Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Żelewska

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2019 roku w Gdyni

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. we W.

przeciwko E. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej E. G. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą we W. kwotę 29.609,63 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy sześćset dziewięć złotych sześćdziesiąt trzy grosze) wraz z odsetkami:

a)  umownymi w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 25.296,55 zł od dnia 13 września 2017 roku do dnia zapłaty,

b)  ustawowymi za opóźnienie od kwoty 4.294,18 zł od dnia 20 września 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej E. G. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą we W. kwotę 1.482,97 zł (tysiąc czterysta osiemdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanej E. G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 804,46 zł (osiemset cztery złote czterdzieści sześć groszy) tytułem kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 610/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W. domagał się zapłaty od pozwanej E. G. zapłaty kwoty 29.609,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.294,18 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 13 września 2017 roku do dnia zapłaty od kwoty 25.296,55 zł, a także kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że strony dnia 22 kwietnia 2016 roku zawarły umowę kredytu. W związku z naruszeniem obowiązków umowy, bank wypowiedział pozwanej umowę dnia 13 grudnia 2016 roku. Powódka domagała się zasądzenia kwoty 25.296,55 zł tytułem kapitału, 4.294,18 zł tytułem odsetek umownych i karnych wyliczonych na dzień sporządzenia pozwu, tj. 12 września 2017 roku, 18,90 zł tytułem opłaty za pakiet usług bankowych w wysokości 2,70 zł miesięcznie za okres obowiązywania umowy.

(pozew – k. 3-4v.)

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie z dnia 17.11.2017r. w sprawie VI Nc-e (...) – k. 6v.)

Dnia 27 lutego 2018 roku Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty.

(nakaz zapłaty z dnia 27.02.2018r. w sprawie I Nc 1939/17 – k. 28)

Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty kwestionowała naliczenie odsetek umownych, karnych oraz tych naliczonych po wypowiedzeniu. Jej zdaniem odsetki winny zostać naliczane jedynie od kwoty 21.736,93 zł od kwoty pożyczki, nie od całości dochodzonego roszczenia. Natomiast rozszerzanie maksymalnych odsetek ustawowych nie powinno mieć zastosowania do kwoty prowizji w kwocie 3.286,02 zł oraz składki z tytułu ubezpieczenia assistance w kwocie 273,60 zł.

(sprzeciw – k. 47-48, pismo pozwanej z dnia 29.10.2018r. – k. 75)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 22 kwietnia 2016 roku powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W. zawarł z pozwaną E. G. umowę kredytu konsolidacyjnego nr (...) na kwotę 25.296,55 zł na okres 48 miesięcy. Koszty kredytu objęły: prowizję banku (3.286,02 zł), składkę ubezpieczeniową (273,60 zł) oraz odsetki (5.570,03 zł). Kredyt przeznaczony był na cele konsumpcyjne oraz spłatę zobowiązań pozwanej wobec innych instytucji finansowych.

Oprocentowanie kredytowe wyniosło 9,99 % w stosunku rocznym. Wysokość 47 rat wynosiła 645,75 zł, a ostatniej raty korygującej wyniosła 645,93 zł. Raty płatne były do 1. dnia każdego miesiąca, począwszy od czerwca 2016 roku. Ostateczny termin spłaty kredytu upłynąć miał dnia 01 maja 2020 roku. Umowa kredytu zobowiązywała pozwaną do ponoszenia opłaty z tytułu usług bankowych w kwocie 2,70 zł miesięcznie. W umowie zastrzeżono, że w przypadku nieterminowej spłaty kredytu bank naliczał odsetki umowne za opóźnienie, tzw. odsetki karne równe aktualnej wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP obowiązującej w dniu naliczania odsetek karnych i 5,5 punktów procentowych i na dzień zawarcia umowy wynosiły 14 % w stosunku rocznym. W przypadku nieuregulowania w terminach określonych w umowie dwóch pełnych rat kredytu, bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy, po uprzednim wezwaniu kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie ustalonym przez bank, nie krótszym niż 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, pod rygorem wypowiedzenia umowy. Termin wypowiedzenia umowy wynosił 30 dni.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) – k. 17-18, tabela opłat – k .20)

Wobec braku realizacji postanowień umowy przez pozwaną, powód wzywał pozwaną do uregulowania należności. W konsekwencji bezskuteczności tych działań pismem z dnia 22 października 2016 roku wypowiedział umowę. Okres wypowiedzenia upłynął dnia 13 grudnia 2016 roku.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: historię interwencji – k. 63-64)

Na dzień 17 października 2018 roku zadłużenie pozwanej wynosiło 27.517,68 zł, w tym kapitał główny – 26.017,55 zł, odsetki umowne od dnia 26 marca 2018 roku do dnia 31 sierpnia 2018 roku – 981,27 zł, odsetki za opóźnienie od dnia 26 marca 2018 roku do dnia 17 października 2018 roku – 518,86 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku – k. 18, rozliczenie kredytu – 40-40v.)

Zadłużenie z tytułu niespłaconego kredytu obejmowało niespłacony kapitał w kwocie 25.269,55 zł, odsetki umowne za okres od dnia 22 kwietnia 2016 roku do dnia 12 grudnia 2016 roku w kwocie 1.530,94 zł, odsetki umowne za opóźnienie za okres od dnia 01 czerwca 2016 roku do dnia 12 września 2017 roku w kwocie 2.876,09 zł, opłatę za usług bankowych w kwocie 18,90 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłej sądowej E. B. – k. 82-86)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową oraz dowodu z opinii biegłej sądowej E. B.. W ocenie Sądu wszystkie dokumenty przedłożone przez powoda stanowią wiarygodne dowody zarówno na okoliczność istnienia zobowiązania z tytułu kredytu, jak i jego wysokości. Zważyć należało, że pozwana kwestionowała jedynie roszczenie w części odsetkowej.

Stąd nie było żadnych podstaw, by kwestionować dokumenty złożone przez powoda, a w szczególności umowę kredytową. W ocenie Sądu przedstawione przez powoda dokumenty wraz z niekwestionowanymi twierdzeniami zawartymi w pozwie tworzą spójny obraz umowy stron i jej wykonania, jednoznacznie wynika z nich fakt zaciągnięcia zobowiązania kredytowego przez pozwaną, jak też wysokość zadłużenia. W konsekwencji, w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c., Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom dołączonym do pozwu i oparł na nich ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania opinii wydanej przez biegłą sądową z zakresu rachunkowości E. B.. Opinia ta została zdaniem Sądu sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto została wyrażona w sposób jasny, zrozumiały i nie zawiera luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłą wnioski co do prawidłowości wyliczenia odsetek należnych powodowi od pozwanej z tytułu tej umowy są kategoryczne i dobrze uzasadnione. Strony nie kwestionowały wydanej opinii.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U.2015.128 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W świetle przywołanego przepisu obowiązkiem kredytobiorcy jest zwrot kredytu na zasadach określonych w umowie.

Pomiędzy stronami nie było sporu co do zasady, a pozwana kwestionowała roszczenie co do wysokości, tj. w zakresie żądania odsetkowego, wskazując w szczególności na wątpliwości, co do zasadności naliczania odsetek od kwoty pożyczki obejmującej również jej koszty.

Bezspornym pozostawało zatem, że pozwana zawarła umowę konsolidacyjnego kredytu gotówkowego, z którego nie wywiązała się, a po powstaniu zaległości, po bezskutecznym wezwaniu do zapłaty, umowa została wypowiedziana.

Tak więc twierdzenia powoda w zakresie wysokości kwoty niespłaconego kapitału, w braku dowodów przeciwnych, w szczególności dowodów wpłat dokonywanych przez pozwaną, uznać należało za wiarygodne.

Wobec kwestionowania przez pozwaną żądania odsetkowego, Sąd z urzędu dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu rachunkowości, co pozwoliło na rozwianie wątpliwości, co prawidłowości wyliczenia należnych powodowi odsetek.

Biegła przeanalizowała zawartą przez strony umowę kredytową, dokonując przede wszystkim weryfikacji harmonogramu spłaty przy uwzględnieniu zapisów umownych. Z wyliczeń tych wynika, że powodowy bank w prawidłowy sposób obliczył wysokość należnych miesięcznych rat kredytowych. Biegła przedstawiła harmonogram spłat z rozbiciem na część odsetkową oraz kapitałową. Nadto biegła wskazała, od jakich kwot, za jaki okres i przy zastosowaniu jakiej stopy oprocentowania dokonała obliczenia należnych powodowi odsetek umownych za okres od dnia 22 kwietnia 2016 roku do dnia 12 grudnia 2016 roku w kwocie 1.530,94 zł oraz odsetek umownych za opóźnienie za okres od dnia 01 czerwca 2016 roku do dnia 12 września 2017 roku w kwocie 2.876,09 zł. Łącznie dało to kwotę 4.407,03 zł odsetek umownych oraz tzw. karnych, tj. umownych za opóźnienie, a więc kwotę wyższą niż wyliczona przez powodowy bank.

Odnosząc się skrótowo do zarzutu dotyczącego niezasadnego naliczania odsetek również od skredytowanych kosztów prowizji oraz składki ubezpieczeniowej należało mieć na uwadze, że powód udostępnił pozwanej na określony czas kwotę pieniężną w wysokości 25.296,55 zł. Koszty składki ubezpieczeniowej oraz prowizji zostały skredytowane przez powoda – nie były to koszty rozłożone w czasie. Pozwana zawierając umowę zobowiązała się do poniesienia tych kosztów i zapłaty od nich odsetek umownych w wysokości 9,99 % w skali rocznej, a także odsetek umownych za opóźnienie (tzw. karnych). Wobec tego brak było podstaw do uznania, że nie istniała podstawa do żądania odsetek od całkowitej kwoty udostępnionego kapitału w wysokości 25.296,55 zł.

W konsekwencji koszty jak prowizja za udzielenie kredytu i składka ubezpieczeniowa pobrane zostały za jednorazowe czynności lub usługi i stanowiły koszty stałe. Natomiast koszty „rozciągnięte” w czasie jak odsetki podlegają obniżeniu według kryterium czasowego, to jest biorąc pod uwagę okres, o który skrócono czas obowiązywania umowy, co miało miejsce w niniejszej sprawie (por. M. Chruściak, A. Kopeć, M. Kłoda, Ustawa o kredycie konsumenckim. Rekomendacje interpretacyjne podstawowych regulacji. Komentarz, Warszawa 2012, Legalis).

Konieczność przyjęcia takiego stanowiska wynika z istoty oraz funkcji odsetek i znajduje potwierdzenie w przepisach art. 359 k.c., a zwłaszcza w art. 481 § 1 k.c.

Wobec powyższego Sąd uznał, że powód wykazał roszczenie zarówno co do zasady jak i wysokości i w związku z tym na mocy art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 29.609,63 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 25.296,55 zł (tj. niespłaconego kapitału) od dnia 13 września 2017 roku do dnia zapłaty – zgodnie z art. 359 k.c. oraz punktem I. 3. umowy kredytu nr (...), a także odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 4.294,18 zł od dnia 13 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej niniejszy proces pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.482,97 zł, na którą składa się opłata sądowa od pozwu (1.481 zł) oraz koszt poświadczenia notarialnego (1,97 zł).

Ponadto w punkcie 3. sentencji wyroku na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (nie pokryta zaliczką część wynagrodzenia biegłej w wysokości 804,46 zł) – nakazując ściągnąć od pozwanej całość tej kwoty, ponieważ przegrała ona proces w całości.