Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. w Kaliszu

odwołania R. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 8 października 2013 r. Nr (...)

w sprawie R. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 8 października 2013 r., znak (...), w ten sposób, że przyznaje odwołującemu R. P.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. Na rzecz odwołującego R. P. kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O., odmówił R. P. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych, albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Zakładach (...) w W. w okresach: 03.07. – 25.10.1973 r., 03.11.1975 r. – 31.12.1991 r., 01.01.1992 r. – 01.01.1996 r., 02.01.1996 r. – 31.12.1998 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył R. P. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący R. P., urodzony dnia (...), od dnia 3 lipca 1973 r. został zatrudniony w Zakładach (...) w W. w pełnym wymiarze czasu pracy. Od dnia nawiązania stosunku pracy, odwołujący stale i w pełnym wymiarze wykonywał pracę ślusarza remontowego (dowód: umowa o pracę – k.15 akt ZUS o ustalenie kapitału początkowego, wpis w legitymacji ubezpieczeniowej – k. 26 akt j.w.). Pracę na takim stanowisku odwołujący wykonywał także po powrocie z odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 3 listopada 1975 r. co najmniej aż do dnia 1 maja 1992 r. Ponownie obowiązki ślusarza remontowego odwołujący wykonywał co najmniej od dnia 1 stycznia 1997 r. co najmniej do dnia 1 kwietnia 1998 r. (dowód: wpis w legitymacji ubezpieczeniowej k.26 akt j.w. dekrety płacowe z lat 1980 r. – 1992 r. oraz z lat 1997 r. – 1998 r. w aktach sprawy). Służbę wojskową odwołujący odbywał w okresie 26.10.1973 r. – 16.10.1975 r. (dowód: książeczka wojskowa w aktach emerytalnych ZUS).

Do zakresu obowiązków, odwołującego na wskazanym wyżej stanowisku należało bieżące dokonywanie remontów oraz bieżących napraw maszyn znajdujących się na wydziale produkcji płyt paździerzowych. Powyższe zadnia odwołujący wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy. Zadania te odwołujący realizował na hali maszyn bezpośrednio przy maszynie. Pozostałe maszyny znajdujące się na hali były w ruchu. Proces technologiczny nie był wstrzymywany na czas prowadzonego remontu czy naprawy. Ze stanowiska ślusarza odwołujący został przeniesiony do pracy na stanowisko szlifierza płyt paździerzowych (dowód: zeznania świadków: T. Z., R. R., H. W.). Proces technologiczny produkcji płyt paździerzowych stosowany w Zakładach (...) polegał na wykorzystaniu odpadów powstałych przy przerobie lnu. Elementy odpadowe w postaci zdrewniałych części łodyg występujące w formie drobnych wiórów były łączone za pomocą żywicy mącznikowej a następnie podsuszane. Następnie tak przygotowany materiał poddawano prasowaniu w celu uzyskania odpowiedniego formatu a następnie utwardzano w wysokiej temperaturze i wysokim ciśnieniu (dowód: zeznania świadka H. W.).

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1998 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym łącznie 28 lat, 3 miesiące i 17 dni.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom wskazanym wyżej świadkom. Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującego

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7. 02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który stale i w pełnym wymiarze wykonywał prace w szczególnych warunkach, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych albowiem – co wyraźnie wynika z cytowanego wyżej przepisu – warunkiem koniecznym do uznania wzmiankowanego charakteru pracy jest jej wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Załącznik do powołanego wyżej rozporządzenia wykaz A Dział XIV poz. 25 jako pracę w warunkach szczególnych wymienia również bieżącą konserwację agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Odwołujący w ramach dnia roboczego wykonywał remonty maszyn znajdujących się na wydziale produkcji płyt wiórowych i praca ta była wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy. Pozostałe maszyny były w ruchu. Zatem zadania odwołującego w badanym okresie polegały na stałym (codziennym) i w pełnym wymiarze czasu pracy (8 godzin) wykonywaniu napraw w miejscu gdzie wykonywane są prace szczególne. Zgodnie bowiem z treścią powołanego wyżej załącznika, praca przy hydrotermicznej obróbce drewna jest pracą zaliczoną do prac wykonywanych w warunkach szczególnych (wykaz A dział VI pkt. 17). Odwołujący w okresie od dnia 03.07.1973 r. wykonywał prace przy remoncie w warunkach o jakich mowa w powołanym wyżej Dziale XIV pkt. 25. Pracę taką wykonywał co najmniej do dnia 1 maja 1992 r. Z okresu tego nie podlega wyłączeniu okres służby wojskowej albowiem wnioskodawca przed powołaniem do wojska pracował na tym samym stanowisku co po powrocie a okres przerwy między zwolnieniem ze służby wojskowej a powrotem do zakładu i podjęciem pracy nie przekroczył 30-u dni.

W tych warunkach odwołanie jako uzasadnione prowadziło do zamiany decyzji jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. i § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie uznając, iż nakład pracy pełnomocnika procesowego uzasadnia zastosowanie stawki podwyższonej do wysokości dwukrotnej stawki minimalnej.