Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

.

Dnia 5 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Balion - Hajduk

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2021r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w B.

przeciwko M. O. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 24 czerwca 2019r. sygn. I C 235/19

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt III Ca 614/20

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 24 czerwca 2019 roku Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił powództwo (...) SA w B. przeciwko M. O. (2) o zapłatę 3429,49 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienia od 27 października 2018 roku.

Sąd Rejonowy ustalił, że z 16 maja 2017 roku strony zawarły umowę pożyczki nr (...) na kwotę 2500 zł. Przedmiot pożyczki miał zostać wydany w formie bezgotówkowej na wskazany przez pozwanego rachunek bankowy. Na zabezpieczenie umowy wystawiono weksel in blanco. Pożyczka nie była spłacana terminowo przez pozwanego, wobec czego powódka wypełniła weksel, wezwała pozwanego do zapłaty, wypowiedziała umowę i naliczyła karne odsetki. Sąd uznał powództwo za niezasadne wskazując, że co prawda umowa została zawarta, ale nie wykazano, że przedmiot pożyczki został wydany. Pozwany zaprzeczał wykonaniu umowy pożyczki, a powódka nie przedłożyła jakichkolwiek dowodów potwierdzających przelew środków na konto pozwanego. Jako podstawę prawną Sąd Rejonowy wskazał art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.

Powódka w apelacji zaskarżyła wyrok w całości, zarzucając naruszenie art. 720 § 1 k.c. w związku z art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. przez przyjęcie, że powódka zawarła, ale nie zrealizowała z pozwanym umowy pożyczki, art. 233 § 1 k.p.c. przez ustalenie stanu faktycznego w sposób sprzeczny z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i uznanie, że pozwany nie otrzymał na wskazany przez siebie rachunek bankowy kwoty kapitału pożyczki, art. 60 § 1 k.c. w związku z 65 § 1 k.c. przez przyjęcie, że wpłaty pozwanego na rzecz powódki nie stanowią oświadczenia woli pozwanego co do spłaty pożyczki, to jest wykonania obowiązku wynikającego z umowy pożyczki i wniosła o zmianę w wyroku przez uwzględnienie powództwa ewentualnie uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania odwoławczego. Na zasadzie art. 381 k.p.c. wniosła o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z potwierdzenia wypłaty umowy pożyczki i aktualnej karty rozliczeniowej do umowy pożyczki na okoliczność wykazania wypłaty kwoty kapitału pożyczki, wpłat pozwanego oraz braku spłaty zobowiązań.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji oraz podstawę prawną i unikając zbędnych powtórzeń przyjmuje je za własne. Sąd odwoławczy na mocy art. 381 k.p.c. pominął zgłoszone wnioski dowodowe jako spóźnione i co do których strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, iż skorzystanie z niech nie było możliwe przed Sądem pierwszej instancji.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zaś pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniósł zarzut niezawarcia umowy i zarzucił, że nie otrzymał środków, o których mowa w umowie pożyczki. Powódka w toku postępowania jako dowody wskazała umowę pożyczki, harmonogram spłat, deklarację wekslową, kartę klienta dotyczącą umowy nr (...) oraz wezwanie do zapłaty. Nie przedstawił natomiast dowodu wypłaty pożyczki o nr (...), na której podstawie powódka oparła swoje żądanie.

Powódka, jako strona inicjująca proces, jest obowiązana do udowodnienia wszystkich twierdzeń pozwu, w oparciu o które sformułowała swoje roszczenie. Powinność taka wynika wprost z treści art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, iż to na powódce ciążył obowiązek wykazania zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. treści łączącego strony stosunku prawnego i wysokości wynikającego z tego tytułu zobowiązania pozwanego. Wbrew twierdzeniom apelacji powódka nie przedstawił dokumentu, z którego wynikałoby, że umowa została zrealizowana, a karta klienta która przedstawiła dotyczy umowy o innym oznaczeniu niż przedstawiona przez powódkę.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze, na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako nieuzasadnioną.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego oparto na art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 109 § 1 i 2 k.p.c. a złożyło się na nie 450 zł tytułem wynagrodzenia adwokata.

SSO Magdalena Balion – Hajduk