Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2020 roku Przedsiębiorstwo Usług (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. wniosła pozew o wydanie przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i orzeczenie nim, że pozwana jest zobowiązana zapłacić powódce kwotę 321.872,64 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 2 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty. Powódka wniosła ponadto o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że strony łączyła umowa o podwykonawstwo na budowie Centrum Handlowego (...) w G.. Strony ustaliły, że tytułem zabezpieczenia należytego wykonania przedmiotu umowy pozwana będzie dokonywać w drodze potrąceń zatrzymania części należności z faktur wystawionych przez powódkę, w wysokości 10% wynagrodzenia netto powódki obejmującego także wynagrodzenie za roboty dodatkowe. Z kolei zwrot połowy kwot zatrzymanych przez pozwaną z wynagrodzenia należnego powódce w wysokości 5% wartości netto robót powódki powinien nastąpić miesiąc po odbiorze końcowym przez Inwestora inwestycji lecz nie później niż do końca 2013 roku, natomiast zwrot pozostałej części w wysokości 5% wartości netto robót wykonanych przez powódkę, po upływie 5-letniego okresu gwarancji określonego w umowie liczonego od daty odbioru obiektu przez Inwestora. Powódka wystawiła pozwanej łącznie 14 faktur za roboty budowlane, które określały kwoty potrąceń z tytułu kaucji gwarancyjnej i należytego wykonania umowy oraz kwotę do zapłaty. Nadto, powódka wystawiła pozwanej fakturę za wykonanie robót zleconych przez pozwaną dodatkowymi trzema odrębnymi zleceniami, które to roboty podlegały rozliczeniu – według treści zleceń – zgodnie z warunkami płatności określonymi w umowie. Pozwana uregulowała jedynie pierwszą część kaucji gwarancyjnych zatrzymanych przy zapłacie wynagrodzenia umownego powódki.

(pozew – k. 12-16)

Sąd Okręgowy w Łodzi, X Wydział Gospodarczy, w dniu 13 maja 2020 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. (nakaz zapłaty – k. 86)

Pozwana pismem z dnia 4 czerwca 2020 roku złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Strona pozwana podniosła nadto zarzut potrącenia wierzytelności dochodzonej przez powódkę z wierzytelnością przysługującą pozwanej względem powódki z tytułu noty obciążeniowej nr (...) z dnia 22 stycznia 2018 roku do kwoty 321.872,64 złotych.

W uzasadnieniu pisma strona pozwana wskazała, że z 15 faktur wystawionych przez powódkę pozwana potrąciła kwoty na poczet kaucji gwarancyjnej, jednakże zatrzymana kwota stała się kwotą gwarancji, której status prawny jest całkowicie inny od wynagrodzenia za roboty budowlane objęte łączącą strony umową. Nadto, pozwana wskazała, że posiada liczne wierzytelności w stosunku do powódki, które nadają się do potrącenia z wierzytelnością powódki dochodzoną w niniejszym postępowaniu. Pozwana podniosła, że choć wierzytelność pozwanej względem powódki potrącona oświadczeniem pozwanej z dnia 21 maja 2020 roku nie jest wierzytelnością z tego samego stosunku prawnego (nie wynika z przedmiotowej umowy ani nie jest niesporna), to jednak jest to wierzytelność uprawdopodobniona niepochodzącym od pozwanej dokumentem w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Okręgowy w Krakowie IX Wydział Gospodarczy z dnia 20 kwietnia 2018 roku w sprawie o sygnaturze akt IX GNc 467/18, a w związku z tym wierzytelność nadaje się ze wszech miar do potrącenia w trybie art. 499 k.c.

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 92-93)

Ustosunkowując się do sprzeciwu pozwanej, powódka w piśmie z dnia 23 lipca 2020 roku podniosła, że zarzut potrącenia podniesiony przez pozwaną w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie spełnia wymogów określonych w art. 203 ¹ § 1 k.p.c. z uwagi na brak podstaw procesowych zarzutu potrącenia oraz warunków skuteczności tego zarzutu.

(pismo powódki – k. 111-113)

Pozwana w dniu 4 listopada 2020 roku na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. wniosła o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie zawisłej przed tutejszym Sądem i toczącej się pod sygnaturą akt X GC 663/18.

(wniosek pozwanej – k. 131-132, k.137)

Na rozprawie w dniu 5 listopada 2020 roku powódka popierała powództwo wnosząc o nieuwzględnienie wniosku pozwanej o zawieszenie postępowania w sprawie, z kolei pozwana na rozprawie się nie stawiła.

(e-protokół z rozprawy z dnia 5 listopada 2020 roku, czas nagrania: 00:03:13)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jest przedsiębiorcą wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...) i zajmuje się wykonywaniem konstrukcji i pokryć dachowych.

(odpis aktualny z KRS – k. 20-23)

Pozwana jest przedsiębiorcą wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...) i zajmuje się realizacją projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

(odpis aktualny z KRS – k. 96-99)

W dniu 12 marca 2012 roku powódka, jako podwykonawca, zawarła z pozwaną, jako wykonawcą, umowę o podwykonawstwo (dalej jako: umowa) na budowie Centrum Handlowego (...) w G.. Pozwana zawarła z kolei umowę o roboty budowlane i montażowe z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (wykonawcą stanu surowego zamkniętego). Na podstawie art. I pkt I.1. przedmiotowej umowy, powódka zobowiązała się do wykonania robót określonych w załączniku 1 do umowy, zgodnie z projektem budowlanym, wykonawczym oraz harmonogramem. Zgodnie z art. I pkt I.3. oraz art. II pkt II.1., za wykonanie robót pozwana zobowiązała się do zapłaty powódce wynagrodzenia w wysokości 5 385 000,00 złotych netto. Stosownie do brzmienia art. III pkt III.1., wynagrodzenie miało być płatne w częściach w oparciu o realną wartość robót wykonanych przez powódkę w danym okresie rozliczeniowym. Podstawą zapłaty miała być częściowa faktura VAT wystawiona przez powódkę. Zgodnie z treścią art. III pkt III.7., po przeprowadzeniu ostatecznego odbioru robót oraz po całkowitym rozliczeniu wykonanych przez powódkę prac, pozwana przekaże powódce Protokół Rozliczenia Końcowego (D.). Powódka udzieliła gwarancji na wykonane roboty na okres 5 lat od dnia odbioru obiektu przez inwestora oraz 10 lat na materiały (art. VIII pkt VIII.1. umowy). Na podstawie art. IX pkt IX.1., powódka zobowiązała się do przekazania pozwanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 10% wynagrodzenia netto, tytułem zabezpieczenia należytego wykonania przedmiotu umowy. Kaucja gwarancyjna miała być przekazywana pozwanej w drodze dokonywanych przez nią potrąceń, a z kolei potrącenia będą dokonywane z wierzytelności powódki z tytułu wynagrodzenia oraz wynagrodzenia za roboty dodatkowe, wskazanych na wystawionych przez nią fakturach VAT, proporcjonalnie do kwoty objętej fakturą. Zgodnie z art. IX pkt IX.2., zwrot połowy zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% wartości robót netto nastąpi miesiąc po odbiorze końcowym inwestycji przez Inwestora lecz nie później niż (...). Zwrot pozostałej części zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% nastąpi po upływie 5 lat okresu gwarancji. Zwrot kaucji gwarancyjnej nastąpić miał na pisemny wniosek powódki, po dostarczeniu pozwanej podpisanego protokołu rozliczenia końcowego (D.). Ostateczny odbiór robót miał być dokonany protokolarnie przez inwestora przy obecności pozwanej, zgodnie z postanowieniami art. X pkt X.2.

Do przedmiotowej umowy strony sporządziły cztery aneksy, które zmieniały zakres robót, a tym samym – zwiększały wynagrodzenie powódki, które stosownie do treści aneksu nr (...) z dnia 1 sierpnia 2013 roku opiewało na kwotę 6 170 655,44 złotych netto.

(umowa o podwykonawstwo – k. 26-38, załącznik nr 1 – k. 39, aneksy – k. 40-43)

Pozwana trzykrotnie zleciła powódce wykonanie, dostawę i montaż obróbek blacharskich oraz naprawę uszkodzonych płat warstwowych w ramach budowy Centrum Handlowego (...) w G..

(zlecenia powódki – k. 44-45)

W dniu 9 grudnia 2013 roku został sporządzony końcowy protokół wykonania robót w Centrum Handlowym (...) w G., z którego wynika, że wartość robót wyniosła 7 853 550,00 złotych. Dokument ten został podpisany przez powódkę i pozwaną.

(końcowy protokół wykonania robót – k. 46)

Strona powodowa wystawiła pozwanej łącznie 14 faktur VAT za roboty budowlane wykonane na podstawie łączącej strony umowy wraz z jej aneksami, które zawierały kwotę stanowiącą potrącenie kaucji gwarancyjnej (5% wartości netto) oraz potrącenie dobrego wykonania umowy (5% wartości netto):

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 października 2012 roku na kwotę 990 564,60 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 43 830,29 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 43 830,29 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2012 roku na kwotę 654 731,04 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 28 970,40 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 28 970,40 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 grudnia 2012 roku na kwotę 1 188 222,40 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 52 576,21 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 52 576,21 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 stycznia 2013 roku na kwotę 1 254 901,16 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 55 526,60 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 55 526,60 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 28 lutego 2013 roku na kwotę 821 638,95 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 36 355,71 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 36 355,71 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 marca 2013 roku na kwotę 589 478,99 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 26 083,14 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 26 083,14 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 kwietnia 2013 roku na kwotę 353 079,21 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 15 622,97 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 15 622,97 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 7 czerwca2013 roku na kwotę 317 243,07 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 14 037,30 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 14 037,30 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 29 czerwca 2013 roku na kwotę 161 267,99 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 7 135,75 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 7 135,75 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2013 roku na kwotę 68 837,08 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 3 045,89 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 3 045,89 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 sierpnia 2013 roku na kwotę 186 797,59 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 8 265,38 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 8 265,38 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 31 października 2013 roku na kwotę 315 175,01 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 13 945,80 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 13 945,80 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2013 roku na kwotę 112 442,67 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 4 975,34 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 4 975,34 złotych);

- faktura VAT nr (...) z dnia 19 grudnia 2013 na kwotę 200 670,26 złotych (potrącenie kaucji gwarancyjnej w kwocie 8 879,22 złotych, potrącenie dobrego wykonania w kwocie 8 879,22 złotych).

Termin płatności każdej z faktur wynosił 30 dni od daty wystawienia każdej faktury VAT.

(faktury VAT – k. 47-60)

W dniu 15 lipca 2014 roku został sporządzony protokół odbioru wykonanych robót nr 1 dotyczący trzech robót zleconych pozwanej przez powódkę. Wartość wykonanych robót wyniosła 52 452,95 złotych netto. Dokument został podpisany przez powódkę i pozwaną.

(protokół odbioru wykonanych robót – k. 61)

Powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...) z dnia 13 sierpnia 2014 roku na kwotę 64 517,13 złotych brutto. Jako termin płatności została wskazana data 12 września 2014 roku.

(faktura VAT – k. 62)

Pismem z dnia 24 lutego 2014 roku powódka zwróciła się do pozwanej z prośbą o zwrot kaucji gwarancyjnej zatrzymanej z wystawionych 14 faktur VAT, ze wskazaniem, iż łączna kwota kaucji wynosi 319 250,00 złotych, a termin płatności przypada na dzień 31 grudnia 2013 roku. (pismo powódki – k. 63)

Pozwana dokonała zwrotu 5% tytułem kaucji gwarancyjnej na rzecz powódki w kwocie 319 250,00 złotych oraz 2 622,65 złotych. (potwierdzenie wykonania przelewów – k. 64-65)

Pozwana w dniu 22 stycznia 2018 roku wystawiła powódce notę obciążeniową nr (...) w związku z obciążeniem z tytułu niedotrzymania terminu zakończenia prac na budowie (...) K. zgodnie z umową o podwykonawstwo (...) K./01/06/2016 z dnia 21 czerwca 2016 roku.

(nota obciążeniowa – k. 100, potwierdzenie odbioru – k. 101)

Pismem z dnia 5 grudnia 2018 roku powódka ponownie zwróciła się do pozwanej z prośbą o zwrot zatrzymanej kaucji gwarancyjnej z 14 faktur VAT oraz faktury VAT nr (...) z dnia 13 sierpnia 2014 roku. Łączna kwota kaucji gwarancyjnej wyniosła 321 872,64 złotych, a termin płatności z kolei przypadał na dzień 31 grudnia 2018 roku.

(pismo powódki z potwierdzeniem nadania – k. 66-67)

W dniu 15 stycznia oraz 1 lutego 2019 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty należności w kwocie 321 872,64 złotych.

(wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 68-70)

Pozwana pismem z dnia 21 maja 2020 roku złożyła oświadczenie o potrąceniu części wierzytelności jej przysługującej względem powódki z tytułu noty obciążeniowej nr (...) z dnia 22 stycznia 2018 roku do kwoty 321 872,64 złotych z wierzytelnością przysługującą powódce względem pozwanej w łącznej kwocie 321 872,64 złotych.

(oświadczenie o potrąceniu wierzytelności – k. 103)

Powyższy stan faktyczny był, co do zasady pomiędzy stronami niesporny. Ponadto sąd poczynił ustalenia faktyczne w sprawie w oparciu o przedłożone do akt sprawy przez strony dokumenty, których treść, wiarygodność ani moc dowodowa nie była przez strony kwestionowana.

Sąd pominął dowód z dokumentu w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, wydanego przez Sąd Okręgowy w Krakowie, IX Wydział Gospodarczy, z uwagi na podniesioną w piśmie powódki z dnia 23 lipca 2020 roku okoliczność wniesienia sprzeciwu przez stronę pozwaną ( powódkę w niniejszym postepowaniu, której pozwany nie zaprzeczył. Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu zgodnie z treścią przepisu art. 505 par 1 Kpc nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym utracił moc.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w związku, z czym zostało uwzględnione w całości.

Strony łączyła umowa o podwykonawstwo, zgodnie z którą powódka zobowiązała się do wykonania robót szczegółowo opisanych w załączniku nr 1 do umowy, zgodnie z projektem budowlanym, wykonawczym oraz harmonogramem. W tym miejscu wskazać należy, iż nie każda umowa zawierana z „podwykonawcą” staje się „automatycznie” umową o roboty budowlane (umową rezultatu). W zależności od tego, jak strony ułożą między sobą treść stosunku prawnego, umowa z „podwykonawcą” może być kwalifikowana jako umowa o dzieło (rezultatu) lub o świadczenie usług (zlecenia) (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2017 roku, sygn. akt I UK 123/16, LEX nr 2269195). Jeżeli w umowie o podwykonawstwo (art. 647 ¹ k.c.) strony, po określeniu wszystkich istotnych cech dzieła, dokonały dalszej indywidualizacji jego przedmiotu w formie rozwiniętego opisu rezultatu pod względem technicznym, zawartego w dokumentacji projektowej stanowiącej załącznik do umowy, wówczas umowa musi być kwalifikowana jako umowa o dzieło (627 k.c.) (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 19 października 2017 roku, sygn. akt III UK 226/16, LEX nr 2376909).

Zgodnie z powyższym, stosownie do treści art. 627 k.c., przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Stosownie do postanowień łączących strony umowy, powódka zobowiązała się do przekazania pozwanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 10% wynagrodzenia netto tytułem zabezpieczenia należytego wykonania przedmiotu umowy. Jednocześnie w umowie wskazano, że zwrot połowy zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% wartości robót netto nastąpi miesiąc po odbiorze końcowym inwestycji przez inwestora lecz nie później niż 12/2013 roku. Z kolei zwrot pozostałej części zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% miał nastąpić po upływie 5 lat okresu gwarancji. Zwrot kaucji gwarancyjnej miał nastąpić na pisemny wniosek powódki, po dostarczeniu pozwanej podpisanego Protokołu Rozliczenia Końcowego (D.).

Końcowy protokół wykonania robót został sporządzony w dniu 9 grudnia 2013 roku. Zwrot połowy zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% wartości robót netto miał nastąpić najpóźniej do grudnia 2013 roku. Powódka wystąpiła do pozwanej o zwrot tej części kaucji gwarancyjnej w kwocie 319 250,00 złotych w lutym 2014 rok wskazując, iż termin płatności przypadał na dzień 31 grudnia 2013 roku. Pozwana zapłaciła powódce wnioskowaną kwotę. Po upływie 5 lat obowiązywania gwarancji powódka skierowała do pozwanej pismo z prośbą o zwrot pozostałej części kaucji gwarancyjnej, wskazując, że termin płatności przypadał na dzień 31 grudnia 2018 roku.

W ocenie Sądu okoliczność, iż pozwana zobowiązana była do zwrotu kaucji gwarancyjnej w wysokości 5% wartości robót netto po upływie 5 lat obowiązywania gwarancji na pisemny wniosek powódki jest niesporna i wynika wprost z brzmienia postanowień łączących strony umowy. Wskazać bowiem należy, iż zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 czerwca 2019 roku, zabezpieczenie roszczeń gwarancyjnych może jednak nastąpić poprzez zatrzymanie części wynagrodzenia należnego wykonawcy. W sytuacji takiej strony umowy nie ustanawiają obowiązku zapłacenia kaucji gwarancyjnej, ale postanawiają, że określona część wynagrodzenia zostanie zatrzymana przez zleceniodawcę robót do określonego momentu związanego z realizacją zadań, których prawidłowość wykonania została w ten sposób zabezpieczona. Zatrzymywana kwota nie traci wówczas swojego charakteru wynagrodzenia, zostaje jedynie przesunięty wolą stron termin jej wymagalności. Nie dochodzi do wydania tej kwoty, ale do odroczenia terminu jej zapłaty. Umowa taka pozbawiona jest zatem cechy realności (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2019 roku, sygn. akt VII AGa 1180/80, Legalis nr 2249465). W związku z powyższym, zatrzymana kwota tytułem zabezpieczenia w postaci kaucji gwarancyjnej, w dalszym ciągu stanowi należne powódce od pozwanej wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu umowy.

Odnosząc się z kolei do podniesionego przez pozwaną zarzutu potrącenia należało uznać go za niezasadny. Pozwana podniosła zarzut potrącenia w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty, a więc przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy, w piśmie procesowym (art. 203 ¹ § 2 i 3 k.p.c.). Jednakże, stosownie do treści przepisu art. 203 ¹ § 1 k.p.c., podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda, chyba że wierzytelność pozwanego jest niesporna lub uprawdopodobniona dokumentem niepochodzącym wyłącznie od pozwanego. Przepis wymaga, aby wynikała ona „z tego samego”, a nie „z takiego samego” stosunku prawnego, chyba że jest ona niesporna lub uprawdopodobniona dokumentem niepochodzącym wyłącznie od pozwanego. Za wierzytelność „niesporną” należy uznać taką wierzytelność, którą powód uznaje. Jeżeli istnieje spór co do wierzytelności, przykładowo spór sądowy, to nie możemy uznać tej wierzytelności za wierzytelność „niesporną”. Jednocześnie należy podnieść, że za wierzytelność niesporną należało będzie uznać taką, która została prawomocnie orzeczona i co do której nie zostało jeszcze zainicjowane postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania czy też skargi kasacyjnej (Ł. Błaszczak [w:] E. Marszałkowska-Krześ (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz., wyd. 28, 2020). Wskazać w tym miejscu należy, iż pozwana, w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty, sama przyznaje, że jej wierzytelność względem powódki potrącona oświadczeniem z dnia 21 maja 2020 roku nie jest wierzytelnością z tego samego stosunku prawnego. Pozwana złożyła powódce oświadczenie o dokonaniu potrącenia części wierzytelności względem powódki z tytułu noty obciążeniowej nr (...) z dnia 22 stycznia 2018 roku, która to wprost wskazuje, iż dotyczy kar umownych z tytułu niedotrzymania terminu zakończenia prac na budowie, która nie jest w żaden sposób związana z niniejszym postępowaniem.

Kolejną przesłanką umożliwiającą podniesienie przez pozwanego zarzutu potrącenia obejmującego wierzytelność wynikającą z innego stosunku prawnego niż ten, o który sprawa się toczy, jest uprawdopodobnienie wierzytelności dokumentem niepochodzącym wyłącznie od pozwanego. Częściowo przesłanka ta może pokrywać się z przesłanką niesporności wierzytelności, np. gdy początkowo doszło do uznania przez powoda niewłaściwego uznania długu, z którego następnie powód się wycofał. Dokumentami tego rodzaju mogą być również protokoły odbioru robót czy towaru, wpisy do dziennika budowy, a nawet korespondencja osób trzecich z powodem bądź pozwanym. Komentowany przepis nie wymaga przy tym, żeby uprawdopodobnienie obejmowało także szczegółowo wysokość wierzytelności objętej zarzutem potrącenia. Wystarczające jest uprawdopodobnienie, że powód jest winien pozwanemu pewną kwotę pieniędzy z określonego stosunku prawnego (M. Manowska [w:] M. Manowska (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I., LEX/el. 2020). Pozwana celem uprawdopodobnienia wierzytelności przedłożyła dokument w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego przez Sąd Okręgowy w Krakowie, IX Wydział Gospodarczy, z dnia 20 kwietnia 2018 roku, sygn. akt IX GNc 467/18, który w ocenie Sądu należało pominąć z uwagi na podniesioną w piśmie powódki z dnia 23 lipca 2020 roku okoliczność wniesienia sprzeciwu przez stronę pozwaną (powódkę w niniejszym postepowaniu) której pozwany nie zaprzeczył. Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu zgodnie z treścią przepisu art. 505 par 1 Kpc nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym utracił moc. Wobec powyższego dokument ten w chwili obecnej nie uprawdopodabnia istnienia przedstawionej do potrącenia przez pozwanego wierzytelności.

Pozwana podnosząc zarzut potrącenia powołuje się na przepis art. 499 k.c. Wskazać jednakże należy, iż zgodnie z poglądem prezentowanym w literaturze, jeżeli pozwany ma wobec powoda wierzytelność nadającą się do potrącenia w świetle art. 498 § 1 k.c., ale niespełniającą warunków określonych w art. 203 ¹ k.p.c., będzie musiał wytoczyć odrębne powództwo o zasądzenie należności wynikającej z tej wierzytelności (A. Góra-Błaszczykowska (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom I A. Komentarz. Art. 1-424 ¹², Warszawa 2020.).

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd uznał, iż wierzytelność pozwanej nie pochodzi z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność powódki dochodzona w niniejszym postępowaniu. Nadto, Sąd przyjął także, że wierzytelność pozwanej nie jest niesporna oraz pozwana nie uprawdopodobniła jej w sposób wystarczający dokumentem niepochodzącym wyłączenie od pozwanej.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c., z racji tego, że w ocenie Sądu rozstrzygnięcie niniejszej sprawy nie zależy od wyniku postępowania toczącego się pod sygnaturą akt X GC 663/18. Sąd podziela przy tym stanowisko zaprezentowane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 lutego 2019 roku, zgodnie z którym brak jest podstaw do zawieszenia postępowania jeżeli sąd orzekający jest w stanie samodzielnie dokonać ustaleń faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia, bez konieczności wywodzenia ich z innego postępowania cywilnego (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2019 roku, sygn. akt VII AGa 1058/18, Legalis nr 2124484).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądzając odsetki ustawowe za opóźnienie liczonymi od dnia 2 stycznia 2019 roku, czyli od dnia następującego po dniu, w którym roszczenie powódki o zwrot drugiej części kaucji gwarancyjnej stało się wymagalne w związku z terminem płatności przypadającym na dzień 31 grudnia 2018 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Sąd uwzględnił powództwo, zatem stroną przegrywającą jest pozwana i dlatego została zobowiązana do zwrotu kosztów powódce. Na zasądzoną powódce od pozwanej kwotę 26.911,00 złotych składa się opłata od pozwu w kwocie 16.094,00 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz opłata za wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 10.800,00 złotych (ustalona w oparciu o § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz.U.2015.1800 ze zm.).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej.