Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 grudnia 2019 r. znak (...)-2019 - (...) (...) S. odmówił B. W. (1) prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu macierzyńskiego po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego za okres od 1 kwietnia 2019 r. do 29 września 2019 r.

W uzasadnieniu wskazał, że ubezpieczona od 1 października 2018 r. do 17 lutego 2018 r. korzystała z urlopu macierzyńskiego. Nie złożyła wniosku o przyznanie zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu rodzicielskiego, począwszy18 lutego 2018 r. Tymczasem wniosek o urlop macierzyński za okres urlopu rodzicielskiego składa się do płatnika składek w terminie przed rozpoczęciem korzystania z tego urlopu.

Ubezpieczona B. W. (1) odwołała się od powyższej decyzji i wniosła o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do zasiłku macierzyńskiego. Swój wniosek argumentowała tym, iż została wprowadzona w błąd przez płatnika składek co do sposobu i terminu złożenia wszelkich niezbędnych dokumentów, które uprawniały ją do zasiłku macierzyńskiego. Płatnik przesłała jej kilka niezapisanych kartek papieru opatrzonych pieczątką wraz z informacją, by je podpisała i odesłała. Płatnik miał uzupełnić je we własnym zakresie. Wśród nich były wnioski urlopowe, albowiem pracownik ds. kadr płatnika zapewniał ubezpieczoną, że musi w pierwszej kolejności wykorzystać urlop wypoczynkowy, a następnie wykorzysta urlop macierzyński. Okazało się, że na podstawie podpisanych przez ubezpieczoną dokumentów płatnik udzielił jej urlopu wypoczynkowego od 19 lutego 2019 r. do 25 marca 2019 r., a następnie urlopu bezpłatnego od 26 do 29 marca 2019 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.. Podstawą tego zatrudnienia była umowa o pracę na czas określony do 31 marca 2019 r.

Od 28 lutego 2018 r. ubezpieczona nie świadczyła pracy z uwagi na stan ciąży. Korzystała ze zwolnienia lekarskiego aż do porodu. W dniu 11 października 2018 r. ubezpieczona urodziła dziecko i w tej samej dacie rozpoczęła korzystanie z urlopu macierzyńskiego. Nie składała płatnikowi wniosku o urlop macierzyński. Przesłała mu wyłącznie zaświadczenie o urodzeniu dziecka. Telefonicznie kontaktując się z pracownikami płatnika zajmującymi się sprawami kadrowymi usłyszała, że wystarczy samo przesłanie zaświadczenia.

Ubezpieczona po okresie urlopu macierzyńskiego chciała otrzymywać zasiłek macierzyński za okres urlopu rodzicielskiego. Taką też informacje przekazała pracownikowi płatnika ds. kadrowych. W odpowiedzi poinformowano ją, że po okresie urlopu macierzyńskiego w pierwszej kolejności musi wykorzystać urlop wypoczynkowy.

Następnie na adres ubezpieczonej płatnik przesłał niewypełnione formularze wniosków urlopowych, w tym wniosku o udzielenie urlopu macierzyńskiego oraz wniosku o udzielenie urlopu bezpłatnego. Do korespondencji załączona została mała kartka, na której zapisano „Proszę o podpisanie tych dokumentów w miejscach, w których zaznaczyłam i odesłanie na adres firmy. Dziękuję” Nie opatrzono jej podpisem autora, a wyłącznie pieczątką płatnika.

Ubezpieczona uzupełniła swoimi danymi oraz podpisem nadesłane formularze wniosków w miejscach oznaczonych znakiem „v”, po czym odesłała je płatnikowi.

Formularze wniosków podpisanych przez ubezpieczoną zostały uzupełnione poprzez wpisanie dat. Spośród trzech formularzy wniosku o urlop wypoczynkowy w jednym zapisano, że dotyczy urlopu wypoczynkowego za rok 2017 w wymiarze 1 dnia i ma zostać udzielony 18 lutego 2019 r. W drugim wskazano, że dotyczy urlopu wypoczynkowego za rok 2018 i obejmuje 20 dni od 19 lutego 2019 r. do 18 marca 2019 r. W trzecim zapisano, że dotyczy roku 2019 i obejmuje 5 dni od 19 do 23 marca 2019 r. Wniosek o udzielenie urlopu bezpłatnego rozpisano na okres pozostały do ostatniego dnia pracy ubezpieczonej, t.j. od 26 do 29 marca 2019 r. (30 i 31 marca przypadały kolejno w sobotę i niedzielę). Odpowiadające temu zapisy płatnik zamieścił w karcie pracy ubezpieczonej za m-ce luty i marzec 2019 r.

Dowód:

- świadectwo pracy k. 14-15

- zaświadczenie k. 15

- kopia kartki załączona do korespondencji

- kopia wniosków k. 44

- karta pracy k. 44

- wniosek k. 72

- częściowo zeznania świadka J. Ś.

- przesłuchanie ubezpieczonej B. W. k. 119

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione .

Stan faktyczny sprawy ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów oraz przesłuchanie ubezpieczonej. Żadna ze stron nie kwestionowała ich waloru dowodowego. Także i Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ten walor, dlatego dowody te zostały uznane za wiarygodne.

Zeznaniom J. Ś. Sąd nie dał wiary co do tego, że ubezpieczona sama uzupełniła wnioski urlopowe obejmujące okres od 18 lutego 2019 r. do 29 marca 2019 r. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że uzupełnione zostały dwoma różnymi charakterami pisma. Nadto w miejscach, w których zapisy czyniła ubezpieczona, znajduje się znak „v”. Koresponduje to z relacją ubezpieczonej i treścią informacji, która według ubezpieczonej miała zostać załączona do formularzy wniosków na karteczce samoprzylepnej, iż ubezpieczona miała wyłącznie uzupełnić zaznaczone miejsca.

Sąd dał wiarę ubezpieczonej, że po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego miała ona zamiar wykorzystania zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu rodzicielskiego. Jej stosunek pracy miał zakończyć się z dniem 31 marca 2019 r. Zatem zostałaby pozbawiona źródła utrzymania. A z racji posiadania czwórki dzieci, w tym jednego w wieku czterech miesięcy, wątpliwym jest, by podjęła starania o znalezienie nowego zatrudnienia.

Wedle treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity – Dz. U. z 2017 r., poz. 1368, powoływana dalej jako „ustawa zasiłkowa”), zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego urodziła dziecko. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy zasiłkowej, okres jego przysługiwania odpowiada okresowi ustalonemu przepisami kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu ojcowskiego. Warunkiem nabycia prawa do zasiłku jest złożenie pisemnego wniosku nie później niż 21 dni po porodzie. Wniosek ów może obejmować okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego, jak i urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze (art. 30a ust. 1 ustawy zasiłkowej).

W przypadku urodzenia jednego dziecka wymiar urlopu macierzyńskiego wynosi 20 tygodni (art. 180 § 1 pkt 1 k.p.). Po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego albo zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego pracownik ma prawo do urlopu rodzicielskiego w wymiarze do 32 tygodni (art. 182 ^1a § 1 pkt 1 k.p.). Urlop rodzicielski jest udzielany jednorazowo albo w częściach nie później niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6 rok życia (art. 182 ^1c § 1 pkt 1 k.p.). Udziela się go bezpośrednio po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego albo zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego, nie więcej niż w 4 częściach, przypadających bezpośrednio jedna po drugiej albo bezpośrednio po wykorzystaniu zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający części urlopu rodzicielskiego, w wymiarze wielokrotności tygodnia. Do wniosku dołącza się dokumenty określone w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie wniosków dotyczących uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem oraz dokumentów dołączanych do takich wniosków (art. 182 ^1c § 1 pkt 1 k.p.).

Z zacytowanych wyżej przepisów wynika, że urlop rodzicielski udzielany jest bezpośrednio po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego albo zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu macierzyńskiego. Wyjątkowo pracownica może nie później niż 21 dni po porodzie złożyć pisemny wniosek o udzielenie jej bezpośrednio po urlopie macierzyńskim urlopu rodzicielskiego (art. 197 ¹ §1 k.p.) Wniosek musi dotyczyć pełnego wymiaru tego urlopu, przy czym złożenie go nie wyklucza, aby na zasadach określonych w art. 182 ^1c § 2 i 4 k.p. pracownica mogła skorzystać w późniejszym terminie tylko z jego części, dzieląc się tym urlopem z pracownikiem - ojcem dziecka lub rezygnując z jego części na rzecz ubezpieczonego - ojca dziecka, który w tym czasie zaopiekuje się dzieckiem i będzie z tego tytułu pobierał zasiłek macierzyński ( art. 179 ¹ § 2 k.p.).

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż wola ubezpieczonej w zakresie uzyskania prawa do zasiłku macierzyńskiego po urlopie wykonawczym nie została ujawniona na zewnątrz. W szczególności nie złożyła ona pisemnego wniosku tak w trybie art. 197 ¹ §1 k.p., jak i w trybie art. 182 ^1c § 1 pkt 1 k.p. Samo poinformowanie płatnika o zamiarze kontynuowania okresu zasiłkowego po urlopie macierzyńskim było niewystarczające.

Sąd miał na względzie okoliczność, iż ubezpieczona zdecydowała się powierzyć kwestię urlopu płatnikowi licząc na to, iż postąpi on zgodnie z jej wolą. Nie mniej jednak jej ustalenia z płatnikiem same z siebie nie skutkują nabyciem prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Za ewentualne zaniechania co do tych ustaleń nie sposób obciążać Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem nie istnieje ku temu jakakolwiek podstawa prawna.

W powyższych okolicznościach Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa w zakresie ustaleń faktycznych i zastosowanych norm prawnych. Dlatego też na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

W pkt II wyroku zawarte zostało orzeczenie o kosztach procesu. Zapadło ono w oparciu o przepis art. 98 §1 k.p.c. Na koszty organu składało się wynagrodzenie pełnomocnika – radcy prawnego w wysokości 180 zł. Zostało ono ustalone zgodnie z regulacją zawartą w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)