Sygn. akt IV Ka 297/21
1
2WYROK
2.1W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 czerwca 2021 r.
4Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
1Przewodnicząca: |
1SSO Ewa Rusin |
1Protokolant: |
1Ewa Ślemp |
przy udziale J. P. Prokuratora Prokuratury Okręgowej,
po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2021 r.
6sprawy P. T.
7syna A. i E. z domu Z.
8urodzonego (...) w Z.
9oskarżonego z art. 178 b kk
10na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
11od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich
12z dnia 23 lutego 2021 r. sygnatura akt II K 287/20
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane z postępowaniem odwoławczym, w tym wymierza 180 złotych opłaty za to postępowanie.
UZASADNIENIE |
||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 297/21 |
||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 23 lutego 2021r. sygn. akt II K 287/20 |
||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||
☐ |
Uchylenie |
☒ |
Zmiana |
|||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||
3.1. |
1. Na podstawie art. 438 pkt 2) kpk obrazy przepisów postępowania a to art. 4, 7 i 410 kpk , która miała wpływ na treść wyroku, a wynika z oparcia orzeczenia o winie oskarżonego tylko na dowodach obciążających i pominięcia dowodu z wyjaśnień oskarżonego, które złożył w postępowaniu przygotowawczym 2. Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, a polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżony nie zatrzymał kierowanego motoru marki Y. i kontynuował jazdę tym motorem pomimo wydania przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej policji w (...) poruszających się pojazdem służbowym oznakowanym polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego przy użyciu sygnałów świetlnych i dźwiękowych, podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika, z usłyszał on sygnały dźwiękowe dopiero po przewróceniu się na motorze, natomiast sygnałów świetlnych nie widział w ogóle. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||
Wbrew zarzutowi 1. apelacji Sąd I instancji przeprowadził wszystkie zawnioskowane dowody , w tym także z wyjaśnień oskarżonego przez ich odczytanie, skoro oskarżony na rozprawę się nie stawił i wyjaśnień przed sądem składać nie chciał. W takiej sytuacji bezpodstawnym pozostaje twierdzenie apelującego o obrazie art. 410 kpk , tym bardziej że nie wykazał, jaki dowód – zawnioskowany przez strony do przeprowadzenia - nie został przez sąd I instancji przeprowadzony i jaka okoliczność nie ujawniona. Równie gołosłowny jest zarzut obrazy art. 7 kpk, którego istotą – wedle apelującego - jest odmówienie wiary części wyjaśnień oskarżonego, złożonym w postępowaniu przygotowawczym, z których wynikało, że oskarżony miał usłyszeć policyjne sygnały świetlne i dźwiękowe dopiero po przewróceniu się na motorze a sygnałów świetlnych nie widział w ogóle. Apelujący najwyraźniej nie dostrzegł, iż Sąd I instancji nie tylko przeprowadził całokształt zawnioskowanych dowodów ale także dokonał ich drobiazgowej i pozbawionej błędów logicznych analizy, obejmującej wszystkie dowody we wzajemnym powiązaniu, czyniąc tym samym zadość kryteriom wyznaczonym przez art. 7 kpk. Przecież wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę częściowo, wskazując tu na wyjaśnienia, w których oskarżonych przyznał, iż policjant jadący oznakowanym radiowozem z naprzeciwka cyt.” machnął ręką” w kierunku oskarżonego, co przecież oznaczało nic innego jak sygnał do zatrzymania się. Oskarżony faktycznie przyznał zignorowanie tego sygnału do zatrzymania się, dalej podał cyt. „ ja skręciłem w prawo w drogę polną …dodałem gazu…” k. 7 akt. Ustalenia takie zostały zawarte w sekcji 1.1. a ocena dowodów uznanych za podstawę tych ustaleń w sekcji 2.1.1. pisemnych motywów zaskarżonego wyroku. Które dowody i okoliczności świadczące na korzyść oskarżonego z obrazą art. 4 kpk nie zostały uwzględnione, apelujący także nie wykazał. O naruszeniu tego przepisu nie może przecież wyłącznie świadczyć ocena dowodów odmienna od oczekiwanej przez apelującego. Jednocześnie w najmniejszym nawet stopniu apelujący nie podważył wiarygodności pozostałych dowodów obciążających, przyjętych za podstawę faktyczną wyroku, tj. zeznań jedynych świadków w osobach funkcjonariuszy policji T. M. i K. P.. Nic nie sprzeciwia się wnioskowi Sądu meriti, że zeznania te są spójne, nie zawierają sprzeczności i tworzą logiczną całość. Tak jak wyjaśnił oskarżony, także i wymienieni świadkowie wskazują, iż sygnał do zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej wydał ręką świadek T. M. i oskarżony zignorował to wezwanie. Oskarżony uczynił to z rozmysłem, bo był świadom, że złamał liczne przepisy ruchu drogowego ( nie tylko prowadził motocykl bez kasku ochronnego, ale też nie posiadał uprawnień Kat. A do prowadzenia tej kategorii pojazdu, który w dodatku był niezarejestrowany na terenie Polski i oskarżony pojazdu nie ubezpieczył w ramach OC), zatem podjął ucieczkę przed kontrolą policyjną z obawy przed niechybnymi konsekwencjami karnymi. Dalsza linia obrony oskarżonego ( zarzut 2) , jakoby to od zignorowania wezwania do zatrzymania się nie słyszał ani nie widział żadnych sygnałów policyjnych do zatrzymania się i przypadkowo - z nieumiejętności prowadzenia pojazdu - przyspieszył gaz motocykla, jest wyjątkowo naiwna, bezskutecznie obliczona na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Jak to słusznie podkreślił Sąd I instancji, wedle zeznań świadków T. M. i K. P., pościg za oskarżonym prowadzili oznakowanym radiowozem, z użyciem sygnałów świetlnych i dźwiękowych, zwłaszcza tych ostatnich oskarżony nie mógł nie usłyszeć, skoro radiowóz jechał w bezpośredniej za nim bliskości i to przez kilka minut, a oskarżony na głowie nie miał kasku, ponadto jednocześnie nie podnosił, by cierpiał na głuchotę czy innego rodzaju zaburzenia funkcji słuchu. Tym samym ustalenia faktyczne polegają na prawidłowej ocenie całokształtu dowodów i w całej rozciągłości potwierdzają wypełnienie przez oskarżonego ustawowych znamion przypisanego mu występku z art. 178 b kk. |
||||||||||||
3.2. |
3. Rażącej niewspółmierności orzeczonej kary grzywny 90 ( dziewięćdziesięciu ) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20,00 ( dwudziestu ) złotych oraz środka karnego w wymiarze 1( jednego ) roku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności sprawy uzasadnia orzeczenie o uniewinnieniu oskarżonego od popełnienia zarzucanego czynu, a tym samym odstąpienie od wymierzenia tego środka karnego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||
Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary jest sformułowany w wewnętrznie sprzeczny sposób, skoro apelujący uważa niewspółmierność owej kary jako wynik nie tyle braku należytego wyważenia przez sąd meriti kryteriów wymiaru kary wymienionych w art. 53 kk, ale jako pochodną skazania w ogóle. W zakresie stricte wymiaru kary apelujący nie podnosił jakichkolwiek rzeczowych argumentów, odnoszących się do konkretnie określonych wyrokiem sankcji, tj. kary grzywny i środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wypada tu tylko przypomnieć, iż czyn z art. 178 b kk jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 –ciu. Zatem skoro zaskarżonym wyrokiem wymierzono karę grzywny przy zastosowaniu dobrodziejstwa art. 37 a kk w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020r. ( od 24 czerwca 2020r. liczba stawek grzywny nie może być niższa niż 100 ( vide: zmiana ustawy Dz.U.2020.1086 art. 38) a obligatoryjny (na podstawie art. 42 § 1 a pkt. 1) kk) zakaz prowadzenia pojazdów jest najniższy przewidziany ustawą, to rażącej niewspółmierności kary nie sposób skutecznie dowodzić. |
||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||
1. O zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu art. 178 b kk 2. O zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania przed Sądem II Instancji. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||
Argumenty apelacji okazały się nieskuteczne i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk. Skoro oskarżony zadeklarował miesięczne dochody z prowadzonej działalności gospodarczej na 10.000 złotych brutto, to jego sytuacja materialna nie uzasadnia zwolnienia od kosztów procesu należnych Skarbowi Państwa. |
||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||
0.15.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||
Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do zarzucanego mu występku oraz wymiar kary. |
||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||
Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne, a prawidłowa ich subsumpcja skutkowała słusznym skazaniem oskarżonego. Ponadto w sprawie nie wystąpiły także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych. Akceptacji podlega całość rozstrzygnięć o karze, także wobec braku uzasadnionych podstaw dla ewentualnej korekty orzeczenia na korzyść oskarżonego. Wymierzoną karę grzywny ocenić ją należy jako wyjątkowo umiarkowaną, wręcz łagodną w odniesieniu do chociażby ustalonej przez sąd I instancji znacznej szkodliwości czynu. Kara grzywny nie może być uznana za surową, skoro oskarżony zadeklarował miesięczne dochody z prowadzonej działalności gospodarczej na 10.000 złotych brutto. Z tego też samego powodu niezasadnym byłoby zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych postępowania apelacyjnego. |
||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||
II. |
O należnych Skarbowi Państwa kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.636 § 1 kpk i art.627 kpk oraz na podstawie art.8 w zw. z art.3 ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonego wobec przegrania apelacji. |
|||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||
SSO Ewa Rusin |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
skazanie oskarżonego |
||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
0.11.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |