Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

Sędzia Agnieszka Bierza

Protokolant

Stażysta Magdalena Masłowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 313/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

C zyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

D. N.

w dniu 15 września 2019 roku w R. przy ul. (...) używając przemocy w postaci dwukrotnego uderzania pięściami w głowę, uderzeniu pięścią w szczękę pokrzywdzonego D. S. spowodował u niego powstanie obrażeń ciała w postaci urazu głowy z utrzymującymi się po urazie bólami i zawrotami głowy, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres przekraczający siedem dni, tj. czyn z art. 157 §kk,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

D. ód

Numer karty

1.  W dniu 15 września 2019 roku D. S. odprowadził syna do miejsca zamieszkania byłej żony K. S. w R. przy ulicy (...). Ta czekała na syna przed blokiem. Była w towarzystwie koleżanki I. S. (1). Żegnając się z dzieckiem pokrzywdzony powiedział, że będzie robić wszystko, by byli razem. Słysząc to K. S. zdenerwowała się i powiedziała pokrzywdzonemu, że ma uciekać. Następnie weszła do klatki bloku.

częściowo zeznania D. S.

k. 3-4, 80-81, 158-159

k.23,159-160

częściowo zeznania K. S.

częściowo zeznania I. S. (1)

k.184-185

2.  Następnie D. S. udał się w stronę pobliskiego przystanku, gdzie oczekiwał na przyjazd autobusu. W tym czasie prowadził rozmowę telefoniczną z M. L.. Po chwili podszedł do niego D. N., który bez ostrzeżenia zadał mu dwukrotnie uderzania pięściami w głowę oraz uderzenie pięścią w szczękę. Napastnik wskazał mu przy tym, że nie ma straszyć jego obecnej partnerki. Na skutek tych ciosów D. S. przewrócił się na ziemię, a D. N. oddalił się z miejsca zdarzenia. W trakcie zdarzenia D. S. utracił trzymany uprzednio w ręku telefon komórkowy. Pokrzywdzony udał się w kierunku G., gdzie napotkał K. N. (1), która udzieliła mu pierwszej pomocy. Na miejsce wezwano pogotowie ratunkowe oraz funkcjonariuszy policji, którzy podjęli czynności zmierzające do ujęcia napastnika. Policjanci udali się do szpitala, gdzie przeprowadzili rozmowę z pokrzywdzonym, jak również do miejsca zamieszkania oskarżonego, gdzie przed blokiem zastali K. S., która zaprowadziła ich do mieszkania. Przeprowadzili również rozmowę z oskarżonym. W mieszkaniu nie ujawniono telefonu pokrzywdzonego.

Telefon pokrzywdzonego ostatni raz logował się do stacji (...) w R. na ulicy (...) w dniu 15 września 2019 roku o godz. 18:48:39. Po tym czasie brak jest logowań i rozmów.

częściowo zeznania D. S.

k. 3-4, 80-81, 158-159

zeznania J. N.

k. 42-42, 159-159v

zeznania T. L.

k. 219-220

zeznania K. N. (2)

k. 30, 160-160v

zeznania M. L.

k. 46, 185-186

częściowo zeznania K. S.

k.23,159-160

płyta CD z zapisem monitoringu

k. 16

informacja (...) S.A.

k. 65

bilingi rozmów

k. 165-168

dokumentacja fotograficzna

k. 36-39, 165-168

odpis notatnika służbowego T. L.

k. 196

odpis notatnika służbowego J. N.

k. 203

3.  Na skutek zachowania D. N. pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy z utrzymującymi się po urazie bólami i zawrotami głowy, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres przekraczający siedem dni.

Dokumentacja medyczna

k. 8-12

opinia sądowo-lekarska

k. 18

4.  D. N. nie był uprzednio karany.

dane o karalności

k. 58

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

C zyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. N.

w dniu 15 września 2019 roku w R. przy ul. (...) używając przemocy w postaci dwukrotnego uderzania pięściami w głowę, uderzeniu pięścią w szczękę pokrzywdzonego D. S. spowodował u niego powstanie obrażeń ciała w postaci urazu głowy z utrzymującymi się po urazie bólami i zawrotami głowy, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres przekraczający siedem dni, tj. czyn z art. 157 §kk,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

zabór przez oskarżonego telefonu komórkowego należącego do pokrzywdzonego D. S.

j.w.

j.w.

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

częściowo zeznania D. S.

W zakresie okoliczności związanych z jego pobiciem, sąd uznał jego relację za wiarygodną. Zeznania w tym zakresie zbieżne są z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w zakresie mechanizmu spowodowania obrażeń i ich umiejscowienia korespondują także z dowodami w postaci dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo – lekarskiej. Świadek rzetelnie nakreślił przy tym okoliczności jakie doprowadziły do całego zajścia, mianowicie opisał swoją relację z byłą żoną, której obecnym partnerem jest oskarżony. Nadto stanowczo i niezmiennie od samego początku wskazywał D. N. jako osobę sprawcy. W tym zakresie jego zeznania korespondują z zapisem monitoringu, na którym utrwalono zdarzenie. Co prawda kamera znajdowała się w pewnej odległości od miejsca zdarzenia i nie można było rozpoznać twarzy osób biorących udział w zajściu, jednak doskonale widoczne były ich sylwetki. Oskarżony D. N. ma charakterystyczną postać, jest bardzo wysoki, co też podkreślał świadek T. L.. Dlatego też sąd nie miał żadnych wątpliwości, że osobą, która dokonała pobicia pokrzywdzonego i która została zarejestrowania na monitoringu jest właśnie oskarżony.

2

zeznania J. N.

Funkcjonariusz policji rzeczowo i logiczne przedstawił przebieg interwencji związanej z pobiciem pokrzywdzonego. Przedstawił informacje, jakie uzyskał od K. N. (1) oraz od pokrzywdzonego. Wskazał na chaotyczny charakter relacji pokrzywdzonego oraz to, że D. S. wskazywał, że w trakcie zdarzenia utracił telefon komórkowy, jednak nie potrafił podać co się z nim stało. Świadek podał, że pokrzywdzony jako sprawcę pobicia wskazywał partnera byłej żony. Nadto świadek opisał wizytę w mieszkaniu oskarżonego i wskazał, że tam telefonu pokrzywdzonego nie znaleziono. Zdaniem sądu relacja świadka J. N. w powiązaniu z resztą materiału dowodowego tworzy zwartą całość i przyczynia się do ustalenia stanu faktycznego sprawy.

2

zeznania T. L.

Również zeznania tego świadka były logiczne, spójne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym, przede wszystkim z zeznaniami J. N.. Świadek podkreślał, że oskarżony to osoba bardzo charakterystyczna, potężnej postury, „wielki chłop”. Zeznał również, że pokrzywdzony wskazał sprawcę swojego pobicia oraz wskazywał na utratę telefonu komórkowego, jednak nie potrafił powiedzieć, co się z tym telefonem stało. Świadek dodał, że telefonu nie było w mieszkaniu oskarżonego, nie znalazł go też za przystankiem i w koszu na śmieci przy przystanku.

Jak już wskazano powyżej zeznania świadka były wiarygodne i posłużyły do ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Świadek jako funkcjonariusz policji i osoba obca dla stron postępowania nie miał żadnych powodów, by zeznawać niezgodnie z prawdą.

2

zeznania K. N. (1)

Świadek odniosła się zwłaszcza do stanu w jakim pokrzywdzony znajdował się bezpośrednio po pobiciu. Usłyszała ona bowiem wołanie D. S. o pomoc, na które zareagowała poprzez m.in. wezwanie pogotowia. Świadek podała również, że pokrzywdzony jako sprawę pobicia wskazał konkubenta byłej żony. Relacja świadka koresponduje z zeznaniami pokrzywdzonego, jak również z zeznaniami T. L. i J. N., z którymi tworzy zwartą i logiczną całość. Brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zeznań świadka.

2

zeznania M. L.

W swoich zeznaniach wskazała, że prowadziła rozmowę telefoniczną z pokrzywdzonym w chwili gdy ten został zaatakowany. Usłyszała wołanie pomocy, po czym kontakt się urwał. O dalszym przebiegu zdarzenia wiedzę czerpała z relacji samego pokrzywdzonego. Świadek podała też, że telefon pokrzywdzonego prawdopodobnie został skradziony, ale nie wiedziała przez kogo. Zeznania te znajdują odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym, z którym tworzą zwartą całość. Tym samym relacji tej przyznano cechę wiarygodności.

1

zeznania K. S. i I. S. (1)

Zeznania świadków sąd uznał za wiarygodne jedynie w tej części, która dotyczyła tego, że znajdowały się one przed blokiem w momencie kiedy pokrzywdzony przyprowadził syna oraz co do interwencji policji. Były to bowiem okoliczności bezsprzeczne.

3

dokumentacja medyczna

brak podstaw do kwestionowania prawdziwości

2

płyta CD z zapisem monitoringu

brak podstaw do kwestionowania dowodu

3

opinia sądowo-lekarska

Opinia zupełna, jasna, niesprzeczna, oparta o aktualne wskazania wiedzy. Potwierdziła mechanizm powstania obrażeń u pokrzywdzonego oraz okres, na jaki obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała.

2

protokół oględzin nagrania z monitoringu

Dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania prawdziwości.

4

dane o karalności

Dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania prawdziwości.

2

informacja (...) S.A.

Dane operatora telefonicznego, brak podstaw do kwestionowania prawdziwości.

2

bilingi rozmów

Dane operatora telefonicznego, brak podstaw do kwestionowania prawdziwości.

2

dokumentacja fotograficzna

Dokumentacja nie kwestionowana przez strony postępowania, jak również brak podstaw do podważania wiarygodności przez sąd.

2

odpis notatnika służbowego T. L.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości, dokumentacji służbowej funkcjonariusza policji.

2

odpis notatnika służbowego J. N.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości, dokumentacji służbowej funkcjonariusza policji.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia D. N.

Wyjaśnienia oskarżonego stanowiły przejaw przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn. Pozostają one w sprzeczności do wiarygodnych zeznań pokrzywdzonego (w zakresie pobicia), jak również pozostają w opozycji do zapisu z monitoringu, na którym zarejestrowano zdarzenie, a sąd nie miał żadnych wątpliwości, że widoczną na nagraniu osobą, która dokonała pobicia pokrzywdzonego jest właśnie oskarżony. Bezsprzecznie zatem to oskarżony zadawał pokrzywdzonemu ciosy w głowę i w szczękę powodując powstanie u niego obrażeń ciała.

częściowe zeznania D. S.

Sąd nie dał wiary pokrzywdzonemu w zakresie jego twierdzeń, że oskarżony dokonał zaboru jego telefonu komórkowego. Sąd zważył, że w trakcie rozmowy z funkcjonariuszami policji w szpitalu pokrzywdzony wskazywał, że w wyniku zdarzenia utracił telefon, jednak nie potrafił powiedzieć co się z nim stało, czy został ukradziony, czy też zgubiony. Przesłuchani w charakterze świadków policjanci podali, że pokrzywdzony nie potrafił sprecyzować co się stał z jego telefonem. Również odpisu notatnika służbowego T. L. wynika, że nie ustalono co stało się z telefonem. Dopiero w trakcie przesłuchania w charakterze świadka D. S. wskazywał, że telefon zabrał mu oskarżony. Sąd odmówił wiary takiemu stwierdzeniu pokrzywdzonego uznając, że w związku z tym, że nie odzyskał telefonu chciał dodatkowo obciążyć tą stratą oskarżonego, z którym pozostaje w konflikcie. Zdaniem sądu ta część relacji świadka, z uwagi na brak konsekwencji oraz brak potwierdzenia w reszcie materiału dowodowego, nie zasługiwała na wiarę.

częściowo zeznania K. S.

W ocenie sądu zeznania te miały na celu wsparcie wyjaśnień oskarżonego w zasadniczej ich części. Obecna partnerka D. N. kategorycznie zaprzeczyła aby ten w ogóle opuszczał mieszkanie, a tym samym aby napadł na jej byłego męża. Świadek zaprzeczyła także aby nakazała byłemu mężowi uciekać. Wskazywała, że pozostała z synem na podwórku aż do momentu przyjazdu policji. Zdaniem sądu relacja K. S. nie polegała na prawdzie. Chciała ona bowiem tylko i wyłącznie uwiarygodnić wersję zdarzenia prezentowaną przez D. N., jakoby nie opuszczał mieszkania i nie pobił pokrzywdzonego. Wobec reszty zgromadzonego materiału dowodowego jej zeznania należy uznać ze niewiarygodne i sprzeczne z ustalonym przez sąd stanem faktycznym sprawy. Wersji tej przeczy szczególnie relacja pokrzywdzonego jak i nagranie z monitoringu, na jakim utrwalono moment ataku oskarżonego.

częściowo zeznania I. S. (1)

Także I. S. (2) w swoich zeznaniach starała się udzielić wsparcia wersji prezentowanej przez oskarżonego, wskazując że gdy siedziała na ławce przed blokiem, to nie zauważyła aby D. N. opuszczał mieszkanie. Wskazywała także, że K. S. cały czas była z nią, dzwoniła też do oskarżonego czy nie zabrać córki na podwórko. Sąd uznała zeznania świadka w części w jakiej zapewniała, że oskarżony nie opuszczał mieszkania, a K. S. nie szła do mieszkania, za niewiarygodne. Podkreślić należy, że świadek jest znajomą K. S., a co za tym idzie była ona zainteresowana zeznawaniem na korzyść jej obecnego partnera.

informacja KPP w R.

Informacja ta nie miała znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

kserokopie materiałów postępowania Prok. Rej. w R. o sygn. akt PR 1 Ds. 797/16

Dokumenty te nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

D. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie art. 399 § 1 kpk sąd uprzedził o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu poprzez przyjęcie, że czyn zarzucany oskarżonemu stanowi występek z art. 157 § 1 kk

Sąd ustalił, że oskarżony D. N. w dniu 15 września 2019 roku w R. przy ul. (...) używając przemocy w postaci dwukrotnego uderzania pięściami w głowę, uderzeniu pięścią w szczękę pokrzywdzonego D. S. swoim zachowaniem spowodował u niego powstanie obrażeń ciała w postaci urazu głowy z utrzymującymi się po urazie bólami i zawrotami głowy, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres przekraczający siedem dni.

Oskarżony działał przy tym umyślnie i co najmniej godził się z tym, że swoim postępowaniem może spowodować u pokrzywdzonego obrażenia ciała, naruszające czynności narządu jego ciała lub rozstrój zdrowia na przypisany okres czasu, czym zrealizował znamiona występku z art. 157 § 1 kk. Przepis ten penalizuje zachowanie się osoby, która dopuściła się naruszenia czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia innej osoby na okres wynoszący powyżej siedmiu dni. Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 1 kk może być popełnione tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi więc obejmować swoją świadomością przynajmniej możliwość spowodowania skutku określanego jako naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia.

Sąd zmienił opis oraz kwalifikację prawną zarzucanego oskarżonemu czynu, albowiem doszedł do przekonania, że brak jest podstaw ku temu, aby przypisać oskarżonemu również kradzież telefonu komórkowego należącego do pokrzywdzonego. D. S. bezsprzecznie posiadał przy sobie telefon, gdyż chwilę przed zdarzeniem prowadził rozmowę z ówczesna partnerką. W trakcie zdarzenia utracił on ten telefon, jednak zdaniem sądu brak jest dowodów na to, aby to oskarżony dokonał jego zaboru. Jak już podkreślono powyżej, w trakcie rozmowy z funkcjonariuszami policji w szpitalu pokrzywdzony wskazywał, że w wyniku zdarzenia utracił telefon, jednak nie potrafił powiedzieć co się z nim stało, czy został ukradziony, czy też zgubiony. Przesłuchani w charakterze świadków policji potwierdzili powyższe. Telefonu tego nie odnaleziono w mieszkaniu oskarżonego, nie znaleziono go też w okolicach przystanku, gdzie doszło do pobicia. Sąd zważył, że do zdarzenia doszło przy ulicy (...) w R. w bliskiej odległości od przystanku autobusowego. W pobliżu przechodziły inne osoby, co było widoczne na monitoringu. Nadto w trakcie zdarzenia mężczyźni przemieścili się z chodnika na trawnik. Zatem przedmiotowy telefon mógł wypaść pokrzywdzonemu również w trawę i dlatego nie został odnaleziony przez funkcjonariuszy policji, mógł też zostać zabrany przez osoby, które tamtędy przechodziły. Jak już wskazano powyżej, w trakcie rozmowy z funkcjonariuszami policji pokrzywdzony nie wiedział co się stało z jego telefonem. Dopiero w trakcie przesłuchania w charakterze świadka wskazywał, że telefon zabrał mu oskarżony. Jak już też wskazano, sąd nie dał wiary tym twierdzeniom pokrzywdzonego uznając, że rozmawiając z policjantami na gorąco i możne chaotycznie, ale szczerze, przedstawił przebieg zdarzenia. Natomiast mając następnie czas na zastanowienie się i nie odzyskawszy telefonu postanowił przerzucić odpowiedzialność za jego utratę na oskarżonego, z którym pozostaje w konflikcie.

Wobec powyższego sąd ustalił, że niewątpliwie to oskarżony dokonał pobicia oskarżonego, natomiast brak jest dowodów na to, aby zabrał należący do niego telefon komórkowy. Stąd sąd zmienił opis i kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu i wskazał, że stanowi on występek z art. 157§1 kk.

Bez znaczenia w ocenie sądu jest okoliczność, że K. S. zadzwoniła do oskarżonego już po pobiciu pokrzywdzonego, a to o godzinie 17.32. Z zeznań pokrzywdzonego wynika, że po odebraniu syna K. S. wchodziła do klatki, a zatem zapewne udała się do mieszkania i tam przekazała oskarżonemu słowa pokrzywdzonego skierowane do syna. Następnie ponownie udała się na podwórku, gdzie zastali ją funkcjonariusze policji.

Karygodność przypisanego oskarżonemu czynu, w ocenie sądu, nie budzi żadnych wątpliwości, a stopień jego społecznej szkodliwości należy określić jako znaczny. Świadczy o tym przede wszystkim rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem jakimi jest zdrowie człowieka. Sąd miał również na uwadze skutki działania oskarżonego, nie tylko te ze sfery fizycznej, ale również psychicznej. O niebezpiecznym charakterze tego zdarzenia świadczy również sposób zadawania uderzeń, ich siła, kierunek i umiejscowienie. Czyn przypisany oskarżonemu jest również przez niego zawiniony i to w stopniu znacznym, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające jego winę, z czego zatem wynika, że można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony jako osoba w pełni zdolna do rozpoznania znaczenia swojego czynu, jak również do pokierowania swoim postępowaniem, umyślnie nie zastosował się do podstawowych zasad współżycia społecznego służących poszanowaniu godności i zdrowia człowieka.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

---------

---------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---------------------------------------------------------------------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

---------------

---------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---------------------------------------------------------------------------

☐

3.5. Uniewinnienie

--------------

---------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------------------------------------------------------

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. N.

1, 2

Wymierzając karę oskarżonemu sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 kk. Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił fakt, że oskarżony nie był uprzednio karany. Natomiast jako okoliczności obciążające sąd poczytał brak wyrażenia skruchy w toku postępowania, postawę oskarżonego po zdarzeniu i w czasie trwania procesu, a także wszystkie okoliczności zdarzenia, w tym sposób działania tj. uderzanie pokrzywdzonego po głowie, a więc newralgicznym elemencie ciała człowieka.

Mając powyższe na uwadze sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uwzględnił całość zachowania oskarżonego względem pokrzywdzonego i skutki jego działań. Taka kara spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Kara ta jest bowiem odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić oskarżonemu naganność jego postępowania i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego, zwłaszcza w zakresie całkowitego wyrzeczenia się naruszania nietykalności cielesnej, a jednocześnie jest ona wystarczająca dla osiągnięcia celu w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa poprzez ugruntowanie w nim przekonania o konieczności respektowania norm prawnych i naganności tego typu zachowań, jak przypisane oskarżonemu w niniejszym postępowaniu.

Zważywszy przy tym na sposób życia i dotychczasową postawę oskarżonego sąd przyjął, że istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, zwłaszcza na szkodę pokrzywdzonego, i będzie odtąd przestrzegał porządku prawnego. Zatem, w ocenie sądu, zaistniały warunki do zastosowania wobec oskarżonego, zgodnie z prymatem kar wolnościowych, dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W związku z powyższym sąd na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk, warunkowo zawiesił wobec oskarżonego wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat.

Okres 2 lat tytułem próby pozwoli na wszechstronną weryfikację postawy oskarżonego, w tym pozwoli ocenić, czy wdrożył się on w przestrzeganie przepisów prawa i zasad współżycia społecznego oraz czy zastosowane wobec niego w niniejszej sprawie dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary było słuszne. Kara w takim kształcie jest tylko propozycją dla oskarżonego i to od niego zależy, czy konieczne okaże się zarządzenie jej do wykonania.

D. N.

3

Z kolei aby dodatkowo uzmysłowić D. N. karygodność jego zachowania sąd na mocy art. 71 § 1 kk orzekł wobec niego karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej stanowi kwotę 20 złotych. Tak określona wysokość jednej stawki dziennej grzywny bez wątpliwości odpowiada możliwościom finansowym oskarżonego i tym samym nie spowoduje nadmiernego uszczerbku w jego sferze majątkowej. Jednocześnie podkreślić w tym miejscu należy, że określona w powyższy sposób kwota stawki dziennej grzywny wymierzonej oskarżonemu niewątpliwie stanowić będzie dla niego realną dolegliwość pozwalającą odczuć, choć w sferze materialnej, naganność jego postępowania.

D. N.

4

Jednocześnie sąd zobowiązał oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby. Jest to środek probacyjny mający motywować oskarżonego do zachowania zgodnego z prawem.

D. N.

5

Sąd na mocy art. 46 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w kwoty 2000 złotych na rzecz pokrzywdzonego. Nawiązka orzeczona na rzecz osoby pokrzywdzonej pełni funkcję surogatu obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a więc środka służącego wyrównaniu szkody majątkowej lub niemajątkowej (krzywdy) wyrządzonej przestępstwem. Zdaniem sądu jest to kwota adekwatna do ujemnych następstw jakich pokrzywdzony doznał wskutek ataku oskarżonego, który wykorzystał przewagę fizyczną nad swoją ofiarą. Kwota zasądzonej nawiązki odpowiada zakresowi krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego. Przy ustalaniu jej wysokości sąd uwzględnił czasokres naruszenia czynności narządów jego ciała, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego. Pokrzywdzony wskutek zdarzenia doznał obrażeń określonych w art. 157 § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że dolegliwości bólowe, które nastąpiły po zdarzeniu, powodowały cierpienia fizyczne.

Należy podkreślić, że w przypadku, gdyby wysokość orzeczonej nawiązki nie pokrywała w całości wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem, uprawnionemu przysługuje droga do dochodzenia części niezaspokojonej w procesie cywilnym.

5. 1 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----------

------------

-----------------------------

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----------------------------------------

7. KOszty procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczy ć okoliczności

6

Sąd na podstawie art. 627 kpk i art. 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 220 złotych oraz wydatki postępowania w wysokości 164,35 złotych. Sytuacja rodzinna, materialna i zawodowa oskarżonego wskazuje, że zapłata ww. kosztów sądowych nie będzie stanowić dla niego uciążliwości przekraczającej jego możliwości finansowe. Nadto należy mieć na względzie okoliczność, że to właśnie oskarżony swoim nagannym zachowaniem zainicjował niniejsze postępowanie karne, a tym samym przyczynił się do kosztów związanych z tym postępowaniem, które teraz winien ponieść.

8. 1 Podpis