Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – p.o. sekr. sąd. Ewa Brezgieł

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. -------------------

po rozpoznaniu w dniach: 14.04.2021 r., 17.05.2021 r., 04.08.2021 r. sprawy

M. B.

syna A. i M. z d. S.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

W dniu 10 czerwca 2020 roku w miejscowości G. z terenu Ośrodka (...) dokonał kradzieży złomu w ilości 41 kg o wartości 12,30 zł na szkodę E. M.

tj. o czyn z art. 119§1kw

1.  Obwinionego M. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 119§1 kw przy zastosowaniu art. 39§1 kw orzeka karę nagany.

2.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 309,96 ( trzysta dziewięć 96/100) złotych tytułem wynagrodzenia za ustanowioną z urzędu obronę obwinionego, w tym kwota 57,96 ( pięćdziesiąt siedem 96/100) złotych tytułem 23% podatku VAT.

3.  Zwalnia obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt II W 187/20

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. M. w miejscowości G. prowadzi Ośrodek (...). Na terenie Ośrodka, tuż przy ogrodzeniu składowane były deski, blachy, papa stanowiące własność pokrzywdzonej. W dniu 10 czerwca 2020 r. M. B. przez uszkodzone przęsło ogrodzenia wszedł na teren ośrodka skąd zabrał złom w postaci blachy w ilości 41 kg i wartości 12,30 zł, po czym załadował blachy na samochód i odjechał. Poinformowani o zdarzeniu funkcjonariusze policji zatrzymali do kontroli obwinionego, ustalili, że w samochodzie przewozi on blachy, które pokrzywdzona rozpoznała jako swoją własność.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego (k. 45v, 50, 64), nadto na podstawie zeznań M. C. (k. 49v-50, 13-14), E. M. (k. 54-54v, 4-5), K. B. (k. 63v), M. A. (k. 63v-64), protokołu oględzin (k. 6-7).

Obwiniony nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że wprawdzie zabrał przedmiotowe blachy, to jednak utrzymywał, że nie znajdowały się one na terenie ośrodka, a już poza jego terenem tj. w pasie drogowym.

Sąd sceptycznie odniósł się do wyjaśnień obwinionego, w jakich zaprzecza, by blachy zabierał z terenu ośrodka. Zdaniem Sądu wyjaśnienia te nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjęta przez M. B. linię obrony.

Okolicznością bezsporną jest, że w dniu 10 czerwca 2020 r. obwiniony do swojego pojazdu załadował złom w postaci blachy o wadze 41 kg i wartości 12,30 zł. Przyznaje to sam obwiniony (k. 45v, 50, 64), wynika to także z zeznań E. M. (k. 54-54v, 4-5), K. B. (k. 63v), M. A. (k. 63v-64), protokołu oględzin (k. 6-7), a także zeznań M. C. (k. 49v-50, 13-14). W tym zakresie przywołane dowody są spójne, zbieżne, wzajemnie się uzupełniają.

Z zeznań pokrzywdzonej i M. A. jednoznacznie wynika, że mąż pokrzywdzonej widział, jak obwiniony z terenu ośrodka zabiera znajdujące się tu blachy, dostając się na posesje przez uszkodzone ogrodzenie. Mając na uwadze stanowcze i konsekwentne, logiczne zeznania pokrzywdzonej E. M. (k. 54-54v, 4-5) – wbrew temu co twierdzi obwiniony - przyjąć należało, że przedmiotowe blachy znajdowały się na terenie ośrodka, a nie poza nim. Podkreślić należy, że z zeznań w/w funkcjonariusza policji jednoznacznie wynika, że na terenie ośrodka leżały także inne rzeczy pochodzące z remontu ośrodka tj. papa, deski. W tej sytuacji trudno byłoby zrozumieć dlaczego blacha miałaby być składowana akurat poza tym terenem, tym bardziej, że pokrzywdzona miała ją jeszcze wykorzystywać.

Powyższe ustalenia jednoznacznie każą przyjąć, że obwiniony miał pełną świadomość, że zabiera mienie należące do osoby trzeciej, w konsekwencji dopuszczając się kradzieży.

Zważywszy na okoliczności popełnienia przedmiotowego wykroczenia, wartość zabranego mienia, fakt, że pokrzywdzona zdecydowała o pozostawieniu przedmiotowej blachy na skupie złomu - Sąd uznając M. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, na podstawie 119§1 kw przy zastosowaniu art. 39§1 kw orzekł wobec niego karę nagany, stwierdzając, iż, jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu.

Zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 309,96 ( trzysta dziewięć 96/100) złotych tytułem wynagrodzenia za ustanowioną z urzędu obronę obwinionego, w tym kwota 57,96 ( pięćdziesiąt siedem 96/100) złotych tytułem 23% podatku VAT, Sąd uwzględnił postanowienia Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Zwalniając obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania, Sąd kierował się treścią art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1 kpk.