymanej przez skarżącą premii i wyrównania wynagrodzenia za I kwartał 1981 rok w łącznej kwocie 4797zł., co wynika z listy płac. Ponieważ zarówno premia jak i rekompensata są składnikami, od których pracodawca miał obowiązek odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne, Sąd przyjął za rok 1981 zarobki wnioskodawczyni powiększone o te składniki, co w konsekwencji dało wynagrodzenie w łącznej wysokości 93 865 zł. Biegła nie przyjęła do wyliczenia wynagrodzenia za rok 1981 nagrody za 1980 rok w kwocie 3860zł., gdyż nagroda nie była objęta składkami na ubezpieczenie społeczne.

W 1982 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni- zgodnie z wyliczeniami biegłej – wyniosło 150 880zł. Biegła podniosła, że druk rp-7 nie uwzględnia w wysokości rocznego wynagrodzenia wyliczonego na 137 440zł. oskładkowanego wynagrodzenia w postaci rekompensaty dla pracownika w kwocie 13 440zł. Z kolei lista płac nie uwzględnia wypłaconej wnioskodawczyni oskładkowanej premii w kwocie 2385zł. zawartej w rp-7. Po skorygowaniu tych błędów Sąd przyjął, że wynagrodzenie wnioskodawczyni za rok 1982 wynosi 150 880zł. (137 440 + 13 440zł.)

W 1983 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni- zgodnie z wyliczeniami biegłej – wyniosło 175 173zł. Biegła podniosła, że druk rp-7 nie uwzględnia w wysokości rocznego wynagrodzenia wyliczonego na 153 807zł. oskładkowanego wynagrodzenia w postaci rekompensaty dla pracownika w kwocie 16 920zł. i wyrównania wynagrodzeń ( 4446zł.). Z kolei lista płac nie uwzględnia wypłaconej wnioskodawczyni oskładkowanej premii w kwocie 8986 zł. zawartej w rp-7. Po skorygowaniu tych błędów Sąd przyjął, że wynagrodzenie wnioskodawczyni za rok 1982 wynosi 175 173zł. (153 807 + 16 920zł. + 4 446zł.)

W 1984 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni- zgodnie z wyliczeniami biegłej na podstawie list płac– wyniosło 210 830zł. Biegła podniosła, że druk rp-7 nie uwzględnia w wysokości rocznego wynagrodzenia wyliczonego na 189 540zł. wynagrodzenia w postaci rekompensaty dla pracownika w kwocie 16 920zł. oraz premii i kwoty wynikającej z podsumowania list wynagrodzeń za styczeń- grudzień w kwocie 4370zł. Ponieważ zarówno premia jak i rekompensata oraz kwota wynikająca z podsumowania list wynagrodzeń są składnikami, od których pracodawca miał obowiązek odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne, Sąd przyjął za rok 1984 zarobki wnioskodawczyni powiększone o te składniki, co w konsekwencji dało wynagrodzenie w łącznej wysokości 210 830 zł.

Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni wynikające zaświadczenia rp 7 z 1985 roku (228 881zł.) jest niższe od wynikającego z list płac (245 886zł.) , gdyż nie uwzględnia składników będących podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne: rekompensaty ( 16 920zł. ) oraz dodatku stażowego za sierpień (76zł.,) oraz zawiera błąd rachunkowy popełniony przy zsumowywaniu kwot przez sporządzającego rp 7 (9 zł.). W 1985 roku wynagrodzenie wnioskodawczyni, od którego pracodawca miał obowiązek odprowadzić składki wyniosło 245 886 zł. Tym samym Sąd przyjął, że wnioskodawczyni udowodniła, że w 1985 roku jej wynagrodzenie było wyższe od tego wynikającego z druku rp-7.

Analogicznie sytuacja przedstawia się w 1986 roku i w 1987 roku. Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni wynikające zaświadczenia rp 7 z 1986 roku (259 826zł.) jest niższe od wynikającego z list płac (272 522zł.) , gdyż nie uwzględnia składników będących podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne: rekompensaty za okres styczeń- wrzesień ( 12 690zł. ) oraz zawiera błąd rachunkowy popełniony przy zsumowywaniu kwot przez sporządzającego rp 7 (6 zł.) Dlatego Sąd przyjął, że wnioskodawczyni udowodniła, że w 1986 roku jej wynagrodzenie było wyższe od tego wynikającego z druku rp-7.

Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni wynikające zaświadczenia rp 7 z 1987 roku (312 304zł.) jest niższe od wynikającego z list płac (325 684zł.) , gdyż nie uwzględnia premii za III kwartał w kwocie 13 380zł., która jest podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Tym samym Sąd przyjął, że wnioskodawczyni udowodniła, że w 1987 roku jej wynagrodzenie było wyższe o 13 380zł. od tego wynikającego z druku rp-7.

Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni wynikające zaświadczenia rp 7 z 1989 roku ( 2 213 223zł.) jest niższe od wynikającego z list płac ( 2 216 324zł.) , gdyż z powodu błędu rachunkowego popełnionego przy zsumowywaniu kwot przez sporządzającego rp 7 (3101zł.). Po wyeliminowaniu tego błędu Sąd przyjął, że wynagrodzenie wnioskodawczyni za rok 1989 wynosi 2216 324zł.

Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni za 1990 rok Sąd ustalił na podstawie list płac na kwotę 10 991 036 zł. Jest ono wyższe o 231 200 zł. od wynagrodzenia wynikającego z legitymacji ubezpieczeniowej (10 759 836 zł.), z uwagi na to, iż nie uwzględnia dodatkowo wypłaconego wynagrodzenia z tytułu indeksacji. Biegła podniosła, że w rp-7 za 1989 wykazano indeksację i jest to składnik, od którego jest obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne, a zatem wchodzi do podstawy wymiaru świadczenia.

Wynagrodzenie roczne wnioskodawczyni za rok 1991 na podstawie list płac jest zgodne z legitymacją ubezpieczeniowa i wynosi 15 387 800 zł.

Wnioskodawczyni wykazała listami płac, które zostały zweryfikowane przez biegłą, że jej zarobki będące podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w latach 1976-1977, 1981-1987, 1989 były wyższe od tych wynikających z zaświadczenia rp-7, a w 1990 roku wyższe od wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej. Należy podkreślić, że Sąd - w przeciwieństwie do organu rentowego - nie jest związany ograniczeniami dowodowymi wynikającymi z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U nr 237 poz 1412), co oznacza, że może ustalać zarobki ubezpieczonej na podstawie wszelkich dostępnych dowodów. Takimi dowodami są także listy płac, które po zweryfikowaniu przez biegłą księgową w zakresie sprawdzenia składników wynagrodzenia, stanowią pełnowartościowy materiał do czynienia ustaleń co do wysokości zarobków. Biegła w opinii jednoznacznie wskazała z jakich składników składało się wynagrodzenie wnioskodawczyni, wskazała od których składników pracodawca miał obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne ( rekompensaty wypłacane pracownikom obok wynagrodzenia lub obok zasiłków z ubezpieczenia społecznego z tytułu wzrostu cen, płaca zasadnicza, dodatek wyrównawczy do płacy, dodatek za prowadzenie protokołów szkodowych, dodatek funkcyjny, premia, dodatek stażowy, w 1990 roku wyrównanie wynagrodzenie z tytułu indeksacji, w 1990 roku prowizja od obrotu), a które składniki były z takiego obowiązku zwolnione (w latach 1971-1990 wypłaty z zysku w przedsiębiorstwach państwowych i innych jednostkach gospodarki uspołecznionej oraz nadwyżki bilansowej w spółdzielniach, do 31 grudnia 1976 roku wypłacone nagrody pieniężne, wypłaty z bezosobowego funduszu płac, w latach 1971-1990 wypłacone nagrody i premie z zysku oraz inne nagrody np. za współzawodnictwo). Biegła wyeliminowała z podstawy wymiaru te składniki, od których nie było obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. W skład podstawy wymiaru wysokości świadczenia mogą bowiem wchodzić jedynie te składniki wynagrodzenia, które są objęte obowiązkiem składkowym.

Przy uwzględnieniu faktycznych zarobków wnioskodawczyni za sporny okres, wyliczonych na podstawie opinii biegłej, najkorzystniejszymi dla wnioskodawczyni do wyliczenia podstawy wymiaru emerytury są zarobki z 20 lat przyjęte z całego okresu ubezpieczeniowego (1971-1974,1976-1991). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony z w/w lat wynosi 92,08%.

Biorąc pod uwagę, że tak ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury jest wyższy od poprzednio ustalonego przez organ rentowy ( 89,14%), żądanie wnioskodawcy przeliczenia emerytury na podstawie art. 111 ustęp 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS należało uznać w części za zasadne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.