Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Paweł Szewczyk

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2014 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Państwowych Spółka Akcyjnaw W.Oddział (...)w K.

przeciwko W. J. i P. J.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego w Chrzanowie Wydział I Cywilny z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygnatura akt I C 1513/12

1.  oddala apelację;

2.  zasadza od strony powodowej na rzecz pozwanej W. J. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

Apelacja strony powodowej nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Okręgowy w całości podziela, albowiem mają one swoje źródło w dowodach, które ocenione zostały zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Z prawidłowych zaś ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy wyciągnął trafne wnioski, z którymi Sąd Odwoławczy się zgadza. Prawidłowości rozstrzygnięcia nie zmienia okoliczność, iż zawarta przez strony umowa, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, powinna zostać zakwalifikowana jako umowa najmu, a nie dzierżawy. Sąd Rejonowy uznał, że charakter umowy wynika z jej nazwy i treści. O ile treść umowy jest istotna, gdyż przesądza o zakwalifikowaniu umowy do danego typu, tego o nazwie umowy już nie można powiedzieć. Mając zatem na uwadze postanowienia umowy koniecznym jest znalezienie essentialia negotii tej umowy, celem ustalenia z jaką umową mamy do czynienia i w konsekwencji zastosowanie właściwych przepisów prawa materialnego.

Zgodnie z przepisem art. 693 § 1 k.c. przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz do używania i pobierania pożytków (np. zboża, owoców) przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Natomiast w myśl art. 659§ 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W § 1 umowy wydzierżawiający zobowiązał się oddać pozwanym w dzierżawę teren znajdujący się w C.przy ul. (...)na części dz. Nr (...) o po. 33 m ² z przeznaczeniem na garaż murowany do parkowania samochodu na okres 5 lat od 1 kwietnia 2006 r. do 31 marca 2011 r. Natomiast § 2 tej umowy pozwani zobowiązali się płacić miesięczny czynsz według stawki tam określonej i w terminie oznaczonym w § 3. Łączący strony stosunek prawny winien zatem zostać oceniony jako umowa najmu, skoro strony nie przewidziały możliwości pobierania przez pozwanych pożytków.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego. Przede wszystkim brak jest podstaw, aby przyjąć, że na gruncie rozpoznawanej sprawy termin przedawnienia powinien wynosić 10 lat. Jak ustalono na wstępie strony łączyła umowa najmu, zgodnie z którą pozwani byli zobowiązani uiszczać miesięczny czynsz płatny kwartalnie z góry w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury. Czynsz jako świadczenie okresowe ulega, zgodnie z przepisem art. 118 k.c., przedawnieniu trzyletniemu. Ponieważ umowa nie została skutecznie rozwiązana przez którąkolwiek ze stron przed upływem okresu na jaki została zawarta, zatem prawidłowo Sąd Rejonowy uznał, że pozwani zobowiązani byli do uiszczenia czynszu za czas trwania umowy, szczegółowo określony w pozwie. Wobec zasadności podniesionego przez pozwanych zarzutu przedawnienia co do roszczeń za okres od 1 lutego 2007 r. do 28 sierpnia 2009 r., roszczenie strony powodowej było zasadne jedynie co do kwoty 145,72 z faktury z dnia 10 stycznia 2011 r., kwoty 144, 43 z faktury z dnia 5 października 2010 r., i kwoty 578, 12 z faktury z dnia 30 września 2010 r., tj. łącznie do kwoty 868, 37 zł. Chybione jest w tym kontekście stanowisko apelującej jakoby Sąd Rejonowy popełnił błąd określając termin liczenia odsetek. Wskazać należy, że strony w § 2 i 3 umowy określiły termin płatności przyjmując, że czynsz będzie płatny kwartalnie z góry w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury. Rację ma apelująca, że zapłata czynszu była niezależna od faktu wystawienia faktury i winna być dokonywana zgodnie z harmonogramem umowy. Jednakże fakt wystawienia faktury miał decydujące znaczenia dla ustalenia, czy pozwani pozostawali w zwłoce z zapłatą czynszu, a tym samym czy uprawnione, a jeśli tak to od jakiej daty, było naliczenie odsetek. Wystawienie faktury decydowało zatem o wymagalności roszczenia strony powodowej, która mogła dochodzić odsetek ustawowych w przypadku braku zapłaty po upływie 14 dni od daty wystawienia faktury. Jednoczenie uwzględniając, iż faktury będące podstawą żądania zapłaty, zostały doręczone pozwanym wraz pismem z dnia 23 lipca 2012 r., w którym strona powodowa wyznaczyła ostateczny termin zapłaty na dzień 31 lipca 2012 r., przyjąć należało, że zgodnie z art. 481 k.c., odsetki należą się od dnia 1 sierpnia 2012 r.

Mając na uwadze powyższe rozważania apelacja podlegała oddaleniu jako nieuzasadniona, o czym Sąd Odwoławczy orzekł na podstawie art.385 k.p.c. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 K.p.c. zasądzając od przegrywającej strony powodowej na rzecz pozwanej W. J. kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika ustalone w stawce minimalnej.

Uzasadnienie sporządzono stosownie do treści art. 505 ¹³ §2 k.p.c.