Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 luty 2007 r.

Sąd Okręgowy Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

Przewodniczący - SSR (del.) Danuta Brejtkopf

Protokolant ref. staż. Dorota Łęczycka

po rozpoznaniu w dnu 23 lutego 2007 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa Miejski Rzecznik Konsumentów w R. przeciwko Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

oodmowa wszczęcia postępowania administracyjnego

I.  oddala odwołanie

II.  zasądza od Miejskiego Rzecznika Konsumentów w R. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia zł) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSR (del.) Danuta Brejtkopf UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.09.2006 r. ( (...)) pozwany Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów odmówił wszczęcia — na wniosek powoda Miejskiego Rzecznika Konsumentów w R. - postępowania pod zarzutem stosowania przez (...) Sp. z o.o.” Sp. komandytowa, praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, polegających na odmowie sprzedaży towaru konsumpcyjnego w postaci oleju jadalnego w ilości większej niż 10 litrów jednorazowo.

Decyzję Prezes Urzędu oparł na następujących ustaleniach.

W dniu 3.07.2006 r. do Prezesa UOKiK wpłynął wniosek powoda o wszczęcie postępowania w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, stosowanej przez „(...) (...) Sp. z o.o.” Sp. komandytowa (zwanej dalej „Spółką”) polegającej na odmowie sprzedaży towaru konsumpcyjnego w postaci oleju jadalnego w ilości większej niż 10 litrów jednorazowo, w jednym ze sklepów sieciowych Spółki w R.. Sklep ten w przekazie reklamowym oferował olej jadalny w promocyjnej cenie 2,19 zł za litr. W trakcie zakupów klienci byli informowani, iż jednorazowo nie można dokonać zakupu oleju w ilości większej niż 10 litrów. W ocenie powoda praktyka taka jest bezprawna w świetle art. 135 ustawy z dn. 20.05.1971 r. kodeks wykroczeń (Dz.U. z 1971 r., nr 12, poz. 114 ze zm.)

Prezes Urzędu wszczął postępowanie wyjaśniające w toku którego ustalił, iż Spółka działa na terenie całego kraju poprzez sieć swoich sklepów.

Sprzedaż oleju jadalnego w promocyjnej cenie 2,19 zł za litr miała miejsce w okresie jednego tygodnia a ograniczenie detalicznej ilości sprzedawanego oleju, do 10 litrów, miało miejsce jedynie w sklepie w R.. Spółka wyjaśniła, iż ograniczenie sprzedaży zostało wprowadzone przez sklep w R. w następstwie skarg konsumentów, którzy nie mogli nabyć danych towarów w cenie promocyjnej, gdyż inni klienci kupowali go w ilościach hurtowych. Prezes Urzędu stwierdził, iż informacje uzyskane w trakcie postępowania wyjaśniającego nie wskazywały na naruszenie art. 23a ust. 1 ustawy z dn. 15.12.2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2005 r., Nr 244, poz. 2080 ze zm.) z powodu braku naruszenia a nawet zagrożenia naruszenia zbiorowych interesów konsumentów oraz braku znamion bezprawności działania spółki, która nie ukrywała towaru przed nabywcą i nie odnawiała sprzedaży towaru, w zw. z czym wydał zaskarżoną decyzję.

Od decyzji Prezesa Urzędu odwołanie złożył Miejski Rzecznik Konsumentów w R. zarzucając jej naruszenie art. 23a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów w zw. z art. 543 k.c., art. 70 k.c., art. 471 k.c. oraz art. 135 kodeksu wykroczeń.

Powód stwierdził, iż bezprawność działania Spółki polegała na naruszeniu art. 543 k.c., art. 70 k.c. i art. 471 k.c. Transakcje dokonywane w sieciach handlowych podlegają regulacji art. 543 k.c., taka forma oferty wyraża intencje dokonania sprzedaży skierowaną do tzw. szerokiej publiczności i zawiera niezbędne minimum treści oferty. Umowa może zostać zawarta przez proste przyjęcie oferty z art. 70 k.c., zatem to oblat określa ile towaru zamierza nabyć.

Ewentualna „odmowa sprzedaży” towaru w sklepie kwalifikuje się jako niewykonanie umowy i uzasadnia odpowiedzialność odszkodowawczą w trybie art. 471 k.c.

Powód stwierdził, iż naruszenie interesów konsumentów polegało na stworzeniu znacznych niedogodności konsumentom, którzy kierowani ofertą sklepu organizują środki transportu w celu nabycia większej ilości towaru a dopiero na miejscu dowiadują się o ograniczeniu w sprzedaży. Niedogodnością jest przymuszenie klienta do ponownego stania w kolejkach, by za każdym razem wynieść limitowaną ilość, czy też konieczność ponownego odwiedzenia sklepu.

Powód stwierdził, iż akceptacja limitacji sprzedaży pozwoli operatorom sieci handlowych na wprowadzanie coraz to nowych bardziej restrykcyjnych ograniczeń. Konsument winien decydować o tym co kupuje, w jakiej ilości i w jakiej cenie.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje. Zgodnie z art. 23a ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumieniu godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy.

Do postanowienia przedsiębiorcy zarzutu z pow. Przepisu konieczne spełnienie dwóch przesłanek - bezprawność działania oraz naruszenie zbiorowych interesów konsumentów.

W ocenie Sądu zarzut bezprawności działania Spółki w świetle naruszeniu art. 70 k.c. i art. 543 k.c. jest bezzasadny. Art. 70 k.c. pozwala na ustalenie czasu

i  miejsca zawarcia umowy w trybie ofertowym, art. 543 k.c. stanowi, i>. wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Bezsporne jest, iż spółka oferował do sprzedaży olej jadalny w sklepie sieciowym (miejsce publiczne), po oznaczonej cenie, klient przyjmując ofertę zawierał umowę sprzedaży oleju.

W ocenie Sądu dodatkowe oświadczenie sprzedawcy - sprzedaż do 10 litrów oleju jadalnego na 1 osobę, w sklepie zajmującym się sprzedażą detaliczną towarów, należy uznać za integralną część oferty sprzedaży towaru w cenie promocyjnej, mieszczącą się w granicach dyspozycji art. 66 § 1 k.c.

Odnośnie zarzutu bezprawności działania spółki w świetle art. 471 k.c. to jest on bezprzedmiotowy.

Przepis art. 471 k.c. określa przesłanki odpowiedzialności kontraktowej powstającej między stronami istniejącego zobowiązania, powód nie wykazał związku pomiędzy naruszeniem indywidualnej odpowiedzialności spółki z art. 471 k.c. a naruszeniem przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (ary. 1 ust. 1 w zw. z art. 23a ustawy).

Zarzut naruszenia art. 135 k.w. nie zasługuje na uwzględnienie bowiem spółka nie ukrywała towaru i nie odnawiała jego sprzedaży.

Zarzut naruszenia interesu konsumentów polegającego na stworzeniu niedogodności konsumentom, organizującym sobie środki transportu w celu nabycia większej ilości oferowanego towaru, przymuszaniu do ponownego stania w kolejkach należy odnieść również do tych konsumentów, którzy organizując sobie transport, nie mogli nabyć towaru w promocyjnej cenie. Sprzedaż do 10 litrów oleju jadalnego na 1 osobę, w sklepie zajmującym się sprzedażą detaliczną należy uznać za działania zmierzające do ochrony konsumentów, chcących nabyć towar w cenie promocyjnej. Ponowne stawanie w kolejkach by nabyć limitowaną ilość oleju jest niedogodnością dla konsumenta, nie można jednak przyjąć by stanowiło rażące naruszenie jego interesów skoro konsument może dokonać ponownego zakupu towaru.

Zarzut co do operatorów handlowych wprowadzających coraz to nowe ograniczenia, jako pozamerytoryczny, nie podlega ocenie Sądu w sprawie niniejszej.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 479 ^31a § 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 99 k.p.c.

SSR (del.) Danuta Brejtkopf