Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 699/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. W.

w dniu 20 października 2019 roku w Z., kierując skuterem nieustalonej marki i o nieustalonym numerze rejestracyjnym, naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności podczas przejazdu przez próg zwalniający, powodując przewrócenie się tego pojazdu, na skutek czego jego pasażer D. K. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potyliczno-ciemieniowej, złamania przedniej części górnej płytki granicznej kręgu piersiowego 3 bez przemieszczenia, złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej prawej, licznych otarć naskórka w okolicy grzbietowej ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jego ciała na okres powyżej dni siedmiu, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy poszkodowanemu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. T. W. w dniu 20 października 2019 r. w Z. na ul. (...) w kierunku ul. (...), kierował skuterem. Wraz z nim jako pasażer na skuterze jechał pokrzywdzony D. K..

1. wyjaśnienia oskarżonego T. W.

36-38

2. zeznania świadka D. K.

9-11

2. Gdy znajdowali się na wysokości posesji oznaczonej numerem (...) podczas przejazdu przez próg zwalniający, oskarżony nie zachował należytej ostrożności. Na skutek powyższego doszło do przewrócenia się pojazdu, którym poruszali się obaj mężczyźni.

1. wyjaśnienia oskarżonego T. W.

36-38

2. zeznania świadka D. K.

9-11

3. zeznania świadka M. D.

28-30

4. szkic sytuacyjny

7

3. Ranny D. K. ponieważ nie był w stanie wstać o własnych siłach, pozostał na miejscu, natomiast oskarżony po krótkiej rozmowie z pokrzywdzonym , oddalił się z miejsca zdarzenia, nie udzielając mu pomocy. Na miejsce przybyła karetka pogotowia oraz policja, którą wezwał świadek zdarzenia.

Oskarżony zatrzymany został przez funkcjonariuszy policji dopiero następnego dnia w godzinach popołudniowych.

1. wyjaśnienia oskarżonego T. W.

36-38

2. zeznania świadka D. K.

9-11

4. zeznania świadka M. D.

28-30

5. protokół zatrzymania osoby

23

6. protokół badania trzeźwości

24

4. Na skutek tego zdarzenia D. K. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potyliczno-ciemieniowej, złamania przedniej części górnej płytki granicznej kręgu piersiowego 3 bez przemieszczenia, złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej prawej, licznych otarć naskórka w okolicy grzbietowej ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jego ciała na okres powyżej dni siedmiu.

7. opinia biegłego lekarza sądowego

26

5. Oskarżony T. W. był uprzednio karany.

8. karta karna

82-84

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1

1.1.1.2

1.1.1.3

1. wyjaśnienia oskarżonego T. W.

Wyjaśniania zasługują w całości na wiarę. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Rzetelnie przyznał, iż kierował w dniu 20 października 2019 r. skuterem, a wraz z nim jako pasażer jechał D. K., który był nietrzeźwy. Oskarżony przyznał, iż doszło do przewrócenia się pojazdu podczas przejazdu przez próg zwalniający. Ponadto przyznał, iż zostawił na miejscu zdarzenia pokrzywdzonego, a sam ponieważ "spanikował" oddalił się. Wyjaśnienia oskarżonego korelują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, zarówno w postaci zeznań świadków jak i z treścią zalegającej w aktach dokumentacji.

2. zeznania świadka D. K.

Zeznania świadka są wiarygodne co do meritum sprawy. Świadek wskazał jakich obrażeń doznał na skutek zdarzenia. Przyznał, iż wraz z oskarżonym poruszał się skuterem, a gdy przejeżdżali przez próg zwalniający, pojazd wraz z nimi przewrócił się. Świadek zeznał ponadto, iż oskarżony zaraz po zdarzeniu, pytał o jego stan zdrowia, stał przy nim i chwile rozmawiali, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia.

1.1.1.2

1.1.1.3

3. zeznania świadka M. D.

Świadek zeznawała w sposób obiektywny, co do okoliczności, o których wiedzę posiadała. Wiedzę tą pozyskała będąc obecna na miejscu zdarzenia. Okoliczności o których zeznała zostały przez świadka zaobserwowane na chwilę po zdarzeniu. Jest ona osobą obcą dla oskarżonego, stąd też nie posiada interesu w zeznawaniu na jego niekorzyść. Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby jej wiary odmówić.

1.1.1.2

4. szkic sytuacyjny

Dowód ten jest w całości wiarygodny, sporządzony został przez uprawnione do tego osoby, na skutek przeprowadzonych oględzin miejsca zdarzenia. Obrazuje miejsce w którym doszło do przedmiotowego zdarzenia. Żadna ze stron nie kwestionowała uwidocznionych w nim treści.

1.1.1.3

5. protokół zatrzymania osoby

Dowód w całości wiarygodny, sporządzony przez uprawnione do tego osoby. Obrazuje okoliczność, o której w nim mowa, tj. moment zatrzymania osoby oskarżonego T. W.. Żadna ze stron nie kwestionowała uwidocznionych w nim treści.

6. protokół badania trzeźwości

Dowód ten jest w pełni wiarygodny i zasługuje na uwzględnienie. Obrazuje on okoliczności, o których w nim mowa, sporządzony został przez uprawnione osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała uwidocznionych w nim treści.

1.1.1.4

7. opinia biegłego lekarza sądowego

Opinia jest spójna, logiczna i pełna. Wykonana została przez biegłego mającego specjalistyczne kwalifikacje w tym zakresie. Obrazuje obrażenia ciała jakich doznał D. K. na skutek zdarzenia z dnia 20 października 2019 r. Wydana została na podstawie dokumentacji medycznej. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków wywiedzionych w opinii przez biegłego, które sąd w pełni podziela i jako swoje przyjmuje.

1.1.1.5

8. karta karna

Powyższy dowód ma jedynie znaczenie dla wymiaru kary, ale oczywiście nie dla ustalenia sprawstwa oskarżonego. Obrazuje okoliczności, o których w nim mowa, sporządzony został przez uprawnione osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała uwidocznionych w nim treści.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

T. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony z art. 177 kk jest bezpieczeństwo w komunikacji. Ubocznym przedmiotem ochrony jest zdrowie. Do znamion art. 177§1 kk należy skutek w postaci spowodowania wypadku, w którym inna osoba poniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk. W tym miejscu w odniesieniu do niniejszej sprawy należy podnieść, iż zgodnie z zasadami ruchu drogowego, uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność; unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego... (art, 3. 1. ustawy Prawo o ruchu drogowym). Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa oraz z zachowaniem należytej ostrożności.

Natomiast zgodnie z art. 178§1 kk sprawca przestępstwa opisanego z art. 177 §1 kk który zbiegł z miejsca zdarzenia podlega zaostrzonej karalności czynu.

Niniejsza sprawa, wobec całkowitego przyznania się do winy oskarżonego T. W., ma w zasadzie charakter bezsporny jeżeli chodzi o stan faktyczny sprawy.

Wskazać należy, iż oskarżony T. W. spełnił niezbędne przesłanki wynikające z treści art. 177§1kk bowiem swoim zachowaniem naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności podczas przejazdu przez próg zwalniający, powodując przewrócenie się pojazdu. Powołane wyżej zasady ruchu drogowego wskazują na pewne minimalne wymogi ostrożności stawiane kierującemu pojazdem, które w miejscu zdarzenia gwarantują bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Ponadto skutkiem nie zachowania przez oskarżonego należytej ostrożności podczas przejazdu przez próg, są także powstałe u poruszającego się wraz z nim skuterem pasażera obrażenia ciała. Jak wynika z opinii biegłego lekarza sądowego, wydanej na podstawie dokumentacji medycznej tj. karty informacyjnej leczenia szpitalnego, D. K. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potyliczno-ciemieniowej, złamania przedniej części górnej płytki granicznej kręgu piersiowego 3 bez przemieszczenia, złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej prawej, licznych otarć naskórka w okolicy grzbietowej ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jego ciała na okres powyżej dni siedmiu, w rozumieniu art. 157§1 kk.

Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego w pełni wyczerpało znamiona z art. 177§1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Idąc dalej w kontekście kwalifikacji zarzuconego oskarżonemu czynu tj. art. 178§1 kk, zauważyć należy, iż oskarżony nie tylko dopuścił się czynu wskazanego powyżej z art. 177 §1 kk o czym była mowa we wcześniejszej części uzasadnienia, ale także po przewróceniu się pojazdu, pozostawił na miejscu rannego D. K. i oddalił się z miejsca zdarzenia. Oskarżony nie wezwał także pogotowia do rannego pokrzywdzonego.

Zachowanie oskarżonego wyczerpało zatem również znamiona art. 178§1 kk, a jego wina wobec przyznania się do popełnienia czynu, nie budzi wątpliwości.

Powyższych ustaleń dokonano w oparciu przeprowadzone oględziny miejsca zdarzenia ze sporządzonym szkicem sytuacyjnym, opinii lekarskiej dotyczącej obrażeń ciała pokrzywdzonego wydanej na podstawie dokumentacji medycznej, a także w oparciu o zeznania świadków, relacjonujących poszczególne fazy zajścia, a także o wyjaśnienia przyznającego się do winy oskarżonego.

Reasumując, oskarżony w dniu 20 października 2019 roku w Z., kierując skuterem nieustalonej marki i o nieustalonym numerze rejestracyjnym, naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności podczas przejazdu przez próg zwalniający, powodując przewrócenie się tego pojazdu, na skutek czego jego pasażer D. K. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potyliczno-ciemieniowej, złamania przedniej części górnej płytki granicznej kręgu piersiowego 3 bez przemieszczenia, złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej prawej, licznych otarć naskórka w okolicy grzbietowej ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jego ciała na okres powyżej dni siedmiu, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy poszkodowanemu. Dokonując oceny całości zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, że T. W. zrealizował swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 177§l kk w zw. z art. 178§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Oceniając stopień winy oskarżonego T. W. jako stosunkowo wysoki. Należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego, posiadającą uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że nieprzestrzeganie zasad ruchu drogowego, a także prowadzenie pojazdu bez zachowania należytej ostrożności może spowodować zagrożenie dla życia innych uczestników ruchu drogowego, następstwem czego może być uszczerbek na zdrowiu innej osoby, oraz że takie zachowanie stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Pomimo powyższego oskarżony w sposób lekceważący, naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a swym postępowaniem doprowadził do zdarzenia drogowego w wyniku którego poszkodowany został pasażer poruszający się wraz z oskarżonym skuterem. Ponadto stopień winy jest wysoki z uwagi także na zachowanie oskarżonego po zdarzeniu, tj. oddaleniu się z miejsca zdarzenia, pomimo świadomości, iż pozostawia tam rannego pokrzywdzonego (swojego kolegę).

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jako znaczny, wskazać należy przede wszystkim na rodzaj i charakter naruszonego dobra (zdrowie ludzkie), rozmiar wyrządzonej szkody w postaci obrażeń ciała D. K., do których to doprowadziło naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez oskarżonego, który to jako kierowca był zobowiązany do ich przestrzegania.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. W.

1,2

1

Wymierzając oskarżonemu za przypisany czyn karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze stosunkowo wysoki stopień winy oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynu o czym była mowa w części uzasadnienia dotyczącej rozważań prawnych. Ponadto jako obciążającą Sąd uznał także okoliczność, iż T. W. w sposób lekceważący, naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a swym postępowaniem doprowadził do zdarzenia drogowego w wyniku którego została poszkodowana jedna osoba - jadący wraz z nim na skuterze D. K.. Obciążającym jest także fakt obrazujący zachowanie oskarżonego już po zdarzeniu, który to oddalił się z miejsca zdarzenia, pomimo iż na miejscu pozostawał ranny jego kolega. Oskarżony nie wezwał też pogotowia. Obciążający jest także fakt uprzedniej karalności oskarżonego.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania. Zdaniem Sądu nie zachodziły w niniejszej sprawie okoliczności, które mogłyby skutkować zastosowaniem wobec T. W. dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 69§1 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. Jak wynika z materiału dowodowego (karty karnej) oskarżony był uprzednio prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w N. T. z dnia 26.07.2017 r. sygn. IIK(...) na m.in. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Wobec powyższego w dniu 20 października 2019 r. kiedy to T. W. dopuścił się czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, nie doszło jeszcze do zatarcia poprzedniego skazania z mocy prawa. Stąd też w czasie popełnienia przedmiotowego czynu oskarżony był skazany na karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w N. T. sygn. akt IIK (...). Oskarżony jest osobą względnie zdemoralizowaną, wykazuje się brakiem poszanowania dla obowiązujących przepisów prawa. W konsekwencji należy uznać, że oskarżony jest człowiekiem niepoprawnym. Wymierzona kara uświadomi oskarżonemu bezprawność i niedopuszczalność takich zachowań, a przede wszystkim zapobiegnie poczuciu bezkarności oskarżonego. Zdaniem Sądu jedynie wymierzenie oskarżonemu w/w kary pozbawienia wolności w wymiarze bezwzględnym spowoduje, że oskarżony zrozumie naganność swojego postępowania oraz to, że przestępne zachowanie spotyka się z należytą reakcją wymiaru sprawiedliwości i nie jest bezkarne.

Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie począwszy od dnia 21 października 2019 r. do dnia 23 października 2019 r. tj. 3 dni, przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

T. W.

3

1

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Orzekając oskarżonemu w/w środek karny zgodnie z treścią art. 56 kk, Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Należy podkreślić, że oskarżony naruszył swoim zachowaniem reguły użytkowania dróg publicznych, a tym samym naraził innych użytkowników tych dróg i samego siebie, na znaczne niebezpieczeństwo oraz spowodował obrażenia ciała pokrzywdzonego. Z tego powodu stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności w ruchu drogowym jest znaczny. Czasowe wykluczenie oskarżonego z udziału w ruchu drogowym jest, zdaniem Sądu, koniecznością z uwagi na dobro osób trzecich, a przy tym obligatoryjne. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że orzeczony środek karny stanowi konsekwencję negatywnego zachowania oskarżonego, którego to zachowania oskarżony dopuścił się w sposób świadomy i dobrowolny. Naruszając zasady ruchu drogowego oskarżony powinien liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji swojego zachowania. Zachowując się w ten sposób postąpił w sposób nieodpowiedzialny, równocześnie wykazując lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych.

T. W.

4

1

Sąd orzekł od oskarżonego T. W. na rzecz pokrzywdzonego D. K. nawiązkę w kwocie dziesięciu tysięcy złotych. W tym miejscu wskazać należy, że treść art. 47§3kk obligowała Sąd do zasądzenia nawiązki w wysokości co najmniej 10.000 złotych, bowiem oskarżony dopuścił się czynu z art. 177§1 kk po czym zbiegł z miejsca zdarzenia. Niewątpliwie zadośćuczynienie za krzywdę, wobec braku sprecyzowanych ustawowych kryteriów szacowania jego wysokości – znajdujący zastosowanie w tym względzie art. 445 §1 kc zawiera tylko wskazówkę, iż zadośćuczynienie ma wyrażać się w przyznaniu odpowiedniej sumy pieniężnej - jest instytucją prawną, które stosowanie w konkretnych sprawach w ogromnym stopniu pozostawione zostało swobodnej ocenie sędziowskiej, opierając się na uznaniu Sądu wynikającym z wszechstronnego rozważenia okoliczności każdej poszczególnej sprawy i nadaniu im takiej rangi (ciężaru gatunkowego), jaki wedle rozsądnej oceny może zostać uznany za sprawiedliwy. W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, iż zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny tzn. ma na celu przede wszystkim prowadzić do realnego, rzeczywistego złagodzenia doznanych cierpień. Jednocześnie jego wysokość nie może być nadmierna w stosunku do doznanej przez poszkodowanego krzywdy, ale musi być odpowiednia w tym znaczeniu, że winna być utrzymana w rozsądnych granicach. Przy ustalaniu wysokości nawiązki należy mieć w pierwszej kolejności na uwadze rozmiar cierpień psychicznych i fizycznych pokrzywdzonego, zatem ich natężenie, czas trwania oraz wpływ na jego szeroko pojętą sytuację życiową. W ocenie Sądu wymiar zasądzonej nawiązki w kwocie minimalnej tj. 10.000 złotych jest społecznie pożądany, a nadto stanowi dla oskarżonego odpowiednią dodatkową dolegliwość, która powinna być odbierana jako kolejny sygnał dla oskarżonego i innych potencjalnych sprawców wypadków drogowych, w których inne osoby doznają realnej krzywdy, iż nie zachowywanie reguł ostrożności na drodze w czasie kierowania pojazdem, pociąga za sobą szereg realnych dolegliwości i zasługuje na potępienie.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

na mocy art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. D. Z. 619,92 zł w tym 23 % VAT, tytułem wynagrodzenia za wykonywanie obrony z urzędu.

6

W ocenie Sądu zasadnym jest, aby oskarżony na zasadzie art. 627 kpk poniósł koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą, a wręcz przeciwnie, jest wskazane, aby oskarżony, z uwagi na kierunek rozstrzygnięcia i jego sytuację majątkową, poniósł koszty procesu.

Podpis