Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Łukasz Rybus

Protokolant st. sekr. sąd. Beata Bukiejko
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 września 2018 r. w K.

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. w W., (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. S. kwotę 8.000 (osiem tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo przeciwko (...) S.A. w W. w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. S. kwotę 3.817 (trzy tysiące osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kętrzynie kwotę 518,59 (pięćset osiemnaście 59/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  oddala powództwo przeciwko (...) S.A. w W.;

VI.  nie obciąża powódki kosztami procesu na rzecz pozwanego (...) S.A. w W..

Sygn. akt I C 764/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 20.07.2016 r. powódka M. S. wystąpiła przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17.03.2016 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że 11.01.2016 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym doznała obrażeń ciała. Sprawcą zdarzenia był kierujący autobusem Autosan nr rej. (...), ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w zakładzie pozwanego. U powódki w szpitalu rozpoznano zniesienie lordozy szyjnej kręgosłupa, wieloodłamowe złamanie kości nosowych z przemieszczeniem odłamów, fragmenty kostne w obrębie tkanek miękkich górno – przyśrodkowej części lewego oczodołu oraz lewego policzka, krwiak okularowy oka lewego. Powódka szpital opuściła 13.01.2016 r. Do dziś odczuwa dolegliwości bólowe, przyjmuje leki przeciwbólowe i kontynuuje leczenie u lekarzy specjalistów. Pozwany decyzją z 16.03.2016 r. przyznał na rzecz powódki kwotę 9.500 zł tytułem zadośćuczynienia, pomniejszając wypłatę o 20% tytułem przyczynienia się powódki do szkody. Żądana przez powódkę dodatkowa kwota 8.000 zł uwzględnia zastosowane przez pozwanego przyczynienia na poziomie 20%.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Przyznał, że ubezpieczał posiadacza autobusu nr rej. (...) w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 7.600 zł za obrażenia obejmujące złamanie kości nosowych oraz stłuczenie i skaleczenia twarzy. Wskazał, że urazy te były następstwem braku zapięcia pasem asekuracyjnym w chwili kolizji, a do urazów nie doszłoby, gdyby powódka zastosowała się do wymagań prawa o ruchu drogowym. Wywiódł, że stopień przyczynienia się powódki do powstania obrażeń był znacznie wyższy, niż 20 % przyjęte w postępowaniu likwidacyjnym. Argumentował także, iż w sprawie kolizji zostało wszczęte dochodzenie, nie wiadomo zatem, kto z uczestników kolizji ponosi winę za jej powstanie, a kierujący autobusem nie przyznał się do winy.

Pismem złożonym 09.01.2017 r. powódka wniosła o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) S.A. w W., wezwanie w/w podmiotu do wstąpienia w miejsce dotychczasowego pozwanego (...) S.A. w W. oraz zwolnienie go od udziału w sprawie. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18.03.2016 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, iż sprawcą zdarzenia z 11.01.2016 r. był J. G., kierujący pojazdem V. (...) o nr rej. (...), ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z 31.03.2017 r. (...) S.A. w W. zostało wezwane do udziału w sprawie w charakterze pozwanego. Postanowienie wraz z odpisem pozwu zostało doręczone pozwanemu 06.04.2017 r.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany ad. 1 uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 7.600 zł, wobec czego pozwany ad. 2 odmówił zaspokojenia zgłaszanych roszczeń. Wskazał, że powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%, a z uwagi na brak zapiętych pasów bezpieczeństwa zakres przyczynienia się powódki wynosi co najmniej 30%. Argumentował także, iż żądana przez powódkę dodatkowa kwota 8.000 zł jest rażąco wygórowana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

11.01.2016 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym uczestniczyła powódka M. S.. J. G., kierujący samochodem osobowym V. (...) o nr rej. (...), nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze, przekroczył oś jezdni i doprowadził do zderzenia z nadjeżdżającym z naprzeciwka autobusem Autosan nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego i pasażerów autobusu oraz dla przewożonych przez siebie pasażerów.

( dowód: wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Kętrzynie z 01.08.2016 r. w sprawie o sygn. akt II (...) )

Pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w W..

( dowód: bezsporne )

Bezpośrednio po wypadku powódka została przetransportowana do Szpitala (...) w K., gdzie stwierdzono u niej wieloodłamowe złamanie kości nosowych z przemieszczeniem odłamów, rany twarzy, czoła, krwiak okularowy okolicy oczodołu lewego. W stanie ogólnym dobrym została wypisana do domu 13.01.2016 r. W trakcie pobytu w szpitalu zastosowano leczenie w postaci kołnierza ortopedycznego. Powódka stosowała leki przeciwbólowe oraz maść na rany twarzy. Kontynuowała leczenie m. in. w poradni lekarza rodzinnego. Ze względu na obrażenia twarzy powódka przez około 2 tygodnie wstydziła się wyjść z domu. Przez kilka tygodni wymagała pomocy ojca przy czynnościach życia codziennego takich jak opieka nad dziećmi, sprzątanie, gotowanie. Pozostałe po wypadku blizny na twarzy wciąż ją peszą.

(dowód: dokumentacja medyczna – k. 10-20; zeznania E. S. – k.195; zeznania powódki – k.195)

Powódka na skutek wypadku z 11.01.2016 r. doznała wygojonego złamania kości nosowej z przemieszczeniem odłamów, bez zaburzeń oddychania i powonienia, oraz odniosła blizny okolicy czołowej i nasady nosa, skutkujących długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w łącznej wysokości 8%.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii, (...) – k. 208-210, 234-235, 266; opinia biegłego z zakresu neurologii G. P. – k. 255-257)

Powódka podczas wypadku nie była zabezpieczona pasami bezpieczeństwa.

(dowód: bezsporne)

Pozwany (...) S.A. w W. w toku postepowania likwidacyjnego wypłacił powódce tytułem zadośćuczynienia kwotę 7.600 zł.

(dowód: bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wobec (...) S.A. w W. zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc w zw. z art. 445 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zakres odpowiedzialności zobowiązanego do naprawienia szkody określa przepis art. 361 § 1 i § 2 kc, stanowiący, że ponosi on odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odpowiedzialność gwarancyjna pozwanego (...) S.A. w W. za następstwa wypadku z 11.01.2016 r. wynika z przepisów art. 415 kc, art. 436 § 2 kc, art. 805 § 1 kc w zw. z art. 822 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. 2013.392 ze zm.). Wina J. G., kierującego samochodem osobowym V. (...) o nr rej. (...), za spowodowanie przedmiotowego wypadku, została ustalona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z 01.08.2016 r. w sprawie o sygn. akt (...), a ustalenia te nie były kwestionowane przez strony w niniejszej sprawie.

W celu określenia, jakich uszkodzeń ciała doznała powódka w wyniku wypadku, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, (...) oraz biegłego z zakresu neurologii G. P.. W ocenie Sądu opinie biegłych zostały sporządzone w sposób rzetelny, z należytym wykorzystaniem wiedzy teoretycznej i doświadczenia zawodowego. Sporządzone opinie są jasne i pełne, a wypływające z nich wnioski są spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają. Opinie znajdują również potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji medycznej oraz wiarygodnych zeznaniach powódki i jej ojca. Zastrzeżenia pozwanego co do opinii biegłego A. M. zostały w sposób stanowczy i przekonujący wyjaśnione przez biegłego w opinii uzupełniającej.

Biegły A. M. ustalił, że powódka na skutek wypadku doznała wygojonego złamania kości nosowej z przemieszczeniem odłamów, bez zaburzeń oddychania i powonienia, oraz odniosła blizny okolicy czołowej i nasady nosa. Przebyte urazy skutkują długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 8%. Doznane urazy nie pozostawiły natomiast żadnych trwałych skutków z zakresu neurologii.

Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami pozwalającymi ustalić rozmiar doznanej krzywdy, takimi jak: okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013 r., I CSK 667/12).

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, w tym m. in. rozmiar doznanego przez powódkę uszczerbku na zdrowiu, Sąd uznał, że żądana przez powódkę kwota zadośćuczynienia w wysokości 8.000 zł jest w pełni adekwatna do rozmiaru jej krzywdy, uwzględniając również wcześniej wypłacone odszkodowanie w wysokości 7.600 zł, a także stopień przyczynienia się powódki do skutków wypadku w wysokości 20%. Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut pozwanych, jakoby stopień ten należało ustalić na wyższym poziomie. Pozwani w żaden sposób nie wykazali bowiem, aby podróżowanie przez powódkę bez zapiętych pasów bezpieczeństwa miało większy wpływ na skutki wypadku.

Wskazać trzeba, że powódka doznała uszczerbku na zdrowiu w wysokości 8%. Przez znaczny czas odczuwała dolegliwości bólowe, co powodowało konieczność zażywania leków przeciwbólowych. Po wypadku powódka przez 3 dni przebywała w szpitalu i zmuszona była nosić kołnierz ortopedyczny. Powódka bezpośrednio po wypadku źle się czuła, była obolała i wymagała przez kilka tygodni pomocy ojca przy czynnościach życia codziennego. Ze względu na obrażenia twarzy wstydziła się wychodzić z domu, a pozostałe na twarzy blizny do dziś powodują u niej dyskomfort.

Z tych wszystkich względów należało uznać, iż roszczenie powódki względem (...) S.A. w W. zasługuje na uwzględnienie w całości co do należności głównej.

Na marginesie wskazać należy, iż ustalenia dotyczące uszczerbku na zdrowiu mają jedynie pomocniczy charakter w zakresie szacowania zadośćuczynienia za krzywdę. Także z tego względu wnioskowany przez pozwanego dowód z kolejnych opinii innych biegłych nie zasługiwał na uwzględnienie, skoro zebrany dotychczas materiał dowodowy nie budził wątpliwości i był wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 § 2 kc, mając na uwadze, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany (...) S.A. w W. uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił częściowo zadośćuczynienie na rzecz powódki. Nie można w takiej sytuacji uznać, aby pozwany (...) S.A. w W. opóźniał się ze spełnieniem świadczenia do momentu, kiedy otrzymał odpis pozwu i wezwanie do udziału w sprawie, w którym wykazana została podstawa jego odpowiedzialności gwarancyjnej. Z tego względu odsetki zasądzono od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu w/w dokumentów (k.145).

Z tych wszystkich względów, na podstawie cyt. wyżej przepisów, orzeczono jak w pkt I-II wyroku.

O kosztach procesu pomiędzy powódką i (...) S.A. w W. Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 kpc. Powódka poniosła uzasadnione koszty procesu w wysokości 3.817 zł (2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 400 zł tytułem opłaty od pozwu, 1.000 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego), a zatem o kosztach procesu orzeczono jak w pkt III.

O nieuiszczonych kosztach sądowych, obejmujących wynagrodzenie biegłych, Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.).

Ze względu na to, iż pozwany (...) S.A. w W. nie ponosił odpowiedzialności gwarancyjnej za skutki przedmiotowego wypadku, powództwo wobec tego podmiotu należało natomiast oddalić jako niezasadne. Nadmienić przy tym trzeba, iż brak było podstaw do zwolnienia w/w pozwanego od udziału w sprawie, albowiem żaden z pozwanych nie ustosunkował się do wniosku powódki i nie złożył stosownego oświadczenia w tym zakresie (art. 194 § 2 kpc).

Mając natomiast na uwadze fakt, że pozwany (...) S.A. w W. pierwotnie uznał swoją odpowiedzialność i częściowo nawet wypłacił powódce zadośćuczynienie, a powódka w toku postępowania niezwłocznie złożyła wniosek w trybie art. 194 §1 i § 2 kpc, na podstawie art. 102 kpc orzeczono jak w pkt VI.