Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 107/17

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżona

Czyn zarzucany oskarżonej

1.

M. A.

W okresie od maja 2015 r. do chwili obecnej w W. działając z zamiarem bezpośrednim, przywłaszczyła rzeczy ruchome należące do M. K. w postaci urządzeń klimatyzacyjnych, mebli, oświetlenia i lodówki, w tym: oprawy T., oprawy A., kinkietu I. D., Q., lampy Opal Di, dwóch ramek B7 G., chłodziarki podblatowej C. (...) 195, klimatyzatora F. jednostka zewnętrzna nr seryjny (...), klimatyzatora F. jednostka wewnętrzna naścienna nr seryjny (...), klimatyzatora F. jednostka wewnętrzna naścienna nr seryjny (...), klimatyzatora F. jednostka wewnętrzna nr seryjny (...), klimatyzatora F. nr seryjny (...), mebli znajdujących się w gabinecie przy ul. (...) U1 w W. o łącznej wartości nie mniejszej niż 50 000 zł na szkodę M. K.

tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2009 roku M. K., M. A. i P. F. nabyli wspólnie lokal użytkowy znajdujący się w W. przy ulicy (...) U1, w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej, tj. usług stomatologicznych. Każda z ww. osób posiadała własny gabinet znajdujący się w budynku.

Umową z dnia 24 kwietnia 2014 roku M. K. i P. F. sprzedali M. A. stanowiące ich własność udziały w ww. lokalu za łączną kwotę 1.248 000 zł (każdy ze sprzedających otrzymał od kupującej kwotę 624.000 zł). Podstawę wyceny nieruchomości stanowił operat szacunkowy sporządzony w dniu 9 września 2013 roku. W treści dokumentu wskazano, że lokal użytkowy wyposażony jest w instalację wodno-kanalizacyjną, elektryczną, centralnego ogrzewania, teleinformatyczną, a także klimatyzację oraz system alarmowy. Wycena nieruchomości nie obejmowała natomiast wartości wyposażenia gabinetu oraz znajdujących się w nim części ruchomych czyli indywidualnych sprzętów lekarzy.

W tym samym dniu M. A. jako wynajmujący i M. K. jako najemca zawarły umowę najmu lokalu użytkowego położonego w W. przy ul. (...) U1.

Pismami z dnia 14 marca 2015 roku oraz 6 maja 2015 roku M. A. wypowiedziała M. K. umowę najmu. Pierwsze z ww. pism zawierało oświadczenie wynajmującej o wypowiedzeniu umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia ze skutkiem na dzień 30 czerwca 2015 roku, natomiast w treści kolejnego M. A. wypowiedziała umowę bez wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym.

W dniu 12 maja 2015 roku w godzinach wieczornych M. A. przebywała w klinice, w której obecny był wówczas również menedżer placówki A. P.. Mężczyzna opuścił lokal ok. godz. 21:00. W nocy z dnia 12 na 13 maja 2015 roku, pomiędzy godz. 22:00, a 02:00 M. K. wraz ze swoim ówczesnym partnerem K. M. oraz przy pomocy innych osób o bliżej nieustalonej tożsamości zabrała z lokalu meble, w tym lodówkę, a także sprzęt służący do wykonywania usług stomatologicznych. Przedmioty te wyniesione zostały do samochodu, który stał na parkingu znajdującym się z pobliżu posesji. Ponadto ww. osoby dokonały demontażu oświetlenia znajdującego się w gabinecie M. K..

Następnego dnia, tj. 13 maja 2015 roku w godzinach porannych A. P. ponownie udał się do klinikach. Mężczyzna zaskoczony był brakiem znacznej części wyposażenia budynku oraz innych jego elementów, dlatego poinformował o powyższym M. A..

W tym samym dniu doszło do spotkania M. K., P. F. oraz M. A.. Na miejscu obecni byli również A. P. i K. M.. Ww. osoby spotkały się w jednym z gabinetów. Do pomieszczenia tego udał się też A. F., który tego dnia umówiony był z M. A. na wizytę w jej gabinecie. Mężczyzna słyszał rozmowę , w trakcie której M. K. przyznała się do wyniesienia poprzedniej nocy przedmiotów i urządzeń stanowiących wyposażenie kliniki. M. A. z kolei kwestionowała uprawnienie dawnej wspólniczki do powyższego. Ostatecznie tego samego dnia M. A. podpisała protokół przekazania jej lokalu przez M. K., zaznaczając że po zapoznaniu się z jego stanem technicznym nie zgłasza ona do niego zastrzeżeń.

Pismem z dnia 24 czerwca 2015 roku M. K. wezwała M. A. do przedstawienia terminu, w którym będzie mogła zdemontować i zabrać należące do niej urządzenia klimatyzacyjne, pozostałe meble, oświetlenie, lodówkę oraz kasetony reklamowe znajdujące się w lokalu (...) położonym przy ulicy (...). M. K. dodała, że brak zastosowania się do jej żądania skutkować będzie naliczeniem opłat za bezumowne korzystanie przez M. A. z ww. przedmiotów, a także podjęciem kroków prawnych zmierzających do ich odzyskania.

W odpowiedzi M. A. zgodziła się jedynie na zabranie przez M. K. kasetonów reklamowych, wyznaczając jej termin na realizację powyższej czynność. M. A. uznała jednak dalszą część żądania za bezzasadną. W odpowiedzi na kolejne pismo M. K. zawierające powyższe żądanie, M. A. wskazała, że oświetlenie zostało przez nią zakupione wraz z lokalem, natomiast lodówka zabrana została przez M. K. w nocy z dnia 12 na 13 maja 2015 roku.

Do dnia dzisiejszego M. A. nie spełniła żądań byłej najemczyni należącego do niej lokalu, o których była mowa powyżej.

.

1.  Wyjaśnienia oskarżonej,

2.  Zeznania A. F.,

3.  Zeznania A. P.,

4.  Zeznania K. S.,

5.  Zeznania ,P. F.,

6.  Zeznania P. K.,

7.  Akt notarialny umowy sprzedaży udziałów,

8.  Umowa najmu lokalu użytkowego,

9.  Operat szacunkowy,

10.  Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa wraz z załącznikami

1.  298-299,

2.  226-227 – akta postępowania przygotowawczego, 234,

3.  80-82 - akta postępowania przygotowawczego, 221v-222,

4.  295v-296v,

5.  233-234 - akta postępowania przygotowawczego, 234-236,

6.  219-219v - akta postępowania przygotowawczego, 295v,

7.  116-125 - akta postępowania przygotowawczego,

8.  113-115 - akta postępowania przygotowawczego,

9.  143-180 - akta postępowania przygotowawczego,

10.  1-59 - akta postępowania przygotowawczego.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżona

Czyn zarzucany oskarżonej w a/o

1

M. A.

j.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.1 Przywłaszczenie urządzeń klimatyzacyjnych oraz oświetlenia zamontowanych w lokalu nr (...) położonym w W. przy ul. (...).

Zeznania M. K.

61-64 – akta postępowania przygotowawczego, 207-209

1.2 Przywłaszczenie pozostałych przedmiotów wskazanych w akcie oskarżenia tj. mebli, w tym lodówki.

1.  Zeznania M. K.

2.  Zeznania K. M.

1.  61-64 – akta postępowania przygotowawczego, 207-209,

2.  87-89v - postępowania przygotowawczego, 220v

2.  Ocena dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1

Zeznania M. K.

Oparte na własnej, błędnej interpretacji wynikającej wprost z operatu szacunkowego kwestii charakteru urządzeń klimatyzacyjnych oraz oświetlenia jako części nieruchomości.

1.2

1.  Zeznania M. K.

2.  Zeznania K. M.

Odnosząc się do obydwu z ww. dowodów stwierdzić należy, że nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, zarówno jeśli chodzi o zeznania świadków jak też dowody nieosobowe. Sprzeczne są również z zasadami logiki oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Brak jest bowiem podstaw do stwierdzenia, że M. A. miała jakikolwiek motyw do przywłaszczenia przedmiotów będących przedmiotem niniejszego postępowania.

1.1

1.2

Zeznania A. S.

Zeznania nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek będąca pracownikiem kliniki była zainteresowana jedynie wykonywaniem swoich obowiązków. A. S. w zależności od poleceń swojej przełożonej, tj. oskarżycielki subsydiarnej świadczyła pracę w gabinecie położonym przy ul. (...) lub w innym miejscu. Nie miała ona jednak żadnej wiedzy w kwestiach dotyczących własności przedmiotów stanowiących wyposażenie kliniki oraz rozliczeń finansowych pomiędzy M. A., a M. K..

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

x

x

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

x

☐

1.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

x

x

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

x

☐

1.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

x

x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

x

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

x

x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

1.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Odpowiedzialności karnej z art. 284 § 1 k.k. podlega ten, kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe. Występek, o którym mowa powyżej może być popełniony jedynie w zamiarze bezpośrednim kierunkowym, a do przypisania sprawcy odpowiedzialności konieczne jest ustalenie, że działał on w celu włączenia przywłaszczonej rzeczy do swojego majątku, a zatem, że towarzyszyła mu wola zachowania ww. rzeczy dla siebie ( animus rem sibi habendi – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2006 roku, II KK 186/06). Mając na uwadze, że kwestie związane z prawem własności reguluje prawo cywilne, do ustalenia czy zachowanie sprawcy wypełniło znamiona czynu zabronionego konieczne jest też ustalenia czyją własność stanowiła rzecz lub prawo majątkową, które sprawca miał przywłaszczyć.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania M. A. oskarżona została o przywłaszczenie przedmiotów stanowiących własność M. K., tj. urządzeń klimatyzacyjnych, mebli, oświetlenia i lodówki.

Odnosząc się do kwestii własności urządzeń klimatyzacyjnych oraz oświetlenia należy odnieść się do treści operatu szacunkowego stanowiącego podstawę wyceny nieruchomości nr U1 znajdującej się w W. przy ul. (...). W treści ww. dokumentu wskazano, że lokal użytkowy wyposażony jest w instalacje: wodno-kanalizacyjną, elektryczną, centralnego ogrzewania, teleinformatyczną, a także w klimatyzację oraz system alarmowy. Ustalona w operacie szacunkowym wartość ww. nieruchomości, tj. 1 922 000 zł (stan na dzień 9 września 2013 r. ) była podstawą obliczenia wartości udziału w nieruchomości wynoszącego 0,325 części nieruchomości, który M. K. sprzedała M. A. na mocy umowy z dnia 24 kwietnia 2014 roku. M. K. w chwili podpisania umowy nie kwestionowała wartości sprzedanego oskarżonej udziału w nieruchomości. Z powyższych względów należy uznać, że zaakceptowała ona ustalenia rzeczoznawcy, który wyraźnie wskazał, że lokal wyposażony jest w klimatyzację oraz instalację elektryczną, dlatego do jego wartości wlicza się wartość urządzeń klimatyzacyjnych i oświetlenia. Świadek K. S., zlecająca wykonanie operatu na rzecz banku, zeznała natomiast, że urządzenia klimatyzacyjne na terenie lokalu stanowią jeden połączony ze sobą system. Oznacza to, że ww. urządzenia stanowią część składową gabinetu w rozumieniu art. 47 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, a zatem nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. To samo należy stwierdzić odnosząc się do zamontowanego w lokalu oświetlenia. Uznać zatem należy, że urządzenia klimatyzacyjne oraz oświetlenie stanowiły część udziału w nieruchomości przysługującego M. A.. Oskarżona była więc ich właścicielem. Nie sposób zatem stwierdzić, że jej zachowanie wypełniło znamiona występku z art. 284 § 1 k.k., którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Zdaniem Sądu zachowanie M. A. polegało na korzystaniu z przysługującego jej prawa własności lokalu, dlatego też nie wypełniło ono również znamion jakiegokolwiek innego czynu zabronionego. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczność oraz treść art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. należało uniewinnić oskarżoną od zarzutu przywłaszczenia urządzeń klimatyzacyjnych na szkodę M. K..

Jeśli chodzi natomiast o pozostałe przedmioty, które miała przywłaszczyć M. A., tj. meble i lodówki, to Sąd nie kwestionuje, że stanowiły one własność oskarżycielki subsydiarnej, tj. M. K.. Niemniej jednak ze zgromadzonego materiału dowodowego w żaden nie sposób nie wynika, że oskarżona przywłaszczyła te przedmioty. M. A. została oskarżona o powyższe przez M. K.. Oskarżyciela subsydiarna nie wykazała jednak, że M. A. dopuściła się zarzuconego jej czynu. Zeznania M. K. oparte są w zasadzie wyłącznie na stwierdzeniu, że o winie oskarżonej świadczy odmowa wydania oskarżycielce subsydiarnej przedmiotów, o które zwróciła się ona do M. A.. Powyższe zachowanie oskarżonej w żaden sposób nie świadczy jednak o tym, że dopuściła się ona przywłaszczenia tych przedmiotów. Należy bowiem mieć na uwadze, że ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, iż przedmioty te znajdowały się w posiadaniu oskarżonej. M. A. twierdziła, że lodówka, której zwrotu żąda pokrzywdzona została przez zabrana z lokalu, którego dotyczy postępowanie, w nocy z 12 na 13 maja 2013 roku. M. K. w odpowiedzi podniosła natomiast, że zabrała lodówkę firmy (...), nie zabierała natomiast lodówki firmy (...). Należy jednak stwierdzić, że powyższe stwierdzenie nie zostało w żaden sposób udowodnione. Jedyną osobą, która była świadkiem zabrania przedmiotów należących do oskarżycielki subsydiarnej z lokalu położonego w W. przy ul. (...) był K. M., który wówczas był jej partnerem życiowym. Świadek ten zeznając w postępowaniu przygotowawczym wskazał, że M. K. zabrała z ww. lokalu jedną z dwóch lodówek oraz inne przedmioty stanowiące jej własność. Niemniej jednak zeznając na rozprawie świadek nie był już pewien czy wówczas pokrzywdzona zabrała wyłącznie własne rzeczy. Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że żadna z przesłuchanych w sprawie osób nie była świadkiem zabrania przez oskarżoną jakiegokolwiek przedmiotu, który mógł stanowić własność oskarżycielki posiłkowej. Oznacza to, że na dzień wydania wyroku istnieją dwie wersje zdarzenia.

Według pierwszej z nich, M. A. od nieustalonego dnia w maju 2015 roku do dnia dzisiejszego przywłaszczyła sobie rzeczy ruchome należące do M. K.. W ten sposób zeznała pokrzywdzona, a także K. M.. Zeznania ww. świadków sprowadzają się jednak wyłącznie do nieznajdującego potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym przypuszczenia, że oskarżona uczyniła to, ponieważ odmówiła spełnienia żądania pokrzywdzonej wzywającej ją do zwrotu ww. przedmiotów.

Oskarżona twierdziła natomiast, że ww. przedmioty tj. meble i lodówka zostały wyniesione przez M. K. w nocy z 12 na 13 maja 2015 roku. Jakkolwiek pokrzywdzona, podobnie jak K. M. zaprzeczyli, że miało to miejsce, to ich zeznania budzą uzasadnione wątpliwości Sądu. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika bowiem, że już w marcu 2015 roku oskarżona wypowiedziała pokrzywdzonej umowę najmu z zachowaniem okresu wypowiedzenia, a po niecałych dwóch miesiącach przesłała jej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy bez wypowiedzenia. Oczywiste zatem jest, że w związku z powyższym pogorszyły się relacje między stronami umowy. Zdaniem Sądu zasadne jest stwierdzenie, że M. K. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą licząc się z koniecznością opuszczenia w najbliższym czasie lokalu służącego wykonywaniu tej działalności byłaby zainteresowana zabraniem z niego wszystkich przedmiotów nabytych za własne pieniądze. W tym celu pokrzywdzona miała możliwość sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego, w którym odnotowałaby, które z ww. przedmiotów już zabrała, a które zamierza zabrać w najbliższej przyszłości. M. K. nie sporządziła powyższego dokumentu, co zdaniem Sądu może świadczyć o tym, że w nocy z 12 na 13 maja 2015 roku zabrała ona wszystkie przedmioty stanowiące jej własność. Pokrzywdzona z pewnością mogła bowiem przewidywać, że jedynym dokumentem świadczącym o tym, iż przedmioty te stanowią jej własność byłyby faktury potwierdzające ich zakup. Niemniej jednak treść faktury dotyczy wyłącznie kwestii własności przedmiotu i nie ma żadnego związku z miejscem, w którym w danej chwili się on znajduje. Dodać należy, że samo wyniesienie przedmiotów z lokalu oskarżonej bez opisania wynoszonych przedmiotów prowadzi do wniosku, że oskarżycielka subsydiarna w istocie pozostawiła ww. przedmioty do dyspozycji oskarżonej. Sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest bowiem twierdzenie, że osoba będąca właścicielem rzeczy ruchomych o wartości nie mniejszej niż 50 000 zł (a na tę kwotę pokrzywdzona oszacowała ich wartość) pozostawiając je w lokalu stanowiącym własność innej osoby, nie sporządza dokumentu potwierdzającego prawdziwość ww. okoliczności. W podobny sposób Sąd potraktował stwierdzenie, że zwyczajnym zachowaniem właściciela rzeczy ruchomych jest zabranie ich z pomieszczenia stanowiącego własność innej osoby, dokonane w godzinach nocnych, bez poinformowania o powyższym tego właściciela, a także innych osób, które z pewnością mogłyby być zainteresowane uzyskaniem ww. informacji (np. menedżera kliniki (...)). Ponadto pokrzywdzona nie sporządziła żadnego dokumentu potwierdzającego wyniesienie ww. przedmiotów, w celu uniknięcie ewentualnych roszczeń oskarżonej, która w tej sytuacji mogła uznać, że M. K. wyniosła również przedmioty stanowiące jej własność. Należy też mieć na uwadze, że sytuacja finansowa kliniki (...) biorąc pod uwagę wypowiedzenie jej umowy najmu lokalu z uwagi na nieuiszczanie opłat, również daleka była od idealnej, co przemawiałoby z pewnością za udokumentowaniem każdej z kwestii mogących mieć wpływ na prawa majątkowe pokrzywdzonej. Sąd miał też na uwadze treść zeznań osób, których bezstronność w sprawie nie budziła jego wątpliwości. Pozostający w dobrych relacjach z oskarżycielką i oskarżoną, P. F. zeznał, że w gabinecie stomatologicznym, po dniu 12 maja 2015 roku nie było rzeczy żadnych rzeczy należących do pokrzywdzonej, ponadto ona sama nie była zainteresowana uzyskaniem kluczy do lokalu w celu wyniesienia z niego należących do niej przedmiotów, lecz wyłącznie uzyskaniem odszkodowania za bezumowne korzystanie z nich. Świadek A. F. zeznał natomiast, że rozmowa pomiędzy M. K., a M. A. nie dotyczyła żądania wydania przez oskarżoną należących do pokrzywdzonej przedmiotów, ale kwestii wyniesienia przez drugą z ww. osób tych rzeczy, co nastąpiło bez powiadomienia o powyższym M. A..

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że brak jest dowodów potwierdzających, iż w chwili otrzymania wezwania do zwrotu przedmiotów stanowiących własność M. K. w postaci mebli oraz lodówki, M. A. znajdowała się w ich posiadaniu. Jednocześnie biorąc pod uwagę treść zeznań świadków oraz brak jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej miejsca przechowywania ww. przedmiotów, Sąd wyczerpał możliwości dowodowe zmierzające do ustalenia rzeczywistego miejsca położenia tych przedmiotów. Brak możliwości ustalenia, że oskarżona znajdowała się w posiadaniu ww. przedmiotów prowadzi natomiast do wniosku, iż nie miała ona fizycznej możliwości wydania ich M. K. jak też jakiejkolwiek innej osobie. Biorąc pod uwagę, iż występek z art. 284 § 1 k.k. może być popełniony jedynie umyślnie, nie sposób zatem stwierdzić że zachowanie M. A. polegające na odmowie spełnienia żądania pokrzywdzonej wypełniło znamiona ww. przestępstwa lub jakiegokolwiek innego czynu zabronionego.

Podobnie zatem jak w przypadku zarzutu przywłaszczenia urządzeń klimatyzacyjnych oraz oświetlenia, na podstawie 17 § 1 pkt 2 k.p.k. należało uniewinnić oskarżoną od zarzutu przywłaszczenia mebli i lodówki na szkodę M. K..

Biorąc zaś pod uwagę, że zachowanie oskarżonej polegało na przywłaszczeniu wszystkich przedmiotów, o których mowa powyżej, Sąd uniewinnił M. A. od zarzucanego jej czynu.

4.  Kary, środki karne, przepadek, środki kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżona

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M.-rzata A.

x

x

x

5.  Inne Rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Oskarżona

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M.-rzata A.

x

x

x

1.  Inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

x

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 640 k.p.k. w związku z art. 632 pkt 1 k.p.k. w związku z uniewinnieniem M. A. Sąd obciążył kosztami sądowymi oskarżyciela subsydiarnego, tj. M. K..

8.  Podpis

Sędzia K.