Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 18/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. S. (1)

T. S. (1) został oskarżony o to, że:

I. w bliżej nieustalonych dniach w okresie od sierpnia 2019 r. do sierpnia 2020 r. w miejscowości S. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kierował wobec T. G. (1) groźby popełnienia przestępstwa pozbawienia życia i zdrowia oraz zniszczenia mienia poprzez podpalenie, czym wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną one spełnione, przy czym miał on ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

II. w okresie od września 2019 r. do 25 sierpnia 2020 r. w miejscowości S. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kierował wobec Z. G. groźby popełnienia przestępstwa pozbawienia życia i zdrowia oraz zniszczenia mienia poprzez podpalenie, czym wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną one spełnione, przy czym miał on ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

W pkt I. wyroku:

oskarżonego T. S. (1) uznano za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z pkt. I i II aktu oskarżenia, które zakwalifikowano jako przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. z tym ustaleniem, że czyn z pkt I aktu oskarżenia miał miejsce w okresie do 25 sierpnia 2020 r. oraz wyeliminowano z opisu tych dwóch przestępstw wyrażenia „i zdrowia” i z tym ustaleniem, że czyny z pkt I i II aktu oskarżenia zostały popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, a więc w warunkach art. 91 § 1 k.k.

(UWAGA: w związku z tym, że uznano, że 2 przestępstwa stanowią ciąg przestępstw zostaną one omówione łącznie)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1. T. S. (1) urodził się w (...) r. Jest kawalerem. Nie ma większego majątku. Mieszka w m. (...). Utrzymuje się z emerytury w wysokości 1400 zł. Nie był dotychczas karany sądownie.

(UWAGA: fakt ten i dowody na jego poparcie dotyczą wszystkich zarzucanych oskarżonemu czynów)

1.1.1. Wywiad środowiskowy

120

1.1.2. dane o karalności

101

1.1.3. dane osobopoznawcze

399v

1.2. T. S. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, ma organiczne zaburzenia osobowości i zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. Podczas popełniania przestępstw jego zdolność do rozpoznania zarzucanych mu czynów była ograniczona w nieznacznym stopniu, a zdolność do pokierowanie swoim postępowaniem była ograniczona w stopniu znacznym. Prawdopodobieństwo ponownego dokonania przez niego podobnego czynu karalnego w przyszłości w związku ze stwierdzonym u niego zaburzeniem jest wysokie. Istnieje konieczność stosowania środka zabezpieczającego w postaci terapii. W przypadku zaburzeń osobowości, jakie ma T. S. (1), leki, które miałyby działanie stabilizujące nastrój, zmniejszające impulsywność są warunkiem, aby podobne zachowania w przyszłości się nie powtórzyły.

(UWAGA: fakt ten i dowody na jego poparcie dotyczą wszystkich zarzucanych oskarżonemu czynów)

1.2. opinia sądowo-psychiatryczna

301-308, 409v-410v

1.3. T. S. (1) mieszka w m. (...). Pod tym adresem mieszka także T. G. (1) z rodziną. T. G. (1) jest synem siostry T. S. (1), a Z. G. jest mężem siostry T. S. (1). T. G. (1) ze swoją rodziną (żoną i dziećmi) oraz T. S. (1) korzystają wspólnie z całej nieruchomości pod adresem (...). Jest to nieruchomość „po rodzicach” A. G. (matki T. G. (1)) i T. S. (2). Na teren posesji jest jedna brama i jeden wjazd, całe podwórko jest wspólne. Dom jest umowie podzielony „na pół”. W połowie domu mieszka T. G. (1) z rodziną, a w drugiej połowie – T. S. (1). Do domu jest jedno wejście, przez które wchodzi się do sieni, a następnie są wejścia do części domu T. G. (1) i T. S. (1). Nie ma przeprowadzonego podziału nieruchomości. Na terenie posesji jest też namiot z warzywami (pomidorami), którymi opiekuje się Z. G.. Każdy ma umownie wydzielony swój kawałek ogródka, którym może się zajmować. Niezbędne naprawy domu dokonywał T. G. (1), który też płacił podatki związane z nieruchomością. Z. G. często przyjeżdzał na posesję w celu odwiedzin syna – T. G. (1) lub by opiekować się warzywami.

(UWAGA: fakt ten i dowody na jego poparcie dotyczą wszystkich zarzucanych oskarżonemu czynów)

1.3.1. zeznanie Z. G.

400v-402; 72v-74; 114v

1.3.2. zeznanie T. G. (1)

402v-403; 11v-12, 107v, 125-127

1.3.3. zeznanie E. G.

403v-404v; 9v-10

1.3.4. zeznanie A. G.

404v-405; 11v

1.4. Zachowanie T. S. (1) w stosunku do członków rodziny pogorszyło się od 2019 r. Wtedy T. S. (1) najpierw zaczął wyzywać słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe T. G. (1), a następnie Z. G., gdy tylko ten zajechał na podwórko w odwiedziny do syna lub by opiekować się warzywami. T. S. (1) często kierował wyzwiska będąc pod wpływem alkoholu. Następnie agresja słowna T. S. (1) zaczęła się nasilać i zaczął on grozić Z. G., że spali namiot z warzywami i że budynki też spali i że go zabije. T. S. (1) od września 2019 r. do 25 sierpnia 2020 r. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kierował wobec Z. G. groźby popełnienia przestępstwa pozbawienia życia oraz zniszczenia mienia poprzez podpalenie. Na początku Z. G. nie przejmował się groźbami, nie wierzył, że T. S. (1) je spełni. Jednakże od czasu jak został zaatakowany siekierą zaczął obawiać się gróźb wypowiadanych przez T. S. (1). Co do T. G. (1) to T. S. (1) nigdy nie kierował gróźb wobec T. G. (1) stojąc z nim „twarzą w twarz”, ale będąc u siebie w domu głośno krzyczał, że go zabije i wszystko spali. T. S. (1) w okresie od sierpnia 2019 r. do 25 sierpnia 2020 r. w działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kierował wobec T. G. (1) groźby popełnienia przestępstwa pozbawienia życia oraz zniszczenia mienia poprzez podpalenie. T. G. (1) słyszał te wypowiadane krzykiem groźby. Groźby te wzbudzały w T. G. (2) uzasadnioną obawę, że zostają spełnione.

1.4.1. zeznanie Z. G.

400v-402; 72v-74; 114v

1.4.2. zeznanie T. G. (1)

402v-403; 11v-12, 107v, 125-127

1.4.3. zeznanie E. G.

403v-404v; 9v-10

1.4.4. zeznanie A. G.

404v-405; 11v

1.4.5. zeznanie L. B.

405v-406v, 129v

1.4.6. protokół zatrzymania rzeczy

141-145

1.4.7. protokół odtworzenia zapisu

155-156

1.1.2.

T. S. (1)

T. S. (1) został oskarżony o to, że

III. w dniu 25 sierpnia 2020 r. w miejscowości S. działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia Z. G. kilkukrotnie wymachując siekierą w jego kierunku usiłował zadać mu uderzenia w okolicę głowy i uderzając go w lewą rękę spowodował obrażenia ciała w postaci rany rąbanej ręki lewej w postaci płatowej rany ponad grzbietem kciuka lewego, otwartego złamania pierwszej kości śródręcza lewego, uszkodzenia ścięgien prostowników kciuka lewego i odwodziciela kciuka lewego, uszkodzenia gałęzi tętnicy promieniowej lewej naruszając czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę obronną pokrzywdzonego zasłaniającego się przed uderzeniami kijem od miotły i lewą ręką oraz pomoc udzieloną przez jego syna, przy czym miał on ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

W pkt II. wyroku oskarżonego T. S. (1) uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt. III aktu oskarżenia z tą zmianą, że uzupełniono opis czynu o zwrot „usiłował zabić Z. G.” i przestępstwo to zakwalifikowano z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

2.1. W dniu 25 sierpnia 2020 r. Z. G. przyjechał do miejscowości (...) w odwiedziny do swojego syna - T. G. (1) oraz podlać w namiocie warzywa – pomidory, które tam posadził. Gdy podlewał pomidory, jego syn T. razem ze swoją córką chodzili po podwórku. W pewnym momencie z domu wybiegł T. S. (1), który był w stanie po użyciu alkoholu i zaczął głośno wyzywać Z. G. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, po czym wszedł do domu. Z. G. - próbując wyjaśnić, dlaczego został wyzwany - udał się za T. S. (1) do domu. Gdy Z. G. wszedł do sieni, T. S. (1) wyzywał go i powiedział, że zabije go siekierą. T. S. (1) złapał za siekierę (siekierę z drewnianym trzonkiem o długości całkowitej ok 70 cm z metalową głowicą o wymiarach ok 19x12x4 cm mierzoną w najszerszych punktach) i powiedział do Z. G., że go zabije. Następnie T. S. (1) działając w zamiarze bezpośrednim, nagłym, pozbawienia życia Z. G. usiłował zabić Z. G. i w tym celu kilkukrotnie wymachując siekierą w jego kierunku usiłował zadać mu uderzenia w okolicę głowy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę obronną pokrzywdzonego zasłaniającego się przed uderzeniami kijem od miotły i lewą ręką oraz pomoc udzieloną przez jego syna. Z. G. zasłaniał się przed uderzeniami siekierą kijem od szczotki, która stała w przedpokoju. W pewnym momencie T. S. (1) trafił siekierą w rękę Z. G. i pociągnął go z tą wbitą w rękę siekierą do pomieszczenia kuchni. Wtedy Z. G. krzyknął do T. G. (1), aby dzwonił po karetkę, po czym Z. G. popchnął T. S. (1) i obaj upadli na podłogę. W tym czasie T. G. (1) zostawił córkę na podwórku i wbiegł do środka domu. Z. G. trzymał T. S. (1) za barki, a T. S. trzymał w ręku siekierę. Z. G. krzyknął do syna, aby wyrwał siekierę. T. G. (1) wyrwał T. S. (1) siekierę i odrzucił ją na podłogę. Wtedy T. S. (2) poszedł do pokoju.

2.1.1. zeznanie Z. G.

400v-402; 72v-74; 114v

2.1.2. zeznanie T. G. (1)

402v-403; 11v-12, 107v, 125-127

2.1.3. protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

4-6, 42-46

2.1.4. protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

7-8, 57-59, 64

2.1.5. protokół zatrzymania rzeczy

108-110

2.1.6. protokół oględzin rzeczy

116-118

2.1.7. opinia z zakresu genetyki sądowej i daktyloskopii

152-154

2.1.8. wydruk raportu działań

157-159

2.1.9. sprawozdanie z badań na zawartość alkoholu etylowego T. S.

160-165

2.2. W wyniku uderzenia siekierą Z. G. doznał obrażeń ciała w postaci rany rąbanej ręki lewej w postaci płatowej rany ponad grzbietem kciuka lewego, otwartego złamania pierwszej kości śródręcza lewego, uszkodzenia ścięgien prostowników kciuka lewego i odwodziciela kciuka lewego, uszkodzenia gałęzi tętnicy promieniowej lewej. Obrażenia te naruszyły czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

2.2.1.Opinia biegłego z zakresu medycyny

37-38, 168-169

2.2.2. dokumentacja medyczna dot. Z. G.

78, 115, 133-134

2.3. T. G. (1) wezwał Policję i Pogotowie. Żona T. E. G. opatrzyła rękę Z. G.. Po przybyciu Policji T. S. (1) został zatrzymany. Podczas zatrzymania T. S. (1) wielokrotnie powtarzał w obecności policjantów, że żałuje, że nie zabił Z. G.. Również jak T. S. (1) został wyprowadzany przez policjantów z domu to powiedział do Z. G., że żałuje, że go nie zabił.

2.3.1. zeznanie Z. G.

400v-402; 72v-74; 114v

2.3.2. zeznanie T. G. (1)

402v-403; 11v-12, 107v, 125-127

2.3.3. zeznanie E. G.

403v-404v; 9v-10

2.3.4. zeznanie M. C.

410v-411; 65v

2.3.5. zeznanie A. N.

411-411v; 65v

2.3.6. zeznanie Z. K.

411v-412; 136v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.2.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

1.1.1. Wywiad środowiskowy

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

1.1.2. dane o karalności

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

1.1.3. dane osobopoznawcze

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

1.2.

1.2. opinia sądowo-psychiatryczna

- opinia rzetelnie sporządzona;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów;

- zawarto precyzyjne stanowisko odnośnie zadanych pytań;

- nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, nie posłużono się nielogicznymi argumentami;

- jest pełna, jasna i niesprzeczna.

1.3.

1.3.1. zeznanie Z. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. G. (1)

1.3.2. zeznanie T. G. (1)

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach Z. G.

1.3.3. zeznanie E. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

1.3.4. zeznanie A. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

1.4.

1.4.1. zeznanie Z. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. G. (1)

1.4.2. zeznanie T. G. (1)

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach Z. G.

1.4.3. zeznanie E. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka;

1.4.4. zeznanie A. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka;

1.4.5. zeznanie L. B.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka;

1.4.6. protokół zatrzymania rzeczy

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

1.4.7. protokół odtworzenia zapisu

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.1.

2.1.1. zeznanie Z. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. G. (1)

2.1.2. zeznanie T. G. (1)

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach Z. G.

2.1.3. protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.1.4. protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.1.5. protokół zatrzymania rzeczy

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.1.6. protokół oględzin rzeczy

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.1.7. opinia z zakresu genetyki sądowej i daktyloskopii

- opinia rzetelnie sporządzona;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów;

- zawarto precyzyjne stanowisko odnośnie zadanych pytań;

- nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, nie posłużono się nielogicznymi argumentami;

- jest pełna, jasna i niesprzeczna.

2.1.8. wydruk raportu działań

treść jest niesprzeczna

2.1.9. sprawozdanie z badań na zawartość alkoholu etylowego T. S.

dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.2.

2.2.1.Opinia biegłego z zakresu medycyny

- opinia rzetelnie sporządzona;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów;

- zawarto precyzyjne stanowisko odnośnie zadanych pytań;

- nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, nie posłużono się nielogicznymi argumentami;

- jest pełna, jasna i niesprzeczna

2.2.2. dokumentacja medyczna dot. Z. G.

treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

2.3.

2.3.1. zeznanie Z. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. G. (1) oraz w zeznaniach funkcjonariuszy Policji

2.3.2. zeznanie T. G. (1)

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; znajdują potwierdzenie w zeznaniach Z. G. oraz w zeznaniach funkcjonariuszy Policji

2.3.3. zeznanie E. G.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

2.3.4. zeznanie M. C.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; świadek jest funkcjonariuszem Policji zatem nie ma żadnego interesu w fałszywym przedstawianiu okoliczności

2.3.5. zeznanie A. N.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; świadek jest funkcjonariuszem Policji zatem nie ma żadnego interesu w fałszywym przedstawianiu okoliczności

2.3.6. zeznanie Z. K.

- zeznania są konsekwentne; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka; świadek jest funkcjonariuszem Policji zatem nie ma żadnego interesu w fałszywym przedstawianiu okoliczności

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.2.

wyjaśnienia oskarżonego

Nie można dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Należy wskazać, że wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym - zeznaniami świadków T. G. (1), Z. G., E. G., A. G.. Zeznania tych świadków są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Każdy z tych świadków zeznawał tylko to, co mu jest wiadome. Choć to są pokrzywdzeni (osoby zainteresowane „wygraniem” procesu) i członkowie ich rodziny to jednak analiza ich zeznań prowadzi do wniosku, że ich zeznania nie stanowią jednej nieprawdziwej, wyuczonej wersji wydarzeń. Zeznania tych świadków znajdują potwierdzenie częściowo w zeznaniach sąsiada – L. B. oraz interweniujących policjantów (M. C., A. N., Z. K.), czyli osób niemających żadnego interesu w fałszywym przedstawieniu okoliczności zajścia. Odnośnie do usiłowania popełnienia przestępstwa zabójstwa należy dodatkowo wskazać, że w orzecznictwie słusznie wskazuje się, że w sytuacji, gdy na podstawie wyjaśnień oskarżonego nie da się w sposób nie budzący wątpliwości ustalić zamiaru sprawcy, sąd powinien sięgać do najbardziej uchwytnych i widocznych elementów działania sprawcy, to jest okoliczności przedmiotowych (post. SN z 29.3.2011 r., V KK 344/10, Prok. i Pr. Orz. 2011, Nr 10, poz. 2, s. 5), a zamiar pozbawienia życia można ustalić nie tylko na podstawie wyjaśnień sprawcy przyznającego się do winy, ale także dowodzeniem pośrednim, przy uwzględnieniu sposobu działania, jego intensywności oraz innych podobnych okoliczności (wyr. SA w Lublinie z 9.8.2012 r., II AKa 164/12, KZS 2012, Nr 11, poz. 80, s. 49). W niniejszej sprawie biorąc pod uwagę słowa wypowiadane przez oskarżonego tuż przed czynem (grożenie pokrzywdzonemu zabiciem), a także bezpośrednio po czynie, w tym przy zatrzymaniu przez funkcjonariuszy Policji (żałowanie, że nie dokonał zabójstwa), rodzaj użytego narzędzia (siekiera), siłę ciosów (które były blokowane kijem od szczotki, a o sile ciosu świadczy, że jeden zblokowany cios trafił w rękę pokrzywdzonego powodując obrażenia ciała, o których mowa w art. 157 § 1 k.k.) oraz kierowanie ciosów w głowę pokrzywdzonego, nie ma żadnej wątpliwości, że T. S. (1) zadając ciosy siekierą w głowę chciał zabić pokrzywdzonego. Każdy pełnoletni człowiek wie, że zadanie ciosu siekierą w głowę powoduje zgon. Zasadnie wskazuje się w doktrynie, że w niektórych przypadkach już sam sposób działania sprawcy i miejsce rażenia mogą jednoznacznie świadczyć o zamiarze; dzieje się tak w przypadku, w którym zastosowany sposób ataku nieuchronnie musi prowadzić do powstania skutku, z czego sprawca zdaje sobie zresztą sprawę (Z. Ć., A. Z., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego z zakresu prawa karnego materialnego za I półrocze 1986 r., (...) 1987, Nr 6, s. 47). Jednocześnie sąd przyjął, że zamiar zabójstwa powstał u T. S. (1) nagle. Choć wielokrotnie groził pokrzywdzonemu śmiercią to akurat w tym dniu zabójstwo nie było planowane. Zamiar zabójstwa powstał nagle, gdy pokrzywdzony udał się za oskarżonym do domu. Jak wskazuje się w orzecznictwie, zamiar nagły (dolus repentinus) powstaje raptownie bez rozważenia przez sprawcę okoliczności przemawiających za czynem i przeciwko temu czynowi (wyr. SN z 26.1.1966 r., IV KR 222/65, Legalis; zob. także K. Daszkiewicz, Zamiar nagły (dolus repentinus), Palestra 1968, Nr 4, s. 52), a zamiar taki rodzi się nieraz nieoczekiwanie, pod wpływem racjonalnego bądź nieracjonalnego impulsu (wyr. SA w Krakowie z 8.6.2010 r., II AKa 67/10, Prok. i Pr. Orz. 2011, Nr 2, poz. 22, s. 11).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

T. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jeżeli sprawca w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kieruje wobec pokrzywdzonego groźby popełnienia przestępstwa pozbawienia życia raz zniszczenia mienia poprzez podpalenie, czym wzbudza w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną one spełnione, to takie zachowanie wypełnia znamiona czynu z art. 190 par. 1 k.k. w zw. z art. 12 par. 1 k.k. W związku z tym, że T. S. (1) miał ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, to zostały spełnione warunki art. 31 par. 2 k.k.

Należy wskazać, że choć na początku Z. G. nie przejmował się groźbami, nie wierzył, że T. S. (2) je spełni to jednak od czasu, jak został zaatakowany siekierą zaczął obawiać się gróźb wypowiadanych przez T. S. (1). Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2020 r. (V KK 85/20, L.) „ustawodawca nie wymaga, aby między wyrażeniem groźby a powstaniem obawy jej spełnienia musiała zaistnieć koincydencja czasowa” oraz, że „nie jest tak, że lęk przed spełnieniem groźby musi być wywołany wyłącznie zachowaniem sprawcy kończącym się z chwilą jej wyrażenia, ale mogą go katalizować inne okoliczności, w tym także późniejsze zachowanie sprawcy”. Zatem choć pokrzywdzony zaczął się obawiać gróźb znacznie później niż w momencie ich wypowiedzenia przez sprawcę, to doszło do popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k.

Należy wskazać, że czyny z pkt I i II aktu oskarżenia zostały popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, a więc w warunkach art. 91 § 1 k.k.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

T. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jeżeli sprawca działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia, usiłuje zabić pokrzywdzonego, kilkukrotnie wymachując siekierą w jego kierunku usiłuje zadać mu uderzenia w okolicę głowy i uderzając go w lewą rękę powoduje obrażenia ciała w postaci rany rąbanej ręki lewej w postaci płatowej rany ponad grzbietem kciuka lewego, otwartego złamania pierwszej kości śródręcza lewego, uszkodzenia ścięgien prostowników kciuka lewego i odwodziciela kciuka lewego, uszkodzenia gałęzi tętnicy promieniowej lewej naruszając czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni, przy czym zamierzonego celu nie osiąga z uwagi na postawę obronną pokrzywdzonego zasłaniającego się przed uderzeniami kijem od miotły i lewą ręką oraz pomoc udzieloną przez jego syna, przy czym ma on ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, to jego zachowanie wypełnia znamiona czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Sprawca usiłował zabić człowieka (usiłował popełnić czyn z art. 148 § 1 k.k.) i jednocześnie spowodował obrażenia, o których mowa w art. 157 § 1 k.k. Zachodzi zbieg przepisów ustawy (art. 11 § 2 k.k.). Jednocześnie sprawca miał ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem, zatem zachodziły warunki z art. 31 § 2 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S. (1)

I

I i II

I.1. Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 KK, uznając, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu jest znaczny.

I.2. okoliczności wpływające obciążająco na wymiar kary:

- fakt, że grożono 2 osobom będącymi członkami rodziny oskarżonego;

- rodzaj kierowanych gróźb (pozbawienie życia oraz zniszczenie mienia poprzez podpalenie);

- długi okres, przez który stosowano groźby;

- działania pod wpływem alkoholu;

I.3. okoliczności wpływające łagodząco na wymiar kary:

- niekaralność oskarżonego;

- oskarżony miał ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, i w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem.

Należy zauważyć, że dwa przestępstwa były popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, a więc w warunkach art. 91 par. 1 k.k.

T. S. (1)

II

III

I.1. Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 KK, uznając, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu jest znaczny.

I.2. okoliczności wpływające obciążająco na wymiar kary:

- spowodowanie skutku określonego w art. 157 par. 1 k.k.;

- zaatakowanie bez powodu członka swojej rodziny.

I.3. okoliczności wpływające łagodząco na wymiar kary:

- niekaralność oskarżonego;

- oskarżony miał ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, i w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do kierowania swoim postępowaniem;

- zakończenie czynu z art. 148 par. 1 k.k. w fazie usiłowania;

- działanie z zamiarem nagłym.

T. S. (1)

III

I,II,III

Na podstawie art. 91 § 2 k.k. połączono orzeczone wobec oskarżonego T. S. (1) kary pozbawienia wolności i orzeczono karę łączną 8 (osiem) lat i 2 (dwa) miesiące pozbawienia wolności. Przy orzeczeniu kary w tym wymiarze wzięto pod uwagę fakt, że zachowania z art. 190 par. 1 k.k. rozpoczęły się rok przed czynem z pkt III aktu oskarżenia i miały inny przedmiot ochrony (niż czyn z pkt III aktu oskarżenia).

T. S. (1)

V

III

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek siekiery – dowodu rzeczowego zapisanego pod numerem 10/21 księgi przechowywanych przedmiotów wymienionego pod numerem 1 w spisie na k. 238. Siekiera służyła do popełnienia czynu z pkt III aktu oskarżenia.

T. S. (1)

VII

III

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w związku ze skazaniem za czyn z pkt III aktu oskarżenia orzeczono wobec oskarżonego T. S. (1) obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu za doznana krzywdę poprzez zapłatę Z. G. kwoty 5000 (pięć tysięcy) złotych. Niewątpliwie pokrzywdzony doznał krzywdy (usiłowano go zabić, pokrzywdzony doznał obrażeń ręki). Kwota ta jest współmierna do stopnia doznanej krzywdy.

T. S. (1)

VIII

III

Na podstawie art. 41a § 1 i 4 k.k. w związku ze skazaniem za czyn z pkt III aktu oskarżenia orzeczono wobec oskarżonego T. S. (1) zakaz kontaktowania się ze Z. G. oraz zakaz zbliżania się do Z. G. na odległość mniejszą niż 3 metry na okres 5 (pięć) lat. Orzeczenie tego środka podyktowane było charakterem czynu i jego okolicznościami.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S. (1)

IV

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie związany z zatrzymaniem i tymczasowym aresztowaniem od dnia 25 sierpnia 2020 r., godz. 17:40 do dnia 30 czerwca 2021 r. Oskarżony był w sprawie zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Zatem należało ten okres zaliczyć na poczet kary.

T. S. (1)

VI

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazano zwrócić T. G. (1) dowód rzeczowy zapisany pod numerem 10/21 księgi przechowywanych przedmiotów w postaci szczotki wymienionej pod numerem 2 w spisie na k. 238, a na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. a contrario dowód rzeczowy zapisany pod numerem 10/21 księgi przechowywanych przedmiotów wymieniony pod numerem 3 nakazano pozostawić w aktach sprawy. Szczotka była własnością T. G. (1) i obecnie jest zbędna dla postępowania karnego. Natomiast na płycie nagrano wyzwiska kierowane przez oskarżonego, zatem płyta ta nie jest zbędna dla postępowania karnego.

T. S. (1)

IX.

Na podstawie art. 62 k.k. orzeczono system terapeutyczny wykonywania kary pozbawienia wolności. Związane jest to z treścią opinii sądowo-psychiatrycznej.

T. S. (1)

X

Na podstawie art. 93a § 1 pkt 2 k.k. i art. 93c pkt 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego T. S. (1) środek zabezpieczający w postaci terapii. Związane jest to z treścią opinii sądowo-psychiatrycznej. Orzeczono środek zabezpieczający, bowiem jest to konieczne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego. Środek zabezpieczający dostosowano do stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, który sprawca może popełnić, oraz prawdopodobieństwa jego popełnienia.

T. S. (1)

XI.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1513) oraz § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5, § 4 ust. 3, § 18 ust 2 i 4, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz:

- adwokata M. K. kwotę 600 zł (sześćset złotych) za obronę wykonywaną w postępowaniu sądowym przed Sądem Okręgowym w Olsztynie, powiększoną o należny podatek VAT w stawce 23%, tytułem wynagrodzenia za wykonanie obrony z urzędu;

- adwokat A. P. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) za obronę wykonywaną w postępowaniu sądowym przed Sądem Okręgowym w Olsztynie, powiększoną o należny podatek VAT w stawce 23%, tytułem wynagrodzenia za wykonanie obrony z urzędu.

Oskarżony posiadał obrońcę z urzędu, któremu przysługuje wynagrodzenie. Kwota wynika z przytoczonych przepisów. Należy wskazać, że oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego miał obrońcę z urzędu - adw. M. K., jednakże otrzymał on na etapie postępowania przygotowawczego wynagrodzenie w kwocie 300 zł (powiększone o podatek VAT w stawce 23%) z tytułu wynagrodzenia za udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania (k. 172).

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XII.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości. Oskarżony utrzymuje się z emerytury, nie ma większego majątku, ma do zapłacenie zadośćuczynienie. Zatem uznano, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

1.Podpis