Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 listopada 2019 r. S. Z. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 8.199,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 16 lipca 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego, kosztów holowania oraz parkowania.

Nakazem zapłaty z dnia 7 stycznia 2020 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, kwestionując roszczenie powoda co do wysokości. W zakresie roszczenia o dalsze koszty najmu, zakwestionował zarówno stawkę , jak i okres najmu jako zawyżone, zarzucając, że złożył poszkodowanemu propozycję zorganizowania pojazdu zastępczego za swoim pośrednictwem.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 6 czerwca 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki H. (...) należący do Z. S., zam. w m. Siadło (...) gm. K.. Sprawca zdarzenia posiadał ważne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej zawarte z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

Bezsporne .

Poszkodowany zwrócił się o pomoc w likwidacji szkody do powoda S. Z., który prowadzi warsztat samochodowy w G. i w dniu 11 czerwca 2019 r. udzielił mu pełnomocnictwa do reprezentowania w sprawie likwidacji szkody.

W dniu 11 czerwca 2019 r. poszkodowany zlecił powodowi holowanie, przechowanie i naprawę uszkodzonego pojazdu oraz organizację pojazdu zastępczego w miejsce uszkodzonego.

Również 11 czerwca 2019 r. poszkodowany przekazał uszkodzony pojazd do warsztatu powoda celem naprawy i wynajął pojazd zastępczy, marki M. (...), przy dobowej stawce wynoszącej 308 zł brutto. Pojazd zastępczy został podstawiony przez powoda do miejsca zamieszkania poszkodowanego.

Dnia 11 czerwca 2019 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powoda wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 6 czerwca 2019 r. w stosunku do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń.

Poszkodowany zlecił powodowi holowanie pojazdu za stawkę 558 zł , do której doliczono zryczałtowane stawki 150 zł za załadunek i 150 zł za rozładunek pojazdu.

Uszkodzony pojazd został zaholowany spod miejsca zamieszkania poszkodowanego do warsztatu powoda w miejscowości (...).

Dowód:
- umowy k. 22, 24-25, 28, 32-34;

- pełnomocnictwo k. 23;

- oświadczenia k 27, 29;

- protokół k. 30.

- zeznania świadka Z. S. k. 126-127;

- przesłuchanie powoda k. 128.

Poszkodowany nie zgłaszał szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody.

Zgłoszenia szkody pozwanemu dokonał telefonicznie w dniu 14 czerwca 2019 r. powód. W związku z zapytaniem przedstawiciela pozwanego o zorganizowanie pojazdu zastępczego powód podczas rozmowy rejestracyjnej poinformował, że poszkodowany od 11 czerwca 2019 r. korzysta z pojazdu zastępczego. Konsultant pozwanego poinformował o dwóch możliwościach najmu pojazdu zastępczego: albo za pośrednictwem pozwanego, albo poza siecią wypożyczalni pozwanego, wówczas stawka dobowa najmu nie powinna przekraczać kwoty 170 zł netto, za która pozwany sam mógłby zorganizować najem.

W odpowiedzi na powyższe powód zwrócił się o jak najszybsze przekazanie tej informacji poszkodowanemu, a nie jemu, bo powód tylko zgłasza szkodę. Powód wskazał, że kwota najmu jest dużo wyższa. Podał, że poszkodowany odbiera listy i tak sobie życzył.

Pozwany pismem z dnia 17 czerwca 2019 r. skierowanym do poszkodowanego potwierdził przyjęcie szkody, wskazał nadto o możliwości zorganizowania bezpłatnego najmu pojazdu zastępczego, dane kontaktowe oraz akceptowalne stawki w razie najmu we własnym zakresie, w tym 170 zł dla pojazdów terenowych segmentu (...).

Dowód:
- nagranie rozmowy rejestracyjnej płyta CD k. 88;

- pismo k. 76-77;

- zeznania świadka Z. S. k. 126-127;

- przesłuchanie powoda k. 128

Dnia 12 lipca 2019 r. poszkodowany zwrócił powodowi wynajęty pojazd zastępczy i odebrał własny pojazd po naprawie.

Dowód:

- protokół k. 31;

- zeznania świadka Z. S. k. 126-127;

- przesłuchanie powoda k. 128.

Dnia 17 lipca 2019 r. powód wystawił na poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę ogółem 11.336 zł , w tym na kwotę 858 zł tytułem holowania, na kwotę 930 zł tytułem przechowania uszkodzonego pojazdu od dnia 11 czerwca 2019 r. do 12 lipca 2019 r. oraz na kwotę 9.548 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, przez okres 32 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 308 zł brutto.

Dowód:
- faktura VAT k. 36;

- zeznania świadka Z. S. k. 126-127;

- przesłuchanie powoda k. 128.

Decyzją z dnia 23 lipca 2019 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 3136,50 zł tytułem weryfikując uzasadniony okres najmu do 15 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 170 zł, za którą pozwany sam mógł wynająć pojazd poszkodowanemu, wobec złożonej poszkodowanemu oferty zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Odmówił wypłaty kosztów parkowania na posesji, gdzie znajduje się warsztat. Odnośnie kosztów holowania wskazał, że roszczenie jest w trakcie weryfikacji i decyzja zostanie podjęta w późniejszym czasie.

Dowód:
- decyzja k. 37-38.

W toku dalszej korespondencji stron pozwany odmówił dalszej dopłaty odszkodowania z tytułu ww. roszczeń.

Bezsporne.

Faktyczny czas najmu pojazdu zastępczego w okresie od 11 czerwca 2019 r. do 12 lipca 2019 r. trwający 31 dni był w pełni uzasadniony.

Zastosowana stawka przez powoda stawka dobowa w wysokości 250 zł netto (308 zł brutto) dla pojazdów z segmentu C (...) mieściła się w zakresie stawek stosowanych na rynku lokalnym w 2019 roku, które zawierały się w przedziale od 185 zł do 265 zł netto.

Skoro powód faktycznie zrealizował naprawę, to zastosowana przez powoda odpłatność za parkowanie pojazdu na terenie jego warsztatu nie była stosowana przez inne warsztaty na lokalnym rynku usług.

Zastosowana przez powoda stawka ryczałtowa za holowanie w granicach miasta (do 10 km) w wysokości 250 zł brutto mieściła się w przedziale stawek stosowanych na rynku lokalnym, a powyżej 10 km była ona zawyżona i nie mieściła się w przedziale stawek stosowanych na rynku lokalnym wynoszących max. 2,0 zł netto za km.

Odległość drogowa pomiędzy warsztatem powoda a miejscem zamieszkania poszkodowanego wynosiła ok. 33 km.

Powód bezpodstawnie zastosował dodatkowe opłaty za załadunek i wyładunek holowanego pojazdu (brak problemów w tym zakresie).

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 142-161, 185-186..

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim nie był on bezsporny, został oparty o przedłożone dokumenty, których autentyczności strony nie kwestionowały, wyciągając jedynie odmienne wnioski. Sąd uznał zeznania przesłuchanego w sprawie świadka oraz powoda, w zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w wiarygodnym materiale dokumentarnym. Dokonując oceny zasadności i wysokości roszczeń dochodzonych pozwem Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego. Wskazać w tym miejscu należy, że powód w odpowiedzi na sprzeciw nie cofnął wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, w tym na okoliczności dotyczące zasadności roszczeń związanych z holowaniem i parkowaniem pojazdu. Stąd sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego na wszystkie okoliczności zawnioskowane przez powoda. Biegły potwierdził zasadność całego okresu najmu. Biegły w oparciu o swoje doświadczenie zawodowe, wynikające z pełnionej funkcji, wskazał jednak, że zastosowana przez powoda odpłatność za parkowanie pojazdu na terenie jego warsztatu nie była stosowana przez inne warsztaty, skoro powód faktycznie zrealizował naprawę. Podobnie wyjaśnił, że z uwagi na brak szczególnych problemów z załadowaniem pojazdu powód niezasadnie zastosował stawki ryczałtowe za załadunek i wyładunek holowanego pojazdu. Ustosunkowując się zaś do zarzutów powoda, podtrzymał opinię główną; w sposób logiczny i przekonywający wyjaśnił kwestie dotyczące sposobu obliczenia długości trasy holowania, parkowania czy dodatkowych opłat za załadunek i wyładunek. Strona pozwana nie wnosiła zastrzeżeń do opinii. Metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wartościowy materiał dowodowy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c.

Legitymacja powoda do dochodzenia roszczeń na własną rzecz, która nie została zakwestionowana przez pozwanego, wynika z przedłożonej umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Sąd w niniejszej sprawie nie dopatrzył się nieważności umowy przelewu z uwagi na normę wynikającą z art. 510 § 2 k.c. Sąd odnośnie do legitymacji czynnej powoda wynikającej z umowy przelewu w pełni podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 stycznia 2020 r., sygnatura akt VIII Ga 536/19, niepubl. Powód był więc czynnie legitymowany do dochodzenia niniejszym pozwem roszczenia z tytułu szkody w pojeździe należącym do Z. S..

Częściowo uwzględnieniu podlegało roszczenie powoda tytułem dopłaty do kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował okres najmu, poza uznane 15 dni. Natomiast kierując się wnioskami biegłego, cały okres najmu wynoszący 31 dni był zasadny.

Pozwany zakwestionował także wysokość stawki dobowej pojazdu zastępczego, zarzucając, że za pośrednictwem współpracującej z nim wypożyczalni mógł zorganizować poszkodowanemu auto zastępczego po niższej stawce. W związku z tym wypłacona powodowi kwota odszkodowania wynika ze zweryfikowanej przez pozwanego stawki dobowej najmu, za którą ubezpieczyciel sam zorganizowałby najem poszkodowanemu. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych poszkodowany nie zgłaszał szkody pozwanemu. Uczynił to telefonicznie, tydzień po zdarzeniu powód, który legitymował się pełnomocnictwem od poszkodowanego do reprezentowania go przez pozwanym ubezpieczycielem. Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi 3 dni po zawarciu umowy najmu z poszkodowanym. W trakcie rozmowy rejestracyjnej z ubezpieczycielem sprawcy szkody w sprawie zorganizowania pojazdu zastępczego powód poinformował , że poszkodowany już wynajmuje pojazd zastępczy. Powód nie wskazał, za jaką stawkę wynajmuje pojazd, podając enigmatycznie, że za dużo wyższą. Powód jako pełnomocnik poszkodowanego był umocowany do odebrania i przekazania informacji o najmie pojazdu zastępczego od pozwanego , za pośrednictwem wypożyczalni współpracujących. W sposób niczym nieuzasadniony nie przekazała tej informacji poszkodowanemu, ani nie zastosował się do stawki akceptowanej przez ubezpieczyciela. Powód nie dał pozwanemu szansy na zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego po niższej stawce. Co więcej, przedstawiciel ubezpieczyciela zastrzegł zweryfikowanie stawki, gdyby poszkodowany wynajmował auto poza siecią wypożyczalni pozwanego. Powód nie skontaktował się ani z poszkodowanym, ani z ubezpieczycielem w przedmiocie zorganizowania (a konkretnie zamiany) poszkodowanemu innego auta zastępczego za akceptowalną przez pozwanego stawkę. Jak wskazuje zachowanie powoda, nawet nie zamierzał wynająć pojazdu od pozwanego, a jednocześnie nie dostosował stawki do kwoty 170 zł netto. Tym samym odebrał ubezpieczycielowi szansy na zorganizowanie auta zastępczego po niższej stawce dobowej. W takich okolicznościach powód winien liczyć się z tym, że pozwany nie zaakceptuje najmu pojazdu zastępczego od powoda po wyższej stawce dobowej, aniżeli wynegocjowana z asystorem pozwanej stawka 170 zł netto. Zważywszy że pozwany potwierdził powyższe w korespondencji kierowanej do poszkodowanego, zgodnie z sugestiami powoda. Nie miało więc znaczenia dla rozstrzygnięcia, że stawka zastosowana przez powoda mieściła się w przedziale stawek średniorynkowych, czego pozwany nie kwestionował.

Z tych względów zasadne koszty najmu zamykają się kwotą 6.482,10 zł, stanowiącą iloczyn 31 dni oraz stawki 170 zł netto (209,10 zł brutto), za którą pozwany sam mógł zorganizować najem poszkodowanemu. Odejmując wypłaconą z tego tytułu kwotę 3.136,50 zł zasądzeniu podlegała kwota 3.345,60 zł tytułem dalszych kosztów najmu.

Powód domagał się również zwrotu kosztu holowania na trasie liczącej 41 km. Kierując się wnioskami biegłego, że długość trasy pomiędzy miejscem zamieszkania poszkodowanego a warsztatem powoda wynosi 33 km, to przez pierwsze 10 km stawka powoda 250 zł brutto była zasadna. Natomiast za pozostałe 23 km zasadny koszt to 56,58 zł, tj. iloczyn kwoty 2,46 zł brutto (2,0 zł netto), tj. maksymalnej stawki średniej na rynku lokalnym (powód stosował stawkę zawyżoną 3,48 zł netto). Wobec czego uwzględnieniu tytułem holowania podlegała kwota 306,58 zł (opłaty za załadunek i wyładunek były niezasadne i niczym nieuzasadnione).

Z tych względów na rzecz powoda zasądzono dalsze koszty najmu w kwocie 3345,60 zł oraz koszty holowania 306,56 zł , w sumie 3652,18 zł, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. W ocenie Sądu już na etapie wydawania decyzji pozwany dysponował odpowiednim materiałem dowodowym do przyznania należnego odszkodowania z tego tytułu.

Natomiast dalej idące powództwo oddalono, w tym oddaleniu podlegało roszczenie powoda tytułem kosztów parkowania. Pozwany zakwestionował zasadność kosztów parkowania na posesji, gdzie znajduje się warsztat powoda. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami, pojazd w okresie naprawy znajdował się na posesji, gdzie mieści się warsztat powoda. Poszkodowany przed oddaniem pojazdu na umówiony termin naprawy, parkował uszkodzony pojazd przed swoim miejscem zamieszkania. Do czasu oddania pojazdu powodowi do naprawy auto stało zaparkowane pod domem. Naprawa została uzgodniona z powodem. Powód po pierwszych oględzinach przystąpił do naprawy pojazdu – samochód został bowiem rozebrany. W takiej sytuacji obciążanie poszkodowanego, a konsekwencji ubezpieczyciela opłatą za parkowanie, kiedy powód de facto przystąpił do czynności naprawczych i ostatecznie naprawę wykonał w swoim warsztacie, nie jest zasadne. Słusznie podkreślił biegły, że nie jest to praktyka spotykana w warsztatach na lokalnym rynku.

Z tych względów powództwo o zapłatę nieuznanych kosztów parkowania wraz z odsetkami od tej kwoty oddalono, o czym orzeczono jak w pkt II sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w pkt III wyroku, znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 45%, pozwany utrzymał się z obroną w 55 %. Na koszty poniesione przez powoda składają się opłata od pozwu 500 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 zł , wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem 1800 złotych, wydatek na wynagrodzenie biegłego 531,66 zł. Łącznie to kwota 2848,66 zł , a 45 % to ok. 1282 zł. Koszty poniesione przez pozwanego są takie same, z wyjątkiem opłaty od pozwu. Razem to (...),66 z czego 55% to ok. 1292 zł. Po skompensowaniu tych kwot zasądzono na rzecz pozwanego 10 zł ( (...) = 10 zł).

W pkt IV sentencji sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom niewykorzystaną część zaliczek, z których pokryto po połowie wydatki na wynagrodzenie biegłego (1062,72 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)