Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia SA Marcin Ciepiela

Protokolant: Agnieszka Bargieł

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Błacha

po rozpoznaniu w sprawie E. S. (S.)

skazanego za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k.

zażalenia obrońcy skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 stycznia 2021 r., sygn. akt VIII Kow 3433/20, o odmowie udzielenia zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

postanawia

1.  na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnić skazanego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego jest niezasadne.

Poczynione przez sąd I instancji ustalenia faktyczno-prawne są trafne, wobec czego spotkały się z aprobatą Sądu Apelacyjnego. Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest to, że skazany E. S. spełnia wymogi formalne (wymierzono mu karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 1 roku i 6 miesięcy) oraz techniczne (w miejscu zamieszkania stwierdzono możliwości techniczno-organizacyjne wykonywania dozoru) do odbycia kary w systemie dozoru elektronicznego (SDE), a dorośli domownicy wyrazili pisemną zgodę na rozpoczęcie dozoru.

Brzmienie art. 43la § 1 pkt 2 i § 2 k.k.w. wskazuje jednak, że głównym kryterium selekcji skazanych, którzy mogą odbywać karę w trybie w nim opisanym, jest pozytywna prognoza kryminologiczna, a w szczególności to, czy względy bezpieczeństwa i demoralizacji nie przemawiają za potrzebą osadzenia skazanego w zakładzie karnym. Okoliczności te muszą przekonywać, że odbycie przez skazanego kary w ramach SDE będzie wystarczające do osiągnięcia celów kary. W przedmiotowej sprawie analiza akt przekonuje, że w przypadku E. S. opisana wyżej prognoza kształtuje się negatywnie, co zostało wykazane w zaskarżonym postanowieniu.

Za takim rozstrzygnięciem przemawia przede wszystkim szczegółowo opisana przez Sąd Okręgowy uprzednia karalność skazanego, w tym orzekane w przeszłości kary o charakterze wolnościowym. Nadto, kara pozbawienia wolności, którą skazany chce odbyć w ramach SDE, została pierwotnie orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a w związku z tym, że skazany unikał kontaktu z kuratorem sądowym, nie wywiązywał się z nałożonych obowiązków, stosował agresję i nadużywał alkoholu, została ona zarządzona do wykonania. Wskazuje to na niepoprawność E. S.. Nie bez znaczenia pozostają także okoliczności przestępstwa, którego skazany dopuścił się wobec matki, brata, poprzedniej partnerki i małoletniej córki. Powyższe wskazuje na brak u skazanego odpowiedniej samodyscypliny koniecznej do skuteczności wolnościowych oddziaływań resocjalizacyjnych i dania rękojmi, że odbywając karę w systemie dozoru elektronicznego nie popełni kolejnego przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. Zezwolenie na odbycie kary w ramach SDE mogłoby jedynie wyrobić w nim przekonanie o łatwym unikaniu konsekwencji swojego nagannego postępowania.

Powyższego poglądu nie zmieniają argumenty zawarte w złożonym zażaleniu. Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny dotychczasowej postawy i zachowania skazanego, a argumenty zaprezentowane w wywiedzionym środku odwoławczym tego przekonania nie były w stanie przełamać. Sąd Apelacyjny nie traci z pola widzenia, że obecnie zachowanie skazanego uległo pewniej poprawie, wprowadził się od matki, jak również ma zamiar postępowania zgodnie z porządkiem prawnym i normami społecznymi. Niemniej, wobec opisanych wyżej okoliczności negatywnych, nie podważają one prawidłowości zaskarżonej decyzji i nie przemawiają za wymaganą w świetle art. 43la § 1 pkt 2 i § 2 k.k.w. oceną, że wystarczające wobec skazanego byłoby odbycie kary w ramach SDE. Nie ma też żadnych podstaw, aby uznać, że odmowa udzielenia E. S. zezwolenia na odbycie orzeczonej kary w tym systemie jest przejawem jego niehumanitarnego traktowania.

Konkludując, opisane wyżej okoliczności prowadzą na chwilę obecną do wniosku, że odbycie kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w ramach SDE nie będzie wystarczające do osiągnięcia wobec skazanego celów kary, a zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia uznać należało za chybiony.

Skoro zaskarżone postanowienie oceniono jako trafne, orzeczono jak w punkcie
1 części dyspozytywnej.

W myśl norm wskazanych w punkcie 2 części dyspozytywnej, mając na uwadze aktualną sytuację osobistą i majątkową skazanego, zwolniono go od wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności oraz jego obrońcy,

2.  zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 23 marca 2021 r.