Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 kwietnia 2019 r. (...) spółka akcyjna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej w K., o zapłatę kwoty 5296,31 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot: 404,21 zł od dnia 16 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty; 2195,55 zł od dnia 15 września 2018 r. do dnia zapłaty, 2174,64 zł od dnia 13 października 2018 r. do dni zapłaty, 521,1 zł od dnia 23 października 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka dochodzi od pozwanej zaległego czynszu najmu za zestaw rusztowana aluminiowego.

Nakazem zapłaty z dnia 25 kwietnia 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw, zaskarżając nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu. Pozwana podniosła zarzut braku legitymacji biernej, niewykazania roszczenia. Zakwestionowała zamówienia wynikające ze spornych faktur.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. zamierzała wynająć od powódki (...) spółki akcyjnej w S. rusztowania w związku z prowadzonymi budowami. Pozwana nie posiadała bowiem odpowiedniego sprzętu. Inwestorem była spółka (...), która prowadziła budowy w Ł. i w jej okolicach, w Ł..

W tym celu w dniu 5 lipca 2018 roku pomiędzy powódką (wynajmującym) a pozwaną (najemcą), reprezentowaną przez pełnomocnika w osobie D. K., zawarta została ramowa umowa najmu sprzętu budowlanego nr (...), w ramach której strony postanowiły podjąć współpracę w zakresie najmu maszyn i urządzeń budowlanych, w tym także kontenerów, podnośników oraz rusztowań, zwanych dalej sprzętem budowlanym.

W ramach umowy (§ 1 ust. 5) uzgodniono, że najem sprzętu wygasa z chwilą zwrotu sprzętu budowlanego w takim stanie, w jakim został oddany najemcy w najem.

Do umowy przewidziano ogólne warunki najmu.

Za zwrot sprzętu budowlanego uważano jedynie oddanie wynajmującemu sprzętu budowlanego w takim stanie, w jakim został on wynajęty. W przeciwnym razie wynajmujący miał prawo przedłużyć umowę najmu do dnia przywrócenia sprzętu budowlanego do stan poprzedniego, tj. z dnia jego wydania oraz naliczyć z tego tytułu dodatkowy czynsz najmu. (pkt. III ust. 14 (...)).

Pozwana wyraziła zgodę na przesyłanie faktur, faktur korygujących, not w formie elektronicznej.

Pozwana upoważniła powódkę do wystawiania faktur VAT bez swojego podpisu (pkt. III ust. 8 (...)).

Najemca ponosi odpowiedzialność za sprzęt budowlany od chwili załadunku urządzenia u wynajmującego do momentu zwrotu go w miejsce wskazane przez wynajmującego w stanie niepogorszonym, zaś ryzyko utraty lub uszkodzenia tego sprzętu przechodzi na najemcę z chwilą protokolarnego odbioru. (pkt. IV. ust. 1 (...)).

Tego samego dnia pozwana upoważniła K. S. i J. P. do zawierania i aneksowania umów najmu, składania zamówień, kwitowania odbioru i zwrotu przedmiotu najmu i odbioru faktur VAT, rozliczenia kaucji. K. S. jest wspólnikiem komplementariusza pozwanej. To on nawiązał z ramienia pozwanej nawiązał współprace z powódką.

Pozwana w celu przyspieszenia procedury związanej z najmem potrzebnego jej sprzętu przesłała powódce w dniu 9 lipca 2018 r. drogą elektroniczną, ze swojego adresu poczty elektronicznej, skan podpisanej umowy i upoważnień, według wzorca obowiązującego u powódki.

Pozwana tytułem zawartej umowy za wynajem rusztowań uiściła na rzecz powódki w dniu 11 lipca 2018 roku drogą przelewu kaucję w wysokości 1.000 zł. Przelew kaucji pochodził z konta spółki (...). Powódka nie wynajęłaby sprzętu pozwanej bez uiszczonej uprzednio kaucji.

Dowód:

- ramowa umowa najmu sprzętu budowlanego k. 21-23;

- ogólne warunki umowy najmu k. 25;

- pełnomocnictwo k. 62;

- upoważnienie k. 63;

- potwierdzenie przelewu k. 61;

- zeznania świadka D. B. k. 78-80;

- zeznania świadka D. K. (częściowo) k. 177-178;

- zeznania świadka R. G. k. 220-221.

Następnie w dniu 12 lipca 2018 roku pozwana zamówiła u powódki w ramach zawartej umowy sprzęt budowlany w postaci rusztowań aluminiowych na okres od 12 lipca 2018 r. do dnia 11 sierpnia 2018 r. Po kilku dniach pozwana zdecydowała o zwrocie przedmiotu najmu i o najmie innego rusztowania bardziej odpowiadającego jej potrzebom. Powódka w dniu 16 lipca 2018 r. wynajęła pozwanej inny model rusztowania aluminiowego. Zamówienia i negocjacje co do szczególnych warunków najmu, w tym udzielonych rabatów, odbywały się z K. S.. Powódka zweryfikowała, że K. S. posiada stosowne upoważnienie udzielone przez pełnomocnika pozwanej D. K.. Sprzęt został pozwanej dostarczony przez firmę transportową pod wskazany adres w K. oraz był przez nią wykorzystywany na terenie budowy, której inwestorem była spółka (...). K. S. oświadczył, że w dniu dostarczenia sprzętu nie będzie obecny, prosił, aby zostawić sprzęt przebywającym tam pracownikom, K. K. i L. W.. Kierowca po ustaleniu, czy wskazany pracownik jest na budowie, po zweryfikowaniu jego danych wydał mu sprzęt. Pracownik ten podpisywał się następnie na dokumentach wygenerowanych z systemu informatycznego powódki, wydrukowanych i dostarczanych wraz z zamówionym sprzętem Pozwana zwróciła najmowany sprzęt w dniu 8 października 2018 r. Nie było zastrzeżeń co do jakości czy ilości najmowanego sprzętu. Sprzęt fizycznie wydał powódce K. S., który oświadczył, że „rozstaje się” z pozwaną i chce rozliczyć się z najmowanego sprzętu.

Dowód:

- zamówienia k. 26-27;

- wydanie k. 28;

- protokół zdawczo-odbiorczy k. 29;

- zeznania świadka D. B. k. 78-80 akt odezwy;

- zeznania świadka D. K. (częściowo) k. 177-178;

- zeznania świadka R. G. k. 220-221.

Z tytułu najmu przedmiotowego sprzętu powódka wystawiła na rzecz pozwanej faktury VAT, które na skutek telefonicznej interwencji K. S., że nie uwzględniają wynegocjowanego przez pozwaną rabatu, zostały następnie przez powódkę w tym zakresie skorygowane.

Ostatecznie powódka obciążyła pozwaną następującymi fakturami za wynajem sprzętu:

- FV/ (...)/18/07/138 z dnia 31 lipca 2018 r. z terminem płatności do dnia 14 sierpnia 2018 r. na kwotę 2003,55 zł;

- FV/ (...)/18/08/153 z dnia 31 sierpnia 2018 r. z terminem płatności do dnia 14 września 2019 r. na kwotę 3374,69 zł;

- FV/ (...)/18/09/119 z dnia 28 września 2018 r. z terminem płatności do dnia 12 października 2018 r. na kwotę 2818,57 zł;

- FV/ (...)/18/10/019 z dnia 8 października 2018 r. z terminem płatności do dnia 22 października 2018 r. na kwotę 676,46 zł.

Mimo upływu terminów płatności, pozwana nie uiściła należności na rzecz powódki. W związku z czym kierownik oddziału powódki w K. D. B. kilka razy telefonicznie kontaktował się z pełnomocnikiem pozwanej D. K., próbując wyjaśnić przyczyny braku zapłaty. D. K. nie kwestionował spornych faktur, wskazywał, że budowa nie wyszła i pozwana nie ma środków na uiszczenie faktur. Zaproponowano spotkanie w oddziale powódki, do którego ostatecznie nie doszło.

Dowód:

- faktury VAT k. 30-33,

- zeznania świadka D. B. k. 78-80 akt odezwy;

- zeznania świadka D. K. (częściowo) k. 177-178;

- zeznania świadka R. G. k. 220-221.

Mimo upływu terminów płatności, pozwana nie uiściła należności na rzecz powódki, wobec czego pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 5460,52 zł na którą składała się kwota 5296,31 zł tytułem należności wynikających z faktur VAT, powiększona o kwotę 164,21 zł tytułem skapitalizowanych odsetek. Okazało się ono bezskuteczne.

Dowód :

- wezwanie do zapłaty z dnia 24 stycznia 2019 r. k. 34;

- dowód nadania k. 35;

Stan faktyczny został ustalony w pierwszym rzędzie na podstawie złożonych przy pozwie dokumentów, stanowiących dokumenty prywatne (art. 245 k.p.c.). Pozwana nie zakwestionowała w szczególności autentyczności tych dokumentów, złożonych pod nimi podpisów, częściowo wyprowadzając odmienne wnioski. Jako szczere i prawdziwe sąd ocenił zeznania świadków strony powodowej. Zeznania pracowników oddziału powódki w K. D. B. i R. G. szczegółowo opisują sposób nawiązania współpracy stron, prowadzone w jej toku negocjacje z upoważnionymi przez pozwaną osobami. Ponadto z treści ich zeznań wynika, że zamówienia pochodziły od upoważnionego w tym zakresie K. S., który ostatecznie zwrócił najmowany przez pozwaną sprzęt. W pełni korespondują z przytoczonymi w pozwie jak i dalszych pismach procesowych powódki okolicznościami faktycznymi oraz z przywołanymi na ich poparcie dokumentami. Dokumenty ramowej umowy najmu oraz upoważnień dla wskazanych osób zostały podpisane przez umocowane do tego osoby, tj. D. K. upoważnionego przez prezesa zarządu pozwanej spółki. Wynika z nich fakt zawarcia umowy, jej treść, udostępnienie przedmiotu najmu na zamówienie pozwanej. Wysokość czynszu najmu, terminy płatności wynikają z §4 pkt 8 umowy i treści faktur, które - jak to wynika z niezaprzeczonych twierdzeń powódki oraz zeznań świadków - zostały skorygowane w zakresie udzielonego rabatu po interwencji K. S.. Pozwana na wykazanie swych twierdzeń zawnioskowała dowód z zeznań świadka D. K., które sąd uznał w zakresie, w jakim pokrywały się z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Świadek bowiem zasadniczo zasłaniał się niepamięcią, to jest „nie przypominał sobie” pewnych okoliczności. W ocenie sądu jego zeznań nie można ocenić jako obiektywnych, zważywszy że zgodnie z wiarygodnymi zeznaniami świadka D. B. telefoniczne rozmowy w przedmiocie przyczyn braku płatności spornych faktur kilkukrotnie prowadzone były właśnie z D. K., pełnomocnikiem pozwanej. Nie kwestionował on wówczas umocowań, zamówień, ani tym bardziej spornych faktur, brak zapłaty tłumaczył brakiem środków z uwagi na nieudaną inwestycję. Niemniej jednak świadek zeznał, z jakiego powodu kaucja uiszczona w związku z zawartą umową ramową pochodziła z konta spółki (...), jak również potwierdził, że wymieniona spółka była inwestorem budów prowadzonych m.in. w Ł. i jej okolicach. Kwestia czy najmowany sprzęt faktycznie był wykorzystywany na budowie w K., gdzie pozwana ma siedzibę, czy dalej przewożony na inne inwestycje, jak również, która ze spółek rzeczywiście była inwestorem, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia i nie dyskredytuje dowodów zawnioskowanych przez powódkę.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Jego podstawę stanowił przepis art. 659 § 1 k.c. Zgodnie z nim przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym (art. 669 § 1 k.c.).

W ocenie Sądu przedstawione dokumenty i zeznania świadków powódki były wystarczające do wykazania istnienia umowy i wysokości zobowiązania pozwanej, jak również umocowania osób działających za pozwaną. Brak jest przeszkód do zawarcia (ramowej) umowy najmu w formie dokumentowej, jak to miało miejsce w związku z odesłaniem przez pozwaną podpisanych skanów umowy i upoważnień drogą mailową. Pozwana nie odesłała spornych faktur (po ich korekcie) bez księgowania, nie ustosunkowała się do pisemnych wezwań powódki o zapłatę, w szczególności nie kwestionowała umocowań osób działających w jej imieniu. Co z pewnością miałoby miejsce gdyby pozwana nie zamawiała ani nie najmowała wydanego jej sprzętu. Zarzuty pozwanej podnoszone w sprzeciwie i dalszych pismach procesowych stanowią w ocenie sądu jedynie obraną przez nią taktykę i wybieg procesowy, zmierzający do przeciągnięcia w czasie niekwestionowanych wcześniej przez pozwaną płatności na rzecz powódki.

Powódka sprostała zatem ciężarowi dowodu okoliczności, z których wywodzi skutki prawne swoich żądań (art. 6 k.c.) Stąd zasądzono całość dochodzonej pozwem kwoty, mając na uwadze, że powódka uwzględniła uiszczoną przez pozwaną kaucję 1000 zł, pomniejszając należność wynikającą ze spornych faktur.

Podstawę prawną orzeczenia o odsetkach ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, zasądzonych w pkt I wyroku począwszy od dnia następnego po upływie terminu płatności faktur, stanowi art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 684 tekst jednolity ze zm.), zgodnie z którym z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;

2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie,

co miało miejsce w niniejszej sprawie.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o treść art. 98 k.p.c., stosownie do którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódce należy się więc zwrot całych poniesionych kosztów procesu. Na koszty te składa się opłata od pozwu w postępowaniu uproszczonym 250 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1800 zł ustalone w stawce minimalnej obliczonej adekwatnie do wartości przedmiotu sporu na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).

Sygn. akt XI GC 868/19

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...) K. G.