Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Łukasz Rybus

Protokolant Aleksandra Sobótka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 lutego 2018 r. w K.

sprawy z powództwa N. W.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki N. W. kwotę 6.000 (sześć tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 07 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.085,88 (trzy tysiące osiemdziesiąt pięć 88/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 408/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 23.03.2016 r. powódka N. W. wystąpiła przeciwko Towarzystwu (...) w W. o zapłatę kwoty 6.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07.02.2016 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że 24.12.2015 r. uczestniczyła w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w zakładzie pozwanego. W wyniku zdarzenia powódka doznała urazu w postaci stłuczenia głowy oraz urazu kręgosłupa szyjnego, po zdarzeniu kilkukrotnie wymiotowała. Pomimo przeprowadzonego leczenia do dziś odczuwa bóle głowy oraz w okolicy kręgosłupa szyjnego, w związku z czym przyjmuje leki przeciwbólowe. Ponadto wystąpiły u niej lęki i obawy związane z prowadzeniem przez nią samochodu.

W odpowiedzi na pozew Towarzystwo (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Przyznał, że ubezpieczał sprawcę wypadku w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia co do zasady. Wskazał, że po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym odmówił wypłaty zadośćuczynienia, bowiem w wypadku powódka nie doznała krzywdy. Dolegliwości powódki miały charakter powierzchowny, leczenie nie było uciążliwe. Powódka nie kontynuowała leczenia, co świadczy o szybkim powrocie do zdrowia. Przeprowadzone badania nie wykazały zmian pourazowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

24.12.2015 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym uczestniczyła powódka N. W.. Pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...) w W..

( dowód: bezsporne )

Bezpośrednio po wypadku powódka nie zgłaszała żadnych obrażeń, jednak po powrocie do domu zaczęła odczuwać zawroty głowy, bóle i sztywnienie karku, kilkukrotnie wymiotowała. Intensywny ból utrzymywał się przez kilka dni. Powódka udała się do ortopedy, który stwierdził wykręcenie kręgosłupa szyjnego i stłuczenie głowy. Zastosowano leczenie w postaci kołnierza ortopedycznego na okres 14 dni, maści i leków przeciwbólowych. W trakcie Świąt Bożego Narodzenia powódka z powodu bólu miała problem z uczestniczeniem w spotkaniach rodzinnych. Z uwagi na zalecany przez lekarza oszczędny tryb życia powódka zrezygnowała z wyjazdu do znajomych na S., wymagała pomocy partnera przy czynnościach życia codziennego. Powódka zakończyła leczenie 28.01.2016 r.

(dowód: dokumentacja medyczna – k. 8-11; zeznania D. C. – k.119-119v.; zeznania N. W. – k.119v.-120)

Powódka na skutek wypadku z 24.12.2015 r. doznała urazu kręgosłupa szyjnego i stłuczenia głowy bez trwałych następstw z zakresu ortopedii, a także pourazowego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego, skutkującego długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 5%. W dalszym ciągu odczuwa okazjonalnie bóle karku, co powoduje konieczność zażywania leków przeciwbólowych.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii, (...) – k. 157-158; opinia biegłego z zakresu neurologii G. P. – k. 194-195, 219-220; zeznania D. C. – k.119-119v.; zeznania N. W. – k.119v.-120)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc w zw. z art. 445 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zakres odpowiedzialności zobowiązanego do naprawienia szkody określa przepis art. 361 § 1 i § 2 kc, stanowiący, że ponosi on odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż pozwany ponosił odpowiedzialność gwarancyjną za następstwa wypadku z 24.12.2015 r. Pozwany nie negował wystąpienia u powódki następstw w/w zdarzenia w postaci rozstroju zdrowia, wskazywał jednak, że miały one wyłącznie charakter powierzchowny.

W celu ustalenia, jakich uszkodzeń ciała doznała powódka w wyniku wypadku z 24.12.2015 r., Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, (...) oraz biegłego z zakresu neurologii G. P.. W ocenie Sądu opinie biegłych zostały sporządzone w sposób rzetelny, z należytym wykorzystaniem wiedzy teoretycznej i doświadczenia zawodowego. Sporządzone opinie są jasne i pełne, a wypływające z nich wnioski są spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają. Opinie znajdują również potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji medycznej oraz wiarygodnych zeznaniach powódki i jej partnera. Zastrzeżenia pozwanego co do opinii biegłego G. P. zostały w sposób stanowczy i przekonujący wyjaśnione przez biegłego w opinii uzupełniającej.

Biegli zgodnie ustalili, że powódka na skutek wypadku doznała urazu kręgosłupa szyjnego. Przebyty uraz skutkuje długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 5% w zakresie dolegliwości neurologicznych, albowiem spowodował u powódki urazowe zespoły korzonkowe bólowe szyjne. Doznane urazy nie pozostawiły natomiast żadnych trwałych skutków z zakresu ortopedii. Opinie biegłych w żadnym stopniu nie wykluczają się wzajemnie, a biegły ortopeda wprost wskazał na zasadność oceny zdrowia powódki przez neurologa.

Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami pozwalającymi ustalić rozmiar doznanej krzywdy, takimi jak: okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013 r., I CSK 667/12).

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, w tym m. in. rozmiar doznanego przez powódkę uszczerbku na zdrowiu, Sąd uznał, że żądana przez powódkę kwota zadośćuczynienia w wysokości 6.000 zł jest w pełni adekwatna do rozmiaru jej krzywdy.

Wskazać trzeba, że powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Dolegliwości bólowe powódka odczuwa do chwili obecnej, co utrudnia jej codzienne funkcjonowanie i powoduje konieczność zażywania leków przeciwbólowych. Po wypadku powódka przez 2 tygodnie zmuszona była nosić kołnierz ortopedyczny, co w sposób oczywisty powodowało pewien dyskomfort i utrudnienie nawet w zwykłych czynnościach życia codziennego. Powódka bezpośrednio po wypadku źle się czuła, wymiotowała i nie mogła uczestniczyć w normalnym stopniu w świątecznych uroczystościach rodzinnych. Zmuszona była również odwołać planowany wyjazd sylwestrowy. Nie mogła w tym czasie w pełni samodzielnie funkcjonować i wymagała pomocy i opieki partnera.

Z tych wszystkich względów należało uznać, iż roszczenie powódki zasługuje na uwzględnienie w całości.

Na marginesie wskazać należy, iż ustalenia dotyczące uszczerbku na zdrowiu mają jedynie pomocniczy charakter w zakresie szacowania zadośćuczynienia za krzywdę. Także z tego względu wnioskowany przez pozwanego dowód z kolejnej opinii innego biegłego z zakresu neurologii nie zasługiwał na uwzględnienie, podobnie jak wniosek o zobowiązanie powódki do poddania się specjalistycznym badaniom. Dodać trzeba, iż żaden z biegłych nie podnosił potrzeby takich badań. Niezadowolenie strony z ustaleń biegłego i polemika bez podania przekonujących i merytorycznych argumentów nie stanowi wystarczającej podstawy do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego, kiedy dotychczasowa opinia jest merytorycznie uzasadniona i wystarcza do rozstrzygnięcia sprawy.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 817 § 1 kc. Jak stanowi powołany przepis, ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Z akt sprawy wynika, że strona powodowa zgłosiła roszczenie pismem datowanym na dzień 04.01.2016 r. (k.16), a pozwany otrzymał informację o szkodzie najpóźniej w dniu 08.01.2016 r. (k.18).

Z tych wszystkich względów, na podstawie cyt. wyżej przepisów oraz art. 805 § 1 kc, orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 kpc. Powódka poniosła uzasadnione koszty procesu w wysokości 3.085,88 zł (2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 300 zł tytułem opłaty od pozwu, 368,88 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego), a zatem o kosztach procesu orzeczono jak w pkt II.