Pełny tekst orzeczenia

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 1164/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu

20.03.2009

VII K 1214/08

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu

19.08.2009

VII K 419/09

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu

17.09.2010

II K 194/10

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu

09.05.2011

VI K 107/11

1.1.5.

Sąd Rejonowy w Mogilnie

11.09.2018

II K 265/18

1.1.6.

Sąd Rejonowy w Mogilnie

14.12.2018

II K 151/18

1.1.7.

Sąd Rejonowy w Toruniu

24.04.2019

VIII K 1869/18

1.1.8.

Sąd Rejonowy w Mogilnie

17.09.2019

II K 296/19

1.1.9.

Sąd Rejonowy w Toruniu

15.09.2020

II K 1204/19

0.1.Inne fakty

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 20.03.2009 r. w sprawie VII K 1214/08 za czyn z art. 178a § 1 kk i art. 177 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

karta karna

18

1.2.1.2.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 19.08.209 r. w sprawie VII K 419/09 za czyny z art. 178a § 1 kk, art. 244 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

karta karna

18

1.2.1.3.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 17.09.2010 roku, w sprawie II K 194/10 za przestępstwo z art. 178a § 1 kk i art. 244 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności

karta karna

18

1.2.1.4.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 09.05.2011 roku, w sprawie VI K 107/11 za przestępstwo z art. 242 § 3 kk na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

karta karna

18

1.2.1.5.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie z 11.09.2018 roku, w sprawie II K 265/18 za czyn z art. 209 § 1 kk na karę 1 roku ograniczenia wolności po 20 godzin miesięcznie – kara wykonana,

karta karna

18

1.2.1.6.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie z 14.12.2018 roku w sprawie II K 151/18 za przestępstwo z art. 209 § 1 kk na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności po 30 godzin w stosunku miesięcznym – kara wykonana,

karta karna

18

1.2.1.7.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z 24.04.2019 roku, w sprawie VIII K 1869/18 za czyn z art. 209 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności po 30 godzin miesięcznie, przy czym postanowieniem z 10.10.2019 r. karę zamieniono na zastępczą karę 270 dni pozbawienia wolności,

karta karna

18

wydruk NOE-SAD

8

odpis wyroku wraz z postanowieniem

20-21

1.2.1.8.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Mogilnie z 17.09.2019 roku w sprawie II K 296/19 za przestępstwo z art. 209 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności po 20 godzin miesięcznie

karta karna

18

odpis wyroku

25

1.2.1.9.

P. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z 15.09.2020 roku w sprawie II K 1204/19 za przestępstwo z art. 209 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

karta karna

18

wydruk NOE-SAD

5

odpis wyroku

19

1.2.1.10.

Aktualnie P. K. odbywa karę w Zakładzie Karnym w I.. W trakcie pobytu w zakładzie karnym nie sprawia kłopotów wychowawczych, jego zachowanie jest dobre, nie był karany dyscyplinarnie, dwukrotnie był nagradzany regulaminowo. W rozmowach deklaruje krytyczny stosunek do dokonanych czynów oraz prowadzonego trybu życia.

opinia o skazanym

30

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

karta karna, odpisy wyroków, informacje NOE-SAD, opinia o skazanym

Podstawę ustaleń faktycznych poczynionych w toku postępowania w przedmiocie wyroku łącznego stanowiły prawomocne wyroki skazujące wydane wobec skazanego, a także informacje z systemu NOE-SAD dotyczące odbycia przez niego poszczególnych kar, a także jego karta karna. Są to dokumenty urzędowe, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie budzi wątpliwości Sądu. Sąd oparł się również na opinii z zakładu karnego o zachowaniu skazanego w warunkach izolacji.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd Rejonowy w Toruniu, 24.04.2019, VIII K 1869/18

1 rok i 6 miesięcy ograniczenia wolności po 30 godzin miesięcznie - kara zamieniona na zastępczą karę 270 dni pozbawienia wolności

3.1.2.

Sąd Rejonowy w Toruniu 15.09.2020, II K 1204/19

6 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przepisy dotyczące kary łącznej uległy zmianie na mocy art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych (…), Dz. U. z 2020 r., poz. 1086. Powyższa nowelizacja przywróciła obowiązujący przed 1 lipca 2015 roku przesłankę relacji czasowej pomiędzy datą wydania poszczególnych wyroków, a chwilą popełnienia przestępstw jako warunek zaistnienia zbiegu przestępstw pozwalający na orzeczenie kary łącznej. Z kolei pomiędzy 1 lipca 2015 roku, a 19 czerwca 2020 roku obowiązywały przepisy dotyczące kary łącznej, które obligowały Sąd do jej orzeczenia, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zrezygnowano więc z warunku relacji czasowej o którym wspomniano powyżej, co jednocześnie pozwalało na orzekanie kary łącznej w relatywnie większej ilości przypadków niż na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd, z uwagi na treść art. 4 § 1 kk oraz opisane powyżej zmiany w uregulowaniach dotyczących kary łącznej był zobowiązany orzec na podstawie przepisów względniejszych dla P. K..

Na gruncie niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż względniejsze dla skazanego jest brzmienie ustawy kodeks karny obowiązujące pomiędzy 1 lipca 2015 roku, a 19 czerwca 2020 roku. Warunkiem orzeczenia kary łącznej było wówczas bowiem popełnienie dwóch lub więcej przestępstw i wymierzenie za nie kar tego samego rodzaju albo innych podlegające łączeniu. Podstawą orzeczenia kary łącznej, zgodnie z treścią art. 85 § 2 kk są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Takie brzmienie powyższych przepisów pozwalało Sądowi na objęcie wyrokiem łącznym dwóch prawomocnych wyroków wydanych wobec P. K..

W związku z powyższym, Sąd mógł dokonać analizy w kontekście możliwości orzeczenia kary łącznej jedynie odnośnie orzeczeń wydanych w sprawach : Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawach VIII K 1869/18 i II K 1204/19 albowiem w pozostałych sprawach ujętych w karcie karnej doszło do odbycia orzeczonych kar. Zgodnie bowiem z art. 85 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r. podstawą orzeczenia kary łącznej są kary lub kary łączne podlegające wykonaniu.

Sąd ma jednocześnie świadomość, iż zgodnie z brzmieniem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r. w sprawie P20/17 który stwierdził, iż art. 87 § 1 kk w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 175 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oznacza, to iż obecnie przepis art. 87 § 1 kk nie ma obligatoryjnego charakteru, czyli Sąd może ale nie musi dokonać połączenia kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Skoro jednak doszło do orzeczenia zastępczej kary pozbawienia wolności w sprawie VIII K 1869/18 to istniały podstawy do orzeczenia kary łącznej obejmującej to orzeczenie. Jednocześnie wskazać należy, że w sprawie II K 296/19 kara ograniczenia wolności nie została wykonana, jak również nie zamieniono jej na karę zastępczą. W takim przypadku wyznacznikiem decyzji o połączeniu takiej kary jest ocena czy skazany wykona karę ograniczenia wolności, zwykle po odbyciu kary pozbawienia wolności. Taką pozytywną ocenę Sąd wystawił skazanemu P. K.. Stąd decyzja Sądu o umorzeniu postępowania w zakresie orzeczenia kary łącznej obejmującej wspomnianą karę ograniczenia wolności.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk obowiązującego od 1 lipca 2015 r. do 24 czerwca 2020 r. Sąd wymierza karę łączną od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzając karę łączną, kieruje się dyrektywami prewencji generalnej i indywidualnej określonymi w art. 85a kk. Nie można jednak tracić z pola widzenia innych dyrektyw wymiaru kary, które będąc pomocnicze i uzupełniające względem wzmiankowanych, w określonych sytuacjach również znajdą zastosowanie w przypadku orzekania kary łącznej, tj. dyrektyw wynikających z art. 54 kk oraz w pewnym zakresie dyrektyw orzeczniczych dotyczących związków podmiotowo-przedmiotowych między zbiegającymi się przestępstwami. Wniosek taki wypływa z treści art. 85a kk, w którym stwierdzono, że sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze co pozwala twierdzić o konieczności uwzględnienia innych jeszcze dyrektyw. Kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również podkreśli nieopłacalność przestępczej działalności (zob. M. Szewczyk, Glosa do uchw. SN z 20.1.2005 r., I KZP 30/04, OSP 2005, Nr 9, poz. 102; zob. także wyr. SA w Warszawie z 12.7.2000 r., II AKA 171/00, OSA 2001, Nr 2, poz. 5; wyr. SA w Łodzi z 20.9.2001 r., II AKA 154/01, KZS 2002, Nr 12, poz. 70). Z drugiej strony, orzeczona kara łączna powinna być niezbędna dla osiągnięcia celów indywidualnego oddziaływania, co w przypadkach wielości przestępstw oznaczać może ograniczenie zasady kumulacji i odwołanie się do zasady absorpcji (częściowej).

W przedmiotowej sprawie Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę od 9 miesięcy do 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Przy orzekaniu kary łącznej dopuszczalne jest zastosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji. Zastosowanie każdej z tych zasad jest jednak rozwiązaniem skrajnym, które może być stosowane wyjątkowo.

Mając na uwadze granice w jakich mogła być orzeczona kara łączna a także kierując się powyższymi argumentami sąd wymierzył karę 1 roku pozbawienia wolności, stosując zasadę częściowej absorpcji.

W ocenie Sądu nie można przyjąć jako argumentów przemawiających za zastosowaniem zasady absorpcji danych wynikających z opinii o skazanym z zakładu karnego. Z treści opinii o skazanym wynika, iż aczkolwiek proces resocjalizacji w zakładzie karnym przebiegał poprawnie to wskazać należy, że takie zachowanie skazanego powinno być normą w procesie resocjalizacji a nie szczególną okolicznością uzasadniającą zastosowanie zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kary łącznej. Sąd przy orzekaniu kary łącznej uwzględnił te okoliczności a zatem miał na względzie również poprawną opinię o skazanym wskazującą na prawidłowy wpływ resocjalizacyjny dotychczasowego osadzenia w kategoriach obiektywnych i w kontekście całokształtu okoliczności mających wpływ na wymiar kary łącznej.

Zaznaczyć również należy, że ideą wydania wyroku łącznego jest uporządkowanie sytuacji prawnej skazanego a nie działanie jedynie na korzyść skazanego w każdym aspekcie orzekania o wyroku łącznym. Trafnie tę sytuację ujął w jednym ze swoich orzeczeń Sąd Apelacyjny w Krakowie, wskazując, że nie ma żadnych podstaw by przyjmować, iż istotą kary łącznej orzekanej w wyroku łącznym jest tworzenie sytuacji korzystnej dla skazanego (vide wyrok SA w Krakowie z dnia 31 maja 2007 roku, II AKa 96/07, KZS 2007/7-8/56). W praktyce dzieje się tak najczęściej ale nie oznacza to by takie korzystne rozwiązanie musiało być stosowane i to w maksymalnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności a także wielość przestępstw popełnionych przez skazanego Sąd uznał, iż brak jest podstaw do zastosowania zasady pełnej absorpcji a ukształtowanie kary winno opierać się o zasadę asperacji. W ocenie Sądu zastosowanie w przedmiotowej sprawie wobec skazanego zasady pełnej absorpcji byłoby zbyt daleko idącą promocją jego dotychczasowego stylu życia. Nie jest to sposób na premię dla sprawcy większej ilości przestępstw a popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar niż za nią przemawiać.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

Pozostałe orzeczenia zawarte w łączonych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu

Z uwagi na brak podstaw do połączenia kar umorzono postępowanie w odniesieniu do kar orzeczonych w sprawach VII K 1214/08, VII K 419/09, II K 194/10, VI K 107/11, II K 265/18, II K 151/18, II K 296/19,

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV, V

Ze względu na fakt odbywania kary pozbawienia wolności Sąd w myśl art 624 § 1 kpk zwolnił skazanego od ponoszenia wydatków, obciążając nimi Skarb Państwa.

Na podstawie § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. D. N. kwotę 147,60 złotych brutto tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej z urzędu,

1.PODPIS

Sędzia SR Marcin Czarciński