Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VI K 1124/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. G.

W dniu 23.10.2019 roku około godziny 15.40 w S. ul. (...) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i nieumyślnie spowodowała wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności, nie zastosowała się znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa”, nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i doprowadziła do zderzenia z samochodem S. (...) nr rej. (...) kierowanym przez M. S., który w wyniku wypadku doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy oraz urazowej perforacji błony bębenkowej lewej co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej dni 7, następnie zbiegła z miejsca wypadku, tj. przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona K. G. w dniu 23.10.2019 roku około godziny 15.40 w S. ul. (...) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i nieumyślnie spowodowała wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności, nie zastosowała się znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa”, nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i doprowadziła do zderzenia z samochodem S. (...) nr rej. (...) kierowanym przez M. S., który w wyniku wypadku doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy oraz urazowej perforacji błony bębenkowej lewej co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej dni 7, następnie zbiegła z miejsca wypadku.

Notatka urzędowa; protokół oględzin rzeczy; protokół badania trzeźwości; dokumentacja medyczna; dokumentacja fotograficzna na płycie CD; materiały sprawy (...); kwestionariusz wywiadu środowiskowego; pismo (...)

k. 2,4;

k. 3;

k. 5-6;

k. 14;

k. 33;

k. 23-25;

k. 77-78;

k. 95

Opinia sądowo-lekarska z dnia 11 maja 2020r.

k. 15

Zeznania M. S.

k. 90 w zw. z k. 7-9, 26-27

Zeznania R. H.

k. 90-91 w zw. z k. 34-35

Wyjaśnienia oskarżonej K. G.

k. 88-89 w zw. z k. 10-11, 46-47

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonej K. G.

Wyjaśnieniom oskarżonej K. G. Sąd dał wiarę w przeważającej części, a mianowicie w zakresie w jakim oskarżona przyznała się do popełnienia czynu z art. 177 § 1 k.k. Jej wyjaśnienia w tej części były logiczne, rzeczowe i konkretne, oskarżona opisała przebieg zdarzenia oraz jak do niego doszło. Jej wyjaśnienia korelowały z zeznaniami M. S.. Biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, nie było podstaw do nieprzyznania oskarżonej wiary w wyżej opisanym zakresie.

Zeznania M. S.

Na wiarę zasługiwały zeznania pokrzywdzonego, który w sposób dokładny opisał przebieg kolizji - wskazując na elementy tego zdarzenia, które były przez niego zapamiętane, gdyż części zdarzenia z uwagi na doznane obrażenia świadek nie pamiętał, nie widział również tego, kto kierował samochodem, który uderzył w jego pojazd. Zeznania świadka były spójne, rzeczowe, logiczne, można było na ich podstawie poczynić ustalenia faktyczne.

Zeznania R. H.

Zeznania R. H. były dla Sądu wiarygodne. Zeznania R. H. były zgodne z dokumentacją dołączoną do akt, a sporządzoną w wyniku zaistniałej w dniu 23.10.2019r. kolizji drogowej. Wszystkie informacje posiadane przez świadka zostały przez niego pozyskane z uwagi na wykonywanie swoich obowiązków służbowych, nadto świadek jest osobą obcą dla stron postępowania, nie ma zatem podstaw do przyjęcia, aby zeznawał nieprawdę.

Opinia sądowo-lekarska z dnia 11 maja 2020r.

W opinii biegli wskazali, że na skutek zdarzenia pokrzywdzony M. S. doznał obrażeń pod postacią powierzchownego urazu głowy oraz urazowej perforacji błony bębenkowej lewej. Obrażenia jakich doznał pokrzywdzony spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała na okres trwający dłużej aniżeli 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

Wnioski przedstawione w opinii były jasne, nie budziły wątpliwości, dzięki czemu stanowiła ona pełnowartościowy materiał dowodowy. Została nadto sporządzona przez specjalistów dysponujących wiedzą i doświadczeniem zawodowym w dziedzinie medycyny.

Notatka urzędowa; protokół oględzin rzeczy; protokół badania trzeźwości; dokumentacja medyczna; dokumentacja fotograficzna na płycie CD; materiały sprawy (...); kwestionariusz wywiadu środowiskowego; pismo (...)

Dokumenty zebrane w sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w przepisanej formie, strony nie kwestionowały ich prawdziwości, a Sąd nie miał podstaw, by czynić to z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Zeznania P. B.

Świadek P. B., narzeczony oskarżonej, skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania zeznań.

Wyjaśnienia oskarżonej K. G.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, w których K. G. zaprzeczyła, jakoby uciekła z miejsca zdarzenia. Sąd nie neguje okoliczności przedstawionych przez oskarżoną, tj. tego, że po wypadku była w szoku i spanikowała, a pod wpływem emocji towarzyszących wypadkowi odjechała z miejsca zdarzenia. W ocenie Sądu wyjaśnienia te były wiarygodne, natomiast nie można zgodzić się z oskarżoną, że nie dopuściła się ucieczki z miejsca zdarzenia. Abstrahując od motywów oddalenia się z miejsca zdarzenia, niewątpliwie oskarżona nie zatrzymała się po kolizji, nie zainteresowała się powstałymi szkodami, a także obrażeniami pokrzywdzonego. Niezależnie bowiem od emocji towarzyszących jej po zdarzeniu - a w tego typu sytuacjach zawsze pojawia się element szoku, strachu i niedowierzania - oskarżona powinna pozostać na miejscu zdarzenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

K. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżona K. G. w dniu 23.10.2019 roku około godziny 15.40 w S. ul. (...) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i nieumyślnie spowodowała wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności, nie zastosowała się znaku A-7 „ustąp pierwszeństwa”, nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i doprowadziła do zderzenia z samochodem S. (...) nr rej. (...) kierowanym przez M. S., który w wyniku wypadku doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy oraz urazowej perforacji błony bębenkowej lewej co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej dni 7, następnie zbiegła z miejsca wypadku, czym wyczerpała znamiona czynu z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozostawiło Sądowi wątpliwości co do tego, iż oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu.

Niewątpliwym dla Sądu jest, że oskarżona nieumyślnie nie zachowała szczególnej ostrożności, nie zastosowała się do znaku A-7 "ustąp pierwszeństwa" i nie ustąpiła pierwszeństwa kierującemu samochodem S. (...) pokrzywdzonemu M. S.. Upewnienie się czy można bezpiecznie wykonać dany manewr na drodze, zwłaszcza w sytuacji, gdy kierowca znajduje się na pozycji podporządkowanej jest obowiązkiem kierowcy w każdych warunkach, a w szczególności w warunkach panujących w dniu zdarzenia, w godzinach szczytu. Mimo tego, oskarżona nie zastosowała się do obowiązków, które na niej spoczywały w czasie wykonywanego przez nią manewru, co uczyniła niemyślnie, nieumyślnie również doprowadzając do zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem S. (...) M. S. i powodując obrażenia u pokrzywdzonego. Jakkolwiek oskarżona winna zachować szczególną ostrożność przy wykonywaniu manewru, to jednak okoliczności sprawy nie wskazują, by do naruszenia przez nią zasad bezpieczeństwa w ruchu doszło umyślnie. Zachowanie oskarżonej polegające na zaniechaniu zwiększenia uwagi, co ostatecznie doprowadziło do opisanych wyżej konsekwencji, nie może być uznane za umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa. Oskarżonej nie można przypisać zamiaru, podczas gdy – jak sama wskazywała – nie zauważyła nadjeżdżającego lewym pasem kolejnego pojazdu, kierowanego przez pokrzywdzonego. Niemniej jednak oskarżona naruszyła w sposób nieumyślny zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i doprowadziła do zderzenia z samochodem marki S. (...), którym kierował M. S., który w wyniku wypadku doznał średniego uszczerbku na zdrowiu. Przy czym zachowanie oskarżonej pozostaje w ścisłym związku przyczynowym ze skutkiem w postaci obrażeń ciała pokrzywdzonego. Gdyby kierująca pojazdem uczyniła zadość swoim obowiązkom, zachowała szczególną ostrożność i poczekałaby z wykonaniem manewru do momentu przejazdu samochodu kierowanego przez pokrzywdzonego, który miał wówczas pierwszeństwo – nie doszłoby do zdarzenia.

Podkreślić należy, iż oskarżona dopuściła się także czynu z art. 178 § 1 k.k. Bez wątpienia oskarżona oddaliła się z miejsca zdarzenia. Nie zatrzymała się ani w celu zapytania o stan zdrowia pokrzywdzonego, ani w celu sprawdzenia rozmiaru szkód powstałych na obu pojazdach w wyniku kolizji. Dopiero później oskarżona, zdając sobie sprawę ze swojego działania, dobrowolnie udała się na Komisariat Policji. Sąd nie neguje okoliczności przedstawionych przez K. G., tj. że po kolizji doznała szoku, spanikowała i odjechała z miejsca zdarzenia. Wskazać jednak należy, że tego typu emocje zawsze towarzyszą podobnym zdarzeniom, a mimo to obowiązkiem sprawców tych zdarzeń jest pozostać na miejscu zdarzenia, niezależnie od wszystkich negatywnych emocji odczuwanych w tym momencie, takich jak strach, czy duży szok.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. G.

1

1

Okoliczności obciążające:

- spowodowanie średniego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego,

- uprzednia karalność za wykroczenie drogowe.

Okoliczności łagodzące:

- uprzednia niekaralność oskarżonej za przestępstwa,

- częściowe przyznanie się oskarżonej do winy,

- wyrażenie skruchy i przeproszenie pokrzywdzonego,

- młody wiek oskarżonej i fakt, iż przed wypadkiem przez krótki okres posiadała prawo jazdy, nie mając jeszcze dostatecznego doświadczenia w kierowaniu pojazdami.

Oceniając stopień szkodliwości zachowania oskarżonej, Sąd kierował się przesłankami z art. 115 § 2 k.k. Sąd wziął pod uwagę, że dobrem chronionym w przypadku przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. i art. 178 § 1 k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, które jest jednym z ważniejszych dóbr w hierarchii dóbr chronionych przez prawo karne. Pokrzywdzony doznał średniego uszczerbku na zdrowiu, a zatem skutki inkryminowanego czynu były dość poważne. Bezspornie oskarżona naruszyła reguły ostrożności wymagane od kierowców poruszających się w ruchu lądowym, jednak uczyniła to nieumyślnie. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy że społeczna szkodliwość czynu zarzuconego oskarżonej jest znaczna.

Sąd wziął pod uwagę, że objęte zarzutem zdarzenie miało charakter wyjątkowy w dotychczasowym życiu oskarżonej i nie jest ono wynikiem utrwalonego, nagannego stosunku wobec obowiązujących zasad współżycia społecznego i przepisów prawa. Oskarżona posiada prawo jazdy od niedawna - jest młodym i jeszcze niedoświadczonym kierowcą, który dopiero nabywa umiejętności poruszania się po drodze, ucząc się prawidłowych zachowań i swoistej wprawy w kierowaniu pojazdami, co nie jest łatwą sztuką. Dla młodego kierowcy poruszenie się na drodze jest wciąż wyzwaniem i często brak pewności w niektórych sytuacjach na drodze, stres i konieczność podejmowania szybkich, a jednocześnie prawidłowych decyzji może przerastać młodych kierowców, a niewątpliwie takim jest oskarżona. Oskarżona była już karana za wykroczenie drogowe, co potwierdza tezę, że wciąż nie posiada doświadczenia i dostatecznej umiejętności w kierowaniu samochodem. Oskarżona nadto częściowo przyznała się do winy, wyraziła skruchę i przeprosiła pokrzywdzonego, które to przeprosiny zostały przyjęte przez M. S..

Sąd uwzględnił także cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara powinna spełnić w stosunku do oskarżonej.

W ocenie Sądu karą adekwatną dla oskarżonej będzie kara 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby. Za skorzystaniem wobec K. G. z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności przemawia dotychczasowa postawa oskarżonej, która jest osobą niezdemoralizowaną, prowadzi ustabilizowany tryb życia i nie była dotychczas karana sądownie, a także omówione wyżej okoliczności.

2

1

Dodatkowo Sąd orzekł wobec oskarżonej karę 100 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł. Orzeczenie kary grzywny wobec oskarżonej, przy jednoczesnym zastosowaniu warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, jest zdaniem Sądu konieczne, gdyż w ten sposób oskarżona realnie odczuje dolegliwość orzeczonych wobec niej kar, a konieczność wykonania kary grzywny będzie stanowiła sprawiedliwą odpłatę za popełniony przez nią czyn. Oskarżona pracuje, nie posiada ona nikogo na utrzymaniu i uzyskuje stały dochód, którego wysokość została wzięta pod uwagę przez Sąd przy ustalaniu wysokości w/w kary grzywny.

3

1

Sąd orzekł wobec K. G. obligatoryjny w niniejszej sprawie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. W ocenie Sądu orzeczony zakaz w w/w wymiarze spełni funkcję represyjno-prewencyjną i wpłynie na poszanowanie zasad ruchu drogowego przez oskarżoną w przyszłości. Zakaz ten orzeczony na okres 3 lat jest orzeczony bliżej dolnej granicy przewidzianej przez prawodawcę w ustawie karnej, a zdaniem Sądu będzie wystarczający dla wykształcenia w oskarżonej prawidłowej postawy poszanowania przepisów ruchu drogowego w przyszłości.

4

1

Sąd orzekł wobec oskarżonej środek kompensacyjny w postaci nawiązki w kwocie 2.000 zł na rzecz pokrzywdzonego M. S.. W wyniku zdarzenia mającego miejsce z winy oskarżonej pokrzywdzony doznał średniego uszczerbku na zdrowiu i musiał podjąć leczenie. Dlatego też koniecznym jest, aby oskarżona zadośćuczyniła pokrzywdzonemu za doznaną przez niego krzywdę.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa - Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu - koszty sądowe w wysokości 94,41 złotych oraz wymierzył jej opłatę w wysokości 380 złotych. Oskarżona pracuje i uzyskuje stały dochód, w związku z czym nie ma przeciwskazań do obciążenia jej kosztami postępowania wszczętego z uwagi na jej nieprawidłowe działanie.

7.  Podpis

/-/ Sędzia Robert Grześ