Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Andrzej Turliński
Protokolant –	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 19 lutego 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) S.A. w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) S.A. w L. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 grudnia 2018 r. Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie trzecim i czwartym w ten sposób, że odstępuje od wymierzenia powodowi kar pieniężnych określonych w tych punktach,

2.  oddala odwołanie w pozostałej części,

3.  znosi między stronami koszty postępowania.

Sędzia SO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmE 112/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 grudnia 2018 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 18 w związku z art. 56 ust. 2, 2e, 3 i 6 oraz art. 30 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2018 r., poz. 755 z późn. zm.) w związku z art. 104 k.p.a. po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej (...) SA z siedzibą w L. (powód) w związku z ujawnieniem, w prowadzonej przez ww. Spółkę koncesjonowanej działalności gospodarczej, w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, nieprawidłowości polegających na niewydaniu w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g ustawy Prawo energetyczne, w roku 2013 i 2014 warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej w stosunku do podmiotów wnioskujących o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej należącej do (...) SA z siedzibą w L., zakwalifikowanych do grup przyłączeniowych: III, IV, V i VI orzekł, że powód w ramach prowadzonej koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na dystrybucji energii elektrycznej w roku 2013 w odniesieniu do 12 wniosków o przyłączenie, złożonych przez podmioty zaliczane do grup przyłączeniowych od IV do VI, nie wydał w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g ustawy Prawo energetyczne, warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej. Łączna zwłoka w wydaniu warunków przyłączenia wynosi 36 dni – pkt I decyzji.

W pkt II decyzji Prezes URE orzekł, że powód w ramach prowadzonej koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na dystrybucji energii elektrycznej w roku 2014 w odniesieniu do 1 wniosku o przyłączenie złożonego przez podmiot zaliczany do III grupy przyłączeniowej oraz w odniesieniu do 2 wniosków o przyłączenie, złożonych przez podmioty zaliczane do V grupy przyłączeniowej, nie wydał w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g ustawy Prawo energetyczne, warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej. Łączna zwłoka w wydaniu warunków przyłączenia wynosi 9 dni.

W pkt III decyzji za działania opisane w pkt I Prezes URE wymierzył powodowi karę pieniężną w wysokości 108 000 zł, co stanowi (...) przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego 2017 r.

W pkt IV decyzji za działania opisane pkt II Prezes URE wymierzył powodowi karę pieniężną w wysokości 27 000 zł, co stanowi (...) przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego 2017 r.

Od ww. decyzji powód wniósł odwołanie zaskarżając ją w całości. Zarzucił pozwanemu Prezesowi URE:

naruszenie przepisów prawa materialnego:

1.  art. 56 ust. 7a ustawy Prawo energetyczne (Pe) w brzmieniu nadanym jego nowelizacją (Dz.U. z 2015 r. poz. 1618 ) – w zw. z art. 68 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa i art. 7a k.p.c. oraz

2.  art. 189g § 1 k.p.a. w związku z art. 189a § 1 i § 2 k.p.a. oraz art. 7a k.p.a. i w zw. z art. 56 ust. 7a Pe w brzmieniu aktualnym:

- poprzez wydanie i doręczenie powodowi 2019 r. zaskarżonej decyzji nakładającej karę pieniężną za czyny, które miały miejsce wcześniej niż 3 lata kalendarzowe liczone wstecz od dnia 31 grudnia 2018 r. – tj. po upływie terminu przedawnienia możliwości nałożenia kary pieniężnej z tego tytułu;

3.  art. 56 ust. 1 pkt 18 Pe w związku z art. 56 ust. 2e Pe poprzez ich niewłaściwą wykładnię i zastosowanie w stanie faktycznym sprawy, skutkującą:

- uznaniem objętych zaskarżoną decyzją przypadków opóźnień w procesie wydawania warunków przyłączenia za przypadki zwłoki kwalifikującej się do sankcjonowania karą pieniężną,

- ujęciem w wyliczeniach dni zwłoki także dni przypadających w święta, soboty oraz niedziele,

4. art. 56 ust. 6a Pe poprzez niewłaściwą wykładnię przesłanki znikomego stopnia szkodliwości czynu, a w rezultacie niezastosowanie w sprawie instytucji odstąpienia od wymierzenia kary, mimo istniejących ku temu podstaw – w tym z uwagi na powierzchowną i arbitralną ocenę stopnia szkodliwości przedmiotowych opóźnień, z pominięciem ich incydentalności, rzeczywistych skutków i praktycznego znaczenia

oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego:

5. art. 7 i art. 77 k.p.a.:

- brak pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz wszystkich okoliczności sprawy mogących stanowić przedmiot rozstrzygania,

- naruszenie zasady dążenia do ustalenia prawdy obiektywnej, zasady zaufania oraz informowania i wyjaśniania całości okoliczności sprawy, w postaci m.in. pominięcia szerszej analizy szkodliwości czynu w kontekście pełnej skali działania powoda, w tym bez zbadania liczby prawidłowo wydanych przez powoda warunków przyłączenia w tożsamym okresie,

6. art. 107 ust. 1 i 3 k.p.a. poprzez brak wykazania należytego uzasadnienia faktycznego jak i prawnego rozstrzygnięcia, w szczególności w zakresie ujęcia stopnia szkodliwości czynów zarzucanych powodowi w kontekście stanu faktycznego sprawy.

Mając na względzie wskazane powyżej zarzuty powód wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości ewentualnie o

2.  zmianę zaskarżonej decyzji w części:

a)  w zakresie jej punktu III i IV poprzez orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia powodowi kary pieniężnej za działania opisane pkt I i II zaskarżonej decyzji, ewentualnie zaś:

b)  w zakresie jej punktu I i II poprzez obniżenie wymiaru stwierdzonej zwłoki o co najmniej 8 dni w pkt I oraz o co najmniej 3 dni w pkt II, oraz w konsekwencji:

- orzeczenie w pkt III i IV zaskarżonej decyzji o odstąpieniu od wymierzenia powodowi kary pieniężnej z tytułu tak zmniejszonego wymiaru zwłoki, ewentualnie zaś

- zmniejszenie wysokości kary pieniężnej wymierzonej powodowi w zakresie pozostałej zwłoki poniżej kwot wskazanych w pkt III i IV zaskarżonej decyzji tj. zmniejszenie wysokości kary pieniężnej co najmniej o kwotę 24.000 zł w ramach pkt III zaskarżonej decyzji i zmniejszenie wysokości kary pieniężnej co najmniej o kwotę 9.000 zł w ramach pkt IV zaskarżonej decyzji.

Powód wniósł również o:

1.  dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci korespondencji stron objętej aktami postępowania administracyjnego prowadzonego przez Prezesa URE w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji, na okoliczności wskazane w treści odwołania, w tym w szczególności na okoliczność: treści i rodzajów poszczególnych wniosków o przyłączenie objętych stanem faktycznym sprawy, dat wpływu wniosków o przyłączenie, dat wydania warunków przyłączenia, przyczyn wystąpienia opóźnienia,

2.  dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadków:

a)  T. F. – (...)Departamentu Eksploatacji i Rozwoju Oddziału Ł.

b)  K. S. – (...) Wydziału Przyłączania i Rozwoju Oddziału Ł.

- na okoliczność przebiegu realizacji procesu rozpoznawania wniosków o przyłączenie w latach 2013 i 2014 u powoda, przyczyn wystąpienia opóźnień w zakresie wydawania wniosków o przyłączenie objętych zaskarżoną decyzją, czynności zaradczych i prewencyjnych podjętych przez powoda w celu usprawnienia tego procesu, dalszego przebiegu procesu przyłączenia dla poszczególnych wniosków o przyłączenie.

Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania wywołanego wniesieniem odwołania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych – w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej.

W odpowiedzi Prezes URE podtrzymał w całości stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji oraz wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych – w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej. Wniósł także o oddalenie wniosków dowodowych powoda z przesłuchania świadków jako nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i stwierdzonych dokumentami zebranymi w toku postępowania administracyjnego.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny i prawny.

Powód prowadzi koncesjonowaną działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji energii elektrycznej na podstawie koncesji udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 30 maja 2007 r. nr (...) z późn. zm. Na mocy decyzji Prezesa URE z dnia 31 sierpnia 2010 r. nr (...) powód został wyznaczony Operatorem Systemu Dystrybucyjnego Elektroenergetycznego na okres od 1 lipca 2007 r. do 31 grudnia 2025r.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania, w pierwszej kolejności, instalacji odnawialnego źródła energii, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci lub przyłączenia w pierwszej kolejności instalacji odnawialnego źródła energii, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie Prezesa URE i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

Natomiast jak wynika z treści art. 7 ust. 8g ww. ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, jest obowiązane wydać warunki przyłączenia w terminie:

1.  30 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym nie wyższym nić 1 kW, a w przypadku przyłączania źródła – od dnia wniesienia zaliczki,

2.  150 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kW, a w przypadku przyłączania źródła – od dnia wniesienia zaliczki.

Mając na uwadze powyższe przepisy Prezes URE wykonując swoje prerogatywy określone w art. 23 ust. 2 pkt 20 lit. c Pe, uprawniające do monitorowania funkcjonowania zarządzanego przez powoda elektroenergetycznego systemu dystrybucyjnego w zakresie warunków przyłączania podmiotów do sieci oraz działając na podstawie art. 28 Pe, pismem z dnia 2 marca 2018 r. (k. 1 akt adm.) wezwał powoda do przedstawienia informacji dotyczących realizacji w latach 2013 – 2017 procesu wydawania przez ww. przedsiębiorstwo energetyczne warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, w szczególności informacji dotyczących występujących w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji energii elektrycznej przypadków wydania warunków przyłączenia do sieci dystrybucyjnej z uchybieniem terminu wskazanego w art. 7 ust. 8g Pe.

Powód przedstawił ww. informacje w piśmie z dnia 21 września 2018 r. (k. 49 akt adm.) Z powyższego pisma i załączonych do niego danych wynika, iż między innymi, w roku 2013 i 2014 w odniesieniu do wniosków o przyłączenie złożonych przez podmioty wnioskujące o przyłączenie zaliczane do grup przyłączeniowych: III, IV, V i VI, powód wydał część warunków przyłączenia z przekroczeniem terminu do dokonania tej czynności określonego w art. 7 ust. 8g Pe. Jednocześnie, przesyłając powyższe dane, powód przedstawił uzasadnienie dotyczące niewydania, we wskazanych przypadkach warunków przyłączenia do sieci w terminie, o którym mowa wyżej.

W przedstawionej tabeli, w kolumnach „Przyczyna ew. opóźnienia wydania warunków przyłączenia” oraz „Sposób obliczenia ilości dni opóźnienia” powód przedstawił wyjaśnienia dotyczące okoliczności w jakich wydane zostały warunki przyłączenia, w szczególności w sytuacji kiedy termin wydania przypadał w dzień wolny od pracy, a warunki przyłączenia wydano w pierwszy dzień roboczy lub kolejnych dniach po dniu wolnym od pracy oraz metodologię obliczenia i liczby dni opóźnienia.

W obliczeniach przyjęto, że w przypadku kiedy termin wydania warunków przyłączenia przypadał w dzień wolny od pracy, a warunki wydano w pierwszy dzień roboczy lub w dni kolejne, pierwszy dzień roboczy po tym dniu wolnym nie został wliczany jako opóźnienie. Wynika to z art. 57 k.p.a.

W obliczeniach liczby dni opóźnienia dzień 14 sierpnia przyjęto jako dzień wolny od pracy – święto branżowe: Dzień energetyka.

Do liczby dni opóźnienia nie wliczano dni wolnych od pracy, a w szczególności świąt, w których Spółka nie mogła wydać warunków przyłączenia.

Bezsporne jest, że powód w roku 2013 nie wydał w terminach, o których mowa w art. 7 ust. 8g Pe, warunków przyłączenia w związku ze złożeniem następujących wniosków o przyłączenie:

a)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 90 kW w miejscowości C. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

b)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 90 kW w miejscowości C. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

c)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości T. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

d)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości C. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

e)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości W. (dz. nr ewid.(...) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

f)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości W. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

g)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości W. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 7 dni w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

h)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości L. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 7 dni w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

i)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości L. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 7 dni w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

j)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 99 kW w miejscowości O. (dz. nr ewid. (...)) należąca do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 7 dni w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

k)  elektrownia fotowoltaiczna o mocy 40 kW w miejscowości S. (dz. nr ewid. (...)) należąca do G. C. zamieszkałego w miejscowości (...) – okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

l)  budynek mieszkalny wraz z elektrownią fotowoltaiczną o mocy 6 kW w miejscowości G. (dz. nr ewid. (...)) należący do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości G. - okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie.

Z kolei w roku 2014 powód nie wydał w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g Pe warunków przyłączenia w związku ze złożeniem następujących wniosków o przyłączenie:

a)  obiektów Strefy Przemysłowej funkcjonującej na terenie Gminy Ż. w miejscowości S. - okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 7 dni w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

b)  budynku mieszkalnego w miejscowości T. przy ul. (...) (dz. nr ewid. (...)), należącego do D. M. zamieszkałego w Ł. - okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie,

c)  budynku mieszkalnego w miejscowości K. (dz. nr ewid. (...)) należącego do E. i P. S. zamieszkałych w miejscowości K. - okres zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia – 1 dzień w stosunku do terminu określonego w przywołanym przepisie.

Stosownie do przepisu art. 56 ust. 1 pkt 18 Pe karze pieniężnej podlega ten, kto nie wydaje w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g, warunków przyłączenia, zaś stosownie do treści art. 56 ust. 2e ww. ustawy wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku, o którym mowa w ust 1 pkt 18 nie może być niższa niż 3000 za każdy dzień zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia.

W dniu 31 października 2018 r. (k 120 akt adm.) Prezes URE wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia powodowi kary pieniężnej za niewydanie, w terminie określonym w art. 7 ust. 8g Pe, warunków przyłączenia w roku 2013 i 2014 w stosunku do podmiotów wnioskujących o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej należącej do powoda zaliczanych do grup przyłączeniowych: III, IV, V I VI, o czym zawiadomił powoda pismem z dnia 31 października 2018 r.

W powyższym piśmie Prezes URE wezwał powoda m.in. do przedstawienia dokumentów związanych z realizowaną procedurą przyłączeniową podmiotów wnioskujących o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, w stosunku do których powód roku 2013 i 2014 nie wydał w terminie wskazanym w art. 7 ust. 8g Pe, warunków przyłączenia do tej sieci oraz do przedstawienia dodatkowych informacji i dokumentów w sprawie objętej postępowaniem administracyjnym, w tym dokumentów potwierdzających wysokość przychodów osiągniętych przez ww. przedsiębiorstwo z tytułu prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej w roku 2017. Odpowiadając na powyższe wezwanie powód wraz z pismem z dnia 15 listopada 2018 r. (k. 123 akt adm.) przedstawił żądane dokumenty.

W roku podatkowym 2017 powód osiągnął dochód z prowadzonej działalności ogółem(...)zł.

Powód nie zgodził się z twierdzeniem pozwanego, według którego duża liczba spraw z wniosków o przyłączenie nie stanowi dostatecznego usprawiedliwienia dla stwierdzonych nieprawidłowości. Utrudnienia z tym związane powinny być zweryfikowane w postępowaniu administracyjnym. Tymczasem pozwany oparł tę weryfikację na domniemaniach i wnioskowaniu in abstracto z powołaniem się na status powoda jako przedsiębiorcy wykonującego działalność koncesjonowaną. W swoim rozumowaniu Prezes URE daleko niewystarczająco wziął pod uwagę, że powód w latach 2013 i 2014 wydał łącznie ponad 145.000 warunków przyłączenia. Było to spowodowane nadzwyczajną sytuacją masowego napływu wniosków właśnie tym czasie, w tym wniosków o wydanie warunków przyłączenia składanych przez podmioty zamierzające zajmować się produkcją energii elektrycznej. Wydanie warunków dla tego rodzaju podmiotów jest dużo bardziej pracochłonne niż w odniesieniu do odbiorców energii. Potrzebne są bowiem analizy i oceny stanu sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa zarówno w kontekście możliwości odbioru energii elektrycznej przez podmiot przyłączany (na potrzeby własne przyszłego wytwórcy) jak i jej wprowadzenia przez tego wytwórce do sieci dystrybucyjnej powoda. Z tych powodów powód domagał się przeprowadzenia przez Sąd dowodu z przesłuchania świadków.

Na rozprawie w dniu 19 lutego 2021 r. (protokół k 66 - 73 akt sąd.) Sąd postanowił dopuścić dowód z zeznań świadków T. F. i K. S. zgłoszonych przez powoda na okoliczności podane w odwołaniu – przebiegu realizacji u powoda procesu rozpoznawania wniosków o przyłączenie w latach 2013 i 2014, przyczyn wystąpienia opóźnień w zakresie wydawania warunków przyłączenia objętych zaskarżoną decyzją, czynności zaradczych i prewencyjnych powoda dla usprawnienia tego procesu, dalszego przebiegu procesu przyłączenia na podstawie wydanych warunków.

Świadek T. F. zeznał, że od 2016 r. jest (...) Departamentu Eksploatacji i Rozwoju, wcześniej w latach, których dotyczy sprawa nie był związany z tą komórką w sposób merytoryczny. Był pracownikiem (...) w latach 2013 – 2014

Świadek ten zeznał, że w roku 2011 liczba wydanych warunków przyłączeniowych wynosiła 35, w 2012 – 61, 2013 – 226, a w 2014 - 80. Liczba złożonych wniosków w roku 2011 wynosiła – 39, w roku 2012 – 75, w roku 2013 – 290, a roku 2014 – 95, tyle firm bądź osób fizycznych zgłosiło chęć przyłączenia „pefałek” czyli elektrowni fotowoltaicznych czyli źródeł wytwórczych. Oprócz producentów przyłączani są do sieci odbiorcy energii. Działamy na dużym obszarze, na którym znajduje się ponad 550 tysięcy odbiorców energii elektrycznej.

Liczba wydanych warunków przyłączenia wyniosła: w roku 2011 – 4699, w 2012 – 5855, w 2013 – 4338 i w 2014 – 3800.

Z kolei liczba wniosków o wydanie warunków, wyniosła: w roku 2011 – 13737, w roku 2012 – 11801, w roku 2013 – 10190, w roku 2014 – 11067.

Każda odmowa wydania warunków przyłączenia podlega zgłoszeniu do URE, że nie wydano warunków. Takich przypadków za mojej kadencji nie było, więc sądzę, że i w tamtym czasie. To się zdarza bardzo rzadko. Warunki dla klientów czyli na dostawę energii do odbiorcy są bardzo proste, bo chodzi o to, żeby zasilać tego odbiorcę. Czyli my wiemy co trzeba zrobić, co trzeba zbudować, aby ta sieć odpowiadała warunkom i spełniała wszelkiego rodzaju przepisy i normy. Natomiast inaczej sprawa wygląda jeśli zaś chodzi o wytwórców. Dla nich warunki przyłączenia muszą być pisane indywidualnie pod każdego z nich, dlatego, że muszą być zbadane możliwości, by sieć przyjęła tę energię. Jest to pracochłonne.

Liczba pracowników, która pracowała w tamtym czasie przy wydawaniu warunków, to ok. 24 – 26 osób łącznie z kierownikiem.

Te warunki zwłaszcza dla podmiotów, które mają zamiar dostarczać energię są złożone. W tamtym czasie warunki były pisane, krótko mówiąc, ręcznie. Nie było szablonów. Nie było programów, które by ułatwiały pisanych tychże, bo to były początki wprowadzania programów komputerowych. Dopiero 2016 r. wprowadzono jednolity program, który ułatwiał tworzenie nowych wniosków i to uprościło i ułatwiło pracę naszych ludzi. Jeśli przeliczyć te ilości warunków, o których mówiłem czy wystąpień ludzi o warunki, a warunki to dopiero jest początek, bo następnie trzeba napisać jeśli ktoś wystąpi o umowę, to tej pracy wcale nie brakuje. Tych podmiotów, którym niestety nie dochowaliśmy warunków określonych w przepisach mamy kilka. Z tego co pozyskałem materiały, to chyba tylko było dwóch producentów, którzy się przyłączyli z tą fotowoltaiką, a reszta się ostatecznie nie przyłączyła. W 2014 r. mieliśmy dwóch odbiorców, którzy się w dłuższej perspektywie przyłączyli. To, że wydaliśmy im warunki z opóźnieniem to nie spowodowało ich wystąpień, abyśmy ponosili jakiekolwiek konsekwencje. Przyłączyć się przyłączyli, jednak naprawdę w odległej perspektywie. Jeden z tych odbiorców z roku 2014 o warunki wystąpił 01.09.2014 r. Podpisał umowę, kiedy otrzymał warunki dopiero po 11 dniach. Wydaje mi się, że jeśli komuś zależy, to nie czeka 11 dni tylko w tym samym dniu od razu podpisuje. Takie ja mam przynajmniej doświadczenia. Ostatecznie przyłączył się do sieci dopiero 31 maja 2017 r. W drugim wypadku warunki wydaliśmy 22 stycznia 2015 r., umowę zawarto po 13 dniach od określenia warunków przyłączenia. Te dwa wniosku to są z 2014 r. Ten drugi odbiorca przyłączył się 7.10.2015 r., 5 miesięcy przed terminem określonym w umowie na 9.03.2016 r. Z tego co wiem, ani odbiorcy, ani dostawcy energii nie występowali do nas ze skargami.

Na pytanie pełnomocnika powoda świadek zeznał:

W 2015 r. przy nowej regulacji w prawie energetycznym nawet chyba zapisano coś takiego, że idziemy w kierunku rozwoju OZE. Nastąpiły zmiany w prawie polskim, a więc zapotrzebowanie na odnawialne źródła energii elektrycznej. Stąd wysyp tych wniosków. Od tamtego czasu cały czas rósł do 17 grudnia tamtego roku. Bo były również dofinansowania. Pieniądze tak naprawdę zaczęły iść w 2017 r. To był rok, gdzie wręcz wojny toczono, żeby jak najszybciej wydać warunki. Warunki można zawsze przedłużyć, nikt tu nie robi problemów.

Nie można zwiększyć zasobów pracowniczych w szybkim czasie, bo po to, żeby wydać warunki zwłaszcza dla producentów z OZE, to trzeba mieć doświadczenie nie tylko w samych urządzeniach, ale również i w sieci. W odniesieniu do sieci, to dostęp do danych z sieci informatycznej oraz do wiedzy papierowej, która znajduje się w oddziałach, ale również trzeba rozeznać sprawę w terenie. To również sprawa pomiarów i to jest bardzo złożony proces. W każdym z zakładów ze względu na to, że naciskaliśmy, staraliśmy się obsłużyć jak największą liczbę odbiorców. Szukaliśmy osób, które z wnętrza firmy by mogły dojść do zespołu, a z zewnątrz to nie ma według mnie takich osób. Nie ma takiej możliwości, ja przynajmniej nie wierzę w to, że taka osoba by się nadawała. Do wydania warunków na zasilenie domku letniskowego, to może po półrocznej pracy ktoś by się nadał.

Programy komputerowe właściwie powstały na zamówienie tylko dlatego, że zmieniło się prawo. Wcześniej nie istniały takie programy. Dopiero to znacząco nam pomogło. Wiele tego typu wydawanych warunków nie jest wydawanych na zasadzie rozdziału pracy pomiędzy pracowników. Najpierw trzeba przedyskutować, przejrzeć wiele komórek organizacyjnych w tym komórki ruchu, komórki eksploatacji, komórki utrzymania, po to, aby w sposób czytelny, realny wydać odpowiednie warunki zasilania. Stąd jeśli nawet istnieje oprogramowanie to oprogramowanie pomaga, ale przy pomocy oprogramowania warunków się i tak nie napisze, potrzebna jest wiedza i technika. Musi być współpraca komórek ruchu, eksploatacji i utrzymania sieci. Sieć rozumiana bardzo szeroko, nie tylko chodzi o sieć energetyczną, GPZ, RPZ, stacje transformatorowe, rozdzielnice średniego napięcia w szczególności, bo przy tych mocach już w wielu przypadkach chodzi o sieć średniego napięcia.

Ta współpraca się odbywa tak, że wcześniej osobiście są zwoływane osoby decyzyjne i tego typu zadanie jest omawiane, pod kątem co można zrobić. Dla producentów to na pewno w większości tak się robi, przecież nie może decydować jedna osoba, przecież by mogło dochodzić do jakiś tam działań, które byłyby może nie korupcjogenne, ale niesolidne, nieuczciwe wobec innych, dlatego to trzeba w sposób czytelny wykonywać i uważam, że w jest to robione. A że jest to proces bardzo trudny, to u nas zostało w tym czasie zmienionych kierowników wydziału przyłączenia chyba czterech.

W tamtym czasie jak i teraz mamy określony czas – na niskim napięciu warunki trzeba było wydać do 30 dni, a jeśli one dotyczyły średniego napięcia to do 150 dni.

Jeśli pracownik dostaje warunki, to jest zarejestrowany termin ich przyjęcia i już na samym druku widzi w jakim terminie musi to być załatwione. Kierownik wydziału za to odpowiadał. W zależności od tego jakie kto ma kompetencje, pracownicy przecież nie są przyjęci w tym samym dniu, nie mają takiego samego wykształcenia, to im się dobiera to co mają wykonywać. Na pytanie Przewodniczącego świadek zeznał:

Wszystkie sprawy o przyłączenie otrzymuje kierownik i on dzieli pracę. Warunki są wydane według mnie może i w terminie, tylko samo ich wysłanie, które mówi o terminie realizacji, wcale nie musi być w tym samym dniu, bo np. jeśli do 14:00 złożono dokumenty, odbiór może być dopiero następnego dnia i to co zrobiono po godz. 14:00 wcale nie wyszło z datą tego dnia. Na podstawie warunków wydawanych odbiorcom, nie producentom tylko odbiorcom, wiem, że niektóre przypadki są drastyczne, że ja osobiście mówię „to idź na pocztę i wyślij dzisiaj, bo ten klient awanturuje się. Traktujemy wszystkich jednakowo i jeśli wpadają warunki np. niech to będzie pierwszy dzień miesiąca, drugi dzień to w pierwszej kolejności są te warunki z dnia pierwszego, drugie z drugiego i one mają być w tej samej kolejności.

Przyłączanie nowych odbiorców jest w interesie (...). To oczywiście źródło przychodów, nie tylko oczywiście obowiązek, bo obowiązek wynika z prawa energetycznego. My mamy obowiązek przyłączania, a to jest jednocześnie źródło przychodu. Jest inną kwestią, czy w danej grupie przyłączeniowej jest to interes czy też nie, ale to jest inna sprawa. Przecież to jest potem przełożone na taryfę.

Świadek K. S. zeznał:

Co do wytwórców, którzy składali wtedy wnioski na niskim napięciu, bo to dotyczyło wytwórców przyłączanych na niskim napięciu, było to ponad 100 wniosków, to przyłączyli się pojedynczy. Jeden albo dwaj wytwórcy. Natomiast pozostali nie zrealizowali ani warunków ani podpisanych lub niepodpisanych umów. Warunki dla nich były wydawane prawie na próżno z punktu widzenia firmy.

Ja w 2013, 2014 r. nie pracowałem w wydziale przyłączania. Pracowałem tam w 2018 r. i częściowo w 2019 r. Zasady wydawania warunków na pewno ulegają modyfikacjom i one podlegają przede wszystkim na rozpoznaniu technicznych możliwości przyłączenia danego abonenta, czy tutaj w tym przypadku wytwórców, ale i również odbiorców zwyczajnych i oczywiście w kontekście tych technicznych warunków wychodzą wtedy ekonomiczne możliwości czy przesłanki. Tutaj ta analiza musi być przeprowadzona profesjonalnie z uwagi na to, że ponosimy koszty. W przypadku wytwórców 50%, a w przypadku abonentów, zwyczajnych odbiorców one są określone w taryfie. Czyli też są kosztem firmy. W 2012 r. np. tych wniosków na niskim napięciu było dosłownie kilka sztuk, mówię o naszym Oddziale Ł.. Natomiast w 2013 r. było ich ponad 100, a 2014 r. znów ta ilość spadła. Zawalenie tymi wnioskami można powiedzieć, że prawie każdą instytucje mogłoby powalić. W 2013 r. zwiększyła się wielokrotnie liczba wniosków o wydanie warunków. Firma reagowała w ten sposób, że podstawową kwestią jest zwiększenie etatów i usprawnienie pracy. W 2015 r. wdrożyliśmy program (...), żeby to sprawniej chodziło – taki system informatyczny.

W 2013 r. przesuwano pracowników z innych działów. Przesuwano tych pracowników, a nie zatrudniano nowych, bo trzeba znać specyfikę tej analizy technicznej. Nie sposób wziąć kogoś spoza firmy do wydawania warunków. Osoba z zewnątrz firmy przyjęta, nie siądzie od razu do załatwiania takich spraw. Kilkanaście miesięcy trwałoby przygotowanie się osoby zatrudnionej z zewnątrz, żeby mogła skutecznie wykonać takie zadanie wydziale przyłączeń.

W tym czasie kiedy ja byłem w wydziale przyłączania wszystkie takie sprawy gdzie wynikało to z jakichś trudności to żeśmy omawiali i w jakiś sposób trzeba było reagować do przełożonego. Reakcja musiała być.

Natomiast jak było 2013, 2014 r. nie będę mówił. Ja nie pracowałem w Wydziale Przyłączania. Gdybym pracował w Wydziale Przyłączania jako pracownik to mógłbym powiedzieć. Ja jako kierownik zgłaszałem to do (...) F., bo był moim przełożonym 2018, 2019 r. i wiadomo, że te problemy trzeba rozwiązać w oddziale poprzez takie czy inne decyzje, np. pracę w godzinach nadliczbowych, żeby z pewnych rzeczy wyjść, czy przesuniecie jakichś etatów. Za moich czasów były godziny nadliczbowe. Nie umiem powiedzieć, czy w latach 2013, 2014 reagowano godzinami nadliczbowymi. Pracownik przychodził w sobotę, by wyrobić się z tematami.

W 2014 r. tych spraw było trochę mniej. To było związane z tym dofinansowaniem, z tym systemem dopłat. Zwiększenie liczby wniosków 2013 i 2014 r. spowodowane było zmianami w systemie prawnym, zachętami do produkcji energii. To powodowało, że podmioty, które chciały wyjść z taką propozycją do obywateli czy do jakichś podmiotów wtedy naskładały tyle tych wniosków.

Wydaje mi się, że od 2016 r. jest program informatyczny do przyłączanie nowych odbiorców, w skrócie (...). Ten program jest o tyle wsparciem, że pozwala łatwiej nadzorować i pilnować terminów. Wpływa wniosek, on jest od razu rejestrowany na sali obsługi odbiorców. Firma przecież też stworzyła system punktów obsługi odbiorców klienta dystrybucyjnego – to się nazywa (...). Tam gdzie odbiorcy przychodzą to pracownik w tym systemie rejestruje dany wniosek i od tego momentu wiadomo, że jeśli on jest kompletny, to od tego momentu biegnie ten czas. Jeśli komórka merytoryczna zajmująca się przyłączaniem stwierdzi niekompletność w jakiś tam sposób, to jest ten termin przerywany. My zamawialiśmy ten program jako firma. Obowiązki wymusiły zakup tego programu, bo pozwala nadzorować pracę wszystkich. To nie są takie programy, że mówi się jakiemuś informatykowi: stwórz mi taki program i już. To trochę trwa, myślę, że to z takiego powodu taki program nie powstał wcześniej.

Na rozprawie pełnomocnik powoda wskazał, że zeznania świadków logicznie wpisują się w odwołanie, stan faktyczny jest bezsprzeczny, spółka (...) niewątpliwie w tych kilkunastu przypadkach dopuściła się drobnego opóźnienia w wydaniu warunków przyłączenia. Opóźnienia były niewielkie.

Podtrzymał zarzut przedawnienia i wskazał na znikomą szkodliwość czynu. (...) w spornych latach wydała około 149.000 wniosków. Spóźnienie dotyczyło jedynie 15 spraw, co stanowiło 0,01% i oznaczało, że na przestrzeni dwóch lat na każde 10.000 wniosków spóźniono się najczęściej tylko jeden dzień. Fala jaka zalała powodowe przedsiębiorstwo, to był 8-krotny wzrost liczby wniosków. Sam ustawodawca dostrzegł trudną sytuację przedsiębiorców wydających warunki i już po 2015 r. znowelizował prawo energetyczne, dając uprawnienie do przedłużenia tego terminu o nie więcej niż połowę. Zaznaczył, że każdy przyłączony klient, to jest zwiększenie przychodów dla grupy kapitałowej.

Z kolei pełnomocnik pozwanego wskazał, że żaden ze świadków nie potwierdził, że z lawinowym wzrostem tych wniosków spółka podjęła jakieś nadzwyczajne działania reagując w danym momencie na wzrost i dopilnowanie tej terminowości. Nie było wdrożonej w przedsiębiorstwie procedury określającej termin, w jakim należy zwrócić się do komórek o dodatkowe stanowisko.

Podkreślił, że ustawa mówi wprost, iż Prezes URE ma obowiązek wszczęcia i karania podmiotu, jeżeli dopatrzy się naruszeń i nie jest to fakultatywne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

W pierwszej kolejności należało zważyć, że w przedmiotowej sprawie miały miejsce delikty określone w zaskarżonej decyzji. Bezsporne w sprawie były przekroczenia terminów na wydanie przez powoda poszczególnych wymienionych w decyzji warunków przyłączenia. Wbrew stanowisku odwołania opóźnienia w tego tytułu były zawinione. Nakazuje to przypisać powodowi zwłokę w wykonaniu nałożonego ustawą zobowiązania w wydaniu uprawnionym podmiotom warunków przyłączenia. To zaś uprawniało Prezesa URE do wymierzenia powodowi kar pieniężnych z art. 56 ust. pkt 18 Pe w związku z art. 56 ust. 2e Pe. za każdy dzień zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia.

Podkreślić jednak trzeba, że stopień zawinienia powoda w postaci niedochowania w minimalnym stopniu należytej staranności w prowadzeniu działalności koncesjonowanej był znikomy, o czym szerzej Sąd wypowiada się w dalszej części uzasadnienia.

Odnosząc się do zarzutu upływu terminu do wydania decyzji nakładającej na powoda karę pieniężną za czyny popełnione w 2013 r. ocena prawidłowości zaskarżonej decyzji powinna odbywać się w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Ocena prawna tego zarzutu przez Sąd w pełni pokrywa się ze stanowiskiem przedstawionym na ten temat przez Prezesa URE w odpowiedzi na odwołanie.

Jak wynika z art. 56 ust. 7a Pe w sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 – z późn. zm.), z wyłączeniem art. 68 § 1 – 3. Przepis ten wprost wyłącza stosowanie w odniesieniu do kar pieniężnych wymierzanych przez Prezesa URE na podstawie art. 56 ust. 1 Pe zasad przedawnienia zobowiązań podatkowych określonych w art. 68 Ordynacji podatkowej. Powoływanie się przez powoda na przedawnienie czynów polegających na niewydaniu w terminie określonym w art. 7 ust. 8g Pe warunków przyłączenia do sieci w roku 2013 z uwagi na fakt doręczenia zaskarżonej decyzji w roku 2019 tj. po upływie 3 lat od końca roku, w którym miało miejsce sankcjonowane zachowanie nie jest uzasadnione, ponieważ powód oparł swój zarzut o przepis Ordynacji podatkowej, którego stosowanie zostało wprost wyłączone przez art. 56 ust. 7a Pe.

Powód wskazał na kwestię wpływu zmian prawa na przestrzeni lat 2013 – 2018, które jego zdaniem świadczą o przedawnieniu karalności deliktów administracyjnych stwierdzonych w zaskarżonej decyzji. W związku z tym należy zwrócić uwagę, że trzyletni termin, o którym mowa w art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, nie znajduje zastosowania do decyzji administracyjnych, które są poprzedzone postępowaniem administracyjnym, w którym organ prowadzi postępowanie dowodowe oraz dokonuje ustaleń w zakresie popełnienia deliktu i w konsekwencji tych ustaleń wymierza karę pieniężną. Znajduje to potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie sądowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 19 stycznia 2017 r. w sprawie III SA/Gd 1045/16 stwierdził, że „decyzja w przedmiocie nałożenia kary (…) jest decyzją kształtującą stosunek administracyjnoprawny, a zatem mającą charakter konstytutywny (ustalający). Jednocześnie jest decyzją całkowicie odmienną niż decyzja wymiarowa, która jest konkretyzacją istniejącego wcześniej stosunku prawnego.” Nie ulega wątpliwości, że właśnie tego rodzaju decyzja została wydana w rozpoznawanej sprawie.

„Z analizy treści art. 68 § 1 do § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201) wynika, że trzyletni okres do wydania decyzji ustalającej stosuje się w przypadku, gdy strona podaje organowi wszystkie dane niezbędne do wydania takiej decyzji. Natomiast gdy do wydania takiej decyzji dochodzi z powodu zgromadzenia wszelkich niezbędnych danych z urzędu przez organ, stosuje się pięcioletni okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej zgodnie z art. 68 § 2 ww. ustawy.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. Z dnia 18 stycznia 2017 r, II SA/Go 830/16). Ponadto Sąd Najwyższy stwierdził wprost, że do kar pieniężnych art. 68 Ordynacji podatkowej nie stosuje się (wyrok Sądu Najwyższego z 20 marca 2018 r. III SK 12/17).

Z dniem 1 czerwca 2017 r. wszedł w życie art. 189g § 1 k.p.a., który stanowi, że administracyjna kara pieniężna nie może zostać nałożona, jeżeli upłynęło 5 lat od dnia naruszenia prawa albo wystąpienia skutków naruszenia prawa. W nowelizacji ustawy brak jest przepisów przejściowych, co do stosowania tego unormowania do deliktów, które miały miejsce przed dniem wejścia w życie. Tak więc zarówno na podstawie „starych” jak i „nowych” przepisów do wymierzenia kary pieniężnej stosuje się pięcioletni okres przedawnienia, zatem nie pojawia się konieczność badania, przepisy której ustawy są względniejsze dla adresata decyzji. Jak wynika z treści art. 189b k.p.a. przez administracyjną karę pieniężną rozumie się określoną w ustawie sankcję o charakterze pieniężnym, nakładaną przez organ administracji publicznej, w drodze decyzji, w następstwie naruszenia prawa polegającego na niedopełnieniu obowiązku albo naruszenia zakazu ciążącego na osobie prawnej albo jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Taki charakter ma również kara wymierzana przez Prezesa URE na podstawie art. 56 ust. 1 Pe, w którego przepisach nie zostały uregulowane w sposób odrębny terminy przedawnienia nakładania kar pieniężnych ani ich egzekucji. Wobec tego ocena kwestii dojścia do przedawnienia prawa nałożenia kary pieniężnej wymierzonej zaskarżoną decyzją (za nieprawidłowości powstałe roku 2013) powinna zostać dokonana w oparciu o przesłanki określone w art. 189g § 1 k.p.a. W przedmiotowej sprawie przesłanki te nie zachodzą, albowiem decyzja została wydana w dniu 28 grudnia 2018 r., a więc przed upływem pięcioletniego okresu przedawnienia dla naruszeń powstałych w roku 2013, gdyż termin ten kończył swój bieg z końcem 2013 r.

Należy również wskazać, że treść art. 189g § 1 k.p.a. nie uzależnia przedawnienia możliwości nałożenia kary pieniężnej od faktu doręczenia decyzji administracyjnej w tej sprawie, lecz wskazuje na niemożność rozstrzygania władczego w sprawie nałożenia kary pieniężnej po upływie terminów wskazanych w tym przepisie.

Z tych przyczyn nieuzasadniony okazał się przedstawiony w odwołaniu zarzut przedawnienia możliwości nałożenia na powoda kar pieniężnych określonych w punktach III i IV decyzji Prezesa URE.

Przechodząc do oceny zarzutu nieodstąpienia przez Prezesa URE od wymierzenia powodowi kar pieniężnych w oparciu o przepis art. 56 ust. 6a Pe Sąd uznał, że był on uzasadniony. Według tego przepisu organ regulacyjny może odstąpić od wymierzenia kary pieniężnej, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszenia prawa lub zrealizował obowiązek.

Odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej ze względu na znikomą szkodliwość czynu pozostawione jest w znacznej mierze uznaniu administracyjnemu. Dlatego Sąd tylko wyjątkowo może zastosować ww. przepis, o ile ukarany przedsiębiorca zdoła wykazać, że organ przekroczył zasady uznania administracyjnego, np. przez niedostateczne rozpoznanie sprawy. Jak wynika ze spójnych i uzupełniających się zeznań obu świadków, masowy napływ wniosków o wydanie warunków przyłączenia w 2013 i 2014 r. nie mógł być zrekompensowany zwiększeniem wydajności pracy, zmianami w jej organizacji, ani szybkim zatrudnieniem nowych pracowników ze względu na brak na rynku pracy specjalistów z zakresu oceny możliwości przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, w szczególności jeśli chodzi o podmioty mające być jednocześnie odbiorcami energii elektrycznej i jej producentami. Z zeznań wynika, że dopiero po 2015 r., po wykonaniu przez podmiot zewnętrzny, został u powoda wdrożony wcześniej zamówiony specjalistyczny program komputerowy zdecydowanie przyspieszający wydawanie warunków przyłączenia. Prezes URE nie uwzględnił w wystarczającym stopniu powyższych faktów. Z tego powodu rozpoznanie sprawy w postępowaniu administracyjnym było niedostateczne, dało to Sądowi możliwość ponownej oceny sprawy pod kątem potrzeby odstąpienia od wymierzenia kar pieniężnych. Przedstawione wyżej fakty, jak również: krótkie okresy zwłoki, incydentalność zdarzeń w stosunku do liczby załatwionych wniosków, brak po stronie powoda uporczywości w naruszaniu terminów wydania warunków oraz faktyczny brak u wnioskodawców negatywnych skutków ekonomicznych poszczególnych okresów zwłoki stanowiły podstawę przyjęcia przez Sąd znikomego stopnia szkodliwości czynów powoda. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że sam ustawodawca zdecydował się na uelastycznienie terminów wydania warunków przyłączenia określonych w art. 7 ust. 8g Pe wprowadzając przepisem art. 5 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 471)nowy przepis art. Ust. 8g ⁶ Pe stanowiący, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach terminy te mogą być przedłużone przez przedsiębiorstwo energetyczne maksymalnie o połowę terminu, w jakim obowiązane jest wydać warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej dla poszczególnych grup przyłączeniowych za uprzednim zawiadomieniem podmiotu wnioskującego o przyłączenie, z podaniem uzasadnienia przyczyn tego przedłużenia.

W tym stanie rzeczy spełniona została w sprawie przesłanka znikomego stopnia szkodliwości czynów objętych zaskarżoną decyzją. Niewątpliwie powód wydając, choć ze zwłoką, określone w decyzji warunki przyłączenia zaprzestał naruszenia przepisu art. 7 ust. 8g Pe. W tej sytuacji wyczerpane zostały obie przesłanki z art. 56 ust. 6a Pe, co daje podstawę do odstąpienia od wymierzenia kar pieniężnych za delikty administracyjne popełnione przez powoda.

Przesądzenie o powyższym czyni niecelowym prowadzenie rozważań na temat miarkowania nałożonych w decyzji kar pieniężnych.

W świetle przedstawionych ustaleń i rozważań Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 kpc oraz jak w punkcie 2 sentencji na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 kpc.

W punkcie 3 sentencji wyroku koszty postępowania zostały zniesione między stronami na podstawie art. 100 zd. pierwsze kpc.

Sędzia SO Andrzej Turliński