Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

Powód (...) w K. wniósł przeciwko A. J. powództwo o zapłatę kwoty 44,98 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 sierpnia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego, w tym kosztów w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, jak również kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu klauzulowym.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że jest profesjonalnym podmiotem działającym na rynku windykacji wierzytelności masowych, zarejestrowanym w (...) Umową cesji z dnia 17 października 2014r. powód nabył wierzytelność w stosunku do pozwanego od (...) S.A. w W. z tytułu świadczonych przez tę spółkę na rzecz pozwanego usług telekomunikacyjnych. Pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla konta klienta o numerze (...), która stanowiła podstawę wystawienia dokumentów księgowych stanowiących podstawę niniejszego powództwa – numer faktury (...) na kwotę 35,05 zł, wymagalnej z dniem 21 października 2013r. Całkowite zadłużenie pozwanego wynosi 44,98 zł, w tym kwota 35,05 zł należności głównej i kwota 9,93 zł należności odsetkowej wynikającej z odsetek ustawowych naliczonych od następnego dnia wymagalności poszczególnych dokumentów księgowych oraz ich wartości do dnia sporządzenia pozwu, tj. 29 sierpnia 2016r. Obok tej kwoty powód dochodzi zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Pismem z dnia 12 lutego 2015r. powód wezwał pozwanego do zapłaty, lecz bezskutecznie.

Pozwany A. J. w odpowiedzi na pozew uznał roszczenie za bezzasadne.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że był wieloletnim abonentem sieci (...). W ostatnim kwartale 2013r. kończyła się pozwanemu umowa i wtedy otrzymał ofertę z (...)przedłużenia umowy z telefonem za symboliczną złotówkę, na którą przystał. Otrzymał aparat z umową, jednakże został wprowadzony w błąd, ponieważ przyznano pozwanemu drugi numer telefonu, o co nie wnosił. Na drugi dzień odesłał telefon wraz z umową nie zaakceptowaną przez pozwanego. Po otrzymaniu zbiorczej faktury na dwa numery, pozwany skorygował do wartości tylko za aktualne usługi, pomniejszając o nienależną kwotę nowego numeru. W rozmowie telefonicznie z (...)ustalił, że miała być dokonana korekta, której nie dokonano. Z nowego telefonu pozwany nie korzystał i nie aktywował go. Zarzucił powodowi, że wraz z pozwem nie nadesłał umowy nie zaakceptowanej przez pozwanego, faktury zbiorczej, nie wyszczególnił jakiego numeru telefonu dotyczy faktura na 35,05 zł. Podał, że wszystkie bieżące rachunki spłacał terminowo.

Na rozprawie w dniu 21 października 2016r. pozwany wyjaśnił, że otrzymał zbiorczą fakturę na stary numer i była tam pozycja na kwotę 35,05 zł jako abonament za nowy numer telefonu na przyszły miesiąc. Ze zbiorczej faktury pozwany wszystko zapłacił poza tą pozycją na 35,05 zł. Wysłał do powoda pismo z wyjaśnieniem, dlaczego kwoty tej nie zapłacił, ale odpowiedzi nie uzyskał. Kopii pisma już nie posiada, gdyż wyrzucił robiąc porządki, bowiem nie spodziewał się, że po trzech latach będzie jeszcze potrzebne. Po roku (...)wezwało powoda do zapłaty kwoty 35,05 zł nie wyszczególniając za co jest ta kwota. Podniósł, że nie otrzymał pisma informującego o przelewie wierzytelności z (...)na powoda, jak też nie otrzymał wezwania przedsądowego do zapłaty.

Na kolejnej rozprawie w dniu 16 listopada 2016r. pozwany oświadczył, że z barku nadesłania faktury tylko mniema, że kwota dochodzona pozwem jest za telefon, który pozwany zwrócił.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2014r. (...) Spółka Akcyjna w W. zawarła z (...) w K. umowę ramową przelewu wierzytelności, na podstawie której ustalono zasady, w oparciu o które miało nastąpić przeniesienie wierzytelności pieniężnych – wynikających z niezapłaconych należności głównych (faktur i not obciążeniowych), w tym opłaty z tytułu niedotrzymania przez dłużników warunków umów oraz odsetki z tytułu świadczenia przez Spółkę usług telekomunikacyjnych lub innych usług, a nadto nabytych przez Spółkę wierzytelności innych podmiotów celem ich dalszej windykacji - przez Spółkę na Fundusz.

W dniu 17 października 2014r. pomiędzy powyższymi podmiotami zawarte zostało porozumienie obejmujące przelew wierzytelności.

Przedmiotem cesji była również wierzytelność wobec A. J. w kwocie 35,05 zł wynikająca z dokumentu numer (...), wymagalna z dniem 21 października 2013r.

( dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności z 17.10.2014r. – k. 7 – 9,

porozumienie nr 1 z 17.10.2014r. – k. 10,

odpisy z KRS-u – k. 11-12, 13 odwrót-15,

pełnomocnictwo – k. 13,

wyciąg z listy dłużników – k. 18 odwrót )

W dniu 12 lutego 2015r. pełnomocnik powoda sporządził pismo do pozwanego wzywające do zapłaty kwoty 40,88 zł, w tym 35,05 zł należności głównej i 5,83 zł odsetek, w terminie do dnia 22 lutego 2015r. Wskazał, że należność wynika z niezapłaconych faktur, a została nabyta w drodze umowy przelewu od (...) S.A.

( dowód: pismo powoda do pozwanego z 12.02.2015r. - k. 5 odwrót - 6 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne w całości.

Swoje roszczenie wobec pozwanego A. J. powód wywodzi z umowy przelewu wierzytelności z dnia 17 października 2014r., na podstawie której nabył od (...) S.A. wierzytelności pieniężne. Obowiązkiem powoda było wykazanie, co jest źródłem jego roszczenia, a uprzednio (...) S.A., aby pozwany wiedział, z jakiej umowy i w oparciu o jakie okoliczności prawne, i faktyczne, dochodzone są wobec niego roszczenia. Również Sąd taką wiedzą dostarczoną przez powoda powinien dysponować, aby dokonać prawidłowej oceny żądania pozwu.

Powód nie przedstawił Sądowi i pozwanemu dokumentu nr (...) stanowiącego źródło roszczenia powoda. Nie wskazał również, czego dotyczy ta kwota, jakiej usługi bądź kary, nie nadesłał umowy zawartej przez pozwanego ze Spółką (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych, która miałaby stanowić podstawę do wystawienia powyższej faktury. Powód powinien był wykazać w pierwszej kolejności istnienie zobowiązania pomiędzy pozwanym a Spółką, bowiem sama cesja wierzytelności jest czynnością wtórną i zależną od istnienia ważnego zobowiązania pozwanego, którego istnieniu pozwany zaprzeczył.

W myśl art. 509 § 2 kpc w przypadku zawarcia umowy przelewu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenie o zaległe odsetki. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę (cesjonariusza) ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi), który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki łączył go z dłużnikiem. Wierzytelność, jak i prawo do jej dochodzenia przechodzi na nabywcę w takim kształcie, w jakim przysługiwała cedentowi w chwili zawarcia umowy przelewu.

Warunkiem jednak otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Pozew w niniejszej sprawie nie zawierał ani nie wskazywał żadnego dowodu na istnienie zobowiązań pozwanego wobec Spółki (...).

W polskim systemie prawnym obowiązuje zasada, iż między stronami stosunku cywilnoprawnego obowiązek (ciężar dowodu) udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). Zasada kontradyktoryjności i dyspozycyjności zobowiązuje strony do wskazania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 kpc). Stosownie do zasady wyrażonej w art. 3 kpc, a rozwiniętej m.in. w art. 232 zd. 1 kpc, strony są obowiązane przedstawiać dowody, a rozkład ciężaru dowodu wynikający także z art. 6 kc powoduje to, że strona, która chce dochodzić roszczeń wymagających dowodzenia środkami dowodowymi, z których może skorzystać, powinna liczyć się z koniecznością przedstawienia takich dowodów, gdyż w przeciwnym razie jej powództwo może być oddalone. Zatem ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (tak: Stanisław Dmowski, Stanisław Rudnicki „Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga pierwsza, część ogólna”, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis).

Powód nie powołał się na treść ani nie przedłożył - umowy pomiędzy zbywcą ( Spółką (...)) a pozwanym, nie przedłożył również jakichkolwiek innych dokumentów – w tym faktury nr (...), z których można byłoby odtworzyć treść pierwotnego stosunku - ograniczając swoje twierdzenia faktyczne i załączając dowody odnoszące się w zasadzie do stwierdzenia samego faktu cesji wierzytelności. Nie wiadomo, za jakie usługi i za jaki okres Spółka wystawiła fakturę na kwotę 35,05 zł. Podstawą wystawienia faktury powinna być umową, lecz żadnego z wymienionych dokumentów nie ma w aktach sprawy.

Sąd doręczył pełnomocnikowi powoda odpis odpowiedzi pozwanego na pozew, jak i kopię protokołu rozprawy z dnia 21 październik 2016r., wraz z zobowiązaniem do ustosunkowania się do treści twierdzeń pozwanego, pod rygorem przyjęcia, że twierdzeń tych nie kwestionuje. Powód jedynie wskazał w piśmie procesowym z dnia 04.11.2016r., że podtrzymuje swoje stanowisko, a wnioski pozwanego nie są poparte dowodami.

Podkreślić należy, że w niniejszym procesie to powoda obciążał ciężar dowodu wykazania z jakiego tytułu wystawiona została faktura na kwotę 35,05 zł i na jakiej podstawie. Pozwany słusznie wskazał, że może jedynie domniemywać podstawy jej wystawienia, lecz miał wątpliwości, czy stanowi ona abonament za nowy numer telefonu, z którego nie skorzystał. Pozwany nie ma obowiązku wskazywać dowodów na okoliczności negatywne, to powód powinien określić rodzaj usługi i źródłowy dokument stanowiący podstawę naliczenia opłaty. Ciężaru dowodzenia w tym zakresie powód nie może przerzucić na Sąd i podmioty trzecie, do czego miałby zmierzać wniosek powoda zawarty w uzasadnieniu pozwu (na karcie 4 odwrót), w którym powód wniósł o zobowiązanie wierzyciela pierwotnego do nadesłania dokumentów, lecz uprzednio powinien był określić, jakie konkretne dokumenty stanowią źródło roszczenia powoda i wykazać, dlaczego nie może ich sam powód uzyskać. Taką inicjatywę dowodową powód powinien podjąć w szczególności po doręczeniu odpisu odpowiedzi na pozew. Z uzasadnienia pozwu wynika nadto, że dochodzona kwota stanowi wynagrodzenie oraz kary umowne, czego pozwany nie stwierdził. Pozwany wyjaśniał o abonamencie. Wobec rozbieżności co do tytułu prawnego faktury, tym bardziej powód powinien wyjaśnić tą kwestię. Powód zaniechał nie tylko przedłożenia stosownych dokumentów, ale też opisu materialnoprawnego roszczenia. Podkreślić też trzeba, że pozwany nie kwestionował wiarygodności żadnych dokumentów, skoro ich treści nie znał.

Składając wniosek o zobowiązanie pierwotnego wierzyciela do nadesłania wszystkich umów zawieranych z pozwanym, regulaminów promocji, regulaminów świadczenia usług, nadal nie sprecyzował, która z umów stanowiła podstawę obciążenia pozwanego kwotą 35,05 zł i który regulamin.

Z twierdzeń pozwanego można jedynie wnioskować, że odstąpił od kolejnej umowy obejmującej nowy numer telefonu, lecz Sąd nie posiada wiedzy, czy kwota 35,05 zł dotyczy właśnie tej nowej umowy, czy kary umownej, czy też wynagrodzenia za usługę, czy też jednego i drugiego.

Pozwany przy tak zgłoszonym roszczeniu nie jest w stanie ustalić, czy spełnił świadczenie na rzecz pierwotnego wierzyciela. Nie wiadomo również, czy naliczenia dokonane zostały zgodnie z umową, o ile ona istniała, łączącą zbywcę z pozwanym. Tym samym, kwota jest nieweryfikowalna przez Sąd orzekający, jak i pozwanego.

Opis stanu faktycznego przedstawiony w pozwie przez zawodowego pełnomocnika, wskazuje materialnoprawną podstawę w sposób nie nadający się do odtworzenia jej treści. Znany jest jedynie numer faktury i data wymagalności kwoty. Należy więc uznać, iż pozew nie opiera się na materialnoprawnej podstawie rozumianej jako konkretna norma prawna wynikająca z określonego stosunku obligacyjnego, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika określonego zobowiązania pieniężnego.

Mając powyższe na uwadze, roszczenie powoda jako bezzasadne i nie udowodnione podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w sentencji wyroku.

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

(...)