Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 276/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 10 marca 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 95/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut rażącej niewspółmierności ( nadmiernej surowości) kary 8 miesięcy pozbawienia wolności i środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. W uzasadnieniu apelacji podniesiono zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na nie przyjęciu zatarcia skazania co do części wyroków dotyczących oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy co do wymiaru kary i środka karnego są bezzasadne.

Obrońca podnosząc w apelacji zarzuty związane z zatarciem poprzednich skazań pomija najistotniejszy fakt, a więc to, że z całą pewnością nie uległo zatarciu skazanie w sprawie o sygn. akt II K 450/19 Sądu Rejonowego w Radomsku. Tymczasem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ewidentnie wskazano, że to z tego faktu Sąd wywodzi konieczność zastosowana wobec oskarżonego ultima ratio i wymierzenia mu kary bezwzględniej pozbawienia wolności. Nacisk na to widoczny jest już w części uzasadnienia dotyczącej ustaleń faktycznych (k. 46), w której podkreśla się fakt właśnie tego skazania, zaś w części uzasadnienia związanego z wymiarem kary i środka karnego Sąd Rejonowy wytłuszczonym drukiem wprost pisze, że powodem, dla którego uznał, iż oskarżonemu należy wymierzyć taką karę jest to, iż zaledwie 3 miesiące po uprawomocnieniu się poprzedniego wyroku ( wydanego w sprawie II K 450/19, a więc niewątpliwie niezatartego ) dopuścił się on podobnego przestępstwa umyślnego, w dodatku łamiąc dopiero co orzeczony sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Sąd pierwszej instancji podkreślał, że oskarżony nie skorzystał z szansy, jaką dano mu w sprawie II K 450/19 orzekając karę wolnościową, więc zasługuje na karę bezwzględnego pozbawienia wolności ( uzasadnienie k. 49 akt). Zatem to nie fakt uprzedniej karalności za inne ( niż w sprawie II K 450/19) czyny legł u postaw wymierzenia takiej kary, co literalnie wynika z uzasadnienia tego wyroku. Po wskazaniu na uprzednią karalność i formalną przeszkodę warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności Sąd Rejonowy konkluduje, że i tak " Niezależnie od tego oskarżony z całą pewnością nie zasługuje na postawienie mu pozytywnej prognozy kryminologicznej" - k. 49 in fine).

Sąd odwoławczy zgadza się z tą konkluzją Sądu meriti. Zatem Sąd Okręgowy przyjmując, iż w innych sprawach ( za wyjątkiem sprawy II K 450/19 Sądu Rejonowego w Radomsku) nastąpiło zatarcie skazania i tak uważa, że orzeczona kara 8 miesięcy pozbawienia wolności i środek karny 2 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych są słuszne, sprawiedliwe i odpowiadają dyrektywom wymiaru kary. Tym samym nawet błędne ustalenie rozmiarów uprzedniej karalności oskarżonego nie stanowi w tej sprawie uchybienia mogącego mieć wpływ na treść wyroku, bo mimo to i tak jest on słuszny i nie wymaga zmiany.

Sąd Rejonowy prawidłowo wykazał, dlaczego wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i 2 – letni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, zasadnie wskazując na fakt, iż oskarżony zaledwie 3 miesiące po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie II K 450/19 ( uprawomocnił się on w dniu 13 sierpnia 2020 roku), którym za czyn z art. 180 a kk orzeczono mu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności i zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, złamał ten zakaz jednocześnie ponownie nie stosując się do decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Uczynił to tylko dlatego, że zachciało mu się podjechać do bankomatu. Taki sprawca nie zasługuje ani na karę wolnościową, ani na łaskę probacji, albowiem nie można co do niego postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej. Oskarżony miał przecież ostrzeżenie w postaci orzeczonej kary wolnościowej i bardzo szybko zignorował je popełniając ponownie podobne przestępstwo z błahego powodu. Ponadto oskarżony wyczerpał znamiona art. 244 kk, a więc popełnił przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości. Takiemu sprawcy nie można zaufać, że nie popełni przestępstwa ponownie, albowiem swoim czynem złamał orzeczony przez Sąd zakaz, czym okazał, jak bardzo lekceważy sobie nakazy prawne, w tym wynikające z wyroków sądowych. Dlatego kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie odniosłaby swych celów i nie byłaby skuteczna, podobnie jak kary wolnościowe.

Również orzeczony okres stosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie jest rażąco surowy, przecież oskarżonemu za pierwszym razem ( w sprawie II K 450/19) wymierzono jeden rok takiego zakazu i nie wpłynęło to na oskarżonego trzeźwiąco. Ponadto w tym przypadku mamy do czynienia z kumulatywną kwalifikacją czynu ( art. 244 kk i art. 180 a kk w zw. z art. 11 § 2 kk), a tym samym z kumulatywnym zbiegiem podstaw prawnych do orzekania takiego zakazu, z których każda niezależnie od siebie przewiduje orzekanie obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych ( art. 42 § 1 a pkt 1 i 2 kk). Dlatego orzekanie zakazu na poziomie jednego roku ( jak postuluje obrońca), a więc w minimalnym przewidzianym ustawą wymiarze, nie byłoby w tej sprawie właściwe, bo właśnie takie orzeczenie stałoby się rażąco niewspółmierne poprzez swą nadmierną łagodność.

Nie przekonują Sądu Okręgowego supliki apelanta, żeby dać oskarżonemu „ jeszcze jedną szansę, być może już ostatnią” - oskarżony miał już taką szansę, a przy tym nie jest dzieckiem tylko dojrzałym ponad 40 - letnim mężczyzną, który już po pierwszym ostrzeżeniu powinien rozumieć i przewidywać konsekwencje ponownego złamania prawa. Argumenty, że oskarżony został zatrzymany podczas rutynowej kontroli drogowej, a nie na skutek spowodowania jakiegoś niebezpiecznego zdarzenia drogowego i że nie prowadził auta w niebezpiecznych okolicznościach nie są istotne, albowiem okoliczności te nie należą do znamion art. 180 a kk i art. 244 kk ( a ponadto obrońca snując te dywagacje skrzętnie pomija, że oskarżony poruszał się po całkiem sporym jak na polskie warunki mieście na ruchliwej prowadzącej niemal do centrum miasta ulicy będącej jednocześnie drogą krajową nr (...) i trasą wylotową na P., a w miejscu jego zatrzymania istnieje gęsta zabudowa ).

Wniosek

O zmianę wyroku i wymierzenie kary 4 miesięcy ograniczenia wolności, ewentualnie 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 1 roku oraz skrócenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymierzona kara i środek karny nie noszą cech rażącej niewspółmierności ( surowości), co zostało wykazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok jest słuszny, a apelacja bezzasadna.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Wobec bezzasadności apelacji na podstawie art. 636 § 1 kpk oraz art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 zł tytułem zwrotu wydatków postępowania odwoławczego na które złożył się ryczałt za doręczenia oraz wymierzono mu 180 zł opłaty za drugą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar kary i środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana