Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2021 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

K. Ż. nr NIP: (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna w W.
nr KRS: (...)

o zapłatę 1 600,00 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna

w W. na rzecz powoda K. Ż. kwotę 8 227,70 zł (osiem tysięcy dwieście dwadzieścia siedem złotych siedemdziesiąt groszy)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 897,00 zł, w tym kwotę 1 800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 420,00 zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem części nieuiszczonej przez powoda opłaty od pozwu;

5.  nakazuje zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 14,58 zł (czternaście złotych pięćdziesiąt osiem groszy) tytułem części niewykorzystanej zaliczki uiszczonej w poczet wynagrodzenia biegłego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 505/19

UZASADNIENIE

Powód K. Ż. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. domagał się zasądzenie od pozwanego kwoty 1 600,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
06 kwietnia 2017 r. oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 27 marca 2017 r. doszło do wypadku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do niego zespół pojazdów: ciągnik siodłowy marki (...) nr rej. (...) i naczepa (...) nr rej. (...). Sprawca zdarzenia miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 6 512,12 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości
i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwany argumentował, że powód dochodzi odszkodowania za naprawę pojazdu pomimo, iż nie przedstawił rachunków za naprawę pojazdu, ewentualnie umowy sprzedaży uszkodzonego pojazdu, więc w żaden sposób nie udowodnił faktu oraz zakresu naprawy. Ponadto pozwany podniósł, że powód nie wykazał aby szkoda związana z uszkodzeniem pojazdu była wyższa od kwoty odszkodowania przez niego ustalonej.

Pismem z dnia 01 października 2020 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę
6 627,70 zł domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty 8 227,70 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 27 marca 2017 r. doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do powoda zespół pojazdów składający się z: ciągnika siodłowego marki (...) nr rej. (...) i naczepy (...) nr rej. (...). Powód samodzielnie dokonał naprawy uszkodzonej naczepy. Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości
6 512,12 zł.

Powód nie zgodził się z wysokością wypłaconego odszkodowania i pismem
z dnia 01 lipca 2017 r. zwrócił się do pozwanego o dokonanie dopłaty w kwocie
8 865,24 zł. Przedsądowym wezwaniem do zapłaty powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3 990,24 zł. Pismem z dnia 27 maja 2019 r. pozwany poinformował powoda o oddaleniu jego roszczenia

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: pisma powoda z dnia 01 lipca 2017 r. k 14 – 15, pisma (...) k 16, pisma powoda
z dnia 03 kwietnia 2018 r. k 17-18 przedsądowego wezwania do zapłaty k 29, pisma (...) z dnia 27 maja 2019 k 30, akt szkody na płycie CD k 31, zeznań powoda
k 65 - 66.

Sąd zważył co następuje

Powództwo po rozszerzeniu zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

W przedmiotowej sprawie sporna była kwota przysługująca powodowi z tytułu naprawienia szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama odpowiedzialność pozwanego za sprawcę szkody. Pozwany argumentował że powód dochodzi odszkodowania pomimo, że nie przedstawił rachunków za naprawę pojazdu, a ponadto zdaniem pozwanego powód nie wykazał aby szkoda którą poniósł była wyższa od kwoty wypłaconego odszkodowania.

W ocenie Sądu należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy pojazdu a jedynym kryterium ustalenia wysokości odszkodowania jest koszt należycie wykonanej naprawy niezależny od tego czy pojazd został faktycznie naprawiony a jeżeli został to za jaką kwotę. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie czemu wyraz dał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 lutego 2019 r.
( Sygn. akt III CZP 91/18 ) oraz uzasadnieniu wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r.
( Sygn. akt II CNP 41/17 ).

W celu ustalenia faktycznych kosztów naprawy uszkodzonej naczepy przeprowadzony został dowód z opinii biegłego która na wniosek stron była kilkakrotnie uzupełniana. Biegły sporządził cztery opinie, w których szczegółowo wypowiedział się co do twierdzeń stron. Opinie zostały uznane przez Sąd za rzetelne
i wyczerpujące więc było jakichkolwiek podstaw do ich zakwestionowania.

Biegły odpowiadając na zadane pytania wskazał, że koszt naprawy naczepy przeprowadzonej w nieautoryzowanym warsztacie specjalizującym się w naprawach naczep, z uwzględnieniem prostowania ramy podwozia, wynosiłby 14 739.70 zł netto, a z podatkiem VAT 18 129,83 zł.

W ocenie Sądu tylko naprawa pojazdu przy użyciu oryginalnych części z logiem producenta powoduje przywrócenie pojazdu do stanu w jakim się znajdował przed zaistnieniem zdarzenia powodującego szkodę. Sąd po przeanalizowaniu złożonych przez biegłego opinii mając na uwadze opisane w nich uszkodzenia naczepy uznał,
że koszt jej naprawy wynosiłby 14 739,70 zł netto.

Powództwo zostało oddalone w zakresie części okresu, za który powód domaga się odsetek. Zdaniem Sądu powód w powie nieprawidłowo wskazał początkową datę od której domagał się odsetek.

Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel zobowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 29 marca 2017 r. zatem pozwany zgodnie z zacytowanym przepisem pozostaje w opóźnieniu dopiero od dnia
29 kwietnia 2017 r.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 w związku
z art. 100 k.p.c. Ponieważ powództwo zostało oddalone tylko w nieznacznej części to na pozwanego nałożono obowiązek zwrotu wszystkich kosztów.

Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu w wysokości 80,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1800,00 zł oraz uiszczona zaliczka w poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 1000,00 zł. Od pozwanego pobrano również kwotę 420,00 zł tytułem opłaty od pozwu po rozszerzeniu powództwa oraz zwrócono mu kwotę 14,58 zł. tytułem części niewykorzystanej zaliczki uiszczonej w poczet wynagrodzenia biegłego.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)