Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 9 czerwca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Jacek Chmura

Sędziowie: Janusz Roszewski

I. K.

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2021 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. L.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 12 lutego 2021 r., sygn. akt I C 77/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki A. L. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Janusz Roszewski Jacek Chmura Ireneusz Kawęcki

II Ca 313/21

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 lutego 2021 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie I C 77/16 z powództwa A. L. przeciwko Towarzystwo (...) S.A. w W. o zapłatę:

I.  zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. L. kwotę 35.000,00zł. ( trzydzieści pięć tysięcy złotych 00/100 ) tytułem zadośćuczynienia, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddalił powództwo;

III.  koszty procesu stosunkowo rozdzielił między stronami i tego tytułu, zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.161,86 zł;

IV.  nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 2.933,81zł. tytułem kosztów sądowych.

Powyższy wyrok zaskarżył pozwany Towarzystwa (...) S.A. w W. apelacją z dnia 22 marca 2021 r. części, tj.:

1)  ponad kwotę 10.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20.01. (...). do dnia zapłaty, tj. co do kwoty 25.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20.01.2015r. do dnia zapłaty (pkt I wyroku),

2)  co do pkt. '" i IV wyroku w całości;

i wniósł, na podstawie przepisu art. 386 § 1 KPC, o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez:

1)  oddalenie powództwa ponad kwotę 10.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20.01. (...). do dnia zapłaty, tj. również co do kwoty 25.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20.01.2015r. do dnia zapłaty,

2)  stosunkowe rozdzielenie kosztów postępowania przed Sądem I instancji stosownie do stopnia wygrania sprawy przez każdą ze stron (art. 100 zd. 1 KPC),

3)  zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania przed Sądem II instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi pozwany zarzucił:

1)  niezgodność w ustaleniach faktycznych z rzeczywistym stanem rzeczy polegającą na przyjęciu, że trwały i długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki wyniósł łącznie 20% (10% zgodnie z opinią biegłego chirurga + 5% zgodnie z opinią biegłego neurologa + 5% zgodnie z opinią biegłego psychiatry), podczas gdy łączny uszczerbek na zdrowiu powódki wyniósł 15% (uszczerbek ustalony w oparciu o pkt 10a załącznika do rozporządzenia (...) z dnia 18.12.2002r. (dalej jako rozporządzenie (...)) przez biegłego psychiatrę oraz w oparciu o pkt 10a załącznika do rozporządzenia (...) przez biegłego neurologa pokrywa się i nie powinien podlegać zsumowaniu),

2)  naruszenie przepisu art. 445 § 1 KC w z art. 36 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że w okolicznościach niniejszej sprawy kwota zadośćuczynienia w wysokości 70.000 zł jest adekwatna do rozmiaru krzywdy doznanej przez powódkę, w sytuacji gdy kwotą kompensującą krzywdę jest kwota 45.000 zł,

3)  naruszenie przepisu art. 445 § 1 KC w zw. z art. 36 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, poprzez jego błędne zastosowanie i pominięcie (względnie nienadanie właściwego znaczenia) okoliczności przemawiających za miarkowaniem zadośćuczynienia, tj.: (1) faktu ustalenia wysokości uszczerbku na minimalnym poziomie wynikającym z załącznika do rozporządzenia (...) (pkt 10a, pkt 94a, pkt 94c), wskazującej na co najwyżej przeciętną intensywność doznanych dolegliwości przez powódkę związanych z konkretnym naruszeniem sprawności organizmu, jak również na co najwyżej przeciętną skalę naruszeń sprawności organizmu powódki (2) istnienia dolegliwości współistniejących (zmian zwyrodnieniowych) w obrębie stawów biodrowych, "nakładających się" na odczuwane przez powódkę dolegliwości czy ograniczenia,

4)  przepisu art. 445 § 1 KC w zw. z art. 361 § 1 KC w z art. 36 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że wszelkie deklarowane przez powódkę dolegliwości, ograniczenia i uciążliwości pozostają w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 19.07.2014r. podczas gdy powódka cierpi również na schorzenia współistniejące - zmiany zwyrodnieniowe w zakresie stawów biodrowych, które również wpływały/wpływają na dolegliwości i ograniczenia w życiu codziennym powódki, a które pozostają poza zakresem odpowiedzialności pozwanego.

W odpowiedzi na apelację z dnia 20 kwietnia 2021 r. powódka A. L. wniosła o:

1.  oddalenie apelacji w całości;

2.  zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy aprobuje w całości i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji oraz wyrażoną w uzasadnieniu ocenę dowodów. W tej sytuacji nie było potrzeby powtarzania tych ustaleń (art.387 § 2 ¹ pkt 1) k.p.c.).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, Sąd Okręgowy zważył, że wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy nie naruszył art. 233 § 1 k.p.c., a dokonana przez ten sąd ocena dowodów, w szczególności ocena opinii biegłych psychiatry, neurologa i chirurga została dokonana prawidłowo. Zasadnie Sąd Rejonowy przyjął, że opinie te są należycie uzasadnione i przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy, a strona pozwana nie przedstawiła i nie wykazała takich zarzutów co do opinii, które podważałyby ich rzetelność i wiarygodność.

Istotą podniesionego zarzutu było przyjęcie przez sąd I instancji wysokości uszczerbku na zdrowiu z pkt. 10a załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 233) dwukrotnie po 5%.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku wystąpienia zaburzeń adaptacyjnych będących następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałego uszkodzenia (...) w postaci: utrwalonych nerwic związanych z urazem czaszkowo-mózgowym, uszczerbek ustala się w wysokości od 5% do 10%.

Jak wynika z treści opinii lekarza neurologa, w ocenie neurologicznej, u powódki skutkiem urazu czaszkowo-mózgowego jest pourazowy zespół bólów i zawrotów głowy, a trwały uszczerbek na zdrowiu powódki w ocenie neurologicznej wynosi 5%. Jak wynika natomiast z treści opinii lekarza psychiatry, u powódki wystąpiły zaburzenia stresowe pourazowe, które w ocenie psychiatrycznej spowodowały długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 5%.

Jak wynika z opinii biegłych utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo-mózgowym powódki mają odrębne podstawy neurologiczne i psychiatryczne, tym samym, pomimo jednej podstawy prawnej (pkt 10a) stanowią odrębne rodzaje uszczerbku na zdrowiu i Sąd Rejonowy prawidłowo dokonał ich zsumowania.

Tym samym zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie mógł zostać uwzględniony.

W odniesieniu do zarzutów naruszenia prawa materialnego, Sąd Okręgowy zważył, że nie mógł zostać uwzględniony zarzut naruszenia art. 445 § 1 k.c. oraz zarzut naruszenia art. 361 § 1 k.c., oparty na twierdzeniu, że przyznane zadośćuczynienie jest nieadekwatne do krzywdy doznanej przez powódkę na skutek wypadku. Z prawidłowych ustaleń sądu I instancji wynika, że powódka A. L. doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15% oraz 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowi z uwagi na odniesione urazy kręgosłupa, miednicy i klatki piersiowej oraz jamy brzusznej. Choroby współistniejące zostały uwzględnione przez biegłych sądowych w treści ich opinii i nie powodowały zmiany oceny doznanego przez powódkę uszczerbku na zdrowiu.

Biorąc pod uwagę ustalenia faktyczne w zakresie dotyczące samego zdarzenia oraz jego skutków w zdrowiu i codziennym funkcjonowaniu powódki, w szczególności wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki, Sąd Okręgowy uznał, że wbrew zarzutom apelacji pozwanego, ustalona wysokość zadośćuczynienia w kwocie 70.000 zł jest odpowiednia, i nie jest rażąco wygórowana. Tym samym brak było podstaw do ingerencji Sądu Okręgowego w postępowaniu apelacyjnym w wysokość zadośćuczynienia. Sąd Okręgowy akceptuje w całości i podziela stanowisko sądu I instancji co do uzasadnienia kwoty zadośćuczynienia.

Wobec powyższego, apelacja pozwanego jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy rozstrzygnął na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi pozwanego, jako stronę przegrywającą.

Janusz Roszewski Jacek Chmura Ireneusz Kawęcki